Филм
Филмот „Elle“ на Пол Верховен го доби Сезарот за најдобар филм
Трилерот „Elle“ (Таа) на режисерот Пол Верховен и француската актерка Изабел Ипер во главната улога во петокот ноќта во Париз станаа лауреати на престижната француска филмска награда Сезар за нбајдобар филм и најдобра актерка.
„Му благодарам на Пол што го постави овој филм толку интелигентно, толку смело, толку злонамерно. Во основа овој филм не го глумев подобро ниту полошо во однос на некои други филмови, но ми се чини дека Таа беше подобро забележан“, изјави Изабел Ипер која веќе во саботата патува во Лос Анџелес на доделувањето на Оскарите каде што, исто така, е номинирана во категоријата најдобра женска главна улога.
Инаку ова е втор Сезар за Ипер, по оној од 1996 година кога ја доби највисоката награда на француската кинематографија за главната улога во филмот „Церемонија“ на Клод Шаброл.
Приказната на овој мрачен стилизиран трилер ја следи педесетгодишната Мишел, успешна и немилосрдна деловна жена на чело на компанија која се занимава со производство на видеоигри. Кога во нејзиниот дом ќе биде нападната и силувана од маскиран маж, таа станува опседната да го пронајде непознатиот злосторник.
Филмот беше многу добро примен на фестивалот во Кан каде што го доби Златниот глобус за најдобар странски филм. Во Париз имаше единаесет номинации, но не доби ниедна друга награда.
Наградата за најдобар режисер ја доби Канаѓанецот Ксавиер Долан за филмот „It’s Only the End of the World“, додека Сезар за најдобар актер го доби Гаспар Улиел кој ја толкува насловната ролја во истиот филм.
Наградата за најдобра споредна женска улога ја доби Дебора Лукумуена за филмот „Divines“, додека лауреат во категоријата најдобра машка споредна улога стана Џејмс Тиери за филмот „Чоколада“ (Chocolat) Улеја Амамра и Нилс Шнајдер ги добија наградите за најдобри млади актери.
Сезар за најдобар анимиран филм го доби француско-швајцарската копродукција, филмот за растењето „Мојот живот како Тиквичка“.
Свеченоста на 42-то доделување на Сезарите се одржа во салата „Pleyel“, а интересно е што церемонијата немаше претседател по скандалот и полемиките околу изборот на режисерот Роман Полански.
Кон средината на јануари беше објавено дека тој ќе биде претседател на церемонијата, но веднаш реагираа феминистичките здруженија кои ги поддржа социјалистичката државна секретарка за семејство Лоранс Росињол, нарекувајќи го неговиот избор „зачудувачки и шокантен“поради обвинувањата против него за силувања и сексуална агресивност. Полански, од француско-полско потекло, потоа се откажа, а организаторите н е одлучија да побараат замена.
Џорџ Клуни го доби почесниот Сезар, а неговата сопруга Амал изјави дека е горда на него. „Горда сум на него, секако. Голема чест претставува да се биде тука., Првпат сме заедно во Париз, па ова е еден романтичен викенд“, рече Амал која течно зборува француски.
Минатата година Мајкл Даглас го доби почесниот Сезар, по Кевин Костнер во 2013-та, Скарлет Јохансон во 2014 и Шон Пен во 2015 година.
Наградата Сезар, или како што ја нарекуваат „францускиот Оскар“, е востановена во 1975 година, а се доделува од следната. Ја доделува француската Академија за кинематографски уметности и техники, а името го доби по скулпторот Сезар Балдачини, кој ја изработил статуетката која се доделува како награда.
Номинациите ги одредува Академијата за филмовите премиерно прикажани претходната година, а во изборот на лауреатите учествуваат над 3.500 професионалци од светот на филмот, како режисери, актери, сценаристи, продуценти, критичари и други./крај/мф/сн
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Култура
Во февруари 50-годишен јубилеј на Кинотека: Старите вредности во нови контексти
Пред 5 децении е формирана македонската кинотека. Честитки за сето она што досега го направила оваа значајна културна установа. Една од основните дејности на филмскава институција е да го прикаже сето она што го има, и ново и старо; ова второто во нови контексти и изданија. Тоа ќе биде карактеристика на програмата на најкусиот месев во годината – февруари. Календарски, ќе трае 29 дена. Ете можност да се види сето она што кинотеката го подготвила за февруарските денови.
Ќе се стартува со премиерна проекција. Со филм кој има наслов СЛОБОДА. Тоа е краткометражен филм во омнибус формат, чијшто автор е филмскиот критичар Златко Ѓелески. Веднаш потоа враќање децении наназад. Ќе бидат проектирани неколку архивски филмски записи од 1912 до 1952. Тоа се дел од новопримените кино-материјали што кинотеката ги прибра во текот на изминатата година.
Кинотека се решила, враќајќи се децении наназад, да потсети на филмовите создадени во 40-тите, 50-тите, 60-тите, 80-тите, 90-тите и 2000-тите. Режисерите се од различни земји – Италија, Франција, Германија, Шведска, САД. Ставени се во различни контексти, во нови програми. Всушност, станува збор за циклуси на Великаните на фестивалот на филмската камера БРАЌА МАНАКИ и пократок цилкус филмови на францускиот режисер на т.н. француски нов бран Луј Мал.
Во исклучително богатата кинотечна понуда се и неколку филмови на чехословачкиот режисер, оскаровецот Јан Кадар.
Она што е многу интересно, многу потребно за да се знае и запамети, се петте документарни македонски филмови со етнолошка содржина. Во нив е забележана традицијата, обработени се народни и религиозни обичаи од средината на 20-тиот век. Во четири од нив Вера Кличкова, пионерот на етнолошкиот филм кај нас, е сценарист, режисер или консултант.
Филмофилите ќе бидат почестени да го видат сигурно еден од најозборуваните лански филмови – НАПОЛЕОН на Ридли Скот. Во различните оценки за филмот доминираат, што е сосема разбирливо, Англичаните и Французите. Едните го фалат, другите го кудат. Критиките за најновата продукција на Скот се поделени, но не смее да се изостави фактот дека, и покрај одредени пропусти, станува збор за прецизно сработен биопик. Дело кое функционира на неколку нивоа – како биографска сторија, историска рекреација, но и омаж кон еден од омилените филмови на Ридли Скот – Бари Линдон од 1975, по сценарио и режија на Стенли Кјубрик.
Уште една филмска творба којашто предизвика интерес и претежно позитивни рецензии – УБИЈЦИ НА ЦВЕТНАТА МЕСЕЧИНА на Мартин Скорсезе– ќе биде проектирана во кино салата на Кинотека месецов.
Во финалето на месецов, ќе погледнеме два филма со музичка содржина. Познатиот ТОМИ, рок операта на Кен Расел, ќе биде прикажана на оригинална 35 милиметарска лента. Новитетот е музичкиот документарец за екс ју панк легендите Панкрти. Специјален гостин на кинотеката тие денови ќе биде фронтменот на групата, Перо Ловшин.
Февруари е можеби календарски пократок месец , но затоа ќе биде исполнет со исклучително богата кино-програма.
Култура
Македонски филмови во фокус на најпрестижниот фестивал на Балтикот
Престижниот меѓународен филмски фестивал Tallinn Black Nights Film Festival во Талин, Естонија, кој е и најпознат и најголем филмски фестивал на Балтикот, се одвива од 3 до 16 ноември, а македонската кинематографија е во фокус и како никогаш до сега е присутна со филмови во македонска продукција и тоа како мнозински или како малцински копродуценти.
Земји во фокус на фестивалот се Македонија, Србија, Црна Гора и Хрватска, каде што се појавуваат 13 филма, а Македонија како земја учествува со продуцентските и копродуцентските проекти „Домаќинство за почетници“, „Чувари на формулата“ „Живи и здрави“ и „Набљудување“.
Нашиот кандидат за „Оскар“ оваа година, „Домаќинство за почетници“, во режија на Горан Столевски, а во продукција на „Лист продукција“, на 13 ноември имаше своја проекција во Талин во рамките на програмата Screen International Critics’ Choice. „Домаќинство за почетници“ беше селектиран на Филмскиот фестивал во Венеција, каде што ја доби наградата Queer Lion и е номиниран за Европските филмски награди. Копродуцентските куќи се јавуваат од Австралија, Србија, Хрватска, Косово и од Полска. На 16 и на 19 ноември се закажани уште две кинопроекции.
Во официјалната селекција на фестивалот е и филмот „Живи и здрави“ од Црна Гора на Иван Мариновиќ, чиј прием за време на вчерашната проекција наиде на огромен интерес и сите наредни кинопретстави се распродадени. Како македонски копродуцент се јавува Дејан Крајчевски од „Круг продукција“.
Македонскиот филм „Мравки“, во режија на Марјан Гаврилоски и во продукција на „Тајм лапс продукција“ е дел од индустрискиот маркет во Талин. На 16 ноември на панел-дискусијата ќе присуствуваат претставници на филмските центри од регионот и авторите на филмовите, кои се дел од фокусот, по што следува и дегустација на традиционални и автентични вкусови од Балканот. Тимот од Агенцијата за филм и „Медија деск“ се присутни на фестивалот.
Македонија се јавува и како копродуцент на словенечкиот Observing, кој е надвор од конкуренција, а ќе се прикажува во рамките на програмата Critics Peeks. Зад Observing стои режисерот Јанез Бургер, а како копродуцент се јавува „Кавал филм“ од Северна Македонија.
Самиот фестивал го отвори српскиот трилер-филм на Драган Бјелогрлиќ, „Чувари на формулата“, каде што како македонски копродуцент се јавува „Скопје филм студио“, чија тема веќе ја разбранува јавноста и го нарекуваат српскиот „Опенхајмер“.
Култура
Филмови на израелски и палестински автори ќе се прикажуваат во Скопје за да се подигне свеста, настанот е хуманитарен
Во солидарност со сите цивилни жртви на долгиот конфликт помеѓу Израел и Палестина, на 16 ноември, во барот „Котур“ се организира хуманитарен настан на проекции на филмови. Целта на оваа проекција е да се сподели содржина што може да придонесе кон подигнување на свеста за самиот конфликт, но и од потребата за солидарност со цивилните жртви.
Селектираните филмови се добиени во согласност со нивните автори, кои ѝ самите гледаат на филмот како на платформа за солидарност и алатка за критичко промислување и градење перспективи, кои одат преку доминантните сензационалистички наративи на медиумите.
На настанот ќе биде поставена продажна изложба, каде што ќе може да се купат дела од ликовните уметници од независниот уметнички колектив „Кула“. Собраните сретства ќе бидат донирани во хуманитарни организации, кои дејствуваат во Појасот Газа.
Проекциите ќе почнат во 17 часот, влезот е со донација.
Филмовите ќе бидат проектирани во следниот редослед:
17 часот – Нема време за славење (2018) од Руба Саламех и Фадва Наамна
Ова дело е иницијатива на кураторката Фадва Наамна и на Руба Саламех, визуелна уметница. Документарниот филм е снимен во краток временски период, без буџет и опрема. Млади палестински уметници развиваат независни културни и уметнички центри во градот Хаифа, кој е познат по неговата малку напната средина и коегзистенција меѓу Арапите и Евреите. Стремежот за независност и борбата за слобода на изразување продолжува и во сенките на рестриктивната влада, која постојано промовира контрола врз уметничката продукција и фондовите за уметничка продукција.
18 часот – Тивкиот протест. Ерусалем 1929 (2019) на Мухасен Насер-Елдин
Овој краткометражен филм на режисерката Мухасен Насер-Елдин ја раскажува приказната за 26 октомври 1929 година кога Палестинките го почнаа своето женско движење. Приближно 300 жени се собраа во Ерусалим од цела Палестина. Тие одржаа тивки демонстрации преку автомобилски конвој за да протестираат против пристрасноста на британскиот висок комесар против Арапите во бунтот Бурак.
18.30 часот – Реколекција (2015) на Камал Алџафари
Филчмот „Реколекција“ (2015) користи материјали од израелски и американски филмови од шеесеттите до деведесеттите години, каде што протагонистите се избришани од сликите оставајќи го зад себе само празното опкружување на градот. Самото сеќавање снима и меморијата на целата заднина е зачувана од екранот.
20 часот – Ова мора да е рајот (2019) на Елија Сулеиман
Елија Сулејман ни зборува за Палестина не како нешто што постои туку како идна можност гледајќи ги младите Палестинци, кои танцуваат во ЛГБТ+ клуб во Хаифа. Критичкиот поглед на Елија Сулејман е насочен кон светот, кој станува сѐ понеправичен и каде што контролата врз телата и нивното движење нѐ потсетува сѐ повеќе и повеќе на палестинската ситуација.
22 часот – Законот во овие делови (2011) Ра’анан Александрович
„Законот во овие делови“ е израелски документарен филм од 2011 година, режиран од Ра’анан Александрович, кој го истражува судскиот систем управуван од израелските одбранбени сили на Вест Бенк, Палестина. Документарецот е поделен во пет поглавја и ја разгледува правната историја на израелската окупација на арапските територии. Александрович интервјуира голем број судии, кои беа одговорни за извршување на наредбите на воените команданти.
23.30 часот – Три логични излези (2020) на Махди Флеифел
Во „Три логични излези“, Махди Флејфел се враќа во кампот „Аин ел-Хелве“, палестински бегалски камп во Либан. Самиот уметник има палестински корени и го придружува Реда, кој сѐ уште живее таму, уште од детството. Приказната на Реда е ставена во поширок контекст и функционира како претставување на многубројни Палестинци чие постоење во Либан е безнадежна стагнација и чекање. Изгледа дека единствениот излез за младите е да се предадат на консумација и продажба на дрога, да се приклучат на некоја од бунтовничките фракции или да емигрираат – три логични излези – единствените стратегии за справување за живот обележан со експлоатација, дискриминација и расизам.