Во престижниот простор „Кунстхале Виена“/Kunsthalle Wien Museumsquartier (кој е дел од „Музеум квартиер“), еден од најголемите европски културни центри, на 20 април ќе биде отворена изложбата – No Feeling is Final. The Skopje Solidarity Collection.

Првпат во Виена ќе биде претставена селекција на дела од вредната уметничка колекција на Музејот на современата уметност – Скопје. Ова големо претставување е резултат на соработката помеѓу двете уметнички институции МСУ – Скопје и „Кунстхале Виена“. Изложбата е курирана од уметничките директори на „Кунстхале Виена“, кураторскиот колектив What, How & for Who/WHW (Ивет Ќурлин, Наташа Илиќ и Сабина Саболовиќ).

Кураторките поканија 4 меѓународни современи уметници и едно уметничко дуо, кои добија задача да направат своја селекција од вредната колекција на МСУ и осмислија поставка со која ќе воспостават дијалог помеѓу делата на тие уметници и нивната авторска работа. Идејата е да се види како денес уметниците ја доживуваат оваа збирка настаната преку светската солидарност.

Од вкупната уметничката колекција на МСУ, која брои над 5.500 дела, во Виена ќе бидат изложени 94 дела и 50-ина дела од современите уметници вклучени во овој проект.

Од колекцијата на МСУ за Виена патуваат дела од: Пабло Пикасо, Дејвид Хокни, Петар Лубарда, Никола Мартиноски, Димитар Аврамовски Пандилов, Виктор Вазарели, Јаспер Џонс, Алекс Кац, Алберто Бури, Душан Перчинков, Анета Светиева, Александар Калдер, Глигор Стефанов, Пјер Алешински, Кристо и Жана-Клод, Томо Владимирски, Ото Лого, Димо Тодоровски, Владимир Величковиќ, Шеила Хикс, Јон Григореску, Олга Јевриќ, Енрико Бај, Олга Печенко-Срженичка, Богоја Поповски, Мерет Опенхајм, Гетулио Алвиани, Ана-Ева Бергман, Роберто Мата, Золтан Кемени и многу други.

На 28 март, вторник, со почеток во 21 часот, на сцената во ноќниот клуб „Станица 26“ зпрвпат ќе настапи младата вокалистка Натали Зарин. Ова уникатно целовечерно музичко изненадување, со наслов „Рапсодија 26“, е замислено како фузија на разни музички жанрови и звуци, повеќе и помалку познати на нашата сцена, обоени со иновативен призвук.

„Овој музички проект нуди нов и препознатлив звук, кој ги спојува елементите на поп, соул, електроника и денс-музика. Креираме оригинални аранжмани на веќе познати мелодии, преработени во уникатен стил и создаваме нов звук. Така, се обидуваме да допреме до публиката и да создадеме едно ново и незаборавно искуство. Нашата музика е спој на разни жанрови, кои ги рушат конвенционалните граници“, вели Зарин, која на сцената ќе настапи со поддршка на музичарите: Никола Бочваров на бас-гитара, Александар Ванчовски на тапани, Петар Лукиќ – клавијатури и Иван Петровски – гитара.

Музичкото патување ќе биде отворено со оригинална музика од „Авија“ (инструментална верзија). Прв акт: „Габриел“, потоа, следуваат изведби на песните: „Чувствувам љубов“, „Засекогаш повеќе“, „Треска“, „Роден да умре“, „Во состојба на интоксикација“. По интермецото со Париз од „Авија“ (инструментална верзија), следува втор акт: „Панаме“ и песните: „Не плачи за мене Аргентина“, „Прекрасниот остров“, „Боем“, „Тебе ти е редот“, „Повлечи се“ и „Ми недостигаш“. И трети акт „26“ и мелодиите: „Подготвен или не/не сакам да знам“, „Чекори една мичлја во моите чевлиж“, „Ќе преживеам“ и „Не е во ред, но добро е“.

Натали е ново име на македонската музичка сцена, а вокалната техника ја образова на Факултетот за музичка уметност во класата на професор Борис Трајанов.

Во 2018 и 2019 година се доусовршила на приватниот истражувачки универзитет – Музичкиот конзерваториум The New School во Њујорк. Претходно, има посетувано и часови по глума во студиото на Ивана Чабак во Лос Анџелес (2016/2017).

Минатата година, за време на нејзиниот престој во Париз, Франција, има настапувано во клубот Le Piaf и во прославеното кабаре-бар Boeuf Sur le Toit.

Во Соединетите Американски Држави досега имала неколку настапи во живо, помеѓу кои во Town Hall Ptown, Tin Pan Alley late night show и на „Училишна ноќ“ во Лос Анџелес.

Досега има настапувано и со оркестарот на Национална опера и Балет во Скопје.

Претседателот Стево Пендаровски денеска во Париз се обрати на отворањето на меѓународниот симпозиум во рамките на чествувањето на јубилејот „Сто години од раѓањето на Ацо Шопов (1923 – 1982)“, што се одржува под негово покровителство во соработка со УНЕСКО.

Пендаровски ја проследи проекцијата и на анимираниот филм „Грозомор“ според истоимената песна на Ацо Шопов инспирирана од скопскиот земјотрес во 1963 година.

Во рамките на чествувањето на јубилејот тој ќе ја посети изложбата „Патот по кој чекорам“ за творечкиот пат на Ацо Шопов проследена со перформансот „Треба да бидеме подобри“.

Меѓународниот симпозиум во чест на Ацо Шопов „Поезија: творештво, препев и оптек на делата на јазиците од помалите говорни подрачја“ е во организација на МАНУ и Фондацијата „Ацо Шопов – Поезија“. Со денешните настани во Париз на Светскиот ден на поезијата – 21 Март, покрај чествување на 100-годишнината од раѓањето на македонскиот поет Ацо Шопов, се одбележуваат и 30 години од македонското членство во УНЕСКО.

„Денеска, на Светскиот ден на поезијата, тука, во Париз, прославуваме два големи јубилеја – 100 години од раѓањето на знаменитиот македонски поет Ацо Шопов и 30 години од македонското членство во УНЕСКО.

Овие исклучително значајни пунктови во нашиот социо-културен развој нè потсетуваат дека задачата на уметникот отсекогаш била да поставува критички прашања во светот и за светот и времето во кое живее. Книжевниот корпус на нашиот великан Ацо Шопов е парадигма за тоа дека поезијата и севкупната уметност не припаѓаат само на естетското туку е длабоко вкоренето во етичкото и хуманото.

„Дали ова време што го живееме и чии граници човештвото ги раширува фантастично смело и фантастично брзо не е и време што ја убива поезијата?“ Ова е време на „научни достигнувања што ја оставаат зад себе и најсмелата и најбогата фантазија“, време на технички чуда и „роботи што може за неколку мига да напишат песна што ќе ги задоволи сите естетски барања. Дали нашето време е мртво за поезија или, пак, таа е мртва за него?“

Со овие зборови Ацо Шопов ги отвори првите Струшки вечери на поезијата во далечната 1962 година. Далечна, а сепак блиска затоа што додека зборуваме, алгоритмите на вештачката интелигенција веќе генерираат текстови што ги имитираат големите книжевници. Шумот на социјалните мрежи и медиумите ја нарушува тишината неопходна за уметничко промислување и согледување на светот“, истакна Пендаровски.