Култура
Изложба „Леб и вино” на Драган Мијач Бриле во Битола
Меѓународната ликовна колонија „Де Ниро”, во саботата во изложбениот салот „Магаза”, организира изложба на црногорскиот ликовен уметник, учесник на колонијата, Драган Мијач-Бриле
Ликовната изложба на Драган Мијач-Бриле е прва негова самостојна изложба во Битола, бидејќи него го познаваме преку реномираната традиционална ликовна колонија „Де Ниро” во организација на Драги Филевски. Затоа, за битолчани, оние вистинските љубители на ликовната уметност, оваа изложба претставуваше вистинско културно исвежување и истовремено одушевување, бидејќи на овој начин поблиску го запознаа не само авторот, туку и неговите ликовни дела и она што, всушност, е тој. А тој е уметник кој на своите дела им дава драматуршка форма.Впрочем, уште во почетокот на студентските години на Драган Мијач Бриле, неговиот позната на бившојугословенските простори професор, академикот Светомир Арсиќ Басара, ја открива прво драматиката, а потоа и поетиката во делата на тогаш младиот Бриле.Можеби, токму и затоа, тој се определува за вајарството и го студира тоа, бидејќи претежно тука е и допирот на уметникот со делото кое треба да го создава од каменот, од мермерот, од себе, оти создавањето, барем во вајарството, бара една драматуршка експресија. Само така ќе се создаде една драма за едно супериорно дело, бидејќи вајарството не познава грешки. Затоа, Бриле, пред да се внесе во она што треба да го создаде, мора да одигра една цела драма, а во драмата, во создавањето на делото на Бриле, не е присутен само еден лик и едно дејствие. Тој прво ја создава сцената, па појавата на неа, па потоа дејствието кое би се одиграло со сите оние потребни контури. Но, Драган Мијач – Бриле, гледајќи дека на некој начин е “хендикепиран”, се разбира за разлика од класичните сликари, (на кои им се потребни само штафелајот, платното, бојата и четката), сакајќи да ги покаже своите вештини во ликовната уметност, ги остава алатите кои ги користи во вајарството и се зафаќа со сликарството, со иста таква динамика, драма, но и одредена поетичност, која пак е потребна во сликарството.Сега во сликите на Бриле драмата е поизразена оти таа може да се види на платно, а строгите црти на ликовите, го покажуваат дејствието и последователните реакции изразени преку реакциите на нивните ликови, без разлика дали станува збор за болка или радост. Тоа пак, од друга страна, ја изразува сензибилната мисија на овој црногорски автор, кој преку колоритните бои ја одредува спецификата на ликовната поетика.„Рускиот стогодишник”, „Муза на виното и поезијата”, „Виноградарка” (-та), (сите во техника масло на платно), прават успешен обид за внесување на контурите во личната поетичност на Драган Мијач-Бриле, а додека пак „Девојката од дробен песок”, „Девојка”, „Главата на Исус”, „Распетие”, „Црнички пејзаж”, кои се работени со октоподово масло, ни ја прикажуваат драматургијата на Бриле, што тој ја има во себе. Сите ликовни дела заедно, ни говорат дека Бриле ја има и приказната во себе, која е длабоко прониклива, којашто, впрочем, и е потребна за создавање на едно совршено ликовно дело, за коешто, пак, поетите би можеле да речат дека е реализам измешан со експресионизам и сето тоа, доведено до чистината и совршенството на духот.Драган Мијач – Бриле не е ни Гоген, ни Ван Гог, затоа што тој не пресликува нешто туѓо, тој не ја бара инспирацијата и приказната кај овие двајца, туку тој ја гледа во поднебјето од каде што потекнува. И затоа, тој создава свој ликовен јазик, којшто секој ликовен уметник го прави токму поразличен од другите.Зоран Пејковски
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Култура
Националниот џез оркестар со програмата Џез лектира гостува во Велес
По концертот во Скопје, Националниот џез оркестар со програмата под наслов „Џез лектира“ гостува во Велес. Концертот ќе се одржи на 23 април, 2024 година, со почеток од 20 часот во театарот „Јордан Хаџи Константинов – Џинот“.
„На концертот „Џез Лектира“ се осврнуваме на дел од творештвото на Каунт Бејси биг бендот. Вилијам Џејмс, познат како Каунт Бејси е американски џез пијанист, органист, водач на бенд и композитор, познат и како „Кралот на свингот“. Во 1935 година, тој го формира оркестарот „Каунт Бејси“ и ја води оваа група скоро 50 години. Неговата работа резултира со низа иновации во музичкиот израз како употреба на два „поделени“ тенор саксофони, нагласување на ритам секцијата, рифови во биг бенд композиции, аранжери за дополнително проширување на биг бенд звукот и слично“, се наведува во соопштението на Националниот џез оркестар.
Култура
Костадиновска-Стојчевска: Саемот на книгата, во време на емотикони, е во одбрана на раскажувачите и писменоста
Министерката за култура, Бисера Костадиновска-Стојчевска, во арената „Борис Трајковски“ на отворањето на 36. издание на Саемот на книгата порача дека Министерството за култура, како покровител на овој, како што рече, „празник на книгата“, останува голем пријател и силен поддржувач на ова наше богатство.
„На годишните конкурси, од година во година, импресивен е бројот на сè повеќе пријавени квалитетни дела и од млади македонски автори. И тоа искрено нè радува. Како што нè радува и зголемениот интерес за создавање многубројни наслови и публикации за деца. Без двоумење ја добиваат нашата поддршка зашто во овие модерни времиња во кои има сè помалку зборови, а сè повеќе кратенки и емотикони, раскажувачите на приказни се чувари на писменоста“, рече министерката за култура.
Во присуство на голем број љубители на пишаниот збор, Костадиновска-Стојчевска порача дека во виртуелниот свет го нема овој опоен мирис на книгата. Само во реалниот свет, ова богатство од книги на македонски јазик од домашни и од странски автори го испишува овој простор во уште една „Приказна која се чита“.
Саемите за книги во последните години, според некои автори, кажа министерката дека прераснаа во едукативни и културни настани кои даваат можност за вмрежување преку негување на врските меѓу авторите, издавачите и читателите. Истовремено радува и сè поголемиот број посетители, што само по себе зборува многу за односот кон книгата.
Триесет и шестото издание на Саемот на книгата, што ќе трае до 24 април, во седумте саемски денови ќе понуди книги од домашни и од странски автори од над 60 издавачки куќи од земјава и од регионот.
Култура
Светска премиера на „Киука – Пред летото да заврши“ во Кан – филмот е копродукција помеѓу Грција и Македонија
„Киука – Пред летото да заврши“ (Kyuka Before Summer’s End) во режија и по сценарио на Костис Харамуданис, кој е реализиран како билатерална копродукција помеѓу Грција и Северна Македонија и е поддржан од Агецијата за филм на Република Северна Македонија, својата светска премиера ќе ја има на Канскиот филмски фестивал како дел од 32. издание на програмата ACID, што ќе се одржи од 15 до 24 мај оваа година. На „Куика“ му е доверена честа да ја отвори оваа програма.
„Лист продукција“ е македонски копродуцент на дебитантскиот филм на режисерот Харамуданис со Марија Димитрова и Игор Иванов како копродуценти, а Херетик од Грција е главен продуцент со Данае Спатхара, Јоргос Карнавас и Константинос Контовракиси како продуценти.
„Киука – Пред летото да заврши“ е приказна за едно трочлено семејство, кое како и секое лето, плови со својата едрилица до островот Порос, каде што таткото Бабис и децата Константинос и Елса, кои се веќе на прагот пред полнолетството, го минуваат годишниот одмор. Додека пливаат, се сончаат и создаваат нови пријателства на островот, децата случајно ја запознаваат Ана, жената што ги родила и ги напуштила уште во најраното детство, со што ќе почне едно горко-слатко патешествие на созревање под летното сонце, а долгогодишната огорченост на Бабис избива на површина.
Програмата на ACID (Association for the Distribution of Independent Cinema – Асоцијација за дистрибуција на независен филм) на Канскиот филмски фестивал е креирана во 1993 година и прикажува 9 долгометражни филма, фикција и документарци. Овие филмови се избираат од стотиците пристигнати филмови од цел свет од страна на петнаесетина филмаџии, членови на асоцијацијата.
Снимањето на филмот се одвиваше во октомври 2022 година во Атина и на островот Порос, а постпродукцијата се работеше на релација Атина – Скопје.
Главните улоги во филмот ги играат Симеон Цакирис, Елса Лекаку, Константинос Георгопулос, Афродита Капокаки и Елена Топалиду.
Македонската екипа во овој филм ја сочинуваат Михаил Димитров, Игор Поповски и студиата за постподукција „Аудио хаус“ и „Слобода филм“.