Македонија
„Кога луѓето не се спротивставуваат на неправедните системи, стануваат активни соучесници“, посочи Пендаровски на одебележувањето на Холокаустот
Претседателот Стево Пендаровски, на одбележувањето 80 години од холокаустот на македонските Евреи, испрати порака до јавноста. Тој меѓудругото рече: „Кога луѓето не се спротивставуваат на неправедните системи, стануваат или активни соучесници или пасивни набљудувачи“. Потсети и дека од Македонија, 7.144 мажи и жени, деца и старци, во три конвои биле спроведени до железничката станица, натоварени на сточни вагони и депортирани во логорот на смртта Треблинка.
„Како беше возможно да се осмисли и спроведе ова радикално зло, и тоа во ерата на разумот, во научно и технолошки најразвиениот континент на светот, меѓу најобразованата генерација дотогаш? Антисемитизмот, што со векови тлееше во Европа, најде своја легитимација во неколку светогледи кои се преклопија. Нихилизмот го релативизираше вроденото достоинство и вредноста на човекот. Социјал-дарвинизмот, нацизмот и фашизмот, ги делеа народите на супериорни и инфериорни и ја всадуваа идеологијата на презир кон слабите и ранливите. Беше создаден морален вакуум во кој категоријата на злото ги потисна категориите на доброто и хуманото. Сето ова резултираше со Холокаустот како индустријализиран геноцид со масовни депортации, фабрики на смртта, гасни комори и крематориуми“, посочи Пендаровски.
Тој додаде дека меѓу шесте милиони Евреи кои настрадаа беа и нашите сонародници. Потоа говореше за сите етапи на холокаустот.
„Првиот чекор бил дискриминација. Фашистичкиот режим во тоа време во Софија го донел Законот за заштита на нацијата со кој македонските Евреи биле систематски дискриминирани. Лишени од државјанство и правна заштита, Евреите биле отпуштани од јавните служби, децата исфрлани од училиштата, семејствата протерувани од нивните домови. Вториот чекор бил изолација. По наредба на Комесаријатот за еврејски прашања Евреите морале во јавност да ја носат жолтата давидова ѕвезда. На тој начин, вековниот симбол на еврејскиот идентитет беше злоупотребен за да ги стигматизира Евреите како различни, туѓи и опасни. Третиот чекор бил дехуманизација. Речиси сите Евреи од Скопје, Битола и Штип, од скопскиот Монопол биле депортирани во Треблинка каде што во гасни комори згаснаа животите на близу еден милион лица, меѓу нив и на македонските Евреи кои претставувале 98% од севкупната македонска еврејска популација, и третина од вкупните македонски жртви во Втората светска војна. Никаде во Европа, морбидниот концепт наречен „конечно решение на Еврејското прашање“ не бил поефикасно спроведен отколку во тогашната окупирана Македонија. Соочени со овие факти, обврзани сме да ги поставиме следниве прашања: дали ние, денешните генерации имаме право да смируваме нечија нечиста совест околу холокаустот на македонските Евреи? Дали смееме да молчиме пред историскиот ревизионизам што ги рехабилитира злосторниците и ги слави виновниците? Дали треба да заборавиме со чии потписи македонските Евреи беа систематски лишувани од нивните граѓански, економски и човечки права и испратени во смрт?“, рече Пендаровски.
Зборуваше и за траумите низ кои поминале и преживеаните Евреи.
„Кога луѓето не се спротивставуваат на неправедните системи, стануваат или активни соучесници или пасивни набљудувачи. Но, и во услови на тешки времиња и окупација, имаме бројни примери на храбри поединци кои, ризикувајќи ги сопствените животи, одлучиле да спасат Евреи. Јад Вашем ги призна како праведници меѓу народите: Стојан-Богоја Силјановски, Тодор и Пандора Хаџи-Миткови, Трајко и Драгица Рибареви, д-р Смилјан Чекада, Борис и Васка Алтипармак, Александар и Блага Тодорови. Голем дел од преживеаните Евреи се вклучија во народноослободителната и антифашистичка борба на македонскиот народ. Еден од нив е и штипјанецот Исак Сион кој беше учесник и на државотворното заседание на АСНОМ. На денот на ослободувањето на Штип, тој бил единствениот кој не се радувал, затоа што во разурнатото Еврејско маало, синагогата била уништена, а сите куќи на неговите блиски и познати биле празни, без луѓе. Низ слични трауми минаа речиси сите преживеани Евреи. Некои од нив заминаа во Израел и станаа мост на поврзување меѓу нашите две пријателски држави. Оние кои останаа, ја обновија Еврејската заедница и активно се вклучија во изградбата на македонската држава“, кажа тој.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Македонија
Во прв круг за претседател е избран само Киро Глигоров со освоени 715.087 гласа, Силјановска-Давкова и Пендаровски вторпат одат во втор круг
По вчерашниот прв круг од седмите претседателски избори, Киро Глигоров остана единствениот претседател избран во прв круг, од осамостојувањето до денес. На првите претседателски избори во 1994 година Глигоров, како кандидат на СДСМ освои 715.087 гласови или 78,4 отсто од гласовите. Негов противкандидат тогаш беше Љубиша Георгиевски од ВМРО – ДПМНЕ, кој освои 197.109 гласа или 21,6 отсто од гласовите.
На изборите во 1994 година Глигоров го доби вториот претседателски мандат. Првиот го доби од Собранието на 27 јануари 1991 година, само два дена откога беше изгласана Декларацијата за сувереност на државата. На овие избори имаше само двајца кандидати за претседател.
Во 1999 година на вторите претседателски избори за претседател беше избран Борис Трајковски кандидат на ВМРО-ДПМНЕ, во вториот круг. Трајковски во првиот круг имаше помалку гласови од неговиот противкандидат Тито Петковски. Трајковски доби 219.098 гласа или 21,1 отсто од гласовите, а Петковски 343.606 односно 33,1 отсто, но во вториот круг ги заменија местата и Трајковски победи со 582.808 гласа што сочинуваа 53,2 отсто од гласовите. Петковски во вториот круг освои 513. 614 гасови или 46,8 отсто.
Покрај Трајковски и Петковски, кандидати за претседател беа и Васил Тупурковски од Демократска алтернатива, Муарем Неџипи од Демократската партија на Албанците, Стојан Андов од Либералната партија и Мухамед Халили од Партијата за демократски просперитет.
На третите претседателски избори во 2004 година за претседател во вториот круг беше избран Бранко Црвенковски од СДСМ. Во првиот круг тој освои 385.347 гласа, односно 42,5 отсто од гласовите, а во вториот круг доби 550.317 гласови или 62,6 отсто од гласовите. Негов противкандидат во вториот круг беше Сашко Кедев од ВМРО – ДПМНЕ кој во првиот круг доби со 309.132 гласа освои 34,1 од гласовите, а во вториот круг за него гласаа 329.179 граѓани односно 37,4 отсто.
На овие избори имаше уште двајца кандидати, Гзим Острени од Демократската унија за интеграција, формирана две години претходно и Зуди Џелили од Демократската партија на Албанците.
Претседателските избори во 2009 година, четврти по ред, имаа седуммина кандидати, исто како и сегашните. За претседател во вториот круг беше избран Ѓорѓе Иванов со освоени 453.616 гласови или 63,14 отсто од гласовите. Во првиот круг Иванов освои 345.850 гласа. Неговиот противкандидат, Љубомир Фрчковски, во првиот круг освои 202.691(20,54%), а во вториот круг 264.828 гласови или 36,86 отсто. Во првиот круг порази беа Имер Селмани од Нова демократија, Љубе Бошкоски како независен кандидат, Агрон Буџаку од Демократската унија за интеграција, Нано Ружин од Либерално демократската партија и Мируше Хоџа од Демократската партија на Албанците.
Во 2014 година, на петите претседателски избори, кога првпат за претседател се кандидираше Стево Пендаровски, Ѓорѓе Иванов го доби вториот мандат, повторно во втор круг. Во првиот круг тој освои 448.303 гласа (51,65%), а во вториот беше избран со 534.910 гласови (55,28%). Пендаровски во првиот круг освои 326.069 гласови (37,57%), а во вториот 398.076 (41,14%). На овие избори имаше четворица кандидати. Покрај Иванов и Пендаровски, кандидати беа Зоран Поповски од ГРОМ и Халими Илјаз од Демократска партија на Албанците.
Гордана Сиљановска – Давкова првпат се појави како претседателски кандидат на изборите во 2019 година. И тогаш, како и сега, нејзин противкандидат беше Стево Пендаровски. Тој победи во вториот круг со освоени 435.656 гласови (51,65%). Во првиот круг Пендаровски имаше 322.581 глас (42,81%).
Сиљановска – Давкова во првиот круг на претходните избори освои 318.341 глас (42,25%), а во вториот имаше 377.446 гласови (44.75%). Заедно со нив кандидат за претседател беше Блерим Река од Алијанса за Албанците и Движење Беса, но не влезе в вториот круг.
По првичните, и се уште неофицијални, резултати од вчерашните избори, Сиљановска – Давкова и Пендаровски вторпат ќе се борат за функцијата претседател на државата во вториот круг. Сиљановска – Давкова вчера освои 362.847 гласа или 40,08 отсто од гласовите, а Пендаровски е зад неа со освоени 180.386 гласа, односно 19.93 отсто од гласовите на граѓаните кои излегоа на гласање.
По првиот круг отпаднаа Стевчо Јакимовски од ГРОМ, Бујар Османи од Демократската унија за интеграција, Билјана Ванковска-Цветковска, поддржана од Левица, Арбен Таравари кандидат на коалицијата ВЛЕН и Максим Димитриевски од ЗНАМ.
Вториот круг од седмите претседателски избори ќе се одржи на 8 мај мај, заедно со парламентарните избори.
Македонија
(Видео) Стојаноска од Јегуновце: Оваа криминална власт вчера го доби жолтиот картон, а црвениот и следува на 8 мај
Од победничко Јегуновце, најпрво се заблагодарувам и им честитам на сите граѓани на Република Македонија, особено на тие од изборната единица шест, затоа што вчера ја направија Македонија горда, кажа Дафина Стојаноска, носител на ВМРО-ДПМНЕ во изборната единица 6.
„Вчерашниот датум, 24 април, оваа криминална власт го доби жолтиот картон, а црвениот и следува на 8 мај.
Денес продолжуваме со стисок на рака повеќе и барање на глас повеќе, заедно да се обединиме против криминалот“, порача таа.
Ова политичко зло, како што рече, „да го испратиме во пензија и Македонија повторно да ја направиме ваша и повторно горда“.
Македонија
Милица Џаровска се прости од својот татко: Не ти кажав, ама ти знаеше дека ми беше идол
Велибор Џаровски-Џаро, познатиот менаџер, почина денес на 75-годишна возраст по кратко боледување, а веста за неговото заминување ја објави ќерка му Милица.
„Чао, Благојче мој, знам дека и горе ќе се снајдеш и ќе најдеш некоја сигурица за играње. Не ти кажав, ама ти знаеше дека ми беше идол“.
Тој зад себе ги остави сопругата Виолета, внуците Лара и Лука, но и единствената ќерка Милица, позната естрадна новинарка. Таа минатата година ја издаде книгата „Живот на коцка“, која му ја посвети токму нему.
Џаро соработуваше со најголемите југословенски естрадни ѕвезди, како Здравко Чолиќ, Мишо Ковач, Маја Оџаклиевска, Оливер Драгоевиќ, „Бјело дугме“, Тереза Кесовија, Лепа Брена.
Беше познат и како крал на местенките во фудбалот.