Потпишувањето на пристапниот протокол за членство во НАТО ќе биде прва официјална употреба на новото име на државата. Иако употребата на Северна Република Македонија треба да стапи на сила по ратификацијата на договорот и протоколот во Грција, наместо претходно, националниот координатор за НАТО, Стево Пендаровски, во интервју за „Макфакс“ вели дека нема друг начин за да се почне процесот за полноправно членство. Тој е дециден дека блокада за НАТО нема од ниту една држава, но не исклучува тоа да се случи во преговорите со ЕУ. Очекувањата се дека процесот на ратификација на протоколот во сите 29 држави членки ќе заврши за една година.

„Има иницијатива на групата држави ‘Пријатели на Македонија’, предводена од САД, Велика Британија и Германија, кои сакаат да го забрзат овој процес, и се споменува тој рок (до септември), но објективно ќе биде тешко, да не ги креваме очекувањата граѓаните, сепак има 29 земји членки, има држави кои се федерации, кои бараат квалификувано мнозинство… Меѓутоа, имаме ветување и гаранции од некои од нив, што се однесува до поединечните парламенти, ќе биде во најбрзо можно време“, рече Пендаровски.

По потпишувањето на протоколот, до ратификацијата Македонија ќе може да учествува до дебатата на комитетите на алијансата , но без право на глас. По ратификацијата во грчкиот парламент, која ќе се случи до крајот на неделата, Атина ги известува и останатите земји членки.

Во интервјуто Пендаровски зборува и за можноста неговото име да се најде на гласачкото ливче на претседателските избори како кандидат на СДСМ, по завршувањето на внатрепартиските анкети и огласот што вчера го објави партијата за самокандидирање за претседателски кандидат.

Чии ставови брани сега пратеникот Павле Богоевски, оние на шарената револуција или на СДСМ, беше главната тема на интервјуто за „Макфакс“, каде што тој зборуваше за актуелните теми поврзани со амнестијата, измените во Кривичниот законик, бегството на Никола Груевски, како и критиките од неговите соборци од шарената револуција.

Богоевски беше еден од најгласните противници на амнестијата. Во повеќе наврати тврдеше дека амнестија за 27 април нема да има, но сепак гласаше за Законот за амнестијата.

„Во моментот немав информации дека помирувањето ќе резултира со амнестија. Мојот став за 27 не е променет, мислам дека е срам тоа што е направено. Јас се извинувам, но ниту еден одделен став ниту една репутација не е вредна за да се помине во изолација“, вели тој и додава дека со пратеникот Крсто Мукоски не разговара, а со Сашо Василевски само се поздравува.

„Кога сфатив дека нема што друго да се направи за да се добијат 80 гласа за уставните промени, тогаш го променив ставот за амнестијата“, вели тој.

Богоевски признава дека неговата репутација е нарушена, вели дека се кае што станал пратеник, но дека мора да ги исполни обврските додавајќи дека политиката е валкана работа.

Иако неговите соборци од шрената револуција жестоко го критикуваат, тој вели дека се смета за легитимен претставник на шарената револуција, а критиките од неговите соборци ги смета за нормални.

„Би бил разочаран ако тие имаат поинаков став од критичкиот“, вели Богоевски.

Тој не сака да разговара за бегството на експремиерот, сега азилант во Унгарија, Никола Груевски. На нашите прашања кусо одговараше дека ќе чека да заврши истрагата за да го каже својот став.

На прашањето дали како последица на разочарувањата што ги предизвика тој има намера да поднесе оставка, Богоевски е дециден дека такво нешто нема да се случи додека Македонија не се исправи на патот кон ЕУ и НАТО.

Секоја амнестија или аболиција претставува упад, односно мешање во судската власт бидејќи законите се обврзувачки за Обвинителството и за судствто, согласни се адвокатот Константин Кратовалиев и поранешниот обвинител Александар Наков во дебатата на „Макфакс“. Тие оценуваат дека со предложениот закон за амнестија на дел од обвинетите за настаните од 27 април во суштина станува збор за аболиција, која е во план да се спроведе додека трае судскиот процес. Според Кратовалиев, амнестијата е институт што постои повеќе од две илјади години и во основа значи мешање на политиката во правосудството, но во законска форма.

„Секое законско решение што ќе го понудат е обврзувачко за Обвинителството и за судството што ќе постапува и ќе мора да го почитуваат. Се разбира дека законските решенија ќе имаат соодветни квалификации во однос на делото. Секое менување одредба на членот во која било фаза од постапката значи преквалификација де факто“, вели Кратовалиев и додава дека со аболицијата што се промовира не постои правна пречка да биде применета во која било фаза.

Според Наков, се работи за класичен пример на мешање на законодавната во судската власт.

„Ние ќе дојдеме во ситуација обвинителот да има врзани раце да мора да постапува по новиот закон, дали ќе го крстиме преквалификација или не, јас би рекол правецот ќе го даде новиот закон. Затоа, аболицијата се однесува на кривичното дело, меѓутоа за неодреден број учесници во настанот за разлика од помилувањето кога точно се знае лицето. Можеби самата амнестија е политички акт, политиката наоѓа време и место да реагира, но мора да се внимава при донесување на законот“, смета Наков.

Посебен феномен, според Кратовалиев, кој досега не е познат во правниот и политичкиот систем, е што жртвите во случајот се тие што промовираат и одлучуваат за амнестијата за, како што вели, повисоки цели. Наков, пак, е скептичен дека селективната амнестија ќе доведе до посакуваното помирување бидејќи може да направи дополнителни поделби и да внесе незадоволство кај дел од граѓаните.