Регион
Приказната за Балашевиќ и Оља – љубов за цел живот

Балашевиќ и неговата сопруга Оливера Балашевиќ се сретнале сосема случајно и љубовта ги врзала сè додека, за жал, судбината не ги раздели. Најубавите песни, идеалниот брак, емотивната и пријателска врска, неисцрпната инспирација и поддршка сведочат за нивната љубов, а ова е приказната за нивниот живот што траеше повеќе од четири децении.
Блажевиќ и Оливера се запознаа за време на едно телевизиско гостување, и двајцата беа гости на ТВ Нови Сад – Оливера како спортист и Ѓорѓе како музичар. Оливера тогаш не ни сонуваше дека ќе се вљуби во тој млад човек со гитара. Исклучителната гимнастичарка во четири спортски дисциплини, со неколку медали и награди, мораше да одлучи помеѓу нејзината љубов и оваа нова, која штотуку се роди.
„Во една прилика заедно го гледавме натпреварот Хајдук – Хамбургер. Одеднаш, Оља ја стави раката над моето рамо и рече: „Овој Златко Вујовиќ е опасен фудбалер“. Тогаш си реков: „Ја најдов вистинската личност, пријател кој разбира и други работи. Веднаш се женам – готово е!“, рече во една прилика Балашевиќ.
Во времето кога Оливера учеше и живееше во дом, Ѓоле често пееше под нејзиниот прозорец. Во студентската соба каде што тогаш живееше Оливера, денеска на влезната врата има плакета со натпис посветен на нив… И токму таму започна најубавата љубовна приказна.
„На мајка ми ѝ беше тешко дека одам во Нови Сад и дека ќе бидам сама, дури ми предложи да најдам момче. Имав цимерка Весна од Чачак. Запознав многу луѓе, со кои и денес сум во контакт“, изјави Оља Балашевиќ во едно интервју.
Наскоро во нејзиниот живот се појави момче, добро познатиот кантавтор од Војводина, а тој нивната љубов и студенсткиот живот го опиша во песната „Провицијалка“.
„Тој тврди дека песната е поврзана со оваа просторија. Знам дека читав белешки за предавања на масата, се подготвував за испит и често гледав низ прозорецот чекајќи да се појави. Тогаш немаше мобилни телефони, па Ѓоле свиркаше под прозорецот. Тој свиреж се користи и денес кога ќе залутаме во некој град или трговски центар. Кога ќе го слушнав неговиот свиреж, ќе истрчав низ ходникот со брзина на светлината за да го видам, па таа песна ја раскажа на многу убав начин“, рече Оливера.
Во времето кога Оливера студираше и живееше во домот, Балашевиќ, како што неколку пати раскажа, играл фудбал со станарите од студентскиот дом на блиското училишно игралиште и наскоро се дознало за нивната љубов.
„Од самиот почеток, тоа беше многу јавна љубов и единствена во светот. Сепак, имаше и такви кои ме среќаваа на улица, па ми говореа: Што ја завлекуваш таа девојка, а имаше разни сцени“, рече кантавторот.
„На пат да станам лошо момче, ја запознав и сè прерасна во приказна за мангуп и принцеза, но во малку променети улоги. Далеку од тоа дека беше „битанга“, но беше мала скитничка низ студентските соби и студентски домови, со огромна амбиција. Пред Ољaа, имав неколку трагични, формални врски, но кога ја видов за првпат, помислив дека сакам да се оженам и да имам свое семејство“, изјави Балашевиќ.
Кога отишол на одмор во Умаг, сфатил дека му недостасува, ја повикал од рецепцијата на хотелот и ја побарал за жена. Таа дури и не успеала да одговори, а тој влегол во својот „голф“ и извозел до Зрењанин.
„Отидов на море без неа како момче таа година, не знаев дека ќе се вратам со сосема поинаков поглед на животот. Таа се јави, па ја прашав: Добро, дали ќе се омажиш ти или не“, рече Балашевиќ.
Се венчале во 1981 година, но немале голема свадба бидејќи мајката на пејачот починала една година порано. Нивната Јована тогаш имала половина година, па решиле да ја завршат и таа формалност.
„Малку се плашев од тоа, затоа што многу формалности избегнав во животот. Кога матурирав, тоа беше права прилика да облечам одело, но поради сплет на околности не отидов на прославата. Ни подоцна, никогаш не бев во одело“, раскажа Балашевиќ.
„Сакав да се венчам на 15 август, кога е најтопло, за да бидам во маица. Сепак, се согласивме дека ќе биде на 7 мај, бидејќи ситуацијата со моето доаѓање од армијата беше целосно неизвесна. Не сакавме никакви церемонии и помпа. Го избравме четврток. Не сакавме да биде сабота или недела, затоа што токму тогаш се венчаваа некои мои пријатели и не сакав да се сретнам и да направам врева, да врескаме, да скокаме…“, рече тогаш Балашевиќ и додаде:
„На никого не рековме ништо, се подготвивме на брзина, дури и малку доцневме … Билја, кумата, дојде во последен момент, а јас му реков на Борчек да земе лична карта, дека имам некои снимања, само за да не се појави со подарок и во костум. Влетавме кај матичарот, но таму веќе нè чекаа пријатели кои сепак успеале да сфатат што се случува. Тоа беше мала, слатка церемонија што подоцна ја продолживме дома, строго со сендвичи“.
Се чувствував добро, како да не бев младоженец. Бев во елегантни црни фармерки и спортски чевли, не сакав да носам патики од почит кон мојата сопруга. Ољa носеше убав бел фустан, само без тие „работи“ на главата, кажа тој.
Во 2001 година, Балашевиќ го издаде албумот „Дневник старог момка“ посветен на неговата најголема љубов и поддршка. Секоја од дванаесетте песни е насловена по некое женско име, и со комбинирање на почетните букви од тие имиња, се добива: „Оља је најбоља“. Така тој му покажа на светот колку е единствена нивната љубов.
По Јована, Оливера и Ѓоле, добија уште две деца – ќерката Јелена и синот Алекса. Сите три деца на популарната музичка и актерска двојка успешно ја градат својата кариера.
После Јелена, која се покажа како одличен видео режисер и Јована, која е актерка, синот Алекс стана шампион во борење“, пишува Телеграф.рс.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Регион
Вучиќ бои јајца за студентите: „Се восхитувам на храброста што ја покажуваат учениците кои сакаат да учат, им бојам јајца

Претседателот на Србија, Александар Вучиќ, објави видео на својот Инстаграм профил во кое бојадисува јајца за Велигден за да им ги однесе на студентите кои сакаат да учат во Пионирскиот парк.
„Се восхитувам на храброста што ја покажуваат студентите кои сакаат да учат. Затоа им бојам јајца и им ги носам. П.С. Само да знаете, оваа престилка ѝ припаѓа на г-ѓа Јока, а таа е таа важна личност, апсолутно најважната за нас овде“, се вели во описот на видеото.
Регион
Жељазков и Марта Кос: Без Западен Балкан не може да се заврши европскиот проект

Европската иднина на Западен Балкан е гаранција за просперитет и мир и превенција од влијанието на силите кои имаат за цел неединство. Интеграцијата на земјите од регионот не е прашање на суд, туку стратешки избор поврзан со стабилноста и конкурентноста на целиот регион.
Ова го изјави бугарскиот премиер, Росен Жељазков, кој се сретна со Марта Кос, еврокомесарката за проширување на унијата , јави БГНЕС.
„Бугарската позиција е јасна – го поддржуваме европскиот пат на секоја земја од Западен Балкан, водени од принципите на индивидуалниот пристап и постигнатиот напредок“, додаде Жељазков.
Рече дела посветеноста на реформите мора да биде двострана.
„Ни треба искреност, јасност, предвидливост и дијалог. Интеграцијата на Западен Балкан е одговорност од особено значење за Бугарија. Интеграцијата на овие земји ќе ја направи ЕУ посилна и поотпорна“, коментира Жељазков.
Тој и’ се обрати на Кос, велејќи дека нејзиното присуство во Софија е израз на доверба дека заедно ќе дадат нов поттик за иднината и просперитетот на нивните земји.
„Без интеграција на Западен Балкан не може да се заврши европскиот проект“, додаде Жељазков.
Комесарката Кос, исто така, истакна дека европската интеграција пред се ќе доведе до стабилност и безбедност во регионот на Западен Балкан.
„Мора да го надминеме заморот. Вреди да се инвестира во реформи за ЕУ. За да бидеме успешни, потребен ни е став кој ја надминува болката од минатото. За ова ќе биде потребно лидерство“, повика Марта Кос.
Според неа, пристапот на соседните земји на Бугарија во Европската унија ќе обезбеди многу придобивки за трговијата, бизнисот и поврзувањето.
Во изјавата за „Дондуков 1“, Марта Кос објави дека таа и премиерот Жељазков разговарале за планот на Европската унија за нова стратегија за Црното Море, која Европската комисија ќе ја претстави наскоро.
„Црноморскиот регион е исклучително важен за нашата безбедност, за трговијата, за енергетските врски и како мост кон Турција, Грузија, Ерменија и Азербејџан“, истакна Кос во заедничката изјава со бугарскиот премиер.
„Бугарија е во срцето на овие размислувања и важно е таа активно да учествува во подготовката на оваа нова стратегија“, рече Кос.
Марта Кос го истакна и значењето на пристапот на Бугарија во еврозоната.
Регион
Револт во Германија поради новите правила за работниците од Западен Балкан, меѓу кои и македонските

Идната Демохристијанско-социјалдемократската влада планира да инвестира 500 милијарди евра во наредните години во реконструкција на дотраената инфраструктура: железници, патишта и мостови. Во исто време, има намера да се фокусира на уште еден итен проблем, а тоа е недостатокот на станови во Германија, пишува Дојче веле.
Но, за тие планови, покрај пари, ќе бидат потребни и многу работници, квалификувани и неквалификувани. Токму во овој сектор Правилото за Западен Балкан, воведено во 2016 година, ги покрива потребите на германскиот пазар на труд во последните години бидејќи, за разлика од другите програми за имиграција на работна сила, Правилото за Западен Балкан не ја условува квалификацијата, туку само договорот за вработување на германскиот работодавач. Ова и овозможи на градежната индустрија особено да вработува неквалификувани работници кои исто така се дефицитарни на германскиот пазар на труд.
Погрешна и штетна одлука
Минатата година, социјалдемократско-зелено-либералната влада, во екот на имиграциската либерализација, ја зголеми годишната квота како дел од правилото за Западен Балкан од 25 на 50 илјади работни дозволи годишно. Но, во својот коалициски договор, идната влада минатата недела повторно ја намали таа квота на 25.000 годишно.
Сега многу работодавци се прашуваат која е причината за ова намалување.
„Правилото за Западен Балкан се покажа како испробан инструмент за регрутирање работна сила без прекумерна бирократија, што инаку е реткост во секторот за миграција“, изјави за „Штутгартер цајтунг“ заменик-директорот на Германската индустриска и трговска комора, Ахим Деркс. Затоа одлуката на идната влада повторно да ја преполови квотата за Западен Балкан, според него, оди во погрешна насока.
Тим-Оливер Милер, директор на Централната асоцијација на германската градежна индустрија, дели слично мислење. Тој за „Штутгартер цајтунг“ изјави и дека намалувањето на годишната квота особено влијае на градежната индустрија.
„Значаен дел од странските работници на германските градилишта доаѓаат од некои од земјите на поранешна Југославија… сегашната одлука за намалување на овој контингент е изненадувачка и штетна за индустријата. Особено ако се земат предвид планираните инфраструктурни проекти кои ќе ја зголемат побарувачката за работна сила“, вели Милер.
Зошто да се намалат квотите?
Намалувањето на квотата нема да влијае само на големите инфраструктурни проекти, туку и на станбената изградба, смета Аксел Гедашко, директор на чадор-асоцијацијата за изградба на станови (ГдВ).
„Ако протокот на работници од Западен Балкан се преполови, тоа би можело да го влоши недостигот на работна сила на градилиштата“, смета Гедашко.
Ниту Јан Даненбринг од Централното здружение на германски занаетчии (ЗДХ) не ја разбира причината за намалувањето на контингентот.
„Федералната влада неодамна ја удвои оваа квота и сега ја враќа назад иако околностите во споредба со минатата година не се променети“, вели Даненбринг, исто така за „Штутгартер цајтунг“ и заклучува: Ако сакаме да промениме нешто во секторот за домување, ќе ни треба секој човек.
Негативни коментари и недоволно разбирање за одлуката на идната влада за правилата за работниците од Западен Балкан доаѓаат и од редот на експертите за пазарот на трудот. Херберт Брикер од Институтот за истражување на пазарот на труд (ИАБ) смета дека потегот на владата испраќа погрешен сигнал. Тој посочува дека вработувањето на Западен Балкан досега се покажало како успешен механизам.
„Од 95 до 98 отсто од оние кои пристигнале во Германија како дел од ова правило се вработени една година по нивното пристигнување во Германија и редовно ги плаќаат своите придонеси“, заклучува Брикер.