Во Вашингтон со децении циркулира таканаречената теорија „Пентагон пица“, според која, врз основа на активноста во пицериите и другите ресторани во близина на седиштето на Министерството за одбрана на САД, може да се „предвидуваат значајни светски настани“.

Оваа теорија, која секако не треба да се сфаќа сериозно, туку само како забава, сугерира дека натпросечната активност во доцните вечерни часови во рестораните околу Пентагон може да укаже дека во таа зграда се подготвува „нешто големо“.

Иако оваа теорија постои со децении, таа неодамна стана многу популарна на социјалните мрежи.

Стана толку популарна што сега има многу следен профил на „Икс“, наречен „Пентагон пица извештај“, кој објавува ажурирања за активностите во рестораните околу зградата на американското Министерство за одбрана. Некој  има време да се занимава со тоа, пишува „Телеграф“.

Но, луѓето очигледно се заинтересирани за ова. Случајностите се особено популарни бидејќи создаваат илузија на предвидливост, што ги наведува луѓето да веруваат дека теоријата функционира.

Таква коинциденција се случи на 12 јуни – „Пентагон пица извештај“ вечерта објави дека „речиси сите пицерии во близина на Пентагон забележале огромен пораст на активноста околу 19 часот по локално време. Во тој период Израел изврши напад врз Иран.

pic.twitter.com/8F3a2DuWJQ

— Pentagon Pizza Report (@PenPizzaReport) June 19, 2025

Потеклото на оваа теорија датира од периодот на Студената војна, кога советските разузнавачки служби следеле невообичаено голем број нарачки на пица со цел да ја проценат подготвеноста на САД за можна криза.

Така, на 1 август 1990 година, Френк Микс, сопственик на Домино во Вашингтон, забележал ненадејно зголемување на испораките до зградата на ЦИА, непосредно пред Ирак да го нападне Кувајт, што доведе до Заливската војна.

Микс изјави за Лос Анџелес Тајмс дека сличен бран нарачки на пица се случил во декември 1998 година, за време на процесот на импичмент против тогашниот претседател Бил Клинтон.

Меѓутоа, претставниците на Министерството за одбрана со години ја отфрлаат оваа теорија, наведувајќи дека вработените имаат бројни опции за јадење внатре во самата зграда, што е сосема логично и разбирливо.

Така, поради борбата со теориите на заговор, откриено е што може да се јаде денес во Пентагон.

Портпаролот на Пентагон изјави за „Њузвик“ дека има многу опции за пица во самата зграда, додавајќи дека вработените можат да нарачаат и суши, сендвичи, крофни и кафе без да го напуштат седиштето на Министерството за одбрана.

Многу суштества имаат способност да испуштаат видлив сјај, но луѓето не се меѓу нив. Сепак, како што истакнуваат истражувачите, ова можеби не е целосно точно.

До 1923 година, бројни студии откриле дека луѓето луминисцираат на фреквенции кои би биле видливи доколку не беа премногу слаби за да ги забележиме. Новото истражување сугерира дека од моментот на зачнувањето, сите ние блескаме на свој уникатен начин. Исто така, можно е дека откривањето на овие „биофотони“ може да ни открие нешто повеќе за тоа што се случува под нашата кожа.

Во новото истражување, тим предводен од биологот професор Хејли Кејси од Универзитетот Алгома во Канада го проучуваше екстремно слабиот сјај на едно парче ткиво: мозокот, сместен во черепот на секој жив човек. Тие внимателно го забележале слабиот сјај на човечкиот мозок и откриле дека тој се менува во зависност од активноста на мозокот.

Ова, велат тие, нуди возбудлива нова можност за проценка на здравјето на мозокот – техника која допрва треба да се развие.

„Како прв доказ за концептот дека емисиите на ултраслаби фотони од човечкиот мозок можат да послужат како отчитувања за следење на функционалните состојби, го измеривме и карактеризиравме бројот на фотони над главите на учесниците додека тие мируваа или извршуваа задача со аудитивна перцепција“, пишуваат научниците во нивниот труд.

„Покажавме дека сигналите од емисијата на фотони добиени од мозокот може да се разликуваат од мерењата на фотони од позадината. Покрај тоа, нашите резултати сугерираат дека при одредена задача, оваа емисија може да достигне стабилна вредност“, се додава во студијата.

Сè во Универзумот со температура повисока од апсолутната нула – вклучувајќи ги и луѓето – емитира вид на инфрацрвено зрачење наречено топлинско зрачење. Сепак, кога зборуваме за ултраслаба емисија на фотони, станува збор за различен феномен од топлинското зрачење.

Ултра слабата емисија на фотони е во опсегот на речиси видлива до видлива бранова должина и е резултат на електроните што емитуваат фотони додека губат енергија, нормален нуспроизвод на метаболизмот.

Кејси и нејзините колеги го сместија секој од учесниците во студијата во темна просторија. На главите на учесниците им беше поставена електроенцефалографска капа (ЕЕГ) за да се следи нивната мозочна активност, а околу нив беа поставени цевки со фотомултипликатор за да се регистрираат сите емисии на светлина. Тие се исклучително чувствителни вакуумски цевки кои можат да детектираат дури и најслаба светлина.

Учесниците потоа беа снимени додека се одмараа и извршуваа задачи базирани на аудио (за да можат да ги прават во темница).

Резултатите покажаа не само дека ЕЕГ сигналите се реални и мерливи дури и надвор од главите на учесниците – туку постоеше и јасна корелација помеѓу излезот на ЕЕГ и активноста што ја регистрирала ЕЕГ капата.

Идните истражувања, велат научниците, би можеле да се фокусираат на тоа како неуроанатомијата може да влијае врз излезот на ЕЕГ, како и на тоа како различни активности се манифестираат во ЕЕГ обрасците – а не само во двете состојби на мозочен одмор и мозочна активност.

Исто така, сè уште не е познато дали секоја личност има свој „отпечаток од прст“ – односно единственост во овој вид мозочна активност.

„На сегашните резултати гледаме како на доказ за концепт дека обрасците на новооткриени светлосни сигнали добиени од човечкиот мозок можат да се разликуваат од позадинското светло во затемнети услови, и покрај исклучително нискиот релативен интензитет на сигналот“, пишуваат истражувачите.

Идните студии би можеле да бидат успешни во користењето избрани филтри и засилувачи за филтрирање и подобрување на карактеристиките на овие сигнали – како кај здрави луѓе, така и кај оние со некое мозочно заболување – што укажува на можностите за идни методи на лекување и терапии.

Актерот Том Круз доживеал многу необична несреќа додека снимал љубовна сцена во филмот „Коктел“ од 1988 година.

Неговата тогашна колешка, Џина Гершон, за „Гардијан“ раскажа како ја снимале својата прва интимна сцена, а таа случајно го удрила Круз право во носот со коленото, поради што искрварил. Сè почнало кога таа предложила сцената да биде посугестивна, но под покривка, а на актерот му споменала дека е многу скокотлива.

„Му реков: ‘Само немој да ме скокоткаш’. Но, тој ме фати за половината и рефлексно му го удрив носот со коленото. Не го сакав тоа, крв имаше насекаде“.

Таа беше убедена дека оваа грешка и ја уништила иднината во Холивуд.

„Помислив: ‘Штотуку му го скршив носот на Том Круз, никогаш повеќе нема да работам’. Бев ужасната, но, Круз не ја обвинил. Тој само и’ рекол: „Моја грешка. Ти ме предупреди“.

Гершон заклучи дека Круз е исклучително нежен и професионален, особено во сцена каде таа се чувствува ранливо: „Мило ми е што тој беше мојот прв партнер во таква сцена“.