„Најголемото богатство во животот е да имаш дете“. вели денеска 40-годишниот Златан Јовановиќ, првото бебе од епрувета во Австрија. Тој сега се гордее на своите родители што се бореле да го добијат.

Некогаш табу-тема за која не се знаеше или не се зборуваше многу, денес стана вообичаена процедура, ин витро оплодување, кое им помага на паровите да ја искористат својата шанса за родителство и да добијат потомство.

Но, порано не беше така, а Јовановиќ се присети како му било и кога дознал дека не е обично бебе.

„Кога бев мал, за секој роденден, мајка ми ме носеше некаде, во парк, се фотографирав за весник и мислев дека е така со секое дете. Не обрнував внимание на тоа, се чувствував како ‘нормално’ дете“, вели Јовановиќ.

Меѓутоа, како што растел, полека сфатил дека сепак е посебен во нешто.

„Можеби бев шесто или седмо одделение, тоа ми го кажа мојот класен раководител. Тогаш не знаев точно што е тоа, но знаев дека не сум обично бебе. Мајка ми се обиде да ми објасни, но сам дознав повеќе“, рече тој.

На прашањето каква била реакцијата на неговото опкружување, тој вели дека сето тоа му било „кул“, се видел себеси во весник, а за другарите од училиштето набргу станал цел на потсмев, но сето тоа бргу поминало.

Тој денес особено се гордее на своите родители Јованка и Драган, но особено на мајка си.

„Слушнав некои работи – што мораше да издржи мајка ми додека беше бремена со мене, што зборуваа другите жени за неа… Најдов некои касети, слушнав некои снимки како дава интервјуа, како гледаат другите жени на тоа. Она низ што таа помина, секоја чест за неа“, со гордост истакнува Јовановиќ.

Денес знае дека најголемото богатство на светот е да има свое дете.

„Родителите ќе направат сè за да добијат дете и благодарност до мајка ми што се обиде да ме добие. Се гордеам“, вели тој и на шега додава:

„Ние децата што се родивме со ин витро можеме да кажеме дека сме 100 отсто сигурни оти сме посакуваните деца, а другите само 99 отсто.

Татко му е од околината на Шабац, а мајка му од околината на Трстеник.

Никогаш не наиде на негативна реакција во Србија поради фактот што му го одбележа животот.

Напротив, бидејќи во поширокото семејство има дури 13 сестри, а само двајца браќа, и дека тој е прво машко дете, семејствата и од татковата и од мајчината страна биле особено среќни поради неговото доаѓање.

„Беше голема радост, сите беа среќни бидејќи се роди машко дете. Важно беше што се родив и што бев здрав“, вели Јовановиќ.

Денес, во 21 век, и со искуството низ кое поминал и со сето она што го почувствувал на својата кожа, без двоумење вели: би го советувал секој пар да се подложи на ин витро оплодување доколку има проблеми со зачнувањето.

„Зошто да не? Јас би бил првиот, доколку имам проблем, да одам на ин витро оплодување, па дури и да не кријам. Ако не можете да го направите тоа природно – обидете се на овој начин. За мене, најголемото богатство е да го имам моето сопствено дете. Сè уште не сум оженет, уште немам деца, но не можам да замислам поголемо богатство од тоа да имам деца“, изјави Јовановиќ.

Вели дека во Србија доаѓа двапати годишно по две недели или почесто ако му дозволуваат обврските.

Златан е роден на 5 август 1982 година, а пет години подоцна, нормално, неговите родители добиле девојче Јасмина, а Златан сестра.

„Таа е родена на нормален начин, по мене. Иако и ова вештачково е нормално, особено денес во светот, со оглед на тоа колку бебиња се раѓаат преку процесот на ин витро оплодување“, вели Јовановиќ.

Австриските медиуми на секое коло од роденденот на нашиот Златан нè потсетуваат дека тој е првото бебе од епрувета во таа земја.