Склучениот договор од страна на Министерството за култура и Град Скопје за Универзалната сала има контрадикторни одредби, не е заверен на нотар, не содржи кои права и обврски се предаваат и што всушност се предава, изјави министерот за култура и туризам, Зоран Љутков, кој се обрати по повод првите 100 дена работа.

Љутков рече Скопје ќе има Универзална сала која ќе биде готова до 2028 година, но дека таа ќе биде изградена на законски и легален начин.

„Универзална сала е преземена од град Скопје во Министерството за култура и туризам на незаконски начин, во постапка која е проблематична, со прекршувања на повеќе закони. Договорот и решението за реконструкција од 22 март годинава издадено од општина Центар, не се запишани во Катастарот на недвижности. На Министерството за култура не му биле пренесени во целост правата и обврските согласно закон, за втора фаза од реконструкцијата“, рече Љутков.

Министерот рече дека Министерството за култура и туризам условно исполнило само еден од двата кумулативни законски услови предвидени во член 70 од Законот за градење, за да може да се стекне со статус на инвеститор, а тоа е: со склучување на посебен договор помеѓу претходниот и новиот инвеститор, да ги преземе правата и обврските кои претходниот инвеститор ги имал со учесниците во градењето, додека не го исполнил и вториот законски услов, а тоа е да биде носител на правото на градење.

Целата документација е предадена на Основното јавно обвинителство, а министерот се надева дека истражните органи ќе постапат согласно нивните надлежности.

На 24 октомври (четврток) со почеток во 20 часот, во Центар Јадро – Скопје ќе биде отворена првата самостојна изложба на фотографии на фотографот Жарко Чулиќ, со наслов “Гравитација во пауза”.

“Гравитација во пауза” е прв ваков проект на авторот, кој содржи 19 фотографии, распределени во 5 групи во галерискиот простор на Центар Јадро. Оваа изложба на фотографии гравитира околу проблемот на рамнотежата како естетски, егзистенцијален, социјален и политички принцип, и невидливите тензии, трансформации, суспензии, реартикулации и трепети, кои нужно ја сместуваат рамнотежата како кревок, ранлив, нестабилен процес обременет со труд и креативност.

Делата се поигруваат со бојата, формата и текстурата. Специјално изработени за овој фотографски проект и за очудената перцепција на камерата, овие скулптури и позадини во бои кои се менуваат, стануваат форми создадени од предмети кои навидум лебдат во воздух и пркосат на гравитацијата. Фотографиите се одликуваат со структура на чувство и тон препознатлив како смиреност, но и со впечатлива едноставност и играње со пропорциите, силата и структурата. Комбинации на чисти, геометриски форми со груби и органски форми, иако навидум врамени во чистата естетска димензија, изразуваат стремеж, копнеж, нестабилност, временитост и ранливост кои преку фотографот преминуваат и ја наштекуваат перцепцијата и сензориумот на гледачот, вмрежувајќи се во серија социо-политички и егзистенцијални полиња, барајќи од нас, можеби и со мала иронија и провокација, да ги преиспитаме и одново допреме/ почувствуваме нашите тела и релации со другите и светот, како секогаш веќе распнати меѓу желбата за полнотија, рамнотежа, баланс и хармонија, и неуморливото и незвршиво инсистирање на отсутниот темел, или пак на она отаде разбирливоста на желбата, самосвеста и социо-политичките категории на препознавање.

Жарко Чулиќ e роден во Скопје 1985 година, се запишува на Архитектонскиот факултет во Скопје во 2004 година и започнува да се интересира за фотографијата, дизајнот и архитектурата во исто време. Со годините, фотографијата од хоби прераснува во професионален ангажман. Во Скопје ја завршува првата школа за аналогна фотографија и историја на фотографија, а подоцна во 2012 заминува во Белград каде е дел од школата за креативна фотографија под раководство на универзитетските професори и успешни фотографи, Саша Прерадович и Александар Келич. Во меѓувреме учествува на повеќе групни изложби, работи на неколку проекти со познати уметници од регионот. Во последните години конкретно се интересира за модната фотографија. Соработувал со повеќе магазини, дизајнери и модни куќи во Македонија, а и пошироко. Последните 9 години е дел од тимот на ПОРТРЕТ магазинот, каде работи како уредник на фотографија.

Во чест на 90. роденден на големиот македонски поет, раскажувач, романописец, книжевен и ликовен критичар, есеист, антологичар и преведувач Влада Урошевиќ, на 18 октомври (петок), со почеток во 19 часот, во „Литература.мк“ во „Дајмонд мол“ ќе се одржи „старовремска“ книжевна вечер.

Со настанот насловен „Вистинита но не многу веројатна историја за проф. Урошевиќ за факултетот покрај Вардар и за четирите студенти“, македонската книжевна и културна фела ќе му оддаде почит на академик Урошевиќ. За неговото дело, за влијанието, за менторството и за книжевните пријателства ќе зборуваат четворица студенти на Урошевиќ: Лидија Капушевска-Дракулевска, Соња Стојменска-Елзесер, Владимир Мартиновски и Владимир Јанковски, а во улога на модератор ќе биде Оливера Ќорвезироска.

Настанот е во организација на „Литература.мк“ и на издавачката куќа „Арс Ламина“, која го објави „Вистинита, но не многу веројатна историја за семејството Пустополски, за куќата покрај Вардар и за четирите прстени“, кој ја доби престижната награда „Роман на годината“. Исто така, „Арс Ламина“, во рамките на едицијата „Македонски книжевни класици“, реобјави и три евергрин-наслови од Урошевиќ: „Вкусот на праските“, „Мојата роднина Емилија“ и „Невестата на змејот“.

Влада Урошевиќ е роден на 17 октомври во 1934 година, во Скопје. Завршил Филозофски факултет во Скопје. Докторирал на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ во Скопје, во 1987 година. Работел како соработник и уредник на Редакцијата за култура и уметност на Телевизија Скопје. Во 1982 година е избран за доцент на Катедрата за општа и компаративна книжевност на Филолошкиот факултет во Скопје, а во 1988 година станал редовен професор. Бил уредник на списанието „Разгледи“. Урошевиќ е член на ДПМ од 1961 година и член на Македонскиот ПЕН- центар. Исто така, тој е член на МАНУ (од 1997 година), како и дописен член на меѓународната „Академија Маларме“ во Париз и редовен член на Европската поетска академија со седиште во Луксембург.

Академик Урошевиќ важи за еден од најзначајните претставници на македонскиот модернизам, фокусиран врз истражување на чудесното, фантастичното и надреалното. Освен со пишување, Урошевиќ се занимава и со преведување. Тој ги има препеано најзначајните руски и француски поети на македонски јазик.

Има објавено над 50 книги: поезија, раскази, студии, критики и есеи, антологии и романи. Добитник е на најпрестижните книжевни награди: „Браќа Миладиновци“, „Григор Прличев“, „Рациново признание“, „Кирил Пејчиновиќ-Тетоец“, „Младост“, „Нолит“, наградата на Турскиот ПЕН „Халид Един Адивар“ (2007), „Стале Попов“ (2006), орденот на московската организација на Сојузот на руските писатели „Сергеј Есенин“, како и „Роман на годината“.

Во 2023 година, покрај наградата „Роман на годината“ го доби и врвното поетско признание „Златен венец“ на Струшките вечери на поезијата и беше прогласен за автор на годината од Македонската асоцијација на издавачи.