Британската актерка Кира Најтли откри дека по улогата во филмската франшиза Пиратите од Карибите добила посттрауматско стресно нарушување (ПТСП). Огромната слава што ја стекнала на само 17 години, по првиот филм во 2003 година, ѝ предизвикала психички притисок и тешко се справувала со вниманието на јавноста.

На 22 години доживеала нервен слом, по што побарала стручна помош и направила едногодишна пауза од глумата. Денес, на 40 години, Најтли вели дека ужива во кариерата и во „многу помирно ниво на слава“.

Интересно, таа признала дека никогаш не го погледнала третиот дел од Пиратите од Карибите. Некои од своите други филмови, како „Всушност, љубов“ (Love Actually),  ги гледала само еднаш – на премиерата пред повеќе од две децении.

Според експертите, ова се некои од работите што не ги паметиме од детството или што сме ги потиснале ако сме имале токсични родители.

Сеќавањата од детството често се нејасни, но за луѓето кои пораснале со токсични родители, одредени моменти можат да бидат целосно потиснати. Ова не се нужно трауматски настани во класична смисла, туку мали, повторувачки ситуации кои го обликувале начинот на кој се перцепираме себеси и другите.

Кога родителите се емоционално недостапни, премногу критични или нестабилни, детето учи да ги потиснува чувствата и да го менува сопственото однесување за да преживее во таква средина. Значи, според експертите, ова се некои од работите што не ги паметиме од детството ако сме имале токсични родители.

1. Чувство на безгрижност
Децата кои пораснале со токсични родители ретко се сеќаваат на моменти на целосна безгрижност. Наместо игра и безбедност, нивното детство било исполнето со претпазливост – постојани обиди да не направат „нешто погрешно“. Наместо да бидат спонтани, тие рано научиле да го мерат секој збор и акција, што им отежнувало да уживаат во едноставните моменти од животот подоцна.

2. Чувство на емоционална сигурност
Советниците за ментално здравје објаснуваат дека децата во токсични семејства ретко развиваат чувство дека се сакани безусловно. Наместо топлина и разбирање, тие добивале љубов преку контрола, вина или тишина. Затоа многу возрасни имаат тешкотии да се поврзат со сопствените емоции, бидејќи никогаш не научиле дека е безбедно да чувствуваат и изразуваат што ги повредува.

3. Чувство дека се доволно добри
Многу возрасни кои имале токсични родители не можат да се сетат на време кога почувствувале вистинско прифаќање. Наместо пофалби, добивале критики или споредби со другите, а со текот на времето научиле дека мора да „заработат“ љубов. Овој модел често се пренесува и во возрасните односи, каде што постојано бараат потврда за сопствената вредност преку одобрувањето на другите луѓе.

4. Доживување нежност и поддршка
Советниците истакнуваат дека луѓето кои пораснале со родители без емпатија честопати не се сеќаваат на нежни гестови – прегратка, утеха или едноставни зборови на поддршка. Наместо тоа, тие се сеќаваат на напнатост, студенило и чувството дека мора да бидат „силни“. Недостатокот на овие мали, но клучни искуства остава длабок белег во зрелоста, бидејќи ги учат другите да сакаат на начин на кој никогаш не биле сакани.

Иако можеби не се сеќаваат на многу работи, луѓето кои пораснале со токсични родители можат да научат да си ја дадат сигурноста, нежноста и љубовта што им биле потребни во тој момент.

фото: принтскрин

Раскинувањето никогаш не е лесна одлука. Честопати постои сомнеж и внатрешна борба помеѓу љубовта и реалноста на секојдневниот живот. Сепак, постојат јасни знаци кои укажуваат дека врската не е здрава или одржлива. Важно е да ги препознаете овие знаци на време за да можете да бидете и поздрави и посреќни. Затоа советничката за врски Елизабет Стоун истакна неколку знаци дека е време за раскинување.

1. Вашиот партнер е насилник
„Ако сте во насилна врска, време е за раскинување. Не треба да живеете во страв од вашиот партнер, постојано следејќи го секој ваш потег за да не го предизвикате неговиот гнев. Можеби звучи едноставно да се каже „оставете ги“, но во пракса е многу потешко. Сепак, заслужувате врска во која се чувствувате безбедно и сакано“, нагласува советничката.

Таа додава дека ако некое лице страда од каква било форма на злоупотреба, ова е јасен знак дека треба веднаш да ја прекинете врската. „Насилството нема да се подобри ниту да исчезне – само се влошува. Важно е да се заштитите пред да биде предоцна“, забележува Стоун.

2. Имате сосема различни животни цели
„Ако вие и вашиот партнер имате многу различни планови за иднината, тоа може да биде непремостлива пречка. Примерите вклучуваат желба за брак или деца од едната страна, додека другата страна категорично одбива да го стори тоа“, вели советникот.

Иако постојат компромиси во секоја врска, кога станува збор за основите на животот, прекумерното прилагодување води до незадоволство и огорченост. „Љубовта понекогаш значи да се откажете од некој што ги дели истите вредности и желби. Напуштањето во овој случај не е предавство, туку чин на почит и кон себе и кон другиот“, нагласува таа.

3. Ве изневерил или вие размислувате за неверство
Неверството е едно од најтешките искушенија во врската.

Стоун објаснува: „Откако ќе откриете дека вашиот партнер ве изневери, можно е да се чувствувате растргнати помеѓу желбата да се обидете да ја поправите врската и гневот што ве преплавува. На крајот на краиштата, останувањето или заминувањето е лична одлука, но треба да бидете свесни дека изневера често значи дека врската всушност е завршена пред да го знаете тоа.“

Исто така, ако се фатиме себеси како размислуваме за неверство или веќе сме го изневериле партнерот, тоа е знак дека е време да раскинеме, вели советникот. Неверството често укажува дека лицето бара промена, но не се осмелува отворено да го направи чекорот.

4. Не ве почитува
Недостатокот на почит е тешко да се поправи откако ќе се појави.

„Ако вашиот партнер постојано ги крши ветувањата, се шегува за вас и ве повредува, тоа е јасен знак на непочитување. Прашањето е дали сакате да го поминете животот со некој што не ви го дава достоинството што го заслужувате. Животот е премногу краток, но и премногу долг за да го потрошите на некој што не ве цени или почитува“, заклучува Стоун.