Култура
Комеморативен собир во спомен на Далибор Ѓошиќ, прерано починатиот солист на „Танец“

Денеска во просториите на Националниот ансамбл за народни игри и песни „Танец“, во присуство на бројни колеги, пријатели и најблиското семејството, се одржа комеморацијата по повод смртта на Далибор Ѓошиќ, истакнатиот вокален уметник и солист во овој ансамбл. На комеморацијата говореа уметничкиот раководител на сценско-уметничката дејност во НУ Танец, истакнатиот етномузиколог м-р Бранка Костиќ – Марковиќ, потоа познатиот музички педагог, инструменталист, композитор и аранжер Сашо Ливрински и вокалната уметница и колешка на починатиот Ѓошиќ од хорот на Танец, Габриела Новевска.
„За музичар, уметник како нашиот колега Далибор Ѓошиќ испраќањето во вечното почивалиште треба да е свеченост. Музичарите не се испраќаат во тишина, туку со музика и затоа предлагам оваа комеморација наместо со едноминутен молк да ја започнеме со еден музички колаж кој ќе не потсети на нашиот непрежален колега, неговиот раскошниот талент и неговата ненадоместлива улога во нашиот ансамбл“ – кажа Костиќ-Марковиќ и го сподели со присутните видео омажот за Далибор Ѓошиќ, после кој следеше повеќе минутен аплауз, чин кој верно го следеше Ѓошиќ после сите негови концертни настапи и кој беше единствено соодветен и за ова негово последно испраќање од колегите. Таа потоа потсети на неговиот животен и плоден професионален пат од кој издвои еден детал од почетоците на неговата кариера како професионален пејач во „Танец“. Во кусата биографија која пред 16 години ја приложил Далибор Ѓошиќ на конкурсот за вработување во Танец, покрај основните податоци за неговото образование и дотогашно искуство го напишал и следното: „Музиката е мојот живот, затоа имам желба професионално да се занимавам со неа.“ Ова говори од какво значење за него претставувала музиката – живот.
После воведниот дел проследен со многу фотографии од концертниот и приватниот живот на Ѓошиќ, следеше обраќањето на познатиот македонски инструменталист, композитор и музички педагог, Сашо Ливрински, кој се осврна на долгогодишната соработка со прерано починатиот уметник, зборувајќи за нивната прва средба и најважните моменти на валоризација на неговиот раскошен талент, во Танец, но и на фестивалските сцени.
„Истакнат пејач од прв ред – солист“ во Танец, таква позиција не се добива случајно, туку со многу работа и надоградување на она со што сме дарувани како предиспозиција. Беше еден од ретките млади пејачи што го негуваше македонскиот начин на интерпретирање, со мека боја на гласот, која по потреба стануваше и нешто друго, заради доловување на емоцијата во песната. Заедно со вкусно умереното орнаментирање на мелодиите, го правеше исклучителен пејач од врвен карактер. Можам да кажам како надворешен соработник на ансамблот, дека тој како член на хорот, секогаш стоел на врвот од исполнителноста, со стопроцентна присутност при креирањето на моите хорски обработки, и се разбира, со максимална професионалност при изведбата на истите, за што сум неизмерно благодарен. Тоа ја покажува неговата голема посветеност и одговорност, како личност, кон музичката професија и трудот на композиторот. Даки освен што беше врвен пејач, беше и одличен автор, кој што беше присутен на сите музички фестивали во Македонија и со тоа активен фактор за оформување на музичкиот вкус на публиката“.
На овие врвни квалификации за професионалните капацитети на починатиот колега се надоврзаа и високите оценки на неговите човечките особини. За Далибор како другар и колега говореше неговата колешка од хорот на „Танец“, воедно и позната вокална солистка на етно групата „Монистра“, Габриела Новевска.
„Чест ми е што можев да работам со пејач како Далибор. Во текот на годините го запознав и како човек. Далибор беше искрен и ненаметлив пред сѐ. Не сакаше ни да пречи некому, ниту да му пречат. Најмногу од сѐ сакаше да пее, а немаше некој од нас од колегите кој не сакаше да го слуша. Далибор можеше сѐ да отпее. И лирска и викоечка песна. Гласот на Далибор можеше да биде мек како памук, но можеше да сруши и планина.“
Со заминувањето на Далибор Ѓошиќ, Танец и македонската народна музика изгубија многу. Тој почина на 10 октомври во Скопје, на возраст од 41 година, после кусо и тешко боледување. Својот професионален стаж го помина во НУ Танец, каде оствари бројни настапи, дома и надвор. Покрај изведбите на традиционални македонски песни, тој реализираше и бројни фестивалски настапи, со квалитетни новосоздадени фолклорни напеви, од кои голем дел беа негови авторски композиции. За само 16 години поминати во „Танец“, Ѓошиќ оствари 363 концертни настапи, во вкупно 23 држави во светот.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Култура
Во Москва излезе „Пиреj“ од Петре М. Андреевски

Романот „Пиреj“ излезе од печат во Москва на инициjатива на Олга Панкина, познат популаризатор на македонските културни вредности во Русија. Таа го преведе уште во 2008 година, го обjави издавачката куќа „Феникс“, Скопjе. Како што обjаснува Панкина, романот на руски веднаш предизвика интерес каj публиката, но сепак книгата не можеше да допре до широк круг рускоjазични читатели. Сметаjќи го романот на основоположникот на современата македонска проза Петре М. Андреевски за ремек дело, таа си постави за задача да го преобjави во Москва.
Оваа година идеjата jа поддржа Центарот за книга „Рудомино“ со коj Олга Панкина плодно соработува веќе петнаесет години (Центарот за книга има обjавено творби на над 20 македонски автори).
Ова издание на „Пиреj“ е многу квалитетно (368 страни, тврд повез) и изгледа современо. На корицата има фрагмент од сликата „Стара куќа“ на Олга Панкина. Блескав предговор за книгата напиша Венко Андоновски, коj даде за руска читателска публика основни информации за историјата која е заднина на личната драма на едно македонско семејство од почетокот на ХХ век, семејството на Јон и Велика, jа подвлече актуелноста на романот и го нарече како најголем македонски бестселер на сите времиња.
Тукушто обjавениот роман веќе заживее своj книжевен живот – почна да стекнува читатели. Минатата недела, од 3 до 7 jуни, беше презентиран на Саемот на книга на Црвениот плоштад во Москва на штандот на издавачот Центар за книга „Рудомино“.
Култура
Со концерт на „Леб и сол“ на 𝟤𝟨 јуни започнува „Бит фест“

Со концерт на македонската музичката група „Леб и сол“, на 26-ти јуни, во античкиот локалитет „Хераклеја“, ќе започне 17. издание на Битолското културно лето. На денешната прес-конференција, градоначалникот на општина Битола, Тони Коњановски, информираше дека „БИТ ФЕСТ“ оваа година ќе трае до 31 август и ќе содржи културни содржини кои ќе бидат вистинска атракција за битолчани, но и добра можност за поттикнување на културниот туризам во градот.
„Програмата ќе се реализира во соработка со КИЦ и националните установи од културата, но и со учество на голем број домашни изведувачи, уметници и културни работници кои ќе претстават доста интересни одржини за сите возрасти. Целосната програма ќе биде објавена во следните 10 дена, кога ќе имаме и точно заокружена рамка на планираниот буџет за културните содржини ова лето, вклучувајќи ги сите манифестации за кои имаме обезбедено финансиска поддршка како општина, а ќе бидат дел од културните содржини кои ќе се реализираат во градот ова лето.
Традиционални манифестации, како: Битола отворен град, Локум фест, Парко – фестивал, Илинденски денови, Битолино – Детски театарски фестивал, Мјузикленд, Фестивал на староградска музика, Широк сокак во бело, исто така се дел од БИТ ФЕСТ.
На 3 август, Битола ќе биде домаќин на еден од најголемите музички настани во историјата на градот. На Градскиот стадион „Петар Милошевски“ ќе настапи светската музичка ѕвезда и еден од највлијателните DJ артисти на сите времиња – Армин ван Бурен. За овој настан општината го обезбедува просторот и потребната логистичка поддршка“, изјави градоначалникот на општина Битола, Тони Коњановски.
Директорот на ЈОУ КИЦ, Благојче Божиновски, истакна дека и оваа година КИЦ е значаен партнер на општината, како во подготовката на програмските содржини, така и во обезбедување на логистичка поддршка во реализацијата на програмата.
На денешната прес конференција присуствуваа и членовите на групата „Леб и сол“, кои најавија дека од Битола го започнуваат одбележувањето на големиот јубилеј 50 годишнината од постоењето и активното работење на групата.
„Ви благодариме Битола. Ни давате верба во живот, дека она што сме го правеле во изминатите 50 години, вредело и оставило трага во нашата меморија и во нашата музичка историја. Тоа е нешто што длабоко во душата секој го посакува: да биде почитуван и сакан, затоа што чувствувам дека онаа моја искреност и желба со која сме го работеле сето ова и вербата дека хармонијата во музиката може да се пренесе и во хармонијата на живеењето има некој што знае да го почитува и ќе го чуваме и ќе го оставиме за следните поколенија. Ова е само една алка во нашата историја, која покажува дека сме постоеле и ќе постоиме понатаму. Само искрено со верба во животот и љубовта и со полно срце можеме да ги поделиме вековните вредности. Ви благодариме многу и ќе се обидеме да бидеме квалитетни како и секогаш“, велат од „Леб и сол“ и најавуваат прекрасен концерт на 26 јуни во Хераклеја.
Култура
Романот „Три Марии“ од Оливера Ќорвезироска, добитник на Рациновото признание за 2025 година

Романот-басма на писателката Оливера Ќорвезироска, „Три Марии“ (Арс Либрис, дел од Арс Ламина – публикации), кој излезе од печат во март оваа година и чијашто промоција го отвори второто издание на фестивалот за литература и општа култура „Видик“, е годинашниот добитник на наградата Рациново признание, што ја доделува општината Велес во рамките на манифестацијата Рацинови средби. Свеченото доделување на наградата ќе се одржи на 12 јуни (четврток), на отворањето на 62. издание на Рациновите средби во Велес.
„Три Марии“ е внимателно осмислен омаж на Славко Јаневски, којшто не е класична посвета, ниту римејк на конкретно дело. Романот содржи три самостојни приказни за три различни жени кои носат исто име – Марија и кои сакаат да ги напуштат моментните животи поради грешна љубов. Своја или туѓа.
Иако станува збор за современ роман од нашево време и од нашиов микропростор (Скопје), во него има етнообичаи од североисточна Македонија: китење младоженец со пари, погребување мртовец со кукла… како и свадбарско „мавиле“ од велешкиот крај. Фолклористичките обичаи, верувањата и суеверијата, црните судбини, фатуми и карасевди се мотиви што во извесна смисла го „оправдуваат“ поднасловот роман-басма.
На корицата на романот е употребен детаљ од сликата „Бош“ од Славко Јаневски, а дизајнот е дело на Марко Трпески.
Оливера Ќорвезироска (1965, Куманово) е авторка на следните книги: „Трети кат“ и „Високите бели“ (поезија); „Кифличката Мирна“ и „Мојот брат од тринаесеттиот кат“ (романи за деца); „Дедо Миле“ (сликовница); „Отвораат ли сништата работа“, „Еден Текст и една жена“ и „На полпат“ (критика и есеистика); „Заклученото тело на Лу“, „Аб’т“ и „Три Марии“ (романи за возрасни); „Страдањата на младиот лектор“, „(С)плетени раскази“, „Две перници“, „(Со)шиени раскази“, „Новелички без шеќер“, „Улиците што ги нема“ и „Престапни години“ (раскази за возрасни). Застапена е во дваесетина антологии на современиот македонски расказ, објавени дома и во странство. Нејзините раскази се преведувани на англиски, француски, унгарски, албански, чешки, српски, бугарски, словенечки, полски, руски, германски и грчки јазик.
Ќорвезироска е повеќекратен добитник на значајни награди за расказ во Македонија, а за „(С)плетени раскази“ во 2003 година ја има добиено наградата за најдобра проза на Друштвото на писателите на Македонија „Стале Попов“. Член е на ДПМ и на Македонскиот ПЕН-центар.