Вечерва, 14 октомври, од 20 часот во Младинскиот културен центар (МКЦ) во Скопје ќе биде отворена изложбата САМО (ДО) ВЕРБАТА на Христина Тарабунова, која ќе биде изложена до 18 октомври. На изложбата ќе бидат претставени 12 нови и симболички дела, каде што извор на инспирација e главното и генералното верување во себеси и своите способности.

Делата се претставени во релјефен стил со акрил техника на големи платна и носат длабока носталгичност, а истовремено зборуваат со самодоверба.

Појдовна точка на овој проект е создавањето на врска со самиот себе, нежно пријателство со немирот и барање лек за стравот . Главната цел на Тарабунова, како што вели, е да ја разбуди свеста кај луѓето и да ги охрабри самостојните уметници, но и да влијае врз таа деструктивна врска каде се дозволува да се повредуваат нашите лични граници, непокането да влегуваат и да излегуваат од нашиот интимен простор, не грижејќи се за емотивните повреди каде се губи нашата индивидуалност.

Христина Тарабунова позади себе има неколку колективни изложби меѓу кои и такви со хуманитарен карактер:

„Која пудра најмногу покрива модрици”, во соработка со ХОПС;

„Донирај уметност”, КИЦ, во соработка со Зоран Кардула;

„Перото, инспирација за уметничката четка”, Славјански универзитет;

„Љубов и уметност”, Ауроом платформа;

„Преобразени предмети”, во соработка со Јасмина Главинче итн.

Учесник на неколку арт базари, дел е од АУРООМ, дигитална платформа за продажба на уметност, и има две авторски изложби од општествен карактер:

„Оној кој ќе зачува живот, го чува целиот свет”, кафе бар Излет (за децата болни од рак кои лежат на Онкологија – Скопје) во соработка со фондација Златна Рипка; Своите дела ги донираше за украсување на клиниката за онкологија во Скопје.

„ОСЛОБОДЕНИ” – документарен филм против табуата во уметноста, Комитет, поддржан од Министерство за култура на Македонија и Хелсиншки комитет – Скопје. Истиот филм конкурираше и на еден филмски фестивал за документарни филмови.

Има искуство со работилници за редизајн на јавни површини во соработка со Град Скопје, но и цртање на мурали. Од неодамна, нејзин мурал, кој сега за жал е уништен, се најде како дел од збирката скопски графити на Матеј Богдановски и Игор Анѓелков „(ДО)ЖИВЕЈ ГО СКОПЈЕ”.

Петнаесеттото издание на Ехо Фестивалот на планински филм 2024, ќе биде отворено во Домот на АРМ, петок 18. октомври  во 20 часот, а следните 7 денови ќе продолжи програмата во Кинотеката.

Фестивалот кој ќе трае до 25 октомври, ќе биде отворен со проекција на филмот „Виорник од работ“, Игор Вртачник, Словенија, 2024, 107′ , а обраќање ќе има и режисерот Игор Вртачник.

Фестивалот ЕХО е посветен на ширење на планинската култура, преку филмови, изложби, издавање книги, панел дискусии, детски и филмски работилници, предавања на многу различни теми.

Темата на фестивалот опфаќа планински спортови, еколошки филмови, документарни филмови кои  ја отсликуваат врската помеѓу човекот и природата.

Детските работилници ќе се одржат во  ЕУ Хаус, освен едната која ќе биде демонстрација на поставување на фото замки за диви животни од страна на Македонското еколошко друштво, која ќе се одржи во дворот на Кинотеката. Работилницата „Планински креативен документарен филм“ е исто така во Кинотека.

Фестивалот има три филмски жирија, Главното жири составено од Трифун Ситниковски, Златко Ѓелески и Маја Мухич, Еколошко жири составено од членови на Македонскот еколошко друштво, жири за најдобар алпинистички и качувачки филм, составено со членови на Македонската алпинистичка федерација, и жири за најдобар ски/сноуборд филм. На фестивалот за конкурсот за најдобра фотографија ќе оценува и жири за најдобра планинска фотографија, составено од членови на зрно фестивалот.

Секоја вечер освен отворањето и затворањето на фестивалот, ќе има некоја презентација / панел дискусија:

Сабота 19.10.2024 – „Национален Парк Шар Планина“ – активности
Сабота 19.10.2024 – „Пожари: што пред и после нив?“ – Сара Крстевска и Лазар Николов
Недела 20.10.2024 – Улис Лефевре, Основач и главен уредник на Алпинмаг, фотограф и снимател
Понеделник 21.10.2024 – „Националниот планински музеј во Торино и неговата архива на историски филмови“ – Марко Рибети, Италија
Понеделник 21.10.2024 – Отварање на изложба „K2 ИЛЈАДАДЕВЕТСТОТИНИПЕДЕСЕТИЧЕТВРТАTA“,
Вторник 22.10.2024 – Еколошки панел Мечка страв, мене не страв!
Среда 23.10.2024 – „Зоната на смртта“, од филмска перспектива, Освалд Переира
Четврток 24.10.2024 – Како спортот и природата ќе ги спасат младите од пороците на модерното живеење – Јане Стефанов

Влезот за сите фестивалски програми е бесплатен.

Австрискиот режисер Улрих Зајдл годинава доаѓа на МФФ Киненова. Роден е во Виена, Австрија во 1952 година. Студирал филм на Филмската академија во Виена. Неговиот краток документарен филм ТОПКАТА (1982) за малку ќе довел до негово исфрлање од филмското училиште, како поради „морално и етички сомнителната“ содржина на филмот (се сметало дека во него ги исмева своите субјекти) така и поради неговата форма: Зајдл беше обвинет за презентирање на неизмонтиран филм. Пред да режира наративни играни филмови, Зајдл ги режираше наградуваните документарни филмови: ДОБРА ВЕСТ (1990), ЉУБОВТА НА ЖИВОТНИТЕ (1995) и МОДЕЛИ (1998). ИСУС, ЗНАЕШ (2003) беше премиерно прикажан во официјалната конкуренција во Карлови Вари, каде ја освои наградата за најдобар документарен филм, додека ВО ПОДРУМ (2014) и САФАРИ (2016) беа прикажани вон конкуренција во Венеција.

Неговото долгометражно деби КУЧЕШКИ ДЕНОВИ (2001) ја освои Големата специјална награда на жирито на Венецискиот филмски фестивал. УВОЗ, ИЗВОЗ (2007) беше премиерно прикажан во официјалната конкуренција во Кан. Следеше неговата меѓународно признаена, наградувана трилогија РАЈ, со РАЈ: ЉУБОВ (2012), РАЈ: ВЕРА (2012) и РАЈ: НАДЕЖ (2013) премиерно соодветно прикажани во конкуренција во Кан, Венеција и Берлин. Неговото најново остварување ДИВИ ИГРИ (2023) е комбинирана и проширена верзија на неговиот диптих составен од филмовите РИМИНИ (во конкуренција на Берлинале 2022) и СПАРТА.

Колку ја познавате македонската кинематографија и дали би можеле да издвоите филмови што Ви оставиле впечаток? И воопшто, чија филмска естетика е блиска на вашиот творечки сензибилитет, чии филмови повторно на драго срце би ги погледнале?

-Моите филмски примери, т.е. моите т.н. филмски татковци, кои со својот светоглед и со својата уметничка програматика ми беа патоказ и кои ми ја поттикнуваа креативноста додека учев да станам режисер, ги имам споменато во стотици интервјуа. За жал, со срам морам да признаам дека не сум упатен во македонскиот филмски пејзаж. Тоа секако не е поврзано со Македонија како таква, туку со тоа што поради мојата секојдневна работа како автор, режисер и продуцент, општо земено, имам мошне малку време воопшто да гледам филмови. Се надевам дека мојот престој во Скопје при учеството на филмскиот фестивал КИНЕНОВА ќе можам да го искористам и за да го надоместам овој кусок и да ги дознаам филмовите што безусловно морам да ги гледам. Тоа уште сега многу ме радува.

Колку е политичкото важно во Вашите остварувања? Колку сакате отворено да кокетирате со него, а колку суптилно да го скриете и да го провлечете низ Вашите приказни?

-Нема што да се крие. Што ли воопшто би требало да се крие? Моите приказни се автентични, се напојуваат од стварноста на нашиот живот, а и покрај тоа се фикционални. Меѓутоа, моите филмови, кои априори немаат политичка содржина, се сепак политички во таа смисла што се одликуваат со општественокритички црти. Тие сликаат и скицираат, може да се каже, една обичајна слика на нашите западни општества.