Британското здружение на кинематографери (BSC) ја додели својата специјална награда за достигнување (Special Achievement Award) на интернационалниот фестивал на филмска камера „Браќа Манаки“. Признанието му беше врачено на свечена церемонија во Лондон на директорот на фестивалот, Симеон Мони Дамевски

На оваа церемонија се доделуваат годишните награди на BSC за животно дело, за кинематографери на студентски, краткометражни и долгометражни филмови, серии и технолошки достигнувања. Настанот е еден вид на британски Оскари за луѓе од кинематограферската и сродните професии.

Оваа награда претставува исклучителна чест за фестивалот, кој веќе четири и пол децении ја слави уметноста на кинематограферите и ја истакнува нивната клучна улога во создавањето на филмската магија.

Како најстар фестивал во светот посветен исклучиво на кинематограферите, „Браќа Манаки“ го носи наследството на Јанаки и Милтон Манаки, првите филмски хроничари на Балканот, чие дело ги постави темелите на визуелното раскажување во регионот.

Британското здружение на кинематографери, едно од најголемите и најзначајните професионални здруженија во светската филмска индустрија ја доделува оваа награда како признание за поединци или групи на поединци што посветено ја слават кинематографијата и придонесуваат за нејзината афирмација. Во образложението на Британското здружение на кинематографери (BSC) се истакнува дека фестивалот „Браќа Манаки“ не само што ја негува оваа уметничка форма, туку и претставува платформа за нови генерации на кинематографери, кои со својата визија ја обликуваат иднината на светската кинематографија.

Битола, родното место на браќата Манаки, повеќе од еден век е симбол на визуелната уметност и дом на овој значаен фестивал. Прекрасна коинциденција е што токму во Лондон, градот од каде што браќата Манаки ја набавија својата легендарна камера „Урбан Биоскоп“ произведена со сериски број 300, денес фестивалот што го носи нивното име добива вакво признание.

-Битола е нашата вечна инспирација, градот каде што светлината и сенките танцуваат во хармонија создавајќи приказни што го надминуваат времето. Лондон, пак, е местото каде што нашите предци ја пронајдоа алатката за оваа магија- нивната камера „Урбан Биоскоп 300“ . Денес со ова признание се затвора кругот меѓу двата града поврзани преку љубовта кон филмот и уметноста на кинематографијата, вели директорот на ИФФК „Браќа Манаки“, Симеон Мони Дамевски.

Jaнко Пенафорт е професионален музичар од Колумбија, кој ја обожува македонската музика и со својот бенд има снимено голем број изведби на улиците низ Богота.

Тој има „Фејсбук“ страница насловена „Колумбиец пее на македонски“ на која што ги споделува видеата од македонските песни, а интересно е и што поттикнат од љубовта кон македонскиот фолклор го научил и македонскиот јазик.

Во настапот во срцето на Богота на „Битола мој роден крај“, тој вели:

„Јас не сум роден во Битола, не сум роден во Македонија. Ние сме родени тука, во Богота и Венецуела, но јас многу го сакам вашиот прекрасен убав град Битола и оваа песна е за вас“.

На уште едно од видеата со бендот ја изведуваат „Македонско девојче“.

„Како музичар од Колумбија, мислев дека сум слушнал сè. Ритми, мелодии, приказни што ги раскажува музиката… но потоа ја открив македонската музика. И да ви кажам, тоа е нешто што никогаш досега не сум го слушнал“, вели Пенафорт.

Колумбиецот неодамна ја посетил Македонија.

Македонскиот народен театар (МНТ) информира дека денеска почнаа првите читачки проби за претставата „Варвари“, дело на рускиот писател Максим Горки, а во режија на Владимир Милчин.

– Делото „Варвари“ е драма која се занимава со социјалните и моралните конфликти на почетокот на 20. век во Русија. Претставата се одвива околу интелектуалецот, кој се соочува со растечките разлики меѓу старото и новото, традицијата и модерноста. Главните ликови се припадници на различни социјални класи: интелектуалци, работници и обични луѓе, кои ги претставуваат различните ставови и конфликти на тогашното руско општество. Тие се поставени во ситуација на морална дилема, каде што мораат да се соочат со своите лични и социјални вредности, се вели во соопштението.

Ова дело првпат се поставува во нашата држава. Во претставата игра масовна актерска екипа од 23 актери: Тони Михајловски, Габриела Петрушевска, Никола Ристановски, Звездана Ангеловска, Софиа Насевска-Трифуновска, Владо Јовановски, Григор Јовановски, Ана Стојановска, Оливер Митковски, Тања Кочовска, Александар Микиќ, Верица Недеска, Сашко Коцев, Гораст Цветковски, Јордан Симонов, Сашка Димитровска, Емил Рубен, Александар Ѓорѓиески, Дамјан Цветановски, Ивица Димитријевиќ, Александар Михајловски, Jана Вељановска и Стефан Спасов. Од нив, повеќето се студенти на професорот Владимир Милчин, режисерот на претставата.

 

Владимир Милчин (1947) е режисер кој работи во МНТ од почетокот на неговата кариера. Бил и драматург и режисер во Драмата при МНТ во периодот од 1970 до 1982 година, а „Варвари“ е негова 24-та режија во театарот. Дипломирал на отсекот за режија на Академијата за театар, филм, радио и телевизија во Белград, во класата на д-р Хуго Клајн. Милчин е основач на алтернативниот театар „Не-театар кактус“ (1964-1970). Заедно со Слободан Унковски ја водел алтернативната група „Театар кај св. Никита Голтарот“ (1970-1972). Исто така, тој хонорарно водел актерска класа на отсекот за драмски актери на Вишата музичка школа во Скопје во периодот од 1972 до 1974 година. Милчин е еден од основоположниците на Театарската работилница на Филозофскиот факултет (1979-1983). Од 1982 година, тој води класа за актерска игра на ФДУ. Со режија почнува во почетокот на 60-тите години и работи во скоро сите театри во земјата, како и надвор од земјава. За дел од нив има добиено и награди на МТФ „Војдан Чернодрински“, Фестивалот „Стериино позорје“, МЕСС – Сараево, Фестивал „Сплитско лето“, како и награди за животно дело „Св. Климент Охридски“ (2018) и „Војдан Чернодрински“ (2019).

Сценограф е Беди Ибрахим, костимограф е Марија Пупучевска, а преводот го направија: Ема Марковска-Милчин и Владимир Милчин. Асистент на режисерот е Шенај Мандак, а изборот на музиката е на режисерот Владимир Милчин.

На сцената на Македонскиот народен театар досега се поставени следниве драми од Максим Горки: „Малограѓани“ (1951) во режија на Илија Милчин, „На дното“ (1954) во режија на Илија Милчин и Илија Џувалековски и „Децата на сонцето“ (1973) во режија на Илија Милчин.

ПР текст