Македонија
Страв и анксиозност е цената која новинарите ја платија при известување од пандемијата на Ковид-19
– На 61 отсто од медиумските работници велат дека пандемијата негативно влијаела врз менталното здравје
– 42 медиумски работници останале без работа
– 74 проценти од новинарите не сметаат дека состојбата ќе се промени по ковид-кризата
Страв, анксиозност, депресија, неизвесност, овие последици од ковид-пандемијата ги чувствуваат 61 процент од анкентираните медиумски работници. Истражувањето е направено врз 150 испитаници кои работат во медиумите спроведено во октомври од страна на Самостојниот синдикат на новинари и медиумски работници.
„Несоница, трауми од слики кои биле на терен, неизвесност, проблеми со здравјетo зголемен крвен притисок“ се најчестите изјави на медиумските работници кои известувале во време на кризата со Ковид-19, која трае речиси две години.
На прашањето „дали сметате дека вашиот работодавец обезбедил услови да се чувствувате безбедно при ваквото известување?“, 103 медиумски работници одговориле НЕ, а речиси исто толкав број изјавиле дека не се осигурани на своето работно место во вакви услови за работа.
Медиумските работници во услови на криза и за известување во криза одговориле дека во медиумите немаат посебни протоколи за известување, тие се воделе од приниципите на начелата за пишување на Здружението на новинари, Советот за етика и биле внимателни во делот „сензација и проверени информации“.
Освен грижата за сопственото здравје, медиумските работници се загрижени и за задржувањето на своето работно место. На прашањето „дали се загрижени за губење на работата? Според одговорите на испитаниците почнувајќи од оценките од 1 до 5 испитаниците одговориле:
Со оценка еден, која се однесува на највисока загриженост, одговориле 49, со оценка два – 46, со оценка три – 33, со оценка четири – 13, а само деветмина се целосно сигурни за нивното работно место во време на оваа пандемија. Деведесет и осум испитаници од вкупно 150 од 1 до 5 одговориле дека покривањето и известувањето за пандемијата била исцрпувачка и интензивна.
Најтешко за пола од испитанците била социјалната дистанца и недружење со луѓето, бидејќи според одговорите работата и известувањето не е само додека трае работното време, туку мислите и тежината продолжува и дома кога останувате сами без можност за дружба и отргнување на мислите. Пола од нив кажале дека најголем страв при работата и известувањето за ковид е високиот ризик за зараза од вирусот.
Со оценка три медиумските работници го оцениле начинот на работа со отсуството на физичко присуство на дел од прес-конференциите. Сепак, непосредната комуникација многу недостасувала во делот на известување и за пола од учесниците е многу подобра, во однос на интернет прес-конференциите.
Пола од испитаниците работеле дома, други работеле во групи, но дел од нив целата пандемија ја работеле директно од своите работни места. Петнаесет испитаници се изјасниле дека од почетокот на пандемијата платата им била намалена од 10 до 30 проценти во првите два месеца, а потоа им била вратена старата сума.

Ковид-пандемијата оставила четириесет и двајца без работа во медиумите, потврдиле испитаниците по поставеното прашање „дали познаваат некого кој изгубил работа поради ковид-кризата?“.
Ковид-19 го застана светот и се промени целиот начин на комуникација. Но, „дали ќе се промени состојбата на работа во медиумите?“, 103 одовориле не, а оние кои одговориле потврдно објасниле дека можна е финансиска криза, но и нов начин на комуникација, на пример, користење на интернет-мрежите за комуникација во делот на снимани изјави.
Анкетата содржеше 48 прашања, а токму последното прашање за испитаниците беше „дали би си заминале од новинарската професија?“, 62 би го замениле новинарството со друга професија, а 88 сакаат сè уште да бидат новинари. Во однос на висината на платата, најголем дел од нив, според одговорите, спаѓаат во групата од 15-20.000 денари, дел од 20-25.000 денари и помал дел се од 25 до над 30.000 денари плата месечно.
Дополнително она што ги загрижува голем дел од медиумите сè уште се настаните во затворено, каде и има и реакции на самите медиумски работници во делот на непочитување на носење маски во затворено каде има голем број пристуни. Пример за тоа се изборите и прес-конференциите во политичките партии, како и отворањето на трговските центри.
Во делот на влезот во болници и ковид-центри целосно се почитуваат протоколите за заштита на медиумски работници кои известуваат од внатре од ковид-центрите.
Состојба со медиумите во регионот
Црна Гора

Во Црна Гора, иако имало најава за отпушатње на медиумски работници, имало и нови вработувања. Од Синдикатот на новинари во Црна Гора објаснуваат дека причина за тоа било што државата на медиумите им дала 2,5 милиони евра помош за санирање на последиците од пандемијата. Но, остануваат старите проблеми каде медиумските рабоници работат прекуваремено и често не се платени за таа работа.
Радомир Крачковиќ – Синдикат на новинари на Црна Гора
Србија

Во Србија немало намалување на платите на медиумските работници. Она што е карактеристично е бројот на зголемување на часовите на работа, од 176 месечно се зголемил за 400 работни часови во март и април минатата година, кога голем дел од вработените, на пример во РТС, дале и отказ.
Ана Стаменковиќ – РТС
Грција

Особена реакција во јавноста и кај опозициските партии предизвика т.н „листа Пецас“, односно списокот со 1.232 грчки медиуми што добиле финансиски средства од грчката Влада во висина од вкупно 20 милиони евра за кампањата. Остануваме дома, односно за кампањата за информирање на граѓаните за превенција од коронавирусот на почетокот на пандемијата и во период додека земјата беше во карантин. Листата била доставена во јули минатата година од портпаролот на Владата, Стелиос Пецас, по барање на опозициската СИРИЗА.
Сања Ристовска – дописник на МИА од Грција
ЗАКЛУЧОК: Приходите на новинарите и медиумските работници и понатаму се под државниот просек, но мора сериозно да се посвети внимание и на заштита на медиумските работници од потенцијална зараза, како и на влијанието на кризата врз нивната психолошка состојба.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Македонија
Муцунски во Белград: Регионалното поврзување е клучно за забрзување на европската интеграција
Министерот за надворешни работи и надворешна трговија, Тимчо Муцунски, вечерва во Белград учествуваше на работна средба со министрите за надворешни работи на земјите-членки на Централноевропската иницијатива (ЦЕИ).
Фокусот на разговорите беше ставен на проширувањето на Европската унија, актуелните геополитички околности и предизвиците што произлегуваат од нив, како и на регионалната безбедност и неопходноста од засилено регионално поврзување и соработка.
Министрите уште еднаш ја потврдија важноста на ЦЕИ како стабилна платформа за продлабочување на соработката во сите области од заемен интерес, унапредување на партнерствата и ефективно справување со регионалните предизвици.
Во своето обраќање министерот Муцунски ја нагласи улогата на регионалното поврзување и регионалните иницијативи како клучни алатки за забрзување на европската интеграција – најзначајниот процес за поддршка на мирот, безбедноста и економскиот развој на континентот. Тој ја потврди целосната посветеност на Република Северна Македонија на европскиот пат, нагласувајќи дека тоа е геостратешка неопходност за стабилен, сигурен и просперитетен регион.
Македонија
Сиљановска-Давкова: Фемицидот е еден од најтешките општествени проблеми со коишто сме соочени
Претседателката Гордана Сиљановска-Давкова денеска се обрати на панел-дискусијата насловена „Од пријавување на насилството до спречување на фемицид – системски одговор“, организирана од мисијата на ОБСЕ во Скопје.
Таа истакна дека и покрај бројните конвенции, закони, стратегии и проекти, рапидно расте родово-базираното насилство и бројот на убиените жени само затоа што биле жени. За неа, фемицидот е последица на насилство коешто се случувало во континуитет, а не било превенирано или санкционирано.
Според неа, борбата против фемицидот мора да започне дома, во градинка и во основното образование, да продолжи со правни акти и институционални механизми, вклучувајќи ги и јавно-обвинителските и судските.
Сиљановска-Давлова посочи дека ако фемицидот е системски предизвикан проблем, тогаш и неговото решавање мора да биде системско.
На првиот панел се обратија и амбасадорот Килиан Вал, шеф на мисијата на ОБСЕ во Скопје, Ѓоко Велковски, заменик-министер за социјална политика, демографија и млади и Муамет Реџепи, помошник на министерот за внатрешни работи, презентирајќи свои видувања, податоци и решенија за надминување на еден од најтешките општествени проблеми со коишто сме соочени.
Во вториот панел се обратија: Уранија Пировска од Хелсиншкиот комитет за човекови права, јавната обвинителка Фатиме Фетаи, судијката Габриела Гајдова, Светлана Цветковска од Mинистерството за социјална политика, демографија и млади и Елена Димушевска од Националната мрежа против насилство врз жени и семејно насилство.
Секоја од нив, во рамките на својата работа ги детектираше најголемите слабости во справувањето со насилството врз жените, вклучувајќиго и фемицидот, оценувајќи ја позитивно воспоставената соработка со надлежните институции, како гаранција за позитивен исчекор во оваа битка. Сите ја поздравија нововоспоставената платформа Femicide Watch.
Сите учесници беа согласни дека покрај 16 дена активизам, потребно е 349 денови ангажман на сите во справувањето со фемицидот.
Македонија
Левица: Власта повторно го одби амандманот за изградба на домови за стари лица
На денешната седница на Комисијата за финансирање и буџет, пратеникот и потпретседател на Левица, Реџеп Исмаил – Хактан, образложи амандман за грижата за старите лица.
Амандманот беше со цел да се наменат средства со што би можеле да се изградат најмалку три државни домови онаму каде што потребата е најголема.
Тој предупреди дека државата целосно го запоставила овој сегмент на социјалната заштита.
„Државните домови имаат само 600 сместувачки капацитети, додека приватните имаат двојно повеќе – 1.200. Луѓето практично немаат избор, освен да посегнат по приватните домови, а пензионерите тоа едноставно не можат да си го дозволат,“ рече пратеникот од Левица.
Листите на чекање се долги, а времето за чекање е од пет до седум години.
„За човек над 65 години, тоа не е малку. Во меѓувреме може и да почине пред воопшто да добие сместување,“ додаде тој.
Исмаил потсети и на европските стандарди, според кои треба да има 20–30 легла на 1.000 стари лица, додека Македонија е далеку под минимумот.
„Оваа јавна услуга постои само на хартија. Ако не почнеме да создаваме капацитети сега, со забрзаното стареење на населението ќе западнеме во уште полоша состојба, со уште подолги листи, уште подолго чекање и уште помалку достоинствена грижа,“ предупреди тој.
Иако проблемот е драматичен, власта сè уште не дава образложение зошто не го прифаќа овој амандманот.
„Доколку овој амандман не се прифати, очекувам барем објаснување од министерот,“ побара Хактан, нагласувајќи дека грижата за старите лица мора да биде во приоритетите, а не заборавена ставка во буџетот.

