Стив Бриџис го паркирал својот камион пред продавница за чевли во Тексас кога видел човек – бел, можеби 55 или 60 години – како излегува од автомобилот  и става пиштол под појасот.

Беше петок попладне, три дена откако две девојчиња беа застрелани кога отворија погрешна врата од автомобилот на паркинг во близина на супермаркет. Бриџис, 63-годишен изведувач вели дека владее параноја.

„Сè се случува од страв. Зошто биле застрелани девојките оти отвориле погрешна врата? Зошто возрасен човек се плаши да влезе во продавница за чевли без да носи пиштол? Зошто овие луѓе се плашат толку?“, рече тој.

Низ Америка минатиот месец, најмалку четворица мажи отворија оган врз некој кој упаднал на нивен простор, што резултираше со еден смртен случај, двајца повредени и автомобил преполн со дупки од куршуми. Актите на ненадејна агресија повторно ја разгореа дебатата за законите кои дозволуваат употреба на смртоносна сила ако личноста се плаши за својот живот, како и горливото прашање: Зошто луѓето толку брзо го повлекуваат чкрапалото врз непознатите лица?

Зошто 65-годишен маж убил 20-годишна жена која случајно влегла во неговиот имот во северниот дел на Њујорк? Зошто 84-годишен маж испука два куршуми во 16-годишно момче кое по грешка му тропнало на вратата во Канзас Сити? Зошто 43-годишен маж од Јужна Флорида застрелал 19-годишник и неговата 18-годишна девојка кои пристигнале на погрешна адреса?

Експертите велат дека Америка станува земја „прво пукај, подоцна прашај“. Тие обвинуваат мешавина од фактори: лесната достапност на оружје, заблуди за законот, „рекламата“ на огненото оружје како неопходно за самоодбрана – и растечкото чувство кај Американците, особено републиканците, дека безбедноста на земјата се влошува.

Од 2020 година, процентот на републиканците кои рекоа дека криминалот се зголемува во нивната заедница скокна од 38 на 73 проценти, според податоците на Галуп од минатата есен. Кај демократите, истата загриженост се зголеми за само пет процентни поени на 42 отсто, што го означува најголемиот јаз во перцепцијата на гласачите откако анкетарската фирма првпат го постави прашањето пред половина век.

Реалноста е посложена. Анализата на „Вашингтон пост“ на записите од 80 главни полициски оддели покажа дека пријавеното насилство на национално ниво во 2022 година било пониско од петгодишниот просек, пренесе „Блиц“.

И на долг рок, Националното истражување за виктимизација на криминал покажа дека бројот на луѓе кои пријавиле сексуални напади, грабежи и други физички напади севкупно е многу помал сега отколку во 1990-тите и не е зголемен во последниве години. Убиствата и кражбите, сепак, се зголемија за време на пандемијата, според Центрите за контрола и превенција на болести – иако не на нивоата од 1990-тите.

Перцепцијата дека животот станува поопасен се рашири надесно бидејќи лидерите и експертите на Републиканската партија постојано тврдеа, без докази, дека имигрантите и демонстрантите го загрозуваат американскиот мир. Конзервативните медиуми посветија повеќе време на насилство отколку нивните центристички и левоориентирани конкуренти – во текот на изминатите три години, на пример, водителите и гостите на Фокс Њуз зборуваа за криминал 79 отсто почесто од MSNBC и двојно почесто од CNN, според Анализа на „Вашингтон пост“.

Стравот, паранојата и недоволното разбирање на законите кои ја регулираат самоодбраната и употребата на сила се рецепт за трагедија, вели Џефри С. Корн, претседател на кривично право на Правниот факултет на Универзитетот во Тексас.

„Не се бара никакво образование за луѓето кои поседуваат огнено оружје. Бев војник и не можевме да допреме вистинска муниција без една недела основна обука“, рече тој.

Ендрју Лестер, 84-годишен белец, им рекол на полицајците дека бил „исплашен до смрт“ на почетокот на овој месец кога го застрелал Ралф Џарл, 16-годишно црно момче кое ги барало своите браќа и сестри и по грешка тропнал на неговата врата во Канзас Сити.

„Тоа е параноја и страв. Тоа беше 24-часовен циклус на вести на Fox News, OAN и слични медиуми. Сите постојано се толку исплашени“, вели 28-годишниот внук на Лестер, Клинт Лудвиг.