Библијата исчезна од платформите за онлајн продажба во Кина, поради зголемената владина контрола врз религијата во земјата. Кина отсекогаш ја контролирала продажбата на Библијата, дозволувајќи да биде дистрибуирана и печатена само во црквите под контрола на државата, но во последниве години истата можеше да се набави и на онлајн платформите во земјата.

Меѓутоа, пукнатината на оваа практика што се појави на интернет сега е многу добро затворена. Имено, преку онлајн пребарување, корисниците од Кина не можат да пронајдат ниту една фирма која продава библии. Сепак и понатаму се достапни трудови за христијанството и Куранот. Два од најголемите доставувачи во Кина за Си-ен-ен рекле дека нивните купувачи и натаму ќе може да си набават примерок, но само преку директна порака на нивните интернет страници, а не преку јавна онлајн понуда.

Според новите одлуки на кинеската влада, религиите мора да се прилагодат на социјалистичкото општество.

Сара Кук, аналитичар на „Фридом хаус“ за Источна Азија, вели дека забраната е важен пример за тоа како цензурата се меша со ограничувањата на верските слободи.

„Чувствителните религиозни теми и групи се меѓу најцензурираните во Кина. Во нашето истражување, заклучивме дека кинеските власти интензивно ги користат технолошките методи за да ја контролираат религијата и на некој начин да ги казнат верниците. Тоа вклучува надзор и апсења на верници кои споделуваат информации на интернет“, истакнува Кук.

Религии кои ги признава кинеската влада се: кинески будизам, ислам, католицизам, протестанство и таоизам. Верските активности се надгледувани од страна на официјални државни организации, како што се Кинеската патриотска католичка црква и Будистичката асоцијација на Кина.

Според неодамна објавениот петгодишен план за христијанството во Кина, презентиран од страна на државната администрација за верски прашања, одржувањето на принципот на контрола и управување е важен поради понижувањата кои Кинезите ги трпеле низ историјата преку употребата на христијанството за колонизација и империјализам.

Во овој поглед важно е да се истакне дека кинските бискупи не ги поставува папата, што е клучно „јаболко на раздорот“ меѓу Пекинг и Светата Столица во Ватикан, од нарушувањето на односите во 1951 година.