На почетокот приказната за „Твитер“ и Илон Маск малку личи на приказна за невозвратена љубов, пишува британски Би-би-си во својата анализа и додава дека овој малку веројатен пар почнува со нерамнотежа на моќта.

Илон Маск го сака „Твитер“. Тој има огромна публика од 83,8 милиони следачи. Неговите твитови понекогаш се контроверзни, повремено катастрофални. КХВ му забрани да твитнува за работи поврзани со „Тесла“ откога еден твит избриша 14 милијарди долари од вредноста на акциите.

Тој беше тужен за клевета по твитот за пештерски нуркач и го загуби судскиот спор.

Но, тој никогаш не се оддалечи од својата тастатура.

„Твитер“, од друга страна, не покажува никаква почит или благодарност кон Илон Маск.

Можеби ќе помислите, ако некој ви понуди 44 милијарди долари за бизнис стар 16 години и кој баш не уживаше во експоненцијалниот раст на своите ривали, ќе ви направи услуга – и се чини дека акционерите на „Твитер“ беа склони да се согласат, но не и управниот одбор.

Маск сака да го види „Твитер“ како го исполнува својот извонреден потенцијал, вели тој – и не е ни толку заинтересиран да заработува пари. Тој веќе има многу, а мултимилијардерите може да си дозволат да имаат разни приоритети.

„Твитер“ одговори така што премина директно во дефанзива со стратегијата ‘отровна пилула’.

Зошто? Можеби управниот одбор се вознемири од изјавата на Маск дека сака да види повеќе слободен говор и помалку умереност. Многу републиканци, кои долго време чувствуваа дека политиката на умереност на „Твитер“ ја фаворизира слободата на говорот на левичарските гледишта, се радуваа.

Но, регулаторите во светот стојат во редица за да ги разбијат социјалните мрежи и да ги принудат да преземат поголема одговорност за содржината што ја носат, изрекуваат големи казни за непочитување на правилата за објави што поттикнуваат насилство или се навредливи или се класифицирани како говор на омраза, меѓу другото. Можете да ги чуете ѕвоната за тревога.

Да не ги заборавиме финансиите. Главниот бизнис-модел на „Твитер“ е базиран на реклами – и Маск сака да го промени тоа. Тој тврди дека е повеќе заинтересиран за претплати, кои може да се покажат како лоша опција имајќи предвид дека сите главни социјални мрежи се бесплатни за користење. Корисниците на „Твитер“ може да одлучат дека претпочитаат нивните податоци да не се користат за нивна монетизација и се подготвени да платат за тоа – но тоа е коцкање.