Забава
Некои од најгласните политичари против ЛГБТ-правата честопати биле прикриени хомосексуалци
Пред девет години беше објавена психолошка студија во престижниот магазин „Journal of Personality and Social Psychology“, што уште еднаш го потврди она што одамна е познато во психологијата и пошироката јавност – некои од најгласните противници на ЛГБТ-правата и ЛГБТ-заедницата се всушност хомосексуалци кои самите одбиваат да го признаат тоа.
Според пишувањата на хрватски „Индекс“, таа студија била заеднички спроведена од експерти од Универзитетот во Рочестер и Универзитетот во Есекс во Велика Британија, како и Универзитетот Санта во САД, при што истражувачите го донеле следниот заклучок: „Хомофобијата е поизразена кај луѓе со непризнаена привлечност кон истиот пол и кај луѓе кои пораснале покрај авторитарни родители поради кои ги потиснале таквите желби“.
„Личностите кои се идентификуваат како хетеросексуалци, но покажуваат силна привлечност кон истиот пол во психолошките тестови, се чувствуваат загрозено од хомосексуалци и лезбејки затоа што ги потсетуваат на нивните слични склоности“, објасни Нета Вајнстин, предавач на Универзитетот во Есекс и главна авторка на студијата.
„Во многу случаи, ова се луѓе кои војуваат со себеси и го насочуваат тој внатрешен конфликт кон надвор“, додава коавторот Ричард Рајан, професор по психологија на Универзитетот во Рочестер.
Ова, се разбира, не значи дека сите хомофоби се потајно хомосексуалци, но значи дека тоа е едно од научно заснованите објаснувања за нечии ставови против ЛГБТ.
Не недостигаат примери на жестоки хомофоби, за кои подоцна се покажало дека имаат хомосексуални тенденции, па написот на хрватски „Индекс“ потсетува на некои политичари и верски лидери за кои се покажало дека ја изразиле својата т.н. автохомофобија, со ширење омраза и нетрпеливост кон ЛГБТ-луѓето.
Најсвежиот пример е скандалот што изби во Брисел кон крајот на минатата година, кога близок соработник и европратеник од партијата на Виктор Орбан беше фатен во геј-оргија.
Како што тогаш објавија белгиските медиуми, полицијата прекинала нелегална корона-забавата на која присуствувале 25 лица. Консумирале алкохол и дрога, а имало и групен секс. Кога упаднала полицијата, неколку учесници биле голи, а еден се обидел да избега и притоа се повредил.
Тоа беше Јозеф Сајер, еден од најпознатите и најистакнати политичари на Фидес, парија која ја основал заедно со унгарскиот премиер Виктор Орбан. Сајаер ги поддржуваше и ги артикулираше хомофобичните политики на Фидес, за на крајот да се открие дека тој всушност се борел против сопствената сексуална ориентација.
Пред неколку години, сенаторот од сојузната американска држава Охајо, Весли Гудман, поднесе оставка откако се дозна дека имал секс со маж во неговата канцеларија.
Оставка даде и поранешниот сенатор од Оклахома, Ралф Шорти откако беше обвинет за детска проституција поради наводно барање секс од 17-годишно момче. Подоцна Шорти одлучи да се изјасни за виновен по обвиненијата.
И Гудман и Шорти се оженети мажи, кои биле јасни политички противници на ЛГБТ-заедницата додека извршувале политички функции.
И меѓу верските водачи постојат примери на луѓе со цврсти ставови против истополови односи за кои потоа се покажало дека се хомосексуалци.
Во САД најпознат е случајот со пастор на фундаменталистичката црква, Тед Хагард, кој во американската јавност беше познат како гласен противник на хомосексуалците.
Откако сексуалниот работник Мајк Џонс откри дека Хагард бил негов клиент, пасторот се бранеше во јавноста на следниов начин: „Го повикав за да купам дрога, која потоа ја фрлив. Бев во искушение, но не зедов“.
Дрогата што Хагард ја споменал била метамфетамин, позната уште и како кристал мет, инаку многу опасен опијат, така што објаснувањето на Хагард одговара на ставот дека е подобро да се биде зависник од дрога отколку хомосексуалец.
Сепак никој не поверувал во изјавите на пасторот, па тој бил отстранет од сите должности и отфрлен од неговата верска заедница.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Забава
Славен како дете, осамен како тинејџер: приказната на Меколи Калкин
Меколи Калкин откри дека на врвот на славата, како тинејџер, направил пауза од глумата бидејќи сакал да има што е можно понормално детство.
По огромниот успех на филмот Сам дома и неговото продолжение, како и улогата во Ричи Рич (1994), Калкин решил да се повлече затоа што се чувствувал изолирано и сакал да се дружи со врсниците, да излегува и да живее типичен тинејџерски живот.
Во интервју за емисијата Mythical Kitchen, тој објасни дека најчесто работел сам и ја спореди својата состојба со ликот на Том Хенкс во Cast Away. Калкин нагласи дека славата не ја барал свесно, туку „едноставно му се случила“.
По паузата што ја започнал на 14 години, тој се вратил на глумата во 2003 година со филмот Party Monster. Денес внимателно ги бира улогите и почесто работи на анимирани проекти. Во приватниот живот, со сопругата Бренда Сонг одгледува два сина.
depositphotos
Забава
Директорката за комуникации во тимот на Меган и Хари си заминува по помалку од една година
Директорката за комуникации во тимот на Меган Маркл и принц Хари, Мередит Мејнс, ја напушта функцијата по помалку од една година работа.
Според „Пејџ сикс“, таа е најмалку единаесеттата личност која ја напуштила истата или слична позиција во нивниот тим во последните пет години. Извори наведуваат дека заминувањето не е во лоши односи и дека Мејнс била задоволна од работата, но дека дошло време за заминување.
За време на нејзиниот ангажман, Мејнс помогнала во лансирањето на подкастот и ТВ-емисијата на Меган, како и во координацијата на хуманитарните активности на Хари. Таа и официјално го потврди заминувањето, наведувајќи дека по инспиративна година ќе почне нова професионална можност во 2026 година.
Портпаролот на парот соопшти дека соработката меѓу Мејнс, Method Communications и Archewell е завршена, со благодарност за придонесот. Според пишувањето на „Сан“, кој прв ја објави веста, Мејнс нема да добие директна замена, туку нејзините обврски ќе ги преземе Лијам Магвајр, директор за комуникации за Обединетото Кралство и Европа.
Забава
Не се расправате, а сепак сте исцрпени: тивки знаци дека врската се распаѓа
Дури и во врските што изгледаат најздрави, може да има суптилни знаци што го најавуваат крајот, вели психологот Марк Траверс. Иако почетокот на врската често е исполнет со чувства на среќа и верување дека сте ја пронашле „вистинската“ личност, овие чувства можат да исчезнат со текот на времето, а сомнежите да ви се влеат во умот.
Пишувајќи за Форбс, Траверс објаснува дека, покрај очигледните прашања како „дали треба да го/ја оставам?“, постојат и потивки сигнали што укажуваат на проблеми. Повикувајќи се на студија од 2025 година објавена во Journal of Personality and Social Psychology, тој истакнува дека задоволството од врската ретко се намалува одеднаш, туку поминува низ фаза на „терминален пад“ месеци или дури години пред вистинското раскинување.
Фантазирањето за живот без партнер, дури и ако немате намера веднаш да дејствувате, е јасен предупредувачки знак. Според Траверс, ваквите мисли укажуваат на подлабоко незадоволство што на крајот ќе почне да се одразува на другите аспекти од вашата врска на штетен начин.
Тој објаснува како ова води до исцрпеност и откажување: „По некое време, кога ќе се појави исцрпеност, ретко забележувате како се чувствува вашето тело. Престанувате да се борите затоа што повеќе немате енергија да се обидувате понатаму. Не почнувате разговори, не се обидувате да го поправите она што е скршено или да ја обновите врската што се чини дека се распаѓа.“
Ако постојано се чувствувате уморни и не знаете зошто, причината може да биде скриена во вашата врска. Психолог објаснува како постојаните изговори, правењето компромиси и молчењето за она што ве мачи земаат данок со текот на времето. Оваа „емоционална работа“ може да стане толку оптоварувачка што го надминува чувството на поврзаност со партнерот, а главната цел станува бегство од стресот што го предизвикува врската.
Траверс цитира истражување кое го потврдува ова: „Студија од 2023 година објавена во Family Relations откри дека кај паровите со двојна заработка, емоционалната исцрпеност не произлегува само од надворешни стресови. Таа често била поврзана со нееднаква распределба на емоционалниот труд во врската.“
Значи, дури и ако не се карате, чувството на преголем замор може да биде резултат на нерамнотежа во врската и ран чекор кон раскинување.
Иако е нормално од време на време да се прашувате за работите, ако помислата за раскинување постојано ви се враќа, тоа е црвено светло. Траверс забележува дека ова може да се случи дури и кога нема „очигледна“ причина за заминување, но идејата сè уште ви се лепи во главата.
Тој детално го опишува овој внатрешен процес: „Почнувате да ги споредувате добрите времиња со зголемениот број лоши, а идните планови со нивните минати грешки. Почнувате да се чувствувате како да сте единствениот во врската кој се обидува, чувствувајќи се сè поосамен секој ден. Можеби дури и нема очигледна причина за заминување; едноставно нема доволно добри причини за останување. И тој недостаток ќе почне да ви тежи.“
Траверс завршува со моќна порака: „Ако прашањето постојано ви се враќа: „Дали треба едноставно да си одам?“, тоа веќе не е прашање. Веројатно е одговор што можеби се обидувате да го игнорирате.“

