Мора да имало нешто посебно во водата во 1972 година. Таа година на светот му даде неколку рок-класици што ја дефинираа рок-музиката и создадоа образец за возбудлива и плодна деценија.

Exile On Main St., „Ролинг стоунс“
За гитаристот Кит Ричардс, тоа конечно беше плоча на „Ролинг стоунс“. Бегајќи од британската даночна управа, бендот се пресели во огромна вила на француската ривиера, каде што се забавуваа и го продуцираа својот можеби последен голем албум.

Двојниот албум се издвојува по тоа што не содржи поп-хитови. Наместо тоа, служи како љубовно писмо до американскиот госпел и блуз, со изненадувачки конзистентен сет од 18 песни, како Sweet Virginia и Tumbling Dice, кои станаа омилени меѓу фановите.

Иако првично беше дочекан со поделени критики, со текот на времето прерасна во најдобриот албум на „Стоунс“ во очите на музичките познавачи.

Honky Château, Елтон Џон
Елтон Џон исто така престојуваше во Франција во замок надвор од Париз, кој беше претворен во студио за снимање. Наводно опседнатиот комплекс бил популарен и меѓу другите музички ѕвезди од 70-тите, како Дејвид Боуви и Иги Поп.

Албумот, именуван по замокот каде што е снимен, беше првиот од седумте последователни број еден на Елтон Џон во Америка. „Тој беше во својата славна ера, со некои неверојатни песни, како Honky Cat и Rocket Man“, рече рок-критичарот Ив Бигот.

„Сето ова дополнително го истакна ѕвездениот статус на Џон во неговата родна Британија и ги постави темелите за мек рок од 70-тите како целина“, според британскиот музички магазин New Musical Express.

„Подемот и падот на Зиги Стардаст и пајаците од Марс“, Дејвид Боуви

The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars – овој албум го воздигна Боуви во голема британска и светска музичка ѕвезда.

Боуви го најде своето совршено алтер его во Зиги и со тоа можеби направи повеќе за родовата свест во светот од кој било друг во 20 век. Чувството на автентичност беше клучно.

Иако кемп, декадентниот естетски стил полн со кич често се поврзува со геј-културата, a во тоа време беше многу присутен во рок-светот. „Боуви никогаш не ја направи својата сексуалност ништо повеќе од сосема природен и составен дел од неговото јавно јас“, пишуваше во тоа време американскиот магазин „Ролинг стоун“.

Сними песни што веднаш станаа хитови – Starman, Ziggy Stardust, Suffragette City, но се создаде сеопфатна визија: футуристичка и далечна, а сепак длабоко вкоренета во валканиот и изопачен свет на кабаре, кој ја држеше цврсто на земјата.

„Трансформер“, Лу Рид

Како што беше истакнато во минатогодишниот документарец на Тод Хејнс, „Велвет андерграунд“, Лу Рид беше проблематична личност, чија себичност придонесе за уништување на еден од највлијателните бендови од 60-тите. Сепак, Рид се издигна од пепелта со својот најуспешен и комерцијален албум Transformer.

Walk on the Wild Side сега е стандард во рок-музиката, а песната Perfect Day доби втора шанса за живот две децении подоцна, со тоа што се најде во музиката за филмот Trainspotting.

„Жетва“, Нил Јанг
Harvest или „Жетва“ беше неговиот четврти албум, но токму со него се проби. Милиони копии се продадени во светот, а гаранција за успех беа сингловите Heart of Gold и Old Man.

По поминати години на нејасни рабови на поп-фолкот, Јанг подоцна рече дека намерно завртел во дупка со своите следни албуми за да ја избегне средината на патот.

Но, темнина имаше и во „Жетва“, особено во Needle and the Damage Done, мачнa песнa за зависноста од дрога, која ја најави смртта на двајца блиски пријатели.