Што се случува по смртта останува мистерија. Но, десетици од оние кои се вратиле од мртвите ги споделија своите искуства – нудејќи фасцинантен увид во она што може да се случи кога конечно ќе дојде тоа време.

Некои не паметат ништо, додека други среќаваат мртви роднини или опишуваат чувство на „неоспорен мир“. На Reddit, еден корисник побара од оние кои доживеале клиничка смрт да го споделат своето искуство.

Едно лице тоа го опиша вака: „Срцето ми застана и секој мускул се стегна. Медицинската сестра притрча и повторуваше „Смири се“. Не се сеќавам дека бев во кома. Три дена подоцна се разбудив. Не се сеќавам на ништо помеѓу“.

Друг корисник вели: „Имав ангиограм (рентген за проверка на крвните садови), бев буден и разговарав со докторот. Алармот се вклучи и сите беа во паника. Мојот свет стана мек и маглив и сè избледе до црно. Следно што се сеќавам е дека ги отворив очите и го слушнав докторот како вели: „Го вративме“. Тоа беше пред сè мирно чувство“.

Трето лице го опиша нејзиното искуство: „Ме однесоа на итна хистеректомија и мораа да ми дадат 11 единици крв. Ноќта по операцијата, престанав да дишам и тие му рекоа на мојот партнер во секој момент да очекува да ми се случи срцев удар. Се сеќавам дека ја видов мојата мртва тетка како седи до креветот додека чувствував како духот ми се крева од креветот. Таа ме погледна и рече: „По ѓаволите, сè уште не е твоето време. Сега застани!’“

Едно момче детално опиша како „умрел“ од синдромот на токсичен шок.

„Постоеше еден непобитен мир. Речиси не може да се опише, ништо не беше важно, можев да слушнам сè, но бев во моментот кога знаев дека можам да се отпуштам, и нема да боли или да биде важно, беше едноставно. Следно што знам, се вратив. Знаев дека заминав, но не беше вистинското време. Денес веќе не се плашам од смртта. Сега е полесно да се прифати тоа“.

Д-р Сем Парнија, доктор од Њујорк, кој ја проучува клиничката смрт повеќе од две децении, вели дека овие моменти се познати како „снимени смртни искуства“, бидејќи луѓето всушност биле „во смрт“.

Тој вели: „Реалноста е дека можеш да умреш, да бидеш мртов и потоа да бидеш вратен во живот. Значи, она што се случува е тоа што овие луѓе имаат вистинско искуство на смртта, пишува Dailymail.

За тоа што мислат и чувствуваат луѓето кога се „во смрт“, д-р Парнија вели: „Почнувате да патувате до место кое го препознавате како дом, а ние го нарекуваме дом затоа што тоа значи дека е таму каде што сте мислеле дека припаѓате. Значи, штотуку се враќаш. Во оваа состојба тие го живеат својот живот. Честопати погрешно се прикажува дека целиот ваш живот блеснува пред вас, но тоа е длабоко, свесно, намерно, значајно преоценување. Ако им предизвикувате болка на луѓето, повторно ја преживувате нивната болка. Ако сте направиле нешто што му помогнало некому, ја чувствувате таа радост“.