Забава
„Њујоркер“: Дали книгата на принцот Хари е политички манифест?

Принцот Хари деновиве повторно е на насловните страници во медиумите во светот, овој пат поради објавувањето на автобиографијата Spare („Резерва“).
Американскиот весник „Њујоркер“ објави статија на Ејми Дејвидсон Соркин, новинарка уредник, која прави подлабока анализа на кавгата меѓу браќата Хари и Вилијам.
Еден ден пред речиси седум години, Вилијам, тогаш познат како војвода од Кембриџ, а сега како принц од Велс, и неговиот помлад брат Хари, исто така принц и сега војвода од Сасекс, „за малку ќе се скарале“, според мемоарите на Хари.
Ова не било наводниот напад во кој Вилијам го соборил на подот и му го скинал синџирчето откога му кажал на својот брат дека неговата сопруга, Меган Маркл, е дрска и токсична и побарал од него да стори нешто во врска со тоа (на пример: „Вразуми ја?, Остави ја?, Разведи се од неа?“, се прашува Хари).
Таквата караница се случила неколку години подоцна.
Темата на оваа претходна кавга, што е многу чудно, била дека Хари сакал да работи на зачувување на Африка, што би изгледало како многу поразумен план од, да речеме, неговиот поход во стрип-билијард во Лас Вегас. Но, на Вили, како што го нарекува Хари, тоа не му било по волја: „Африка беше негово нешто“, пишува Хари.
Оваа конкретна физичка расправија се случила во присуство на нивни пријатели од детството. Тој имал околу 31 година во тоа време, а Вилијам 33. Еден од пријателите прашал зошто и двајцата не може да работат на Африка. „Вили збесна, се сврте кон него, изненаден дека се осмели да даде таков предлог“, открива Хари. „Бидејќи носорозите, слоновите, сето тоа е мое!“, одговорил Вилијам.
Вилијам чувствувал дека може да каже такво нешто бидејќи тој е наследникот – за разлика од Хари Резервниот. (Кога се роди, Хари беше трет во редот за тронот на Обединетото Кралство. Со смртта на кралицата Елизабета Втора и раѓањето на трите деца на Вилијам, под безмилосното владеење на првородството, тој е петти), објаснува авторката на текстот и пренесува цитат од книгата на Хари: „Беше во негова моќ да стави вето на мојата работа и тој имаше секаква намера да го искористи, дури и да го примени правото на вето“.
Братската борба за Африка е одличен пример за чудниот провокативен квалитет на „Резерва“. Од една страна, кавгата се чини вџашувачки ситна: како што пријателите на Хари, конзерватори, му велат на Вилијам: „Има место и за двајцата во Африка“.
Уште поочигледен факт е тоа што, иако секој човек или принц е веројатно добредојден да даде помош, Африка е „нешто“ на Африканците.
А сепак оваа расправија вклучува двајца млади луѓе чие семејство некогаш учествувало во поделба на континентот. Кога се роди татко им во 1948 година, требало да наследи кралство чии колонии и територии вклучуваа она што денес е повеќе од десетина африкански земји и повеќе земји на други места.
Тоа наследство во голема мера, но не целосно, е исчезнато, што е една од многуте причини поради кои книгата Spare лебди несигурно помеѓу бесмисленото и значајното – квалитети кои заедно се надоврзуваат на монархиското.
Мемоарите на Хари може да се гледаат како: љубовна приказна; дисфункционално-семејна драма; дневник на жалост; мемоари за војната во Авганистан; привилегирана зловолност; ферман против таблоидниот печат; медитација за разликата помеѓу ловот и ловокрадството. Или „најчудната книга некогаш напишана од член на кралско семејство“, како што вели Ребека Мид од Би-би-си во својата рецензија за „Њујоркер“.
Приказна за духови од Џ.Р. Морингер, кој направи слично вешта работа со мемоарите на Андре Агаси. Но, дали е ова и политички манифест?
„Никој не сака да слуша принц како се залага за постоењето монархија“, пишува Хари, „како што не сака да слуша како истиот тој принц се залага против монархија“.
Во изјава за „Телеграф“ војводата нагласи дека тој не се обидува да ја урне монархијата, туку, напротив, да ги спаси нејзините членови од самите себе.
Претходно неделава и британски „Гардијан“ објави статија со наслов „Вилијам и Хари се карале чија е Африка, сега нека каже некој дека колонијалниот начин на размислување е мртов“.
A во воведот стои: „Ако принцови што се расправаат за јурисдикција над луѓето и дивите животни на континентот изгледа лудо овде, замислете како изгледа таму“.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Забава
Руската вакцина против рак може да го промени животот на милиони пациенти

Русија го заокружи развојот на својата вакцина против рак, која успешно ги помина претклиничките испитувања и е подготвена за клиничка употреба по добивањето на лиценца, објави Вероника Скворцова, раководителка на Федералната медицинска биолошка агенција (ФМБА).
„Кон крајот на летото 2025 година поднесовме документи до Министерството за здравство за добивање лиценца за клиничка употреба. Истражувањето траеше неколку години, а последните три години беа посветени на претклинички студии. Вакцината е подготвена, чекаме лиценца“, изјави Скворцова.
Истражувањата покажале дека вакцината е безбедна за повеќекратна употреба и ефикасна во намалувањето на големината на туморите и забавувањето на нивниот раст. Дополнително, резултатите укажуваат на продолжено преживување на пациентите.
„Прво ќе ја применуваме кај пациенти со колоректален карцином. Истовремено, во последната фаза од развој се вакцини за глиобластом – малигнен мозочен тумор, и одредени видови меланом, вклучувајќи и очни мембрани. Овие болести се многу агресивни и потребни се брзи решенија“, додаде Скворцова.
Таа потсети дека во ноември 2024 година најавила дека ФМБА планира персонализиран третман со вакцина против рак за пациенти од 2025 година, во присуство на претседателот на Русија.
Забава
Две причини зошто треба да го оставите детето да оди босо

Многу родители се плашат да го пуштат своето дете да оди босо поради можни повреди или бактерии, но мало дете има многу придобивки од одењето босо – од зајакнување на стапалата и нозете до развивање чувство за рамнотежа.
Двете најчести причини зошто родителите не им дозволуваат на своите деца да трчаат боси се стравот од повреда од стапнување на остар предмет и избегнување кожни заболувања што може да ги добијат.
Сепак, мали се шансите такво нешто да се случи на површините за играње бидејќи тие се транспарентни и лесно се забележуваат опасни предмети. Исто така, оние што често одат боси развиваат зголемена свест за тоа каде стапнуваат, а нивните стапала се стврднуваат и создаваат природна заштита.
Исто е и со бактериите. Нашата кожа е во состојба да ги држи подалеку. Рацете се многу повалкани бидејќи ги користиме за да зграбиме сè и сешто, а децата редовно ги ставаат во уста.
Всушност, чевлите се соодветна средина за раст на бактерии и габи бидејќи тие создаваат темна, топла и влажна средина, каде што најлесно е бактериите да растат на детските стапала.
Кевин Гири, наставник, гуру за родители и автор на блогот „Револуционерен родител“, верува дека обувките се лоши за децата бидејќи ги уништуваат стапалата и го попречуваат природниот развој на движењето кај децата. Поради ова, вели тој, децата се поподложни на повреди на нозете и на стапалата.
Тој истакнува дека одењето боси ги зајакнува стапалата и долниот дел од нозете правејќи го детето повешто и посвесно за положбата на своето тело. Стапалата имаат повеќе од 200.000 нервни завршоци, што е најголема густина на мрежата на нерви во целото тело, токму за да бидеме побезбедни и подобро да се приспособиме на земјата под нас.
„Најлесниот начин да се развие чувство за рамнотежа кај бебињата е да им дозволите да одат боси колку што е можно повеќе“, вели педијатарот д-р Кејси Флегал.
„Друга придобивка е зајакнувањето на свеста за околината во која се движат бидејќи босите нозе испраќаат информации до мозокот, што ја подобруваат рамнотежата“, додава таа.
Децата што често се боси учат да се движат подобро. Четири милиони години нашите стапала се развивале без чевли, а нивното затворање во чевли и патики сигурно не е добар начин природните процеси на развој на одењето да се одвиваат како што е предвидено со еволуцијата.
На крајот на краиштата, не е сè ни во медицинските причини. Одењето со боси нозе значи давање задоволство на сетилата, што најдобро го чувствуваат малите деца за кои ова е секогаш радост. Помислете на тоа прекрасно чувство кога одите боси по песок или трева или во плитките води…
Фото: ЕПА
Забава
Избрана бојата за 2026 година во уредувањето: носи мир, удобност и безвременски стил

„Валспар“, еден од најпознатите и трендовски производители на бои, ја објави бојата на годината за 2026.
Инспирирана од носталгијата и природата, таа е дизајнирана да донесе мир, удобност и безвременски стил во секој простор.
Дизајнерите предвидуваат дека ќе доминира во домовите и на социјалните мрежи во следните 12 месеци.
View this post on Instagram
По анализата на тони податоци што го земаат предвид однесувањето на потрошувачите и трендовите во декорирањето, открија дека победничката е топлата боја на евкалиптус, мека зелена.
Во соопштение за медиумите брендот сподели дека топлиот евкалиптус одразува колективна желба за смирен, приземјен дизајн, што се приспособува на брзото темпо на живеење во станбениот и во комерцијалниот дизајн.
„Топлиот евкалиптус е повеќе од само прекрасна нијанса на зелена боја, тој е одраз на удобноста по која копнееме во нашите домови“, вели Су Ким, директорка за маркетинг во боја во „Валспар“, за „Рил симпл“.
„Неговите топли нијанси создаваат приземјено, пријатно расположение и црпат инспирација од природата и од познатоста на ретро дизајнот – ова е боја што поттикнува обнова и отпорност“.
„Буквално ве опкружува каде и да живеете и е релевантна и позната. Ни треба стабилност и ни треба релаксација. А носталгијата е во тренд веќе некое време – се осврнуваме наназад за да планираме за иднината. Сакавме да ги истакнеме оние работи што ги опфаќаат спомените и вашиот дел од тоа наследство што се пренесува во вашето семејство. Самата боја навистина ја слави таа носталгична нота“.