Приближно 120 милиони девојки помлади од 20 години во светски рамки (приближно една од 10) биле подложени на присилен полов однос или други присилни полови дејства, а една петтина од жртвите на убиства на глобално ниво се деца и адолесценти помлади од 20 години, покажува извештајот на УНИЦЕФ „Скриено пред очи“(Hidden in Plain Sight).

Најголемата досега изработена збирка на податоци од 190 земји за насилството врз децата на УНИЦЕФ  покажува запрепастувачки  димензии на физичкото, половото и емоционалното малтретирање, велат од организацијата. 

„Ова се непријатни факти, ниту една влада или родител нема да сака да ги види. Но, ако не се соочиме со реалноста претставена во секој од овие вознемирувачки статистички податоци  нема никогаш да го смениме ставот дека насилството врз децата е нешто вообичаено и дозволиво. Не е ниту едното ниту другото“, изјави извршниот директор на УНИЦЕФ, Ентони Лејк. 

Во извештајот „Скриено пред очи” се укажува на фактот дека само 39 земји во светот забрануваат телесно казнување во сите услови, вклучително и во домот.  Меѓу тие земји е и Македонија. Извештајот, исто така, нагласува дека процентот на возрасни лица што сметаат дека физичко казнување е неопходно за соодветно да се воспитаат децата се движи од ниски три проценти во Ерменија и во нашата земја до високи 82 проценти во Свазиленд.  И покрај напредните сфаќања на родителите во однос на насилни методи за дисциплинирање на децата, во земјава дури 69 проценти од децата на возраст од две до 14 години се подложувани на физичко и психолошко казнување дома, се вели во извештајот.

Ова се некои од позначајните наоди од истражувањето:

Приближно 120 милиони девојки помлади од 20 години во светски рамки (приближно една од 10) биле подложени на присилен полов однос или други присилни полови дејства, и еден од три адолесцентни девојки на возраст од 15 до 19 години што некогаш биле во брак (84 милиони) биле жртви на емоционално, физичко или полово насилство извршено од нивните сопрузи или партнери. Застапеноста на насилство од страна на партнери е 70 проценти или повеќе во Демократска Република Конго и Екваторијална Гвинеја, а се доближува или надминува 50 проценти во Уганда, Обединета Република Танзанија и Зимбабве. Во Швајцарија, во анкета спроведена во целата земја во 2009 година со девојки и момчиња на возраст од 15 до 17 години утврдено е дека 22 проценти од девојките и 8 проценти од момчињата доживеале најмалку еден инцидент на полово насилство со физички контакт. Најчестата форма на полово насилство за двата пола е виктимизација преку електронски комуникациски мрежи. 

Една петтина од жртвите на убиства на глобално ниво се деца и адолесценти помлади од 20 години, што претставува приближно 95.000 смртни случаи во 2012 година. Убиствата се најчестата причина за смрт кај машки лица на возраст од 10 до 19 години во Панама, Венецуела, Ел Салвадор, Тринидад и Тобаго, Бразил, Гватемала и Колумбија. Нигерија е земјата со најголем број на убиства на деца – 13.000. Од земјите од Западна Европа и Северна Америка, највисока стапка на убиства е забележана во Соединетите Американски Држави. 

Малку повеќе од еден од тројца ученици на возраст од 13 до 15 години во светот се постојано подложени на силеџиство во училиштата; во Самоа, уделот е речиси три од четири. Речиси една третина од учениците на возраст од 11 до 15 години во Европа и Северна Америка изјавиле дека силеџиски се однесувале кон други  – во Летонија и Романија речиси 6 од 10 признале дека силеџиски се однесувале кон други. 

Приближно 17 проценти од децата во 58 земји се подложени на тешки форми на телесно казнување (удари по главата, ушите или лицето, или силно и постојано удирање). Над 40 проценти од децата на возраст од две до 14 години поднесуваат остро физичко казнување во Чад, Египет и Јемен. Во светски рамки, три од 10 возрасни лица сметаат дека физичкото казнување е потребно за добро да се воспитаат децата. Во Свазиленд, 82 проценти изјавуваат дека физичкото казнување е неопходно. 

 Приближно една половина од сите адолесцентни девојки на возраст од 15 до 19 години (околу 126 милиони) сметаат дека сопругот има оправдана причина да ја удира својата сопруга во одредени околности. Тој процент се зголемува на 80 проценти или повеќе во Авганистан, Гвинеја, Јордан, Мали и Источен Тимор. Во 28 од 60 земји за кои има податоци за двата пола, поголем процент на девојки отколку момчиња сметаат дека тепање на сопругата е понекогаш оправдано. Во Камбоџа, Монголија, Пакистан, Руанда и Сенегал, девојките со двапати повисок процент отколку момчињата сметаат дека сопругот понекогаш има право да ја тепа својата сопруга. Податоци од 30 земји укажуваат дека приближно седум од 10 девојки на возраст 15-19 години коишто биле жртви на физичко и/или полово малтретирање никогаш не побарале помош : многу од нив изјавиле дека не мислеле дека се работи за малтретирање или не го сметале за проблем.  

 Извештајот на УНИЦЕФ „Скриено пред очи” (Hidden in Plain Sight) опфаќа податоци од 190 земји. Авторите укажуваат дека податоците се добиени само од поединци што доброволно изразиле способност и подготвеност да дадат одговори на прашањата, што значи дека претставуваат минимални проценки. 

УНИЦЕФ укажува на шест стратегии со кои ќе се овозможи општеството во целина, од семејствата до владите, да го спречи и намали насилството врз децата: поддршка за родителите и всадување на животни вештини кај децата; менување на ставовите и сфаќањата; зајакнување на правосудните, кривичните и социјалните системи и служби; собирање на докази и создавање на свест за насилството и неговата човечка и социоекономска цена, со цел да се сменат сфаќањата и нормите.крај/мф/сд