На 8. издание на „МФФ Киненова“ за најдобрите филмови ќе одлучува меѓународно жири во состав: Лех Мајевски, поет, сликар, писател, режисер и визуелен уметник од Полска, Дебора ван Дам, режисерка и кинематограферка од Холандија, и Дејан Дуковски, писател и сценарист од Македонија.

Низ играта на светлото, сенките и боите на филмската проекција се изнедрија универзуми на осум нови храбри филмски авторски гласа од целиот свет со нивните деби филмови, преку кои публиката имаше можност да ги види актуелните приказни од Бразил, Англија, Шпанија, Иран, Грузија, Македонија, Србија и од Украина.

Лех Мајевски е поет, сликар, писател, режисер и визуелен уметник. Член е на Академијата за филмски уметности и науки и Европската филмска академија. Работејќи во САД, Бразил, Англија, Полска, Германија, Литванија, Франција и во Италија, Мајевски ги гради своите визии во сликите, филмовите, инсталациите, романите, театарските и во оперските постановки. Студирал на Краковската академија за ликовни уметности и дипломирал на Националното филмско училиште во Лоѓ, Полска. Неговиот режисерски потпис е на филмови, како „Витез“, „Затвореникот од Рио“, „Евангелие според Хари“, „Собата на срна“, „Баскијат“, „Војачек“, „Ангелус“, „Градината на земните задоволства“, „Стаклени усни“, „Воденицата и крстот“, „Онирика“ и „Долина на боговите“. Презентирани на фестивали во Торонто, Њујорк, Рио де Жанеиро, Ерусалим, Москва, Берлин, Венеција и во Кан овие филмови добија многубројни награди.
Неговите видеа, филмови и уметнички дела се прикажани во разни галерии и музеи, вклучувајќи ја и Националната галерија „Ду Жеу де Паум“ во Париз; уметничката галерија „Вајтчепел“ во Лондон; Museo des Belles Artes, Буенос Аирес; Форумот за слики, Токио; Музејот на уметноста во Тел Авив; Националната галерија во Лондон; во музејот „Прадо“ во Мадрид; Уметничкиот институт во Чикаго; во„Лувр“ и на Венециското биенале. Музејот на модерната уметност во Њујорк – МОМА му укажа чест со индивидуална ретроспектива изложба со наслов „Лех Мајевски: поттикнување на подвижната слика“. Неговата инсталација Blood of a Poet/Glass Lips учествуваше на 52. Венециско биеналe.

Дебора ван Дам (Хаг) студирала право (магистерски и додипломски студии) во Лајден. По дипломирањето, таа работела во корпоративниот свет неколку години. Набргу потоа таа се префрла на раскажување приказни. Во 2006 година Дебора го имаше своето филмско деби со документарниот филм Liesbeth List- Em brace Me. Камерата и режијата се потпишани од неа. Ова дебитантско филмско дело на Дебора е добива номинација за наградата „Имиџ и звук“ во 2007 година.

Филмовите на Дебора се карактеризираат со интимни набљудувања, во кои се разоткрива личната драма. За документарниот филм „Бебето“ (2013), Дебора го добива признанието од жирито на Нипков. Со нејзиниот филм KUYT (2017), Ван Дам ја освои меѓународната награда „Паладиум“, а нејзината прва документарна серија „Соочени едни со други“ доби силно медиумско внимание. Како резултат на тоа, Дебора ван Дам стана незаменлив дел од холандскиот филмски пејзаж. Покрај тоа, Дебора сè повеќе го користи медиумот за фотографија за да раскажува приказни. И автономно и во комбинација со филм.

Дејан Дуковски е драмски писател и сценарист. Дипломира на отсекот драматургија на ФДУ, Скопје, во класата на европски прославениот драмски писател и професор Горан Стефановски. Предавал на ФДУ, Скопје, отсек филмско и ТВ-сценарио. Престојувал како писател во резиденција во „Дојче шаушпилхаус“ во Хамбург, Германија, а од 2015 година работи како драматург во Македонскиот народен театар, Скопје. Ги напишал драмските текстови: „Балканска“, „Балкански вампир“, „Силјан Штркот Шанца“, „Балканот не е мртов“, „Буре барут“ (текстот е поставен на театарските сцени во целиот свет и учествувал на голем број европски и светски фестивали, каде што освоил многубројни награди.

Сите негови драмски текстови се преведени на многу јазици и повеќекратно наградувани, а статистички тој е најизведуван македонски драмски писател. Автор е на филмските сценарија: „Светло сиво“, „Како во лош сон“ (базирано на неговиот текст „Маме му ебам кој прв почна“), „Ѕвонење во глава“, „Балканот не е мртов“ (базирано на неговиот истоимен текст) и „Буре барут“. Филмот „Буре барут“, во режија на Горан Паскаљевиќ, има освоено многубројни награди: ФИПРЕСЦИ, Меѓународна награда на критиката за најдобар филм во сите категории на Меѓународниот филмски фестивал во Венеција, 1998 година, ФИПРЕСЦИ, награда за најдобар филм на Европската академија за филм, 1998, наградата „Бронзена камера 300“, на Меѓународниот филмски фестивал „Браќа Манаки“, Битола, гран при на Меѓународниот филмски фестивал во Анталија, Турција, гран при на Меѓународниот филмски фестивал во Хаифи, Израел итн.