Овој четврток, со почеток во 20 часот, во Македонската филхармонија, ќе се одржи концертот насловен „Моја бесмртна љубов“ на кој како солистка ќе настапи виолончелистката Моника Лесковар од Хрватска, а диригент е Лубнан Балбаки од Либан. На програмата се симфониската поема „Апотеоза“ од македонскиот композитор Михајло Николовски, Концерт за виолончело и оркестар во ха-мол од Антонин Дворжак и Симфонијата бр.3 од Лудвиг ван Бетовен.

Лубнан Балбаки е роден во 1981 година во Бејрут и е најмладиот редовен диригент во Либанскиот филхармониски оркестар. Низ целиот свој живот, Балбаки бил опкружен од уметници од блиското семејство: сликари и музичари, кои ја создале инспиративната атмосфера што помогнала да се изгради неговиот музички пат. Музичкото патување на Балбаки започнува кога се запишал на часови по виолина на Националниот конзерваториум за музика на Либан, во Бејрут, на 12-годишна возраст. Неколку години подоцна тој го започнал своето академско патување на додипломски студии по музикологија на Универзитетот „Свет Дух“ во Каслик (УСЕК). Во 2009 дипломирал на Одделот оркестарско диригирање на Академијата за музика „Георге Дима“, под менторство на маестро Петре Шбарцеа во романскиот град Клуј-Напока, со нагласок на изучување на Oдделот композиција со Шего Петер. Балбаки магистрирал во 2011 година на Oдделот за оркестарско диригирање на Националниот универзитет за музика во Букурешт, под менторство на д-р Хориа Андреску. Во 2017 ги започнал докторските студии, каде што тема на неговото истражување била „Психолошката врска помеѓу диригентот и оркестарот“ под менторство на д-р Дан Диу. Помеѓу 2018 и 2019 година Лубнан Балбаки се здобива со уште една диплома по оркестарско диригирање на Универзитетот за музика и уметности во Виена (Австрија), со професор Јоханес Вилднер, како негов ментор. Паралелно со своите студии, учествувал и на повеќе мастер часови по оркестарско диригирање со познати европски диригенти како Курт Мазур, Колин Метерс, Конрад фон Абел и Кристијан Бадеа. Во 2013 е назначен за редовен диригент на Либанскиот филхармониски оркестар и го основал Националниот младински оркестар. Откако ја започнал својата музичка кариера, Балбаки работи како музички советник и шеф диригент со Маџида ел Руми и Марсел Калифе. Во 2016 година е награден од страна на либанското Министерство за култура, за неговиот исклучителен придонес кон уметничката и културната сцена во Либан.

Хрватската виолончелистка Моника Лесковар (Кројцтал, Германија, 1981) почнала да свири виолончело на шестгодишна возраст во класата на Добрила Берковиќ Магдалениќ, во Загреб. На 13 години го привлекла вниманието на јавноста кога ја освоила првата награда на Меѓународниот натпревар „Чајковски“ во Сендаи, Јапонија, во 1995 година. Во Загреб била и ученичка на Валтер Дешпаљ, пред да ги продолжи студиите во Германија, каде што добила диплома и завршила постдипломски студии во класата на Давид Герингас на „Hochschule für Musik Hanns Eisler“ во Берлин. Во 2006 година станала негова асистентка во истото училиште. Моника Лесковар посетувала мастер часови кај Мстислав Ростропович и Бернард Гринхаус. Била победник на многу меѓународни натпревари, како ARD во Минхен (2001), „Мстислав Ростропович“ во Париз, „Роберто Каруана“ во Милано (1999) и „Адам“ во Нов Зеланд (2003). Како солистка настапувала со значајни оркестри, под диригентската палка на имиња како Валериј Гергиев, Томас Хенгелброк, Кшиштоф Пендерецки…, а е и честа гостинка на престижни фестивали низ светот. Лесковар редовно настапува во камерни проекти, соработувајќи со интернационални уметници, вклучувајќи ги и Ивана Шварц Генда, Борис Березовски, Софија Губајдулина, Јуриј Башмет, Џулијан Рахлин, Стефан Миленковиќ, Миша Мајски, Итамар Голан, Гидон Кремер, Марио Брунело, Пати Смит, Јанин Јансен и други. Во сезоната 2010/2011, била прва виолончелистка во Минхенската филхармонија. Од 2012 година предава на Конзерваториумот „Звицера Италијана“ во Лугано, а од 2017 година е доцент на Музичката академија при Универзитетот во Загреб. Свири на виолончело изработено од италијанскиот мајстор Мантегаце од 1765 година, дадено на заем од Академијата „Кронберг“. Свири и на виолончело од неаполскиот мајстор Винченцо Постиљоне од 1884 година, кое ѝ било доверено на користење од Градот Загреб и Загрепската филхармонија.

На 11 декември со почеток во 20.00 часот на сцената на Националната опера и балет ќе се изведе една од водечките бел-канто опери во светската оперска литература „Лучија од Ламермур“ од големиот италијански композитор Гаетано Доницети.

Диригент на оваа психолошки фасцинантна опера е гостинот Дарио Салви (Шкотскa/Италија), режисер и сценограф е Лев Пулиезе (Италија), костимограф Марија Пупучевска, концерт-мајстор е Јане Бакевски, а хор-мајстор: Ѓурѓица Дашиќ, Јасмина Ѓорѓеска.

Во оперската претстава ќе настапи врвна домашна солистичка екипа, предводена од нашата првенка Ана Дурловски во насловната улога, која продолжува да остварува блескави успеси на европската и светска оперска сцена восхитувајќи ги критичарите и публиката со својата совршена техника и интонативна прецизност, Марјан Јованоски, Ѓорѓи Цуцковски, Никола Стојчески, Александар Стефаноски, Марика Поповиќ и Јане Дунимаглоски во придружба на хорот и оркестарот на Националната опера и балет.

„Лучија од Ламермур“ е трагична опера напишана во два чина. Салваторе Камарано го напишал либретото според новелата на Сер Волтер Скот „Невестата од Ламермур“. Операта премиерно е изведена на 26.09.1835 г. во Театро Сан Карло во Неапол. Дејството во оригиналното дело на Сер Волтер Скот се базира на вистинска случка во историјата на фамилијата Стер. Настанот се одвива во Ламермур, место во Шкотска во 1669 г. Либретото на операта ја содржи основата на приказната на Сер Скот но Салваторе Камарано во драматуршката разработка на дејството воведува и други личности кои во делото на Скот не постојат.

Во вторник, (03.12.2024) во 19 часот, во МКЦ (галерија на Младински Културен Центар) ќе се отвори изложба на фотографот Боро Рудиќ, под името „Треперење“.

На истиот настан ќе биде промовирана и неговата најнова фото книга „Треперење“.

Преку оваа изложба и фотографска књига, авторот истражува можност за редефинирање на перцепцијата на естетиката во однос на традиционалните норми. Природата е најчестиот мотив во фотографијата, често окована со одредени правила и табуа кои ја обликуваат нашата визуелна перцепција. Што се случува со нашата перцепција како набљудувачи (или фотографи) кога излегуваме надвор од зоната на удобност и ја гледаме природата на сосема поинаков начин?

Оваа изложба има за цел да ги предизвика воспоставените визуелни концепти, поттикнувајќи ги гледачите да ја преиспитаат и да го реинтерпретираат она што го сметаат за естетско во природниот свет.

Изложбата тежи кон ослободување од стандардните канони на убавина, овозможувајќи нов поглед на природата преку иновативни и неконвенционални техники на фотографирање. Преку овој проект, авторот се надева дека ќе се отвори дијалог за флексибилноста на естетските норми и ќе се поттикне креативно размислување надвор од традиционалните рамки.

За оваа изложба и фотокнига, Ферид Мухиќ вели: …„Како оригинално истражување на границите на човечката перцепција и можностите на современата технологија во сферата на визуелните уметности, во кое е максимално нагласен и личниот стил на уметникот и неговите преференци во изборот на естетските конпоненти, изложба на Боро Рудиќ претствува крупен иновативен чекор во истражувачките техники во подрачјето на фотографија и возбудливо визуелно-естетско доживување“…

Изложбата ќе трае до 15.12.2024.