Забава
'Таткото' на Шерлок Холмс верувал во самовили
Сигурно дека авторот на славниот детективски лик Шерлок Холмс, сер Артур Конан Дојл, кој се смета за втемелувач на жанрот крими-роман, бил спиритуалист кој верувал во вили, а се испробал и во политиката.
Како што пишува британскиот весник The Telegraph, освен што го промовирал жанрот на крими-фикцијата, Артур Конан Дојл и во многу други работи бил авангарда. Така, бил меѓу првите моторизирани Британци, а автомобилот го купил и многу пред првпат да седне во него. Дури, во 1911 година учествувал во трката на Принцот Хенри, којашто всушност била натпревар меѓу британските и германските возила. Дојл со својата сопруга бил во британската екипа.
Бил и голем спортист, аматерски играл фудбала, имено бранел за Портмут Асосиејшн Фудбал Клуб од кој подоцна се основа денешниот Портсмут ФК, а ги обожувал и крикетот, а по преселбата во Швајцарија многу помогнал во популаризацијата на скијањето. Воедно бил и првиот Англичанец кој ги запишал своите први скијачки искуства, точно предвидувајќи дека во иднина Швајцарија ќе биде популарна дестинација на вљубениците во овој зимски спорт.
Популарниот писател чиешто цело име Артур Ингатиус Конан Дојл, во 1902 година е одликуван во редот витез кога ја добива титулата сер, меѓутоа не затоа што го создава популарниот лик на лондонскиот детектив Шерлок Холмс. Британскиот крал Едвард Седми го прогласил витез поради ангажманот на памфлетот за Бурската војна во којашто не можел да учествувал бидејќи бил предебел за војни, меѓутоа волонтирал како лекар.
Дури двапати, безуспешно, се обидел да стане пратеник од редовите на Унионистите во британскиот парламент, а пред да започне да се занимава со пишувањето, се обидел и како лекар. Отворил офтамолошка ординација во Лондон, но потоа, како што признава во својата автобиографија, бидејќи ниеден пациент не го минал прагот, можел повеќе да се посвети на пишувањето,
Дојл бил пријател со авторот на волшебниот детски роман „Петар Пан“, Џејмс Метју Бари, со кој понекогаш и соработува, како и со Брем Стокер, авторот на „Дракула“, Роберт Луис Стивенсон кој го напиша „Островот со богатство“, додека со славниот Џорџ Бернард Шо во 1912 година јавно се скарал околу несреќата на „Титаник“. Дојл, имено, бил вчудовиден од огорчените коментари на Шо на сметка на храброста на многу од патниците на бродот што тонел.
Иако Шерлок Холмс е неговиот најпознат лик, на Дојл не му бил особено омилен, на во 1893 година се решил да го „убие“, а швајцарскиот град Мејринген во кој се одвива дејствието на романот во кој животот го губи детективот, во 1988 година именуваше еден плоштад во Плоштад на Конан Дојл. За среќа на љубителите на крими литературата, под притисок на јавноста, во 1903 година, Дојл го „ожувува“ Холмс.
За пошироката јавност помалку е познато дека освен што пишувал крими-романи, Дојл и самиот решил едно убиство. Неговото внимание било привлечено од случајот на убиство на богатата 82-годишна Марион Гилхрист од Глазгов. Дојл го применил „методот на Холмс“, открил нови докази, повторно ги повикал сведоците и ги довел во прашање доказите на обвинителството, и на крајот успеал да го ослободи обвинетиот Оскар Слејтер,
Дојл починал на 7-ми јули 1930 година. Се струполил со едната рака држејќи се за срцето, а во друга свет, и последните зборови ѝ ги упатил на сопругата шепотејќи „Беше прекрасна“.
За разлика од својот најпознат литерарен јунак кој е голем скептик, Конан Дојл бил спиритуалист, кој верувал во постоењето на разни медиуми, па и во самовили. Вложил милион долари во нивниот публицитет, па дури во 1921 година ја објавува книата „Доаѓањето на вилите“. По неговата смрт, во лондонскиот „Ројал Алберт Хол“ е одржана спиритуалистичка сеанса на којашто илјадници луѓе, меѓу кои и неговата сопруга и децата, се обиделе да го довикнат неговиот дух. Авторот не се појавил, иако на сцената му бил подготвен и празна столица, меѓутоа многу од учесниците подоцна тврделе дека силно го чувствувале неговото присуство./крај/мф/сн
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Забава
„Нема ‘голи’ фустани на црвениот тепих“: Канскиот филмски фестивал воведува построги правила

Пред отворањето на Канскиот филмски фестивал организаторите одлучија да ги заострат правилата во врска со облекувањето на црвениот тепих, пишува „Дејли мејл3. Новите правила диктираат дека дамите ќе мора повнимателно да ги избираат своите свечени облеки.
Во последните години некои учеснички привлекоа големо внимание избирајќи ги таканаречените голи фустани. За да се обезбеди поголема пристојност, организаторите одлучија да забранат вакви облеки оваа година.
„Голотијата е забранета на црвениот тепих, како и во другите области во кои се одржува фестивалот“, се наведува во официјалната одлука објавена од странските медиуми.
Исто така, беше нагласено дека пристапот до фестивалот ќе му биде одбиен на секој што не ги почитува горенаведените правила.
Сè уште е непознато дали телевизиските станици што го емитуваа настанот имале какво било влијание врз оваа одлука.
За потсетување, 78. издание на фестивалот ќе се одржи од 13 до 24 мај.
Забава
(Видео) Кристина Аплгејт ги откри првите симптоми на мултиплекс склероза: „Беше суптилно“

Актерката Кристина Аплгејт, најпозната на пошироката јавност по улогите во сериите Married… with Children и Dead to Me, во 2021 година зборуваше за најраните знаци на болеста што засекогаш ѝ го промени животот – мултиплекс склероза.
За време на гостувањето во поткастот Conan O’Brien Needs a Friend, Аплгејт сподели лично и емотивно сведоштво за тоа како сè почнало.
Иако во тоа време сè уште играла тенис и планинарела, првиот симптом, вели таа, бил толку суптилен што лесно можела да го игнорира: трпење и вкочанетост во прстите на нозете.
„Беше јануари 2021 година. На мајка ми ѝ беше дијагностициран рак третпат, а се случуваа и други стресни работи… Беше многу трауматично време. Почнав да чувствувам вкочанетост во прстите. Само малку. Сè уште бев физички активна, но нешто не беше во ред“, рече Кристина.
Како што минуваа месеците, симптомите се ширеа, од прстите на нозете до глуждовите, а потоа и до колената. Таа почнала да ја губи рамнотежата, сфатила дека почнува да се чувствува непријатно кога е на високо, а болката станала неподнослива. „Кога велам дека беше вкочането, беше, но исто така болеше“, додава Аплгејт.
Ѝ помогнала нејзината пријателка и колешка Селма Блер, која самата се бори со истата болест. Блер беше таа што ја убеди да посетам невролог, што доведе до официјалната дијагноза.
Денес, на 53-годишна возраст, Кристина не крие колку е предизвикувачки секојдневниот живот со мултиплекс склероза за неа. За време на поткастот таа призна дека имала симптоматски навистина лош ден и дека понекогаш, едноставно, не може да функционира.
„Да го видат луѓето мојот живот секој ден, нема да може да го поднесат. Бидејќи понекогаш ни јас не можам да го поднесам“, искрено рече таа. Покрај физичките тешкотии, Кристина се бори и со стигмата што често ја носи болеста.
Забава
Концерт на Владо Јаневски во Охрид

Еден од најзначајните автори и изведувачи на македонската музичка сцена, Владо Јаневски, ќе одржи ексклузивен концерт на 8 август во неповторливиот амбиент на Античкиот театар во Охрид. Овој настан, организиран од „Прагма продукција“, е уште една потврда за исклучителната уметничка тежина што Јаневски ја носи со себе речиси три децении.
Во уникатниот амбиент на еден од најубавите простори во државата ќе оживеат баладите што се дел од колективната емоција – „Црно тиквешко“, „Евергрин“, „Некогаш и негде“, „Тајна отровна“… песни со кои растевме, созревавме, радувавме и тагувавме.
Во градот во кој секоја калдрма има приказна, а секој здив е исполнет со историја и убавина, Владо ќе настапи на сцена под отворено небо, пред публика што го следи и сака со генерации. Античкиот театар, со својата специфична атмосфера, ќе биде идеалната сценографија за едно вечерно музичко патување низ безвременските хитови на овој врвен уметник.
Концертот на 8 август ќе ве потсети на моменти за кои сте мислеле дека сте ги заборавиле, ќе ве натера да се сетите кого сте сакале, кого сте изгубиле и зошто љубовта секогаш останува најважната животна лекција.