Култура
Премиера во Градски театар Скопје
Како седма премиера во репертоарот на Градски театар Скопје денескa и утре ќе биде поставена претставата „Човекот од собата број 7“
Станува збор за монодрамски проект со актерот Сашо Тасевски во режија на Ристо Алексовски, работена по мотиви од Достоевски, Борхес и Сјоран во адаптација на Борче Грозданов. Музиката која се користи во претставата е на PuppeTology.Основните факти за претставата беа изложени на денешната прес-конференција, која се одржа во Младинскиот културен центар.„Идејата кај мене е стара пет години. Откако ја прочитав новелата „Бели ноќи“ од Достоевски, ми стана јасно дека тоа е најубавата љубовна приказна што воопшто сум ја прочитал досега. Тоа е новела од која блика чиста љубов на еден осаменик. Тоа е човек кој е отфрлен од општеството, но е неверојатно паметен и интелигентен“.„За мојата реализација на текстот беа потребни три години. Потоа режисерот Ристо Алексовски и актерот Сашо Тасевски ја земаа работата во свои раце и мојата меланхоличност и патетичност ја претставија многу пожестоко и многу поубаво. Мислам дека направивме добра, убава и жестока претстава која ќе се гледа“, рече Борче Грозданов.Претставата се подготвуваше околу месец и половина, на сцената на Градски театар Скопје во МКЦ.„Од базичната идеја на Борче Грозданов во неговиот обид за адаптација на „Белите ноќи“ на Достоевски во процесот на реализација сфативме дека истата адаптација ќе биде многу подобра и поразбирлива ако ја вметнеме во контекстот на 21-иот век. Во текот на работниот процес се создаде комбинацијата на три автори кои немаат ништо блиско меѓу себе, но во исто време работат на една тематика која до болка е позната и во 19-тиот и во 20-тиот и во 21-иот век. Тоа е тематиката на апсолутната осаменост“.„Притоа ја земавме в предвид осаменоста како синдром, а не како состојба на една индивидуа. Затоа покрај Достоевски како помош ги земавме делата на Емил Сјоран и на Борхес, кои и самите ја редефинираат темата на самотијата. Тоа што со Сашо Тасевски сакавме да го направиме е игра која се повторува до апсолутна жестокост“.„Главниот лик во претставата секој ден повторува една игра која го уништува него до таа мерка што во самиот пик на лудилото, тој станува многу понормален и почовечен од многу други. Практично, тоа што се обидовме да го направиме со претставата е обид за редефинирање на поимот нормалност“, нагласи режисерот Ристо Алексовски.Единствената улога во претставата ја толкува актерот Сашо Тасевски. Публиката ќе биде сместена на сцената за да се добие потребниот амбиент за следење на дејствието. Бројот на гледачите ќе биде ограничен заради природата на материјата и на самата претстава.„Размислувајќи за осамениот човек од собата број 7 дојдов до една математичка, или, поради тоа што не располагам со конкретни величини, попрецизно е да се каже дека стигнав до една филозофска формула на лудилото. А таа е дека лудилото е еднакво на осаменоста помножена со очајот на квадрат, земени во таа смисла што очајот и осаменоста се претворливи во лудило, и обратно“.„Прашањата кои се отворија се колку вистински осамените луѓе се луди, или колку вистински осамените луѓе имаат потреба да партиципираат или да создаваат еден паралелен свет во кој ќе ја олеснат својата осаменост, со претпоставка дека осамениот човек никогаш не седи мирен, туку постојано бара начин да создаде околности во кои ќе си ги олесни маките“.„Кога создаваш паралелен свет во еден мал и затворен простор, многу е голема веројатноста оној што се обидува да го креира просторот многу лесно да преминува од егзистенцијалната реалност во новосоздадена или артифициелна реалност. Во таква ситуација веќе не може да се дефинира што е лудило, а што е нормалност“.„Лично сметам дека во природата на човекот е да ги поседува сите потенцијали. Доволен е само еден клик и човекот да скршне од насоката по која тргнал и да продолжи по насока за која никогаш не претпоставувал дека би можел да се движи. Во таа смисла, во претставата најважно е како тој човек жонглира со својата осаменост и со својот очај“ – објасни актерот Сашо Тасевски.Претпремиерата на претставата е на 15 април, додека официјалната премиера ќе се одржи на 16 април, во 20 часот на сцената на Градски театар Скопје во Младинскиот културен центар.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Култура
Музичкиот ансамбл во Република Северна Македонија – Тетово добива простории за работа на трајно користење
Владата на Република Северна Македонија донесе Одлука со којашто на Националната установа Музички ансамбл во Република Северна Македонија – Тетово, му се даваат на трајно користење, без надомест, простории кои се наоѓаат на улица „Тетово” б.б, Тетово, сопственост на Република Северна Македонија.
Задолжение да се реши просторното сместување на Н.У. Галерија Гостивар, формирана со одлука на Владата
Во врска со сместувањето на Н.У. Галерија Гостивар, формирана со одлука на Владата на Република Северна Македонија, по насока на претседателот на Владата, задолжено е Министерството за култура да ја разгледа постојната документација, испратена од Н.У. Галерија Гостивар до Владата и да излезе со предлог решение во врска со нејзиното трајно сместување.
Култура
Заокружена серијата мурали што го отворија 19. издание на АКТО-фестивалот за современи уметности
Серијата мурали во државата – акцијата со која и официјално се отвори најновото 19-то издание на АКТО-фестивалот за современи уметности, во организација на здружението Факултет на работи што не се учат – ФРУ од Скопје, е заокружена со последните два мурала во Кичево и Скопје.
Во центарот на кичевската чаршија, на Националната установа Центар за култура „Кочо Рацин“, на надворешната и на предната фасада е реализиран мурал од уметницата Ивана Самандова, во соработка со уметниците Александар Џинго и Методиј Исков. Идејата зад муралот е да поттикне размислување за потребата за соработување меѓу луѓето, особено во полето на уметничките и креативните контексти/дејности.
Во соработка со ФРУ – Скопје идејата за овој мурал е делумно инспирирана од релјефот на Јордан Грабулоски, македонски академски вајар и уметник, кој го има изработено на спомен-костурницата во Кичево. Од истиот тој релјеф композициски се презема инспирацијата да се преобрази во еден поинаков контекст преку кој се нагласува хармонична соработка помеѓу луѓето (во сооднос со самата порака), но и ја доловува функцијата на домот на култура – како простор каде што се негуваат културата и уметноста иницирани од индивидуалци и групи. Кога заедно би создавале и негувале услови во кои сите би се чувствувале поддржани едни меѓу други, преку заедничката соработка би се развила и здрава потреба за творештво во заедница во која едни со други, меѓугенерациски, си помагаме и го потхрануваме нашиот заеднички и индивидуален развој.
Муралот, кој се реализира во март во Скопје, на зградата што се наоѓа на булеварот Митрополит Теодосиј Гологанов, побуди позитивни чувства и кај соседните згради, така што резултира со уште една иницијатива за реализација на мурал како вид завршно заокружување на целиот проект и подарок кон станарите. Поткрепени со ентузијазмот на станарите во зградата и поддршка од ФРУ, уметницата Ивана Самандова во соработка со Ана Трајковска и Доротеј Нешовски реализира мурал на зградата бр. 37. На овој мурал е поставен цитат од Бертхолт Брехт, кој вели: „Наместо само да бидете слободни, создадете услови што ги ослободуваат сите!“ Со овој мурал фокусот е пренасочен на визуелни елементи со деца како симболика на реална слобода, особено во аспекти на однесување, изразување и размислување.
Преземајќи го извадокот од песната за солидарност од авторот Бертхолт Брехт, идејата е да се воспостави траен повик дека со поддршката, разбирањето и постапките на заедницата може да се создадат иницијативи и услови што ја ослободуваат истата заедница од повеќето форми на опресија и рестрикција водејќи кон поздрава и поволна состојба на живеење критикувајќи го строгиот и наметнат индивидуализам.
Серијата мурали (во Скопје, Прилеп и во Кичево), од кои два се во соработка со две јавни културни институции и уште два со две заедници по нивно барање, се темелат на концептите за солидарност, правдина, соработка и слобода, со надеж дека долго време ќе останат визуелен потсетник за неопходноста на борбата за да дојдеме до нив – со силата на заедништвото.
Култура
Самостојна изложба на Камуран Горанци, „Код 4“
Самостојната изложба на Камуран Горанци во објектот Чифте амам ќе биде отворена на 9. 5. 2024 година во 19 часот. Ќе бидат изложени 22 дела изработени во техниката акрилик на платно, кои се работени во периодот од 2020 до 2024 година.
Сликите имаат техничка еволуција од неговите претходни изложби, како што се „Код 1“ во Келн, Германија, „Код 2“ во Галеријата на Тирана во Албанија и „Код 3“ во Галеријата на Скадар во Албанија, како и оваа самостојно конципирана „Код 4“ во Националната галерија на Република Северна Македонија обележан со софистицираност на изразните средства и обид за филозофирање.
Овој уметнички настан се одржува во центарот на Скопје, каде што ги гледаме традицијата и современата комуникација, една многу важна улога во контекст на неговата креативна индивидуалност.
Во повеќето случаи сликата е граматичка анализа, композиција, а во исто време дезинтеграција на оние алатки што историски му биле доверени на уметникот да се манифестира таму каде што креативното и животното искуство континуирано се негувале низ годините и страсно го чувале и сакале хроматското богатство.
Боите во овие композиции се пастуозни, камени, расфрлени овде-онде, што означуваат експресивна состојба. Така, во овие случаи се претставени некои апстрактни експресионистички слики, иако со рамнотежа на топлина и студ, светло и темно, придружени со чудни форми и голи бои. Во овие слики од периферијата на сферата на боите се преминува на површината, каде што техниката на реализација изгледа важна. Тие се реализираат со максимум изразни средства, цртежот оди до границите на небитието за да се нагласи присуството на вредноста на убавината во една средина во која владее хаос и динамизам.
Сите слики во оваа свечена пригода се разработени врз чувствителноста и хармонијата, кои сега се присутни и кодирани од уметничкиот аспект, конечно фиксирајќи ја неговата реалност, слики и емоции во структурите на неговите соништа. Тој комуницира со љубов во универзална слика, која се наоѓа далеку од нашето постоење, како нешто пооддалечено од непознатото до познатото, на фигуративен, едноставен и ветувачки начин.
Да се замрзнат во нив суптилните односи меѓу боите, во специфичен израз, следејќи ја побарувачката за нови, поатрактивни слики за да се интервенира во невидливиот свет, кој секогаш е проследен со граница, а кои се појавуваат како конечни експлозии на вртоглав просторот, но не како оние на универзумот. Она што те привлекува во композициската конструкција е несомнено справувањето со логичките формации.
Преку него се создаваат монументални композиции, каде што деталите и најголемите мерки се решаваат со намалување и зголемување на колористичките траги за да се видат понатамошни специфични третмани во нивните рекомпозиции.
Зени Балажи, куратор