Американскиот претседател Барак Обама во среда ја прифати оставката на човекот кој тој самиот го избра минатата година за да ја спроведе новата стратегија за Авганистан и да ја заврши војната во таа земја. На некој начин, командантот на американските сили

Американскиот претседател Барак Обама во среда ја прифати оставката на човекот кој тој самиот го избра минатата година за да ја спроведе новата стратегија за Авганистан и да ја заврши војната во таа земја. На некој начин, командантот на американските сили во Авганистан и на Меѓународните сили за асистенција при безбедноста (ИСАФ), предводени од НАТО, генерал Стенли Мекристал, му остави на претседателот многу малку избор по отворено критичките изјави за високи функционери во администрацијата, дадени во рамките на интервјуто за магазинот „Ролинг стоун“.

Но, она што е битно во оваа вест е дека претседателот Обама не се разбуди во понеделникот со намера, или мисла, да го смени Мекристал во наредните денови. Тој си имаше доволно грижи со нафтената дамка и домашната економија. И така, иако во Вашингтон деновине не недостасуваа теории на заговор поврзани со смената, факт е дека оставката на генералот се должи само и единствено на написот во „Ролинг стоун“, кој во продавниците треба да се појави во петок.

Обама дури и застрани од суштината на говорот кој го држеше во Роуз Гарден во средата, за да го истакне континуитетот на напорите во Авганистан и на стратегијата зад нив со тоа што објави дека шефот на централната команда на САД (ЦЕНТЦОМ), генерал Дејвид Петраус ќе го замени Мекристал. Секако, имајќи го предвид фактот дека Петраус е толку проминентна фигура во контра-востаничката парадигма на која и се приклучи и Мекристал и бидејќи Петраус одигра клучна улога при формулирањето, лобирањето и имплементирањето на тековната американска стратегија во Авганистан, тешко е да се замисли друг потенцијален кандидат за таа работа кој толку целосно би го отелотворувал континуитетот.

Но, војните не можат да се свртат по порачка. Статусот на војната не се преоценува за 24 часа: за тековната стратегија беа потребни шест месеци дискусии и дебати. Претседателот сигурно не си ги одбира теренските команданти за 24 часа, освен ако апсолутно не мора. А бидејќи командувањето со војната во Авганистан и водењето на ЦЕНТЦОМ се секоја за себе и отповеќе работа за еден човек, никој нема да може сам да ги работи и двете. Затоа, останува целосно нејасно дали ова е конечната командна структура.

Главната поента е дека висок офицер е сменет затоа што неговото однесување доведе до тоа. Оставката на Мекристал не претставува промена на стратегијата, но тоа тешко дека значи оти се е во ред со оваа стратегија. На пример, одложувањето на долго очекуваната офанзива во Кандахар се чини симптоматично за некои подлабоки стратешки проблеми. Слично на ова, акцентот ставен на континуитетот на стратешките намери не гарантира мазна транзиција на командата.

Оваа промена на командата доаѓа во време кога талибаните сметаат дека ја добиваат војната, а на западот се зголемува перцепцијата дека НАТО ја губи истата, а Авганистанците и натаму остануваат крајно скептични кон владата во Кабул и интервенцијата на САД во Авганистан.

Перцепцијата е од критично значење во оваа војна. САД мора да се здобијат со следбеници во Авганистан, покрај општо познатиот факт дека САД нема долго да останат во регионот. Натаму, останува да се види како оваа смена ќе биде прифатена и толкувана од сите во Авганистан, од лидерот на талибаните, Мула Омар, до претседателот Хамид Карзаи и од локалните Авганистанци, до американските критичари. А на Американците им е доволно тешко во Авганистан и без последниве настани.

На крајот на денот, без оглед на тоа кој е главен, интервенцијата во Авганистан предводена од Американците останува тешко оптоварена со ограничените можности за успех. Оттаму, нашите погледи повторно се враќаат на завршувањето на војната и на ефективноста на стратегијата која служи како предводник на тој напор. /крај/