Свет
Во Македонија никој не сака да изгори рака со конфискација
Во државава се пишуваат „совршени“ закони кои веднаш паѓаат на тестот на
применливоста. Непрецизните насоки кој да одработи ги премислуваат институциите.
Во државава се пишуваат „совршени“ закони кои веднаш паѓаат на тестот на
применливоста. Непрецизните насоки кој да одработи ги премислуваат институциите.
Едноставно речено, никој не сака да изгори рака со конфискација на имот, дури и
на донесени решенија.
Случајот на Стојмир Петров е школски пример кој во целост
ги потврдува маните на законодавството кое не предвидува што понатаму со
затајувачите на данок. Имено, за директорот на Институти уште пред две години
постои судска пресуда дека затајувал данок и дека на сметка на државата треба
да плати 100.000 евра. Но, оваа сума се’ уште не е стасана во Буџетот, оти нема
кој да ја наплати!
Така, додека државните институции не предвидат кој треба да го наплати данокот,
Управата за јавни приходи работи во празно на утврдувањето на потеклото на
имотот. Само се вртиме во круг, затоа што целта не се постигнува ако
виновниците ги обесиме на столбот на срамот. Останува отворено дали Стојмир
Петров и некои други уловени по него за купени станови, изградени палати,
фирми, автомобили, непријавени трансакции, префрлени пари и вредности на други
имиња во фамилијата и пошироко од пари кои сигурно не се од плата, ќе останат
вечни должници на државата. На списокот на затајувачи се и градоначалничката
Виолета Аларова, за која е пресметано дека должи 100.000 евра, потоа доктор
Борче Петровски треба да плати 150.000 евра, а највисоката сума на даночно
затајување од 780.000 евра е пресметана за поранешниот министер за здравство
Владо Димов.
И кога е констатирано дека затаил законодавецот, работите се префрлаат на
помирно подрачје. Сега Владата на Никола Груевски прави посебен закон за
конфискација на имот. Државата ќе го одзема натрупаното богатство доколку не
добие докази од богаташите дека успеале во тоа со чесна работа. Законот ќе важи
за сите случаи, значи нема разлика дали станува збор за криминал направен во
приватизацијата или имотот е од поново време. За таа цел ќе се формира и
посебна агенција која ќе управува со имотот што ќе го стекне државата преку
конфискација на имот на нелегално збогатените. Генерална поддршка постои од
сите оние кои со години предупредуваа дека во Македонија криминалот е
нискоризична, но високопрофитна дејност, токму поради дупките во законите.
Експертите со поделени мислења дали конфискацијата треба да се реши со нов
закон или да се искористат инструментите кои за ова дело ги предвидува
Кривичниот законик, дали ова ќе биде обид за ставање крај на транзицијата или
почеток за нова пресметка.
За поранешната антикорупционерка Слаѓана Тасева има потреба од посебно законско
решение и заради допрецизирање на сите недоречености во постојните прописи и за
поуспешна борба против организираниот криминал, корупцијата и тероризмот.
Стравувањата дека законот ќе прерасне во орудие за борба против политичките
неистомисленици, според Тасева, ќе се избегнат доколку се применуваат
меѓународните стандарди за заштита на човековите права. Таа нема никакви дилеми
околу тоа дека институциите можат да постапуваат и со сегашната регулатива.
„Конфискацијата не подразбира само конфискација по завршена постапка во УЈП или
по завршена судска пресуда. Таа има и претходни мерки, замрзнување или заплена,
што значи дека имотот треба да го најдеме денеска за да имаме утре што да
конфискуваме. Ако денес сме откриле некое криминално дело, треба да ја
заплениме куќата или автомобилот, за да ги конфискуваме по три години, кога
евентуално ќе заврши судската постапка, без тие да изгубат вредност“. Таа се
повикува на европски искуства и образложува дека во некои земји, во договор со
сопственикот на возилото, тоа може да се продаде, парите да се чуваат на
сметка, а кога ќе заврши постапката, вредноста на имотот да биде иста. „Без
разлика на тоа дали парите ќе му се вратат на лицето или ќе бидат на сметка на
државата, никој нема да биде оштетен. Ние допрва ќе се соочиме со барањето за
отштета. Ако на некого нешто неправилно му било оневозможено да го користи, тој
може да тужи за повреда на човекови права“, додава Тасева.
Професорот на Правниот факултет Никола Тупанчевски не е докрај сигурен дали има
потреба од посебен закон во кој би се операционализирале одредбите од
Кривичниот законик или, пак, треба да се засилат постојните. „Често пати сум
прашувал судии зошто недоволно се применуваат одредбите за конфискација. Тие
одговараат со кревање на рамената“. Незаконското богатење треба да се
санкционира, но мора да се прецизира од кога ќе важи законот и што ќе биде
опфатено. Тој предупредува дека со погрешно реализирање на идејата целата
ситуација може да излезе од контрола. „Наместо да се стигне до позитивен ефект,
да се одземе криминалниот принос на лицата што извршиле тешки кривични дела од
областа на економскиот криминал, може да се случи луѓето да се плашат од
помислата да влегуваат во бизнис“, коментира Тупанчевски.
Нема потреба од нов закон за конфискација на имот кога ги имаме одредбите од
Кривичниот законик, нагласува професор Љупчо Арнаудовски. Според него, проблем
во државата е тоа што органите не ги применуваат законите. „За да се спроведе
решение за конфискација, треба и голема стручност, но и голема храброст. Како
судиите да изрекуваат конфискација на имот кога нема никаква атмосфера за тоа
во државните институции“, прашува Арнаудовски.
На трибина посветена на конфискацијата професорот на Правниот факултет Владо
Камбовски изјави дека досега во Македонија имотот им се конфискуваше само на
крадците. За разлика од нив, софистицираните криминалци што затајуваат даноци
или примаат поткуп, а потоа ги перат нелегално заработените пари, остануваа со
нечепнати имоти. Според сознанија на Камбовски, од 7.000 осудени лица, мерка на
конфискација имало во 70-90 случаи и тоа резервирани за дела на кражба. За него
е важно да се внимава на пресумпцијата на невиност и на заштитата на правото на
сопственост, односно лицето што е невино осомничено да ги има сите можности за
докажување на легалните извори на својот имот.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Свет
Грузија ги прекина преговорите со Европската унија
Владејачката партија во Грузија објави дека земјата ќе ги прекине преговорите со Европската унија до 2028 година и ќе го отфрли европското финансирање, со што практично ќе ја запре својата кандидатура за членство.
Во соопштението за печатот, владејачката партија Грузиски сон ја обвини ЕУ за навреди, за користење на пристапните преговори за уцена и организирање револуција во земјата.
„Одлучивме дека нема да го ставиме на дневен ред прашањето за отворање преговори со Европската унија до крајот на 2028 година. Исто така одбиваме какви било буџетски средства од Европската унија до крајот на 2028 година.
Јужнокавкаската земја со население од 3,7 милиони го запиша својот пристап во Европската унија во својот устав и традиционално е најпрозападна од сите поранешни советски републики.
Грузиските односи со Брисел нагло се влошија во последните месеци. ЕУ претходно објави дека апликацијата за членство на Грузија е замрзната.
Анкетите покажуваат дека околу 80 отсто од Грузијците го поддржуваат членството во ЕУ и знамето на Европската унија се вее заедно со грузиското национално знаме на сите владини згради.
Грузискиот сон уверува дека еден ден сака да се приклучи на Европската унија, но во изминатите години постојано се занимаваше со дипломатски спорови со Брисел и ги продлабочи односите со соседна Русија.
Претходно денеска грузискиот премиер Иракли Кобахидзе изјави за новинарите дека членството во ЕУ може да и наштети на економијата на Грузија, бидејќи Тбилиси ќе мора да ги откаже визните договори и трговските договори со други земји.
ЕУ ѝ додели на Грузија кандидатски статус во декември 2023 година, но критикуваше одредени закони што ги турка Грузискиот сон оттогаш, вклучувајќи ги законите за странски агенти и правата на ЛГБТК, како авторитарни, инспирирани од Русија и како бариера за членство.
Западните земји оценија и дека изборите во октомври, на кои блокот Грузиски сон освои речиси 54 отсто од гласовите, се полни со нерегуларности. Опозициските партии рекоа дека изборите биле наместени и одбија да ги заземат своите места во парламентот.
Европскиот парламент донесе резолуција со која се бара поништување на изборите и нивно повторно распишување, како и воведување санкции против клучните функционери на Грузискиот сон.
За време на посетата на Казахстан, рускиот претседател Владимир Путин ја пофали храброста и карактерот на грузиските власти при донесувањето на законот за странски агенти, што домашните критичари го споредија со руското законодавство.
Свет
(Видео) Нерасчистениот случај од 1996 година што ја згрози јавноста – кој ja уби 6-годишната Џон Бенет Ремзи
26 декември 1996 година Џон и Петси Ремзи доживеале кошмар – нивното дете, шестгодишната Џон Бенет Ремзи, исчезнала и била оставена страшна белешка за откуп.Во текот на денот доаѓа до пресврт кога Џон го открива безживотното тело на неговата ќерка во подрумот, дознавајќи ја ужасната вистина дека таа била сексуално нападната и брутално убиена во нејзиниот дом, кој требал да биде нејзино безбедно засолниште.
Полицијата брзо почнува да се сомнева во семејството Ремзи за убиството на девојчето.
Филмскиот режисер, номиниран за Оскар, Џо Берлингер го испитува злогласното злосторство, кое останува нерешено до ден-денес, во новата документарна серија на Нетфликс – Студениот случај: Кој ја уби Џон Бенет Ремзи. Серијата има три епизоди и беше објавена на 25 ноември.
„Нема ништо пострашно од тоа да биде убиено невино дете. Но, да се комбинира тоа со лажната приказна дека нејзините родители или нејзиниот 9-годишен брат ја убиле, тоа е ужасно“, изјави режисерот за „Нетфликс“.
Серијата навлегува длабоко во она што Џон Ремзи го гледа како грешки направени од властите за време на истрагата за убиството на девојчето. Ги испитува погрешните чекори на органите за спроведување на законот и медиумите и ги истакнува релативно едноставните мерки кои потенцијално би можеле да ја решат оваа застрашувачка мистерија.
„Еве еден човек кој сега има 80 години, тој минал низ пеколот, а сепак сè уште се обидува по сите овие децении да го реши овој случај и да бара од полицискиот оддел Болдер да направи понапредно тестирање на ДНК“, вели Берлингер за Џон Ремзи и неговата потрага по вистината.
Како што напредува серијата, се поставуваат клучни прашања: дали властите конечно ќе преземат акција за да го изведат убиецот пред лицето на правдата и да му го дадат на семејството мирот што долго време го бараа? Некој нов доказ? Серијата вклучува досега невиден материјал, вклучувајќи делови од аудио дневник што му припаѓа на детективот Лу Смит од Колорадо Спрингс.
Cold Case: Who Killed JonBenet, исто така, вклучува ново интервју со поранешниот окружен обвинител Боулдер, Алекс Хантер.
„Тој е многу внимателен во интервјуата и никогаш не кажа кој мисли дека е одговорен за тоа злосторство. Сепак, најдовме видео кое Хантер мислеше дека никогаш нема да го види, а во кое ги открива своите вистински чувства“, додава режисерот.
На крајот, Берлингер се надева дека серијата ќе отфрли некои од долгогодишните теории и ќе ги поттикне органите на редот да го истражат случајот.
Истрагата беше обележана со низа грешки, вклучително и контаминација на местото на злосторството. Полицијата не ја обезбедила куќата, дозволувајќи им на роднините и пријателите да доаѓаат и си одат во првите часови од истрагата.
Поради недостиг на докази за кражбата и необичното однесување на родителите и братот на Бурк, медиумите и полицијата својата истрага ја насочија кон семејството Ремзи. Меѓутоа, во 2008 година, ДНК анализата ги ослободи сите членови на семејството од сомневањата.
Овој случај е проследен со две теории. Првата теорија сугерира дека братот на Џон Бенет, Бурк, случајно ја повредил својата сестра и дека родителите се обиделе да го прикријат случајот, додека втората теорија тврди дека некој влегол во куќата и ја убил Џон Бенет. Доказите кои ја поддржуваат оваа теорија вклучуваат неидентификувана ДНК пронајдена на нејзината облека.
Сепак, случајот се уште не е расветлен, а убиецот никогаш не е пронајден.
Гледачите кои ја гледаа документарната серија ја осудија работата на полицајците, но и медиумите.
„Се сеќавам на овој случај. Луѓето веруваа дека родителите се виновни врз основа на слаби докази и полициски претпоставки. Полицијата избрзала со заклучоци, ги игнорирала и ги чувала во тајност доказите од ДНК кои го ослободиле семејството. Семејството поминало низ пекол”, вели гледачот.
„Нашите таканаречени медиуми едноставно сакаат да ги ставаат луѓето во агол, особено кога луѓето се богати, познати и/или ги доживуваат како „контроверзни“, ако никој не биде уапсен, барем невини луѓе ќе можат да ја докажат својата невиност“, пишува друг.
„Овој документарец ја разоткрива вистината зад трагичниот случај. Додека полицијата и медиумите во Болдер шират лажни приказни за да ги обвинат нејзините родители, овој документарец покажува колку лошо била спроведена истрагата“, додава трет гледач.
Свет
Индиските авиокомпании добија речиси илјада лажни предупредувања за бомби оваа година
Годинава до авиокомпаниите во Индија биле испратени речиси 1.000 лажни закани за бомби, јавува „Анадолија“.
Индискиот министер за цивилно воздухопловство Мурлидар Мохол објави дека добиле 122 лажни закани за бомби во 2023 година, а тој број се искачи на 994 во 2024 година, објави „Хиндустан Тајмс“.
Според официјалните податоци, 680 од овогодинешните извештаи биле во септември.
Изјавувајќи дека лажните закани за бомби негативно влијаат на летовите, Мохол рече дека подготвиле итен план за да го спречат овој проблем.