Точно дефинирање кои вработени во јавните претпријатија ќе имаат статус на јавни службеници се предвидува со најновите законски измени во сферата на администрацијата и институциите што ги усвои владата по рпепорака на Уставниот суд.

Како што појасни владиниот портпарол, Александар Ѓорѓиев со измените се очекува да се обезбедуи поголема правна заштита на интересите на вработените во институциите во ситуациите на мобилност и преземања од една во друга институција, да се обезбедат услови за овозможување на поголема мобилност на вработените, и се пропишува и точно се дефинира кој вработен во јавните претпријатија влегуваат во редот на јавните службеници. Јавни службеници ќе станат и вработените во јавните претпријатија кои вршат работи од административна природа во врска со јавната служба, односно вршат работи од:стручно административни, нормативно – правни, извршни,управни,статистички,административно – надзорни, плански,кадровски,материјално – финансиски, сметководствени, информатички работи, и други работи од административна природа, а во врска со вршењето на работите од јавната служба согласно со закон. Значи статус јавни службеници ќе имаат само вработените во јавните претпријатија кои вршат работи од административна природа во функција на јавната служба, и кои се издвоени од останатите вработени кои вршат работи од неадминистративна природа, за кои ќе продолжат да се применуваат одредбите од Законот за работните односи.Доколку Собранието го усвои предлог законот, секое јавно претпријатие врз основа на законските дефиниции кои се наведени во однос на профилот на вработените од јавните претпријатија кои ќе станат јавни службеници, ќе го утврди точниот нивен број во јавното претпријатие и тие потоа би влегле во Регистарот на јавните службеници кој го води Министерството за информатички работи и администрација.Со овие законски измени се воведува обврска и услов самиот вработен да се согласи со промената на работното место и работодавачот и одењето кај друг работодавач на работно место, обврска која досега не беше предвидена. Досега при реализација на мобилноста беше доволно да постои договор помеѓу раководниот орган на институцијата која презема вработен и раководниот орган на институцијата од која се презема вработениот, а сега покрај согласноста на овие две претходно наведени страни(стариот и новиот работодавач) ќе треба да постои и согласност на самиот вработен за тоа процесно дејство во врска со него. На овој начин се обезбедува повисок степен на заштита на правните и индивидуални интереси на вработените кои би биле опфатени со ваквата мобилност, и би се направил баланс помеѓу интересите на институциите и интересите на вработените, а мобилноста би добила нов квалитет во поглед на аргументацијата, рече Ѓорѓиев. /крај/