Во најновиот, 40. број на реномираното литературно списание „Балкански књижени гласник“ деновиве е објавен најновиот драмски текст на Томислав Османли насловен „Враќање дома“. Пиесата се однесува на траумите на една современа галерија ликови, наши современици од две спротивставени генерации, кои ги жи­веат своите делби, сонот за богатство, носталгии, острас­тените поли­тизации, социјални трауми, политички фрус­трации, и во еден дел  реализираните желби за заминување од тука, од овој или од некој друг град, додека повеќето остануваат заглавени на истото место, во едно от­ту­ѓено меѓувреме.Во сценските слики кои авторот на „Враќање дома“ ги гради, како во воз кој стои во место, додека, пара­док­сално, покрај него врви „желез­ничкиот пејзаж“ на животот – на некој друг воз во забрзано движење.

„Балкански књижевни гласник“ е списание формирано пред петнаесет години, кое ја афирмира литературата и уметноста на автори од балканските простори и објавува оригинални прозни, драмски, поетски есеистички творби, прикази и интервјуи. Негов основач и главен уредник е писателот Душан Гојков. Списанието, покрај во електронска, се публикуваше и вопечатена форма. Сега се појавува како интернет-публикација за литература, култура и уметност.
Пиесата „Враќање дома“, која сега се објавува во „Балкански књижевни гланик“, пред неколку месеци беше објавена во книгата со две „Нови драми“ на Т. Османли, во издание на ВиГ „Зеница“ од Скопје, која неодамна, проследена со врвните оценки на истакнатите писатели и критичари акад.Ферид Мухиќ, Ристо Лазаров и Глигор Стојковски, ја имаше својата промоција во „Салонот 19,19“.

Овој драмскиот текст се движи помеѓу нос­талгијата, чувството на горчина од новите времиња на лични и на социјални изневери. Иако е поставен среде скопски теми, мотиви, дијалект и носталгична чувственост, тој развива општи, дури универзали видувања. Драм­скиот текст „Враќање дома“ ги носи значењата на разјадената љу­бов и солидарност, и на одвеаната нежност на раз­валеното традиционално семејсто; и воедно, критика во однос на заборавот на старото време и вредности, и на немоќта и индолетноста кон по­добрувањата во новото време – и едното и дру­гото, како наши актуелни одлики и одредници во драмата која ја живееме сега и тука, дома.

„Дома не е место. Дома е чувство. И сеќавање. Ако забораваш, немаш каде да се вратиш“ – истакнува Томислав Османли во предговорот за неговиот драмскиот текст сега објавен и во белградскиот „Балкански књижевни гласник“.

Друштвото за издавачка дејност „Македоника литера“ од Скопје, деновиве ја објави книгата „Менциј“, во превод од старокинески јазик и со предговор и белешки на Игор Радев, доктор по старокинеска филологија.

Менциј е еден од четворицата најголеми кинески класици, покрај Лао Це, Чуанг Це и Конфучиј, односно најпознатиот конфучијанец по Конфучиј.

Делата на Менциј се напишани во седум книги, во вид на дијалози, а сите тие се собрани во една книга епонимно наречена по авторот – „Менциј“, а првпат интегрално се објавени на македонски јазик.

„Македоника литера“ претходно ги има објавено „Лун Ји“ („Беседи и мислења)“ на Конфучиј (познати и како „Аналектите“ или „Изреченија“), „Тао Те Кинг“ на Лао Це и „Безгрижно талкање“ на Чуанг Це.

Менциј (Мѐнг Ци̌’; 372 – 289 пр. н.е.) е еден од стожерните филозофи во кинеската историја, чие дело претставува вододелница во интелектуалниот живот на оваа земја. Живеел во преодот од IV и III век пред Христа кога Кина се наоѓала поделена на многу мали држави, кои честопати биле во конфликт. Во таквите околности дошло и до заживување на филозофската мисла кога разни филозофи, кои претставувале разни интелектуални школи, влегувале во остри полемики меѓу себе.

Менциј секогаш е претставен како говори во трето лице, најчесто во разговор со други личности, вообичаено владетели, но и со други високопоставени луѓе, а исто и со други мислители, но и со некои од своите ученици. Временски настанувањето на книгата „Менциј“ може да се датира кон средината на III век пред Христа.

Структурно книгата е поделена на седум дела, секој од нив разделен на две поглавја, со што има вкупно четиринаесет поглавја. Поглавјата најчесто се имаат наслов според името на главниот соговорник со кого Менциј дебатира во нив.

Новиот роман на писателот Јован Дамјановски „Кафез за душата“ ќе биде промовиран в петок во музичкото училиште „Тодор Скалоски“ во Тетово, со почеток во 18 часот.

За делото на Јован Дамјановски ќе зборуваат писателите Веле Смилевски и Мишел Павловски, а во програмата ќе земат учество музичкиот состав „Шербет“ и групата „Серенада“.

Јован Дамјановски (1946) живее и создава во родниот град Тетово. Член на ДПМ е од 1992 година. „Кафез за душата“ е негов шеснаесетти роман. Автор е и на книги со раскази, драми и сценарија.