Култура
Бистро, матно-чакрлија!
Охридско лето 2009
Пишува: Влатко ГАЛЕВСКИНа една година пред “златниот јубилеј” на најпрестижниот и најдолговечен мултикултурен фестивал во Македонија, секако треба да погледнеме и наназад и нанапред, за да знаеме што сме направиле и што требит да напраиме за понатаму Од онаа далечна 1960 г. кога во историјата ќе биде забележано дека нашата уметница Ана Липша Тофовиќ и практично ги постави темелите на Охридско лето, во текот на пет децении во градот под Самоилови кули настапија илјадници уметници од целиот свет. Ако барем се повикам на сопственото сведоштво и помнење ќе ги спомнам: Давид Ојстрах, Андре Вотс, Алдо Чиколини, Андре Навара, Рави Шанкар… дузина атрактивни театарски претстави… ликовни претставувања… итн. Од поновите изданија секако ќе останат ако не запаметени, барем забележани, минатогодишното отворање со Хозе Карерас и годинашново со Енио Мориконе.Со веќе сериозната традиција на фестивал кој е на европската и светската мапа на значајни летни фестивали, Охридско лето со повремени осцилации главно го држи своето меѓународно реноме.Но, последниве 2-3 години се чини уметничкиот (сериозниот) рејтинг на фестивалот како полека да му отстапува место на туристичкиот (популарен) концепт. Последново издание тој концепт и особено беше нагласен, како со изборот концерт за отворањето (Мориконе), така и преку форсирање на оф-програмата. Настрана “лошата среќа” со дури три откажувања на театарски претстави, како и знакот прашалник за квалитетот на оние кои се одржаа. Да се надеваме дека преостанатите две недели ќе бидат на потребното уметничко рамниште за фестивалот.Континуираното следење главно на музичките настани годинава сепак создава слика на коректен, пристоен избор на програма и гости. Ако одиме хронолошки, тоа би изгледало вака за првата половина од фестивалот:Отворање Антички театар, Охрид. Влегување во 20 часот. Почетокот е најавен за 21. Проблеми со ненумерирани седишта, стани, премести се, па пак стани… Дами и господа со лесна гардероба, шлицеви, деколтеа, голи раменици, пак стани-седни. Заладува. Тројцата претседатели пристигнуваат на време, а сепак се доцни со почетокот 30 минути. Хорот и оркестарот се веќе на бината. Пред бината и наоколу римско-антички воини и воинки со факели. Тие се потопло облечени, со панцири и скуталиња. Го чекаме големиот (мал по раст) Мориконе… Следуваат нови 40 минути тривијални поздравни говори (Џорлев, Лилиќ) со напорен превод на англиски и непотребното предолго “отворање” на претседателот и покровител Ѓорге Иванов. Конечно, Енио Мориконе, аплауз силен, громогласен, искрен, за разлика од оној наменет на “отворачите”, млак и срамежлив. Маестро Мориконе нè удостои со неговото присуство. Концертот беше величествен, монументален и вонсериски музички настан во сосема соодветен амбиент. Доаѓањето на Мориконе во Македонија е мал подвиг на организаторите, но големите пропусти во протоколот и организацијата се мала утеха дури и за толерантна публика. Единствено што ним не може да им се припише како грев е тоа што тие никако не беа виновни за студеното време. Следуваа Просечната претстава Бура од Шекспир на театарот Константин Величков од Пазарџик, Бугарија, одиграна пред речиси празна сала.Донекаде спастрен Александар (за разлика од скопската премиера) на Љубиша Георгиевски.Со програма од Моцарт, Бетовен, Витали и Сен-Санс се претставија виолинистот Валериј Ојстрах (внук на спомнатиот Давид) од Русија и пијанистот Франческо Де Ѕан од Италија. За разлика од првиот дел кој беше на работ на здодевност, Витали и Сен-Санс прозвучија многу поатрактивно и се чини посоодветно во амбиентот на Св. Софија.За Еаст-Њест театарот од Сараево и останатите театарски претстави читајте во прилогот на колешката Лилјана Мазова во овој број на Форум.Иако најавувани како четворорачна атракција, со завидни референци во своите биографии, Шпанците Карлос Лама и Софија Кабрука како да не успеаја до крај да ја возбудат публиката во Св. Софија.Во куќата на Робевци беше отворена изложба со наслов Миг и Вечност на ликовниот уметник Стефан Хаџи-Николов. Еден од ретките хиперреалисти на нашиве простори, Хаџи-Николов се претстави со дваесетина масла на платно специјално изработени за овој простор. Одлична посета, по голема жештина.Џорџ БенсонЗа волја на вистината, или во име на реномето кое го ужива Бенсон, веројатно и немаше место за какво и да е сомневање во квалитетот на концертот. Евентуалните скепси делумно беа во однос на организацијата на настанот, но за среќа (или за “браво”), сè беше тип-топ. Почетното загревање со џезирани блуз-балади прерасна во фина фанки атмосфера, за да кулминира на крајот со вистинска фанки-рок журка, кога преполната арена последниот половина час го ислуша стоејќи, поточно го одигра во слободна групна кореографија. Навистина ретко доживување. Просто неверојатно во живо да се слушне такво бравурозно свирење на гитара, толку “расфрлање” шарм и насмевки и толку беспрекорна вокална умешност… А за да биде така како што беше, “виновни” беа и членовите на бендот, од кои секој поединечно работеле со најголемите ѕвезди од светската естрада: Бритни Спирс, Кристина Агилера, Стиви Вондер, Барбара Стрејсенд…Вистински погодок направија сите оние кои специјално за овој концерт допатуваа од разни краишта на Македонија (па и однадвор), а вистинско промашување сите оние кои веќе беа во Охрид, а пропуштија да бидат дел од музичкиот настан на годината. Веројатно ова беше единствениот концерт во оф-програмата кој во потполност ги оправда очекувањата, барем во првиот дел од фестивалот.Потоа…КФЏ Орцхестра од Франција со озвучување на филмски слики. четворица млади парижани кои по принципот “Кулешов ефект” (оттаму и името на бендот) според рускиот филммејкер Лев Кулешов – “монтираат” во живо музика врз филмски слики од стари неми филмови. Срамежливо, неубедливо, па и уплашено момчињата како да не знаеја да внесат ни минимум возбуда во интерпретацијата, па повеќе од видливо беше дека се работи за просечни и неискусни музичари кои сè уште лутаат во потрага по здрав концепт. Особено неинвентивни беа клавирските изведби чиишто хармонски склопови беа на работ на евтиниот клајдермановски манир.Разбирливо е зошто публиката не бараше бис. Браќата Клаз и Куба перкашн се претставија со својот проект Цлассиц Меет Цуба. Петорката во состав Ерменец (пијано), двајца Германци (контрабас и тапани) и двајца Кубанци (конги и перкусии), сите извонредни музичари, елегантно избегнувајќи го сквернавењето на класичната музичка литература, понудија осмислени и одлично отсвирени кубано-џез варијации на теми од Бизе, Моцарт, Брамс… Весела сериозност – тоа е идејата на ЦМЦ на што од публиката им беше возвратено со три бис барања. Финалето речиси сите го дочекаа на нозе, а некои темпераментни девојки собраа храброст да танцуваат и на сцена заедно со музичарите.А, може ли да се остане рамнодушен кога на крај ќе ве повикаат на танц со Оѕе цомо ва, ма ритмо?Македонската филхармонија под диригентство на Борјан Цанев, за жал поради дождот, наместо на отворено, со два часа поместување концертот го одржа во импровизирани услови во Домот на културата, и тоа во најмала рака го девалвираше доживувањето. Додека настапот на симпатичниот пијанист од Црна Гора Ратимир Мартиновиќ помина без поголема возбуда (Чајковски), во вториот дел се претстави младиот Аргентинец Серџо Тјемпо. Маестрална пијано интерпретација на Рахмањинов, овации и долг, долг аплауз.На први август во предворјето на Св. Софија настапи џез-оркестарот на ХГМ (Хрватска глазмена маладеж), биг-бенд составен од музичари до 30-годишна возраст под раководство на Зиги Фигл од Австрија и со Кокан Димушевски како специјален гостин. Слушавме џез-транскрипции на Битлси, музика на Миленко Прохаска и на Димушевски. Едноставна, но истовремено одлична џез-свирка на која 15 млади луѓе покажаа дека и со апостолки, бермуди и маички може да се направи топ-џез-полноќен концерт. Финалните четири џез-рок нумери на Кокан беа одлична жешка завршница на ова весело и квалитетно дружење со публиката.Кога сè ќе се собере, Охридско лето (прв дел) сепак успева да држи затегнати дизгини (и покрај конкретните проблеми со театарските претстави) и би било добро до 20 август да се почувствува и галопирање по охридската калдрма.А, тоа дали Каролина, Ламбе, Андријана можат да бидат заедно со Бенсон во оф-програмата…?
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Култура
(Видео) Кои се десетте филмови номинирани за Оскар во категоријата најдобар филм
Академијата за филмски уметности и науки ги објави номинациите за овогодинешните Оскари.
Филмот Емилија Перез доминираше со 13 номинации, а Злобница и Бруталистот со по десет. Како и секоја година, најголемо внимание привлекоа категориите за најдобар филм и актерска игра.
Десет се номинирани во категоријата за најдобар филм. Кој филм мислите дека е најдобар и заслужува Оскар?
Anora
The Brutalist
A Complete Unknown
Conclave
Dune: Part Two
Emilia Pérez
I’m Still Here
Nickel Boys
The Substance
Wicked
Објавувањето на номинациите за Оскар беше одложено поради разорните пожари во Лос Анџелес. Номинациите требаше да бидат објавени на 17 јануари, но потоа двапати беа одложувани. Бил Крамер, извршен директор на Академијата за филмски уметности и науки, испрати писмо до сите членови на Академијата. „Почитувани членови на Академијата, сакаме да го изразиме нашето најдлабоко сочувство до погодените од разорните пожари низ Јужна Калифорнија. Многу од нашите членови и колеги од индустријата живеат и работат во областа Лос Анџелес, а ние мислиме на вас“, напиша Крамер. Гласањето за номинации траеше до 14 јануари.
97. церемонија на доделување на Оскарите ќе се одржи на 2 март во Лос Анџелес.
Култура
Објавени номинациите за „Оскар“
Објавени се номинациите за 97. издание на „Оскарите“, пришто со најмногу номинации се здоби „Емилија Перез“, вкупно 13 на број, вклучувајќи за најдобар филм, најдобар режисер (Жак Одиар), најдобра актерка (Карла Софија Гаскоњ) и најдобра споредна женска улога (Зое Салдана).
Потоа следат „Бруталистот“ и „Злобница“, со по 10 номинации.
Ноќта на Оскарите треба да се одржи во недела, на 2 март, во театарот Долби во Холивуд. Домаќин ќе биде Конан О’Брајан.
Во продолжение, целата листа:
Најдобар филм: Anora, The Brutalist, A Complete Unknown, Conclave, Dune: Part Two, Emilia Pérez, I’m Still Here, Nickel Boys, The Substance, Wicked
Најдобар режисер: Sean Baker, “Anora”, Brady Corbet, “The Brutalist”, James Mangold, “A Complete Unknown”, Jacques Audiard, “Emilia Pérez”, Coralie Fargeat, “The Substance”.
Најдобра актерка: Cynthia Erivo, “Wicked”, Karla Sofia Gascón, “Emilia Pérez”, Mikey Madison, “Anora”, Demi Moore, “The Substance”, Fernanda Torres, “I’m Still Here”
Најдобар актер: Adrian Brody, “The Brutalist”, Timothée Chalamet, “A Complete Unknown”, Colman Domingo, “Sing Sing”, Ralph Fiennes, “Conclave”, Sebastian Stan, “The Apprentice
Најдобра споредна улога на актерка: Monica Barbaro, “A Complete Unknown”, Ariana Grande, “Wicked”, Felicity Jones, “The Brutalist”, Isabella Rossellini, “Conclave”, Zoe Saldaña, “Emilia Pérez”
Најдобар спореден улога на актер: Yura Borisov, “Anora”, Kieran Culkin, “A Real Pain”, Edward Norton, “A Complete Unknown”, Guy Pearce, “The Brutalist”, Jeremy Strong, “The Apprentice”
Најдобро оригинално сценарио:“Anora,” Sean Baker, “The Brutalist,” Brady Corbet & Mona Fastvold, “A Real Pain,” Jesse Eisenberg, “September 5,” Tim Fehlbaum & Moritz Binder, “The Substance,” Coralie Fargeat
Најдобро адаптирано сценарио: “A Complete Unknown,” Jay Cocks & James Mangold, “Conclave,” Peter Straughan, “Emilia Pérez,” Jacques Audiard, Thomas Bidegain & Nicolas Livecchi, “Nickel Boys,” RaMell Ross & Joslyn Barnes, “Sing Sing,” Clint Bentley, Greg Kwedar, Clarence Maclin & John “Divine G” Whitfield
Најдобар меѓународен филм: “I’m Still Here,” Walter Salles (Brazil), “The Girl with the Needle,” Magnus von Horn (Denmark), “Emilia Pérez,” Jacques Audiard (France), “The Seed of the Sacred Fig,” Mohammad Rasoulof (Germany), “Flow,” Miguel Gomes (Latvia)
Најдобар анимиран филм: “Flow” (Janus Films/Sideshow), “Inside Out 2” (Disney/Pixar) “Memoir of a Snail” (IFC Films), “Wallace & Gromit: Vengeance Most Fowl” (Aardman/Netflix), “The Wild Robot” (Dreamworks/Universal)
Најдобар документарен фил: “Black Box Diaries,” Shiori Itō (MTV), “No Other Land,”, Adra/Ballal/Abraham/Szor, “Porcelain War,” Brendan Bellomo & Slava Leontyev (Picturehouse), “Soundtrack for a Cout d’Etat,” Johan Grimonprez (Kino Lorber), “Sugarcane,” Julian Brave NoiseCat & Emily Kassie (Nat Geo)
Најдобра кинематографија: “The Brutalist,” Lol Crawley, “Dune: Part Two,” Greig Fraser, “Emilia Pérez,” Paul Guillaume, “Maria,” Edward Lachman, “Nosferatu,” Jarin Blaschke
Најдобра монтажа: “Anora,” Sean Baker, “The Brutalist,” Dávid Jancsó, “Conclave,” Nick Emerson, “Emilia Pérez,” Juliette Welfling, “Wicked,” Myron Kerstein
Најдобар дизајн за костими: “A Complete Unknown,” Arianne Phillips, “Conclave,” Lisy Christl, “Gladiator II,” Janty Yates, “Nosferatu,” Linda Muir, “Wicked,” Paul Tazewell
Најдобра шминка: “A Different Man”, “Emilia Pérez”, “Nosferatu”, “The Substance”, “Wicked”
Најдобар звук: “A Complete Unknown”, “Dune: Part Two”, “Emilia Pérez”, “Wicked”, “The Wild Robot”
Најдобри визуелни ефекти: “Alien: Romulus”, “Better Man”, “Dune: Part Two”, “Kingdom of the Planet of the Apes”, “Wicked”
Најдобра продукција на дизајн: “The Brutalist,” Judy Becker, “Conclave,” Suzie Davies, “Dune: Part Two,” Patrice Vermette, “Nosferatu,” Craig Lathrop, “Wicked,” Nathan Crowley
Најдобра оригинална песна: “Never Too Late,” “Elton John: Never Too Late” (Elton John & Brandi Carlile), “El Mal,” “Emilia Pérez” (Clement Ducol, Camille & Jacques Audiard), “Mi Camino,” “Emilia Pérez” (Clement Ducol & Camille), “Like a Bird,” “Sing Sing” (Adrian Quesada & Abraham Alexander), “The Journey,” “The Six Triple Eight” (Diane Warren)
Најдобра оригинална музика: “The Brutalist,” Daniel Blumberg, “Conclave,” Volker Bertelmann, “Emilia Pérez,” Clément Ducol & Camille, “Wicked,” John Powell & Stephen Schwartz, “The Wild Robot,” Kris Bowers
Најдобар краток анимиран филм: “Beautiful Men”, “In the Shadow of the Cypress”, “Magic Candies”, “Wander to Wonder”, “Yuck!”
Најдобар краток документарец: “Death by Numbers”, “I Am Ready, Warden”, “Incident”, “Instruments of a Beating Heart”, “The Only Girl in the Orchestra”
Култура
„Ако сум жена, не сум коњ“ – урнебесна комедија за љубовта, очекувањата и реалноста на 13 април во Скопје
На 13 април, сцената на „Македонската опера и балет“ ќе биде сведок на премиерната изведба на театарската комедија „Ако сум жена, не сум коњ“, претстава која низ хумор и емоција ги истражува љубовните предизвици со кои се соочуваат жените во модерното општество.
Комедија за силни жени и храбри мажи. Урнебесна и искрена приказна за една паметна, амбициозна и љубопитна жена која, во потрага по „вистинскиот“, се соочува со серија комични и емотивни предизвици. Од првата љубов, преку разочарувањата, до зрелите години, таа поминува низ живот исполнет со среќни, но и апсурдни моменти. Приказна за една паметна девојка која прави глупави работи. Поради љубовта. Поради биолошкиот часовник. Поради баба и која ја тера да се омажи. За мажите кои не сакаат да се оженат. Приказна која ќе ве насмее и расплаче. Приказна која секоја жена ќе ја разбере… Дали постојат среќни краеви во љубовта или нас, како што вели главната хероина, нѐ „излажал Холивуд“?
Преку силен и провокативен текст, оваа претстава нуди уникатен пристап кон темите за родовата еднаквост, менталното здравје, стереотипите и борбата за сопствено место во светот. „Ако сум жена, не сум коњ“ ја рефлектира вистината на многу жени, но и ја пренесува универзалната порака за храброст и упорност, која допира до секого. Погледнете ја оваа монодрама која ќе ве насмее до солзи, но и ќе ве натера да размислите за вечното прашање на секоја жена – дали сум нормална?
Не ја пропуштајте можноста да бидете дел од ова незаборавно театарско искуство! Картите се веќе пуштени во продажба и истите може да ги купите преку продажната мрежа на www.kupikarta, Розе Веро 2 и Јк травел во Бисер.