Култура
„Визуелно танцување“ и „Мемории“ на Нена Фишер на Бела ноќ

Вечерва со почеток во 19.30 часот во рамките на манифестацијата „Бела ноќ“, во „Јавна соба/ Public room“ ќе бидат поставени видео арт/инсталациите „Визуелно танцување / Vision dancing“ и „Мемории / Memories“ на холандската уметница Нена Фишер
Станува збор за визуелно танцување претставува инсталација која вклучува ТВ монитор, огледала и платно поставени во затеменет простор. Комбинацијата на филмот кој се прикажува на ТВ мониторот, рефлектиран на две огледала кои се поставени од двете негови страни и другиот филм кој се прикажува на платното ја раскажува приказната за градовите кои сонуваат.Ана Франговска Стојановска за оваа видео инсталација ќе забележи:„Визуелно танцување како видео-инсталација или За што сонува градот како видео-анимација, се однесува на една современа тематика, т.е. на современите 21.вековни градови, кои во облик на модерни коцки и квадари, опустени од живот од каков и да е вид или тип, егзистираат немо и вонвременски, како модели на некаква презентација… Во концептот на Фишер, овие градови сонуваат на сличен начин како и луѓето кои некогаш живееле во нив, како флешови се навраќаат токму на тоа минато време, на убавините на некогашниот нетехнизиран, неелектронски, несајбер, со еден збор неотуѓен свет во кој имало цвеќе, дрво, трева, жагор, деца, луѓе, игра, смеа, плач, среќа, болка, реалност…Овие градови сонуваат како со помош на танцувањето можат да ја премостат споната помеѓу природата и игривите „детски коцки”.“Технички оваа видео инсталација која се состои од две проекции: една на монитор и една ѕидна, вклучува и мултипликација на претставата – имиџот, се со цел да ја засити и задоволи визуелната потреба за многу, мноштво, гужва, згуснатост, хипнотичка мимеза на современото секојдневие, мултипликација која ја изведува со вклучување на огледала кои создаваат огледални миметички слики. Од друга страна игра и со големината на презенацијата, аспект кој придонесува кон естетската видео синергичност на Фишер, момент кој поставува одредени принципи и норми кои треба да го внесат и водат емотивно, визуелно и естетски набљудувачот низ конкретното дело.Како што вели самата Нена Фишер, која е член на галеријата GKunstliefde во Утрехт, инсталацијата Визуелно танцување доага како инспирација од Мондриан,кој исто така бил член на оваа галерија. Кога тој бил нејзин член работел пејзажи, а потоа се гледа она што тој ќе го работи тој подоцна. „Кај мене се потекнува од хаосот и свемирот и природата. Од хаосот се создава и редот. Така што јас ги споив хаосот и редот, живоста и неживоста, природата и урбаноста, сенката и светлината, танцот на светлината и сенката.Светлина неопхадна за било што да се види. И како потенцијал сето тоа се одразува кај мене, се мултиплицитра како огледало, се умножуваат перспективите. Во оваа инсталација исто така многу е важен и звукот. Музиката е од една јапонска група која прави свои инструменти природни, органски, и таа делува како контраст на овие квадратни моменти“, вели Нена Фишер.„Мемории“, пак, е кус видео-документарен експеримент во кој авторката се потсетува на своето родно место. Во овој филм без дијалог музиката е единствен водич низ бурното доживување на враќањето кон сопственото минато. „… Сеќавањето на мошне интересен начин се преклопува со авторовата имагинација креирајќи нови, доста ликовно згуснати визуелни импресии во кои техничкиот експеримент придонесува исклучително многу во начинот на дефинирање на уметничкиот израз. Редењето на претставите кои се некаде помонохромни, дури и црно-бели, се преплетува со колоритните блурирани претстави на фауната, на одличните визуелно-естетски преоди од еден во друг имиџ, од еден во друг кадар создаваат магичност и сензитивност кои го изоструваат окото на восприемачот. Тој иако не слуша никакви реални звуци туку ја доживува нарацијата преку изборот на музиката, почнува и да ја мириса добро познатата арома на “тазе печено лепче… Селектирани на ваков начин овие две видео-анимации/инсталации/експерименти одлично ја кореспондираат идеосинкразијата за големите и малите наративи, за она надвор и она внатре, за Јас и за Другиот“, вели Ана Франговска Стојановска за оваа поставка на Фишер.Нена Шешиќ Фишер е родена во Бјеловар, Хрватска. По вокација е сликарка(Академија на ликовни уметности – Сараево), но таа е и уметник со мултидисциплинарни интереси: синеаст, аниматор, сценограф, танцувач и изведувач на етно музика.Од 1993 г. живее и работи во Утрехт, Холандија. По својата основна определба Нена е сликарка и визуелен уметник кој ги изложува своите дела во многу културни центри ширум светот. Нејзините слики и инсталации се изложувани во Утрехт, Амстердам, Ротердам, Хаг, как и во Лондон, Париз, Киев, потоа во галериите во Италијам германија, Австралија и Канада.Нејзиниот интерес за разновидните облици на визуелната уметност, како богатства на експресијата на човековата душевност, се протегаат и на многу форми на музиката и танцот. Нена е извонреден танцувач на шпанско фламенко, како и на балканските, унгарските, циганските и ориенталните танци, така што често настапува, солистички или со танцувачки групи на сцените во Холандија и надвор од неа.Во придружба на гитара, нејзиниот глас може да се слушне во низа кратки и играни филмови, како и на концерти во кои на слушателите им ја претставува музичката традиција на другите култури. Оваа разноликост на уметничката активност на Нена ја поттикнала Холандската телевизија да продуцира неколку документарни филмови за нејзниот живот и дело.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Култура
Младите музички таленти блеснаа под сводовите на „Света Софија“

Во рамките на фестивалот „Охридско лето“ вчеравечер во црквата „Света Софија“ одржа завршниот концерт од Интернационалниот семинар за виолина, виола и камерна музика што се одржува под уметничко раководство на македонскиот виолинист Емилио Перцан и азербејџанската пијанистка Тамила Гулиева.
Виртуозното мајсторство над виолината, уметникот и професор Емилио Перцан, во текот на изминатите денови во Охрид несебично го пренесуваше на младите генерации уметници кои допрва треба да ја градат својата музичка кариера.
-Тоа е и целта на семинарот, затоа и го правиме во изминатите 13 години во Охрид и претходно три години во Хрватска. Секогаш е задоволство што крајниот концерт е овде, во црквата „Света Софија“. Годинава имаме учесници од Македонија, Србија, Словенија, првпат од Австралија, од Перу… кои се на возраст од 13 до 25 години, вели Перцан.
Семинарот постои од 2009 година. Првите три години се одржува на Истра, Р. Хрватска, а од 2014 година со поддршка на Министерството за култура на Р. Северна Македонија и на градот Охрид, продолжува да се одржува во Охрид.
Досега на семинарите учествувале повеќе од 150 ученици и студенти од многу земји во светот. На нив, исто така, редовно учествуваат педагози и изведувачи, и професионални музичари кои доаѓаат на усовршување. По завршувањето на ваквата летна музичка школа, традиционално, се организираат и завршни концерти на најуспешните учесници во рамките на фестивалот „Охридско лето“.
Култура
Maкедонскиот уметник Цветин им пиша на Трамп и на Путин – да не се повторат Хирошима и Нагасаки

Македонскиот сликар и уметник Живко Поповски-Цветин упати писма до американскиот и до рускиот претседател, Доналд Трамп и Владимир Путин.
На англиски и на руски јазик, во писмата упатени до американскиот и до рускиот претседател, Цветин порачува да не се повтори катастрофата со фрлање на атомските бомби во Хирошима и Нагасаки.
„По повод вашата средба што набргу ќе се одржи на Алјаска, како поддршка, авторот на изложбата ‘Цвеќе на мирот’, која е отворена во знак на одбележување 80 години од Хирошима и Нагасаки, ви испраќа една од своите изложени слики со надеж дека со оваа средба ќе се најде решение за прекин на дејствата и да владее мирот во светот“, пишува Цветин.
Цветин пред извесно време ја отвори изложбата „Цвеќе на мирот“ во галеријата „Метаноја“, на која учествуваа Лидија Лучко-Јеремиќ со поема по повод атомските бомби врз Хирошима и Нагасаки. Музичко-поетски перформанс имаа музичарите Никола Стојковски и актерката Арна Шијак. За оваа изложба д-р Коста Милков рече дека „во текот на годините на неговите заложби за мир Цветин насликал илјадници и илјадници слики со цвеќе на мирот. Неговиот прв формален настап е во далечната 1972 со изложени мозаици и колажи во Демир Хисар, а последниот е во Задар во јуни 2025 со име ‘Цвеќе на мирот’ по повод Деновите на уметноста во Хрватска. Повеќе од пет децении преданост и посветеност сведочат за непоколебливоста да се биде миротворец“.
Цветин е и креатор и идеолог на декларацијата за мир во светот и против војните и употребата на нуклеарното оружје, која досега ја потпишаа повеќе од 3.500 лица. Оваа декларација е отворена за потпишување како крик против војните и употребата на нуклеарното оружје и во поддршка на мирот во светот.
За сите потфати Цветин ќе каже „Цвеќето во човекот не ги сака ветровите на војната. Јас не измислувам нови цветови, туку само пресликувам цветови во луѓето што ги сакаат слободата и мирот“.
Живко Поповски-Цветин (1944, с. Брезово) е сликар на мирот и хуманист. Тој е поранешен претседател на Црвениот крст на Македонија и спаѓа меѓу номинираните за Нобелова награда за мир. Цветин како уметник е препознатлив по мисијата „Цвеќето на мирот“. Од 1970 година има реализирано над 300 изложби во земјата и светот и има подарено повеќе од 40.000 слики, кои пренесуваат порака на мир и надеж. Неговите дела се наоѓаат кај државници, уметници, поети и кај обични луѓе во светот.
Култура
Драмскиот театар Скопје, по четири успешни изведби во Будва, настапува на Охридско лето

По премиерата и вкупно четирите изведби на 39. фестивал „Град театар“ во Будва, каде што публиката со големо воодушевување ја прифати претставата „Животот на провинциските плејбои по Втората светска војна или Туѓото го сакаме – своето не го даваме“, НУ Драмски театар Скопје најавува дека со оваа најнова копродукција ќе гостува во Охрид.
Македонската публика ќе има можност да ја гледа возбудливата и духовита комедија во рамките на драмската програма на фестивалот „Охридско лето“, на 17 август (недела) од 21:00 часот, во Центар за култура „Григор Прличев“.
Режијата е на реномираниот хрватски автор Иван Пеновиќ, а текстот е на еден од најзначајните драмски писатели во регионот – Душан Јовановиќ. Претставата е четирипартитна копродукција на НУ Драмски театар Скопје, Белградско драмско позориште, Местно гледалишче Љубљана и „Град театар“ Будва, создадена во чест на петгодишнината од смртта на авторот.
Во програмската белешка се вели: „Ова е текст од раниот драмски опус на Душан Јовановиќ, напишан во формата на комедија дел арте во 1972 година, во период на бурни историски движења и под влијание на ‘Сексуалната револуција’ и ‘Пролетта од 1968’. Претставата пулсира со живата еротика, младост и незаситна страст, но меѓу редови се насетува и празнината и суетата на општеството кое трча по уживање“.
Претставата по премиерата на 10 август беше изведена уште трипати на летната сцена во комплексот „Словенска плажа“ и секоја изведба наиде на искрен прием од фестивалската публика, која ја наградуваше екипата со долги аплаузи за енергичната изведба, актерската игра и исклучителната сценска атмосфера.
Авторски тим:
Режија – Иван Пеновиќ
Превод – Соња Должан
Сценографија – Лазе Трипков
Костимографија – Александар Ношпал
Композиција – Владимир Пејковиќ
Сценско движење – Дамир Клемениќ
Актерската екипа од четирите уметнички куќи од регионот ја сочинуваат: Лазар Христов, Јулита Кропец, Марко Гверо, Соња Стамболжиоска, Лазар Николиќ, Вукашин Јовановиќ, Нејц Језерник, Марјан Наумов, Јована Спасиќ.