Култура
Изложба на слики „Уметноста од некогашна Југославија“ во Куманово

На 3-ти февруати (четврток) со почеток во 19,30 ч. во Изложбениот салон на Националната установа Центар за култура „Трајко Прокопиев“ – Куманово ќе се отвори изложбата на слики „Уметноста на тлото на некогашна Југославија од фондот на Меѓународната струмичка ликовна колонија“
Изложбата се реализира како резултат на добрата соработка меѓу НУ Центар за култура “Антон Панов“ – Струмица (кој е носител на проектот) и НУ Центар за култура “Трајко Прокопиев“ – Куманово. Целата поставка содржи 48 дела, масло на платно од исто толку автори од поранешните југословенски републики, работени во периодот 1961- 2009 год. Во каталогот за оваа изложба колегата Бранислав Пепиќ, историчар на уметноста, ќе запише:„Проектот насловен како во насловот без додатокот “некогашна“, е испираран од изложбата која ја организираше во 80 г. на минатиот век во Париз ликовниот критачар Миодраг Б. Протиќ, на која изложба беа презентирани автори од ЈУ-просторот, сe разбира со републички селектори и тоа до 1950 година и по 1950 г. По ослободувањето на просторот на накогашна Југославија, продолжија со работа Академиите за ликовни и применети уметности во Белград, Загреб и Љубљана од каде се лиферуваше ликовен кадар, за да малку покасно се формират Академии (факултети) за ликовна уметност во Босна и Херцеговина, тогашната автономна покраина Војводина, па во Црна Гора, покасно во Приштина како втора автономна покраина и за на крајот Македонската педагошка академија да премине во Факултет за ликовни уметности. Овој кадар доаѓаше на Меѓународната струмичка ликовна колонија. Најстарите дела се од перидот на создавање на познатата “Струмичка ликовна збирка“ која ја одигра улогата во формирање на Меѓународната струмичка ликовна калонија во 1961 г. како Колонија на Наивните творци која ќе трае до 1966/67, која одпосле помина во Југословенска, а од 1969 во Колонија од Меѓународен карактер, датираат од 1961 година. Ако делото на Оља Иваницки „Камен и црвено небо“, е емотивно во духот на апстракното, тогаш делото наа словенецот Јоже Тисникар е во духот на деформирани ликови, страотни и заплашувачки. Додека делото на Богољуб Ивковиќ, е работено во поетиката слична на метафизичкото сликарство. Во тој период се формираат разни групи, коишто дирекно влијаат меѓу себе. Од тука не е ни чудо што овие групи делуваат од самите републики. Но, кај некои творци овие групни движења многу не влијаат. Постои еден каталог работен на шапилограф, каде меѓусебно комуницираат Хрвоје Шерцер, Глигор Чемерски и Тодор Стефановиќ. Халил Тиквеша со своето дело “Носталгија по Неретва“, во духот на носталгичноста ни ја дава на свој начин негова ностагичност. Радуле Анѓелковиќ во својот препознатлив стил како Мирјана Вукмировиќ го работи своето дело во духот на експресионизмот, како Тодор Стефановиќ, Драган Лубарда, Столе Стојковиќ, Стојан Пачов, Татар Војо, Глигор Чемерски и др. Но, карактеристични се делата на Зравко Папич кој го следи денот од утро до мракот со поделба на платното и во духот на поп-артот го гради своето дело или делото на Бојан Бем “Базент“, кое претставува онака видено од птичја перспектива, работено со пастел на хартија, или делото на Војко Погачар, работено во еден здржан експресионизам. Апстрактниот експресионизам е застапен кај Петар Мазев, Ева Хеимер, Милорад Ѓокиќ нo не и кај Слободан Перишиќ кој работи во сферата на фантастичното, или кај Младен Србиновиќ во делото „Македонска софра“ во кое се насетуваат прекрасните плодови на природата. Сите овие стилска ликовни погледи се преземени од Минхен и Париз затоа што постарите, професорите биле таму, но улогата на двигател во сликарството на некогашната Југославија, во голем дел го одиграле, “Годишните стипендии на Моша Пијаде“- (Моша Пијаде, сликар и општественик,) коишто секоја година им се давале за одење во Париз на усовршување. Исто така не е за потфрлување делото на Деса Керечки, која во позадината на ..Дојрана“, нуди мозаичарски размислувања на едно реалистичко рамислување, нo и делото на Милена Јефтиќ “Ќе ве изедам“ нуди поп-артовски елементи. Сето останато е работено во духот на акедемскиот експресионизам и неговите варијанти, но не и делото на Хусред Хрвановиќ, “Зајди, зајди јасно сонце“, работено и инспирирано од песната и струмичкиот топол амбиент. За крај би го спомнал делото на доајенот Милорад Бата Михаиловиќ “Случка“, дело испирано од случките во Колонијата работено во еден емоционален апстрактен експресионизам.“Изложбата во Центарот за култура „Трајко Прокопиев“ – Куманово ќе биде отворена до 17-ти февруари.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Култура
Младите музички таленти блеснаа под сводовите на „Света Софија“

Во рамките на фестивалот „Охридско лето“ вчеравечер во црквата „Света Софија“ одржа завршниот концерт од Интернационалниот семинар за виолина, виола и камерна музика што се одржува под уметничко раководство на македонскиот виолинист Емилио Перцан и азербејџанската пијанистка Тамила Гулиева.
Виртуозното мајсторство над виолината, уметникот и професор Емилио Перцан, во текот на изминатите денови во Охрид несебично го пренесуваше на младите генерации уметници кои допрва треба да ја градат својата музичка кариера.
-Тоа е и целта на семинарот, затоа и го правиме во изминатите 13 години во Охрид и претходно три години во Хрватска. Секогаш е задоволство што крајниот концерт е овде, во црквата „Света Софија“. Годинава имаме учесници од Македонија, Србија, Словенија, првпат од Австралија, од Перу… кои се на возраст од 13 до 25 години, вели Перцан.
Семинарот постои од 2009 година. Првите три години се одржува на Истра, Р. Хрватска, а од 2014 година со поддршка на Министерството за култура на Р. Северна Македонија и на градот Охрид, продолжува да се одржува во Охрид.
Досега на семинарите учествувале повеќе од 150 ученици и студенти од многу земји во светот. На нив, исто така, редовно учествуваат педагози и изведувачи, и професионални музичари кои доаѓаат на усовршување. По завршувањето на ваквата летна музичка школа, традиционално, се организираат и завршни концерти на најуспешните учесници во рамките на фестивалот „Охридско лето“.
Култура
Maкедонскиот уметник Цветин им пиша на Трамп и на Путин – да не се повторат Хирошима и Нагасаки

Македонскиот сликар и уметник Живко Поповски-Цветин упати писма до американскиот и до рускиот претседател, Доналд Трамп и Владимир Путин.
На англиски и на руски јазик, во писмата упатени до американскиот и до рускиот претседател, Цветин порачува да не се повтори катастрофата со фрлање на атомските бомби во Хирошима и Нагасаки.
„По повод вашата средба што набргу ќе се одржи на Алјаска, како поддршка, авторот на изложбата ‘Цвеќе на мирот’, која е отворена во знак на одбележување 80 години од Хирошима и Нагасаки, ви испраќа една од своите изложени слики со надеж дека со оваа средба ќе се најде решение за прекин на дејствата и да владее мирот во светот“, пишува Цветин.
Цветин пред извесно време ја отвори изложбата „Цвеќе на мирот“ во галеријата „Метаноја“, на која учествуваа Лидија Лучко-Јеремиќ со поема по повод атомските бомби врз Хирошима и Нагасаки. Музичко-поетски перформанс имаа музичарите Никола Стојковски и актерката Арна Шијак. За оваа изложба д-р Коста Милков рече дека „во текот на годините на неговите заложби за мир Цветин насликал илјадници и илјадници слики со цвеќе на мирот. Неговиот прв формален настап е во далечната 1972 со изложени мозаици и колажи во Демир Хисар, а последниот е во Задар во јуни 2025 со име ‘Цвеќе на мирот’ по повод Деновите на уметноста во Хрватска. Повеќе од пет децении преданост и посветеност сведочат за непоколебливоста да се биде миротворец“.
Цветин е и креатор и идеолог на декларацијата за мир во светот и против војните и употребата на нуклеарното оружје, која досега ја потпишаа повеќе од 3.500 лица. Оваа декларација е отворена за потпишување како крик против војните и употребата на нуклеарното оружје и во поддршка на мирот во светот.
За сите потфати Цветин ќе каже „Цвеќето во човекот не ги сака ветровите на војната. Јас не измислувам нови цветови, туку само пресликувам цветови во луѓето што ги сакаат слободата и мирот“.
Живко Поповски-Цветин (1944, с. Брезово) е сликар на мирот и хуманист. Тој е поранешен претседател на Црвениот крст на Македонија и спаѓа меѓу номинираните за Нобелова награда за мир. Цветин како уметник е препознатлив по мисијата „Цвеќето на мирот“. Од 1970 година има реализирано над 300 изложби во земјата и светот и има подарено повеќе од 40.000 слики, кои пренесуваат порака на мир и надеж. Неговите дела се наоѓаат кај државници, уметници, поети и кај обични луѓе во светот.
Култура
Драмскиот театар Скопје, по четири успешни изведби во Будва, настапува на Охридско лето

По премиерата и вкупно четирите изведби на 39. фестивал „Град театар“ во Будва, каде што публиката со големо воодушевување ја прифати претставата „Животот на провинциските плејбои по Втората светска војна или Туѓото го сакаме – своето не го даваме“, НУ Драмски театар Скопје најавува дека со оваа најнова копродукција ќе гостува во Охрид.
Македонската публика ќе има можност да ја гледа возбудливата и духовита комедија во рамките на драмската програма на фестивалот „Охридско лето“, на 17 август (недела) од 21:00 часот, во Центар за култура „Григор Прличев“.
Режијата е на реномираниот хрватски автор Иван Пеновиќ, а текстот е на еден од најзначајните драмски писатели во регионот – Душан Јовановиќ. Претставата е четирипартитна копродукција на НУ Драмски театар Скопје, Белградско драмско позориште, Местно гледалишче Љубљана и „Град театар“ Будва, создадена во чест на петгодишнината од смртта на авторот.
Во програмската белешка се вели: „Ова е текст од раниот драмски опус на Душан Јовановиќ, напишан во формата на комедија дел арте во 1972 година, во период на бурни историски движења и под влијание на ‘Сексуалната револуција’ и ‘Пролетта од 1968’. Претставата пулсира со живата еротика, младост и незаситна страст, но меѓу редови се насетува и празнината и суетата на општеството кое трча по уживање“.
Претставата по премиерата на 10 август беше изведена уште трипати на летната сцена во комплексот „Словенска плажа“ и секоја изведба наиде на искрен прием од фестивалската публика, која ја наградуваше екипата со долги аплаузи за енергичната изведба, актерската игра и исклучителната сценска атмосфера.
Авторски тим:
Режија – Иван Пеновиќ
Превод – Соња Должан
Сценографија – Лазе Трипков
Костимографија – Александар Ношпал
Композиција – Владимир Пејковиќ
Сценско движење – Дамир Клемениќ
Актерската екипа од четирите уметнички куќи од регионот ја сочинуваат: Лазар Христов, Јулита Кропец, Марко Гверо, Соња Стамболжиоска, Лазар Николиќ, Вукашин Јовановиќ, Нејц Језерник, Марјан Наумов, Јована Спасиќ.