Култура
Дон Кихот – витезот со тажен лик
Во неделата навечер, Светскиот ден на театарот Народниот театар Битола го одбележа со одличниот приказ на претставата „Дон Кихот од Ла Манча” во режија на Владо Цветановски
Идејата на Народниот театар од Битола да го освежи својот репертоар со „Дон Кихот од Ла Манча” е повеќе од одлична, особено имајќи го предвид фактот дека режисер на оваа претстава е Владо Цветановски кој со својот театарски јазик им дава една посебна димензија на делото, на просторот, на јазикот, на играта, на сцената, на музиката, со еден збор – на амбиентот во кој се одигрува претставата. Актерите Кирил Ристески и Мими Таневска, гости од Скопје, и Петар Мирчевски, првенецот на Народниот театар од Битола, полека, преку сценски приказ ја раскажуваат приказната на Дон Кихот, на витезот со тажниот лик кој ги бара своите победи, кој тежнее да биде витез и да победува се’, па дури и самиот себе, кој ја бара својата љубов Дулчинеја, кој му пркоси на се’, но и на својата „лудост”, па белото го прави црно, а црното бело, како што вели во една своја реплика Санчо Панса, за својот господар и вечен содружник.Сценската игра, актерската екипираност и сето она што ја прави претставата единствена и гледлива е целосен придонес на кохезентната игра на актерите и режисерската моќност за визија. Бидејќи она што ни го даде Владо Цветановски како режисер на сцената на Народниот театар од Битола, моќноста на неговите визури во креативниот дух, ни овозможија да видиме нешто несекојдневно, кое дури и ретко се појавува на сцените на македонските театри, воопшто. Тоа е така затоа што режисерското кредо на Цветановски покажува дека навистина е надмоќно.Можеби и затоа, чинам, дека со оваа претстава Народниот театар од Битола од себе ја изнедрил длабоката суптилност која заслужува големо внимание и почит, затоа што „Дон Кихот од Ла Манча” не е сувопарна театарска претстава во која ќе се гледаат стереотипите на актерската игра, туку напротив, меѓу другото, и еден вид на сценско-музичка атракција, која сака железното време да го направи златно, како што вели во една од своите реплики Дон Кихот – Кирил Ристески.Имајќи го пред себе моќното дело на Сервантес, Владо Цветановски преку своите авторски решенија пресудно придонесува да се одигрува играта на сцена со една целосна театарска визија која лесно ќе ве плени како публика со својот автентичен разигран карактер, но и со јасни и целосно легитимни основи на моќната театарска режија со моќните актери кои и’ даваат на сцената уште помоќно и помагично дејство.Владо Цветановски, „Дон Кихот” ја дефинира во стилски рамки, така што и до крајна суптилност ни го пренесува шпанскиот темперамент преку Дулчинеја – Мими Таневска. Благодарејќи на неговиот студиозен пристап кој ни најмалиот детаљ не го остава на случајноста, со леснотија, да речеме на медитерански полет ни го доближува чувството до целосниот белег на претставата. Во таа смисла, не смееме да ја заборавиме играта на патувачкиот театар „Дулчинеја”.Кирил Ристески во ликот на Дон Кихот уште еднаш пред битолската публика ја покажа својата брилијантна игра во едно несекојдневно дело, бидејќи, да не бидеме шкрти, ликот на Дон Кихот е тежок и кога само се чита, а не пак да се одигра, затоа што бара брза трансформација. Со еден збор, брзо „читање” на сопствената победа. Педесетгодишникот одеднаш читајќи ги витешките романи од многу читање го поматува умот и одлучува да стане витез и заминува во авантури низ Шпанија. Станува храбар и непоколеблив и си поставува цел од која не се откажува. Иако тој е безумен во своите постапки, сепак, има благородни намери. Иако покажува доза на лудост, треба да се каже дека таа не е патолошка лудост, туку само начин на неговото постоење и дејствување. И затоа режисерот Цветановски не го сведува ликот на Дон Кихот на некаква лакрдија, па ниту му го одзема човечкото достоинство. Тој не е отфрлен од околината, туку издигнат над неа иако на прв поглед не се чини така.Дон Кихот е желбата на човековиот сон и на човековата безумност, на човековите страдања и постојаната борба за првада, вистина и недостижни идеали. Тој можеби напати е луд, но е мудар и видовит, така што напати доаѓа и до чистите спознавања за себе и за сонот што го води. Во битките тој е немилосрден, храбар и ладнокрвен. Што е и незамислива промената во занесот кога и се обраќа на Дулчинеја пред секој двобој кој е достоен само за најголемите љубовници. Дури и испраќа писмо преку Санчо Панса, а за тоа време чека во гората. И мислејќи дека Санчо ја завршил мисијата со писмото, патот ги води во Тобосо, каде Дон Кихот сака да ја посети Дулчинеја. Санчо, кој требаше претходно да им договори средба, се одлучува да се послужи со итрина и за првата селанка која ќе ја сретне по патот му кажува на својот господар дека е Дулчинеја. Дон Кихот кажува дека таа девојка не може да биде Дулчинеја, туку сигурно лошите магепсници ја претвориле во гадурија. Потоа, Дон Кихот и неговиот верен пријател го продолжуваат патот на кој доживуваат разни згоди и незгоди, а меѓу нив е кога Дон Кихот се бори со театарските кукли.Пред смртта, сепак, разумот му се враќа и лажното име Дон Кихот го отфрла па умира како Алонсо.Мими Таневска, битолската публика ќе ја запознае преку ликот на Дулчинеја, љубената жена на Дон Кихот, која не дава да биде освоена од витезот со тажното лице, од “лудакот” кој се’ што го опкружува го поистоветува со непријатели. Дулчинеја се обидува да го разбуди од сонот во кој длабоко навлегол Дон Кихот, но без успех затоа што тој во своите пазуви го чува витешкиот роман.Петар Мирчевски, првенецот на Народниот театар од Битола, битолската публика ќе го види во ликот на Санчо Панса. Тој и’ е познат на битолската публика, по сите одлично одиграни ликови. Санчо Панса е препознатлив лик, на човек кој и денес може да се сретне. Иако за него се мисли дека заради неговата неукос не знае ништо, сепак подоцна се покажува спротивното. Додека Дон Кихот преку авантура се упатува да го бара идеалистичкото, Санчо сето тоа го прави заради своја полза. Наспроти Дон Кихот, тој ги избегува физичките пресметки иако е подготвен да се брани колку што може. Малку е себичен, но тоа е затоа што сиромаштијата го натерала да се однесува така. А дека е умен доказ се и неговите цитирања на некои малограѓански поговорки, со кои сака да го боцне „противникот”, а Дон Кихот пак бара да се откаже од нив. И бидејќи крушката паѓа под крушата, една од репликите на Санчо, тој по малку се вовлекува и во светот на соновите на својот господар. Заемните патишта на Дон Кихот и Санчо Панса ги водат до имотот на војвода кој добро ги знае нивните авантури, па одлучува и малку да се пошегуваат на нивна сметка, (сцената со бричењето на Санчо) дворјанките се вљубуваат, а врв на сето тоа е појавата на маѓепсаната Дулчинеја, која ќе биде ослободена од магијата само ако Санчо сам си удри 3.300 камшици по задникот. Згора на тоа, Санчо го поставуваат и за управител на островот Баратарија кој владее мудро, но неможејќи да го издржи сиот тој притисок, му се враќа на Дон Кихот.Санчо е толку многу приврзан кон својот господар, што ќе го поддржи и на неговата последна лудост иако знае дека неговиот господар е на смрт и повеќе ништо не може да му вети дека ќе му исполни.Што се однесува до патувачкиот театар „Дулчинеја”, односно до прекрасната млада екипа на актери на Народниот театар од Битола, кои го сочуваа во претставата, а станува збор за Мартин Мирчевски, Филип Мирчевски (овие наследници на одличниот актер Петар Мирчевски, само го потврдија фактот дека се талентирани актери и полека го стигнуваат својот татко), Огнен Дранговски, Васко Мавровски, Јулијана Мирчевска, Валентина Грамосли, Елена Моше и Катерина Аневска, може да се каже дека режисерот Цветановски ги постави (подвргна) на една визуелно-техничка и јазична симплификација, за кои со право може да се рече дека за неколку години ќе мора комплетно да го носат театарот на својот грб и со прекрасните игри да ги продолжат неговите успеси.Исто така, треба да се каже дека сценографијата е на Валентин Светозарев, кој направи посебно впечатлива сценографија со своето успешно сценографско решение, која досега е невидена на некоја театарската сцена, по својата оригиналност, тежина, која го исполнува и најмалиот простор од сцената. Ваква сценографија, рака на срце, може да направи само Светозарев и никој друг, оти тој со секоја сценографија внесува дел од себе, а ни дава голема уметничка визура.Музиката е на Зоран Маџиров, кој првпат работи на театарска музика и тоа доста успешно го прави, затоа што различните комбинации потребни посебно за секоја сцена, поблиску го отсликуваат и периодот на играта. Костимите се на Благој Мицевски, човек кој многу придонесува во театарот како колективна игра.Се’ на се’, слободно може да се каже дека со театарската претстава „Дон Кихот од Ла Манча”, Народниот театар од Битола се враќа на скалилото на успехот, бидејќи, пред се’, оваа е тешка и масивна претстава, која со својот однос прави гледачот полесно да ја прими во себе, имајќи го предвид фактот дека романот „Дон Кихот” е тежок за прочит, а уште потежок за негова драматизација и театарска изведба, бидејќи тој содржи 126 глави, 1.200 страници и 670 ликови.Впрочем „Дон Кихот е книга од која цел живот можат да се прават претстави, затоа што таа во себе ги содржи сите теми на еден човечки живот. А човечкиот живот (веќе со сигурност можеме да тврдиме, потпирајќи се на сопствените искуства) е едно големо талкање низ замаглените предели на неизвесноста. На тој пат, на таа VIA DOLOROSA, се судираат сонот и јавето, мистичното и реалното и од тој судир се изнедруваат Духовните вредности, чиј врвен застапник е Дон Кихот. Тој оди по светот, како месечар, барајќи привиденија, барајќи сон и илузија, во модерниот нов живот каде што се’ е обично, сурово јаве. Дон Кихот го носи поривот на длабоко човечката особина да се трага по изгубениот идеал, по Љубовта, по Среќата, по Правдата, по Добрината, по Убавината, по Слободата како нешто најскапоцено, без кое не вреди да се живее.Највисоката среќа за Дон Кихот е во моралното задоволство и спознавањето.Во смеата на Сервантес се чуствува возвишениот напор на човек кој гордо ги крие солзите и ги претвора во смеа.Дон Кихот е роман – планета, со безброј врати. Зависи низ која ќе влезеш. Ние, случајно или не, влеговме низ вратите кои ги отворале Достоевски, Борхес, Киш, Унамуно, Кундера…Ако ја следиме линијата на длабоката запрашаност на Дон Кихот пред себеспознанието, како да сме влегле во светот на Бекет, немоќни и поразени пред неодгатливата тајна на животот“, ќе рече кон оваа престава режисерот Владо Цветановски.Значи, ова е дефинитивно претстава која публиката навистина ќе ја сака.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Култура
Промоција на „Времето пред јазикот“ од Моника Херцег во киното „Фросина“
В понеделник, 1 декември, од 19:00 часот во киното „Фросина“ во Младинскиот културен центар ‒ Скопје, ќе се одржи промоција на стихозбирката „Времето пред јазикот“ од хрватската поетеса, драмска авторка, есеистка, активистка и уредничка Моника Херцег.
Ова е трета нејзина стихозбирка објавена на македонски јазик од страна на „ПНВ Публикации“ од Скопје, и таа, како и претходните две, е поместена во едицијата „Гравири“. За книгата, низ разговор со авторката, ќе говори Јулијана Величковска, главен и одговорен уредник во „ПНВ Публикации“, но и авторка на препевот од хрватски јазик. Изданието е поддржано од ТРАДУКИ.
Добитничката на Нобеловата награда за литература, Олга Токарчук, за поезијата на Моника Херцег вели: „Поезијата на Моника Херцег е како рана низ која свети светот – болна, вистинита, натопена со сеќавања и гнев, но и со надеж за нови приказни. Нејзините песни, произлезени од искуствата на војна, прогон и насилство, ги надминуваат границите на времето и географијата за да проговорат во име на оние што никогаш немале глас. Ова е поезија што не се плаши да зборува за одговорност – за Европа, за жените, за оние што системите и идеологиите ги исфрлиле на маргините. Херцег пишува за историјата што веќе не им припаѓа на победниците и за убавината што не може да се смести во рамките што некогаш ги познававме“.
Поетот Марко Погачар, пак, за „Времето пред јазикот“ истакнува: „Книга на тишината, самотијата и љубовта што нè надраснува, чија метафорика (како онаа на птиците) е речиси еднозначно изградена околу симболот на срцето“.
А писателот Миљенко Јерговиќ, додава: „Отсекогаш, уште од крајот на основното училиште, поезијата ја читам со молив в рака и со една што помала тетратка што ја собира во секој џеб, во која запишувам зборови, фрази, конструкции, стихови што ќе ми се допаднат. Помалку за да се потсетувам на нив, повеќе за, запишувајќи ги, да ги запаметам. Од книгата на Моника Херцег почнав да препишувам уште од насловот, а потоа препишав многу, многу повеќе. Она што ќе го подвлечам во тетратката, тоа ми е најмилото на светот. Многу работи од Моника подвлеков. Некои од нив би сакал, како во онаа прозна сцена кај Болањо, да се испишат на небото со траги од млазни авиони. На пример: ‘и време е да се откачиме од бога’, и она кога го смета бога за одговорен ‘за ситните раце со кои не можам / да му удрам парче небо врз глава на татко ми’. А особено: ‘Тука, тишината се прикрадува како стоногалка’. Поезијата почнува, сè почнува со сликата на тишината што се прикрадува како стоногалка“.
МОНИКА ХЕРЦЕГ (Хрватска, 1990) е поетеса, драмска авторка, есеистка, феминистка, активистка и уредничка во издавачката куќа „Фрактура“, Загреб. Добитничка е на повеќе од десет книжевни награди. Во 2023 г. беше избрана за Европски млад лидер во рамките на програмата „Пријатели на Eвропа“. Членка е на Управниот одбор на П.Е.Н. центарот на Хрватска и на уредничкиот одбор на списанието „Поезија“ што го издава Хрватското друштво на писатели. Добитничка е и на наградите на Град Петриња и Град Загреб, а во 2021 г. ја добила и наградата „Храбри жени“ (“Fierce Women”) за активизам.
Aвторка е на стихозбирките: „Почетни координати“ (2017), за која освои бројни награди, меѓу кои: „Горан за млади поети“, „Квирин за млади поети“, „Фран Галовиќ“, „Славиќ“ и „Мостови на Струга“; „Ловостој.“ (2018), за која ја доби наградата „На врв на јазик“ и „Времето пред јазикот“ (2020) за која ја добива наградата „Звонко Милковиќ“. Книгите ѝ се преведени и објавени во: Македонија, Србија, САД, Грција, Полска, Украина, Германија и Албанија, а во подготовка се и словенечките изданија. Поединечни песни, раскази, есеи, избори и драми ѝ се преведени на дваесетина јазици, а избори од нејзината поезија се објавени во Литванија и во Франција, како и во бројни антологии. Во 2024 г. ја добива значајната европска поетска награда „Европски поет на слободата“, што ја доделува градот Гдањск, за книгата „Ловостој.“, како и на престижната книжевна награда за млади автори што ја доделува ЦИЕ (Средноевропска иницијатива).
Авторка е и на наградуваните драмски текстови: „Каде што се купуваат нежности“, „Мртвите не треба да се мрдаат“, „Закопани чуда“, „Молк“, „Убиј се, тато“, „Мамо, смееме ли денес да умреме“ и „Убави ентериери“. Некои од нив се преведени на: француски, полски и германски јазик и играни се во театрите во Хрватска. Режирала и неколку пократки форми според сопствени текстови, како и долгометражната документарна радиодрама „Потресни приказни“ за Хрватското радио, а во моментов го привршува нејзиниот прв краток документарен филм „Јосо“, што го потпишува како режисерка и сценаристка.
Култура
„Мајка храброст и нејзините деца“ на Пројковски за затворање на 50 МОТ
Со антивоената приказна на Бертолд Брехт „Мајка Храброст и нејзините деца“, во режија на македонскиот режисер Дејан Пројковски во 20 часот во МНТ се затвора јубилејното 50 издание на МОТ. Оваа безвременска драма е третата театарска претстава која Пројковски ја поставува во Новосадскиот театар и која силно резонира со актуелното време во кое живееме исто како во времето кога Брехт ја напишал.
„Живееме во специфични времиња во кои времето се мери според војните и жртвите. Историјата не не научи да се промениме на подобро. Човештвото лесно заборава и повторно се враќаме на истите состојби. Играме слични игри, повторуваме исти трагедии. Светот постојано произведува крв и детски солзи. Достоевски нè потсетува дека никаков идеал не вреди кога ќе падне и само една детска солза. „Мајка Храброст“ е огледало кое го открива вистинското лице на општеството и човекот. Таа, како и човештвото, постојано ја губи својата суштина. Живееме во свет на амбалажа, без суштина каде што се сè препакува.
„Мајка Храброст“ е како Сизиф кој повторно и повторно ги води своите деца низ војната и ги губи. Тоа е бескраен циклус. Ми потсетува и на Диоген кој со свеќа во рака бара каде исчезнал човекот, што се случува со него во војната, но и во кризите како короната, бидејќи секогаш кога амбалажата ќе падне суштината ја нема. Претставата е универзална приказна за војната, антивоена драма, но и антидрама со структура на античка трагедија. Во античката трагедија има катарза, но овде таа се трансформира во V-ефект – ефект на оттуѓување што се раѓа во спојот помеѓу актерите и публиката“ – вели режисерот Пројковски пред изведбата на претставата на МОТ.
Мајка Храброст доаѓа – продава чизми, гас-маски, борбен дух натопен во крвава пареа, солзи и религиозно лудило. Таа е хиената на бојното поле, некрунисаната кралица на воениот капитализам. Оваа претстава е искрена, трогателна семејна сага за тоа како војната ги голта своите деца – но и за тоа како работата мора да продолжи, без разлика на сè.
Во ова театарско ремек дело, покрај Пројковски како дел од македонската авторска екипа работеа и Олга Панго, кореограф, Валентин Светозарев, сценографија, Горан Трајковски, музика и Стефан Светозарев, дизајн на постер.
Во „Мајка Храброст и нејзините деца“ играат: Емина Елор, Дина Дедовиќ Томиќ, Даниел Тот, Чаба Бенце Кемивеш, Золтан Ширмер, Роберт Ожвар, Арпад Месарош, Иштван Кереши, Атила Немет, Даниел Хуста, Габриела Црнковиќ, Даниел Гомбош, Габор Понго, Бенце Салаи, Ливиа Банка.
Култура
Изложба „Откритија“ во македонскиот КИЦ во Белград
Македонскиот КИЦ во Белград, од 25 до 29 ноември, ќе биде организатор и домаќин на изложбата „Откритија“, прва од серијата изложби посветени на македонски ликовни уметници, чии дела се наоѓаат во приватни белградски колекции. На оваа изложба, ќе бидат претставени 14 дела од македонски ликовни уметници, меѓу кои и дела од основоположниците, кои се сопственост на приватната колекција на слики на г-н Игор Станковиќ.
Станува збор, за мали ремек-дела на големите мајстори на македонската ликовна уметност, за кои македонската стручна и ликовна јавност многу малку знае, бидејќи освен во Галеријата на САНУ во Белград, овие дела, во најголем дел, ретко или никогаш не биле изложувани во нашата држава.
Во каталогот за изложбата, историчарката на уметноста, г-ѓа Викторија Васева Димеска, пишува:
Се́ поголемата отвореност на приватните колекции и нивната достапност, е од непроценлива помош при евидентирањето на делата, датирањето, споредбите, особено за можноста тие да бидат изложени на проблемски, тематски, монографски…изложби. Тоа е и голем придонес во проучувањето на историјата на уметноста на одредена почва. Излагањето на збирките во приватни аранжмани, ги отвори вратите и ја проблематизира потребата од нивното презентирање и во државните институции. Секако, овој транспарентен начин на соработка со богатствaтa што се под закрила на приватните амбиенти, дава можност да се откријат, пронајдат, непознати податоци кои можат да предочат одредени пропусти или некои поместувања во постоечките теоретизирања.
Сите автори застапени во оваа колекција се еден хронолошки патепис и дел од историјата на македонската ликовна уметност. Во нив е вткаена широка лепеза на ракописи, од граѓанскиот портрет на Папрадишки, сочната палета на Личеноски, извонредниот цртеж и суптилните тонски соодноси на Мартиноски, хармоничните колористички конструкции на Коџоман, силната колористичка екстаза и извонредната композиција на Петар Мазев, религиозниот занес со возвишените остварувања на византиската уметност на Глигор Чемерски, преку лирските, екстатичните сцени од длабочините на човечката психофизичка егзистенција на Владимир Георгиевски, имагинарните, романтични сцени и амбиенти на Рубенс Корубин, звукот на пораката за изгубените простори на сеќавањата во мирисот на глуварките на Танас Луловски, геометриска апстракција на Ѓоко Матевски, придушената гама на Весна Бајалска….
Збирките не се само материјално богатство, тие се дел од историјата, од начинот на живеење на еден народ, од културната и духовната баштина, но тие се и чувари на духот на оној што со љубов ги собирал.
Иницијатор и домаќин на овој несекојдневен ликовен настан во огранизација на нашиот КИЦ во Белград е директорот Васко Шутаров, кој ќе го отвори настанот, а изложбата за отворена ќе ја прогласи Министерот за култура и туризам, Зоран Љутков. Овој проект, кој е само почеток на една поголема и повеќегодишна активност за презентирање на сите поважни дела од македонски ликовни автори кои се наоѓаат во белградски приватни колекции е поддржан од Министерството за култура и туризам.
Владата именува повереници за општините Маврово Ростуше, Гостивар, Центар Жупа и Врапчиште
Владата на денешната седница именува повереници за општините Маврово Ростуше, Гостивар, Центар Жупа и Врапчиште во кои што на локалните...
Украина се согласи на мировен договор со Русија, тврдат САД
Украина се согласи на договор за прекин на војната со Русија, при што остануваат само мали детали, изјави американски функционер...
Уапсени директори и заменик министер за земјоделство: излажале дека недостасуваат пченица и јачмен вредни 780.000 евра
Полицијата денеска уапси пет лица осомничени за злоупотреба на стоковите резерви, излажале дека недостасуваат пченица и јачмен вредни 780.000 евра....
Откажано утрешното рочиште за „Пулс“: Недостасуваат адреси од оштетени и нивни застапници
Утрешното судење за пожарот во дискотеката „Пулс“ во Кочани, во кој загинаа 63 лица и околу 200 се повредени, е...
Не е работа на бранителот да биде судска достава, забележаа адвокатите и побараа судот да им го достави интегрираното обвинение и на обвинетите за „Пулс“
Место воведни зборови од одбраната и изјаснување дали се чувствуваат виновни обвинетите за пожарот во кочанската дискотека “Пулс”, денешното второ...
Мицкоски: 6.045 пристигнати апликации, најголем интерес за искористување на мерката за самовработување
Како Влада, силно веруваме дека економијата расте тогаш кога граѓаните имаат поддршка да создаваат, да иновираат и да стануваат претприемачи,...
42-годишник пронајден мртов кај селото Нераште: наредена е обдукција, ќе се вештачат траги најдени на местото
Обвинителството извести дека е извршен увид на лице место, дадени се повеќе насоки и наредби со цел откривање на сторителите...
Голема полициска акција: претреси во Скопје, Куманово и на други локации
Во координација со Основното јавно обвинителство Скопје во тек е полициска акција со претреси во Скопје, Куманово и на други...
Зеленски пред тежок избор: планот на Трамп или несигурните Европејци, пишува Политико
Европските претставници вчера воздивнаа со олеснување, верувајќи дека разговорите во Женева вродиле со плод и дека Доналд Трамп ќе ги...
Поради одрон во прекин е сообраќајот на регионалниот пат Ресен- Граничен премин Стење
Денеска од 07:55 часот, поради одрон на патот помеѓу селата Царев Двор и Отешево, во прекин е сообраќајот во двата...
Би-би-си: Украинците би можеле да се согласат на изменет мировен план, Русите се друга приказна
Доналд Трамп силно сака мировен договор во Украина. Киев сака мир уште повеќе, но не по секоја цена, пишува Би-би-си...
САД преговараат со Русите и Украинците: „Мора да бидеме сигурни дека Русите се согласуваат со ова“
Секретарот на американската армија, Ден Дрискол, пристигна во Абу Даби доцна синоќа на разговори со шефот на украинската воена разузнавачка...
Венецуела до авиокомпаниите: Имате 48 часа да ги продолжите летовите или ќе ја изгубите дозволата
Венецуелскиот институт за авијација денес им соопшти на меѓународните авиокомпании дека мора да ги продолжат летовите до земјата во рок...
ОН: На секои десет минути жена е убиена од близок човек
ОН вчера соопшти дека минатата година речиси 50.000 жени и девојки биле убиени од интимен партнер, осудувајќи го недостатокот на...
(Видео) Зеленски испрати драматично предупредување: неколку часа подоцна, Русите брутално го нападнаа Киев
Русија синоќа започна жесток напад врз Киев и други украински градови, користејќи беспилотни летала „Шахед“ и балистички ракети „Кинжал“. Нападите...
Мицкоски не знаел за инцидентот со Аца Лукас, но најави строга контрола на естрадата: Јасни се законите и правилата, секој мора да ги почитува
Премиерот Христијан Мицкоски од кого викендов на социјалните мрежи се бара извинување по приведувањето на српскиот пејач Аца Лукас во...
Мораме да се срамиме и да црвениме пред Стразбур, вели Мицкоски откако судот најави отворање предмет за случајот на Јанкулоска
Мораме да се срамиме и да црвениме пред Стразбур, вели премиерот, Христијан Мицкоски, откако судот најави отворање предмет за случајот...
Уапсен 16-годишник од Охрид: силувал 12-годишно девојче, друг малолетник го снимал, а трет го уценувал девојчето
Денеска во 10:00 часот, полициски службеници од СВР Охрид лишија од слобода 16-годишник од Охрид поради сомнение дека на 12.11.2025...
Бебе почина во Општата болница во Кичево: било донесено во тешка здравствена состојба
Вчера во 22:10 часот во ОВР Кичево е пријавено дека на детското одделение при Општата болница во Кичево во тешка...
„По налог на Груевски Мицкоски ја враќа државата деценија назад“, велат од СДСМ
„Македонија повторно се наоѓа во изолација. Наместо држава што чекори напред, со јасна европска перспектива, денес гледаме изолирана земја додека...
