Култура
Премиера во Градски театар Скопје
Како седма премиера во репертоарот на Градски театар Скопје денескa и утре ќе биде поставена претставата „Човекот од собата број 7“
Станува збор за монодрамски проект со актерот Сашо Тасевски во режија на Ристо Алексовски, работена по мотиви од Достоевски, Борхес и Сјоран во адаптација на Борче Грозданов. Музиката која се користи во претставата е на PuppeTology.Основните факти за претставата беа изложени на денешната прес-конференција, која се одржа во Младинскиот културен центар.„Идејата кај мене е стара пет години. Откако ја прочитав новелата „Бели ноќи“ од Достоевски, ми стана јасно дека тоа е најубавата љубовна приказна што воопшто сум ја прочитал досега. Тоа е новела од која блика чиста љубов на еден осаменик. Тоа е човек кој е отфрлен од општеството, но е неверојатно паметен и интелигентен“.„За мојата реализација на текстот беа потребни три години. Потоа режисерот Ристо Алексовски и актерот Сашо Тасевски ја земаа работата во свои раце и мојата меланхоличност и патетичност ја претставија многу пожестоко и многу поубаво. Мислам дека направивме добра, убава и жестока претстава која ќе се гледа“, рече Борче Грозданов.Претставата се подготвуваше околу месец и половина, на сцената на Градски театар Скопје во МКЦ.„Од базичната идеја на Борче Грозданов во неговиот обид за адаптација на „Белите ноќи“ на Достоевски во процесот на реализација сфативме дека истата адаптација ќе биде многу подобра и поразбирлива ако ја вметнеме во контекстот на 21-иот век. Во текот на работниот процес се создаде комбинацијата на три автори кои немаат ништо блиско меѓу себе, но во исто време работат на една тематика која до болка е позната и во 19-тиот и во 20-тиот и во 21-иот век. Тоа е тематиката на апсолутната осаменост“.„Притоа ја земавме в предвид осаменоста како синдром, а не како состојба на една индивидуа. Затоа покрај Достоевски како помош ги земавме делата на Емил Сјоран и на Борхес, кои и самите ја редефинираат темата на самотијата. Тоа што со Сашо Тасевски сакавме да го направиме е игра која се повторува до апсолутна жестокост“.„Главниот лик во претставата секој ден повторува една игра која го уништува него до таа мерка што во самиот пик на лудилото, тој станува многу понормален и почовечен од многу други. Практично, тоа што се обидовме да го направиме со претставата е обид за редефинирање на поимот нормалност“, нагласи режисерот Ристо Алексовски.Единствената улога во претставата ја толкува актерот Сашо Тасевски. Публиката ќе биде сместена на сцената за да се добие потребниот амбиент за следење на дејствието. Бројот на гледачите ќе биде ограничен заради природата на материјата и на самата претстава.„Размислувајќи за осамениот човек од собата број 7 дојдов до една математичка, или, поради тоа што не располагам со конкретни величини, попрецизно е да се каже дека стигнав до една филозофска формула на лудилото. А таа е дека лудилото е еднакво на осаменоста помножена со очајот на квадрат, земени во таа смисла што очајот и осаменоста се претворливи во лудило, и обратно“.„Прашањата кои се отворија се колку вистински осамените луѓе се луди, или колку вистински осамените луѓе имаат потреба да партиципираат или да создаваат еден паралелен свет во кој ќе ја олеснат својата осаменост, со претпоставка дека осамениот човек никогаш не седи мирен, туку постојано бара начин да создаде околности во кои ќе си ги олесни маките“.„Кога создаваш паралелен свет во еден мал и затворен простор, многу е голема веројатноста оној што се обидува да го креира просторот многу лесно да преминува од егзистенцијалната реалност во новосоздадена или артифициелна реалност. Во таква ситуација веќе не може да се дефинира што е лудило, а што е нормалност“.„Лично сметам дека во природата на човекот е да ги поседува сите потенцијали. Доволен е само еден клик и човекот да скршне од насоката по која тргнал и да продолжи по насока за која никогаш не претпоставувал дека би можел да се движи. Во таа смисла, во претставата најважно е како тој човек жонглира со својата осаменост и со својот очај“ – објасни актерот Сашо Тасевски.Претпремиерата на претставата е на 15 април, додека официјалната премиера ќе се одржи на 16 април, во 20 часот на сцената на Градски театар Скопје во Младинскиот културен центар.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Култура
Во Чифте амам се отвора ретроспективната изложба „Рефлексии“ посветена на Ратка и Димче Протугер
Атриум го најавува отворањето на ретроспективната мултимедијална изложба насловена „Рефлексии“, во Националната галерија – Чифте амам, на 20 декември, со почеток во 19 часот. Изложбата нуди продлабочен поглед кон животот и творештвото на непокорните брачни другари – партизанката и авторка Ратка Ковачева Протугер и ликовниот уметник Димче Протугер.
Од уметничката продукција посочуваат дека изминатата година реализирале истражувачки и продукциски процес со цел да ја споделат слоевитоста на наследството што Ратка и Димче, како припадници на една будна генерација, им го оставиле на сите нас.
Историчарката на уметност и кураторка Јованка Попова, за изложбата напиша:
„(…) Во меѓусебните траектории на Ратка и Димче Протугер се открива двојство кое не може да се сведе само на биографија. Нивниот животен и уметнички пат се одвива како паралелен запис на две форми на отпор: борбата за политичка слобода и борбата за уметничка автономија.
Ратка, партизанка и активистка, учествува во материјалната и моралната изградба на слободата – онаа што се освојува со чин, со движење, со колективна жртва.
Димче, сликар и педагог, ја практикува слободата како метод: како постојано отфрлање на догмата, на дисциплинарниот код на социјалистичкиот реализам, на стереотипот на уметникот како идеолошко знаме.“
Од Атриум, покрај поканата за заедничко чествување на делото на Ратка и Димче Протугер, во сабота, со почеток во 19 часот, во Чифте амам, упатуваат и огромна благодарност до блиските семејства, потомците и пријателите кои придонеле за реализацијата на изложбата: Милчо Протугер со семејството, Невенка Протугер со семејството, Воденка Протугер Тошевска со семејството, Брезица Тошевска, Росица Тошевска, Владимир Лазаревски со семејството, Мила Протугер со семејството, Илија Трајковски со семејството, Камелија Пророчиќ, Стефан Миновски, Јованка Попова и Соња Абаџиева Димитрова.
Истражувачки тим:
Ива Рајчевска, Дино Чупевски, Матеј Лазаревски
Проектен тим:
Дино Чупевски, Ива Рајчевска, Веда Ивановска, Деспина Ралевска
Авторки на текстови во публикацијата:
Јованка Попова, Соња Абаџиева Димитрова, Воденка Протугер Тошевска
Одговорна уредничка на публикацијата:
Ива Рајчевска
Соработничка во уредништвото на публикацијата:
Веда Ивановска
Дизајнерка на постер:
Ива Јованова
Фотографија:
Александра Костадиновска
Видео:
Исток Чаповски
Проектот е поддржан од Министерството за култура и туризам на Република Македонија и Контура, на чии претставници им се заблагодаруваме за придонесот и поддршката.
Изложбата ќе биде отворена до 27 декември.
Култура
„Лилјакот“ од Јохан Штраус II на сцената на МОБ на 23 и 26 декември
Во празничниот декемвриски репертоар, Националната опера и балет најавува две изведби на оперетата „Лилјакот“ од Јохан Штраус II, кои ќе се одржат на 23 и 26 декември 2025 година со почеток во 19.30 часот. Ова ремек-дело, кое ја освои публиката уште со својата премиера, повторно ќе блесне на големата сцена на МОБ.
Диригент на изведбите е Бисера Чадловска, режијата е на Љупка Јакимовска, сценографијата на Марија Ветероска, костимографијата на Марија Пупучевска, кореограф е Саша Евтимова, хор мајстор е Јасмина Ѓоргеска, а концерт мајстор е Климент Тодороски, светло-дизајн е Милчо Александров.
Во солистичката екипа на настапуваат: Васко Здравков, Јане Дунимаглоски(23.12.) / Благој Нацоски(26.12.), Биљана Јосифов, Нада Талевска, Соња Пендовска Мадевска, Драган Ампов, Христијан Антовски, Марјан Николовски, Александра Лазаровска Василевски, Тихомир Јакимовски, заедно со хорот, оркестарот и балетскиот ансамбл на МОБ.
„Лилјакот“ е ремек-дело на „кралот на валцерите“ Јохан Штраус II, создадено во 1874 година. Оваа брилијантна оперета претставува маестрална комбинација на љубовни интриги, недоразбирања и комични ситуации, сместени во блескавиот виенски свет на валцери, балови и маскенбали. Штраус со својата непресушна музичка инвентивност и елегантна оркестрација создава партитура исполнета со валцери и арии кои зрачат со духовитост, шарм и живост. „Лилјакот“ е вистинска прослава на радоста, убавината и ведрината на животот – дело што повеќе од еден век ја воодушевува публиката ширум светот и останува вечен симбол на виенскиот шарм и музичката магија.
Култура
Распишан конкурсот за наградата „Роман на годината“ за 2025 година
Фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“ го распиша годинашниот конкурс за наградата „Роман на годината“ за 2025 година, кој ќе трае од 15 декември годинава до 15 јануари 2026 година.
Право на учество имаат романите кои за првпат се објавени на македонски јазик во 2025 година. Kандидатите се обврзани да достават по пет примероци од романот кои не се враќаат, во просториите на Друштвото на писателите на Македонија (ул. „Максим Горки“ бр. 18, Скопје) секој работен ден од 9 до 15 часот или по пошта на адреса на Фондацијата, бул. „Кузман Јосифовски Питу“ 19/6-40, Скопје.
Пожелно е и доставување на романи во електронска верзија на адресата: [email protected]
Наградата „Роман на годината“ се состои од паричен износ од 150.000 денари, статуетка и плакета. Одлуката за добитникот на наградата петчлената жири-комисија е обврзана да ја донесе најдоцна до 15 март 2026 година и да ја објави на прес-конференција.
Наградата „Роман на годината“ годинава ќе се додели 27-ти пат.
Романот „Светот што го избрав“ на Калина Малеска („Или-или“, 2024) е лауреатот на наградата „Роман на годината“ за 2024 година.

