Култура
Премиера на „Геноцид 21“ од Љубиша Георгиевски
Новиот текст „Геноцид 21“ на Љубиша Георгиевски на 20 април премиерно ќе биде поставен на сцената на Драмски театар во Скопје.
Новиот текст „Геноцид 21“ на Љубиша Георгиевски на 20 април премиерно ќе биде поставен на сцената на Драмски театар во Скопје.Годишната програма на Драмски театар за 2011 година во целост е составена од дела на домашни автори. По „Олово на перница“ од Венко Андоновски и „Крвта не е вода“ на Сашо Кокаланов, ќе се одржи премиерата на „Геноцид 21“ од Љубиша Георгиевски.„Во текот на целата година Драмски театар ќе ги промовира националните драми и во својот репертоар ќе апсолвира се што е најдобро и со тоа ќе ги мотивира македонските автори што повеќе да пишуваат и да создаваат национално драмско богатство“ – нагласи Бранко Ѓорчев, директор на Драмски театар.До крајот на годината на сцената на Драмски ќе бидат поставени римејкот на „Грев или шприцер“ од Сашко Насев, кабаре со текстови од домашни автори и уште еден текст на Венко Андоновски со наслов „Глембаевци“.Претставата „Геноцид 21“ по текст на Љубиша Георгиевски ја режираше Владлен Александров, гостин од Бугарија и директор на Театарот во Пазарџик. Претходно Александров ја режираше претставата „Жената како воено поле“, исто така во Драмски театар.На денешната прес-конференција за новата премиера на Драмски театар присуствуваа режисерот Владлен Александров и актерите Јелена Жугиќ и Рубенс Муратовски.Како најава на претстојната премиера Љубиша Георгиевски со една реченица ги открива мотивите за пишувањето на текстот.„Пиесава ја посветувам на македонските мајки, кои раѓале по едно чедо повеќе отколку што крвниците можеле да потоморат“ – напиша Георгиевски.Покрај благодарноста за заемната соработка со Драмски театар, режисерот Александров го изнесе своето видување за текстот на претставата „Геноцид 21“.„Тоа е текст за мажот, за жената, за војната, за мирот, за лагата, за вистината, за злосторството, за казната, за мечтата, за убиството на една мечта, за тоа како може да се издржи насилието и навредите, за минатото и за бескрајот. Текстот зборува за важни теми од македонската историја. Нашата задача беше да направиме театар од сето тоа“ – изјави Владлен Александров.Љубиша Георгиевски е од оние интелектуалци кои имаат енциклопедиски знаења за светот и за театарот и поради тоа лесно ја употребува митологијата во своите текстови, нагласи Александров. Текстот зборува за падот на Троја, за Хекуба, кралицата на Троја, и Агамемнон, кралот на Елините кои ја покориле Троја, за понижувањето на Хекуба од страна на Агамемнон. Текстот зборува за цивилизацискиот геноцид што се случил тогаш, и кој се повторува во повеќе историски моменти на човековото опстојување.Актерската екипа ја сочинуваат Јелена Жугиќ, како Хекуба, Рубенс Муратовски, како Агамемнон, и Роберт Вељановски, како Еврипид. Станува збор за камерна претстава што се игра на голема сцена.„Една од главните теми во претставата е покајанието. Жената во претставата постојано инсистира мажот да се покае. Темата го анализира односот меѓу жртвата и крвникот, како жртвата станува крвник и како крвникот станува жртва. Тоа е аутопсија на еден злостор, односно геноцид на Елините извршен врз Троја. Меѓутоа во текстот има една теза која вели дека најголемата казна која може крвникот да ја доживее е заборавот. Значи, ако никој повеќе не се сеќава на злосторот што го прави крвникот, тогаш никој нема да може да се покае, и тогаш крвниците цел живот ќе бидат заробени од својот злостор“ – објасни Јелена Жугиќ.Претставата е направена во форма на дуо-драма. Режисерот Александров во текот на пробите успеал да ги нивелира сите бесови, агресии и страдања низ кои актерите минувале при подготовката на претставата.„Претставата се занимава и со сериозни политички теми. Во ова време – невреме, во овој свет – несвет, во овој бордел, јагнето е крвник оти им ја труе водата на кутрите, мирољубиви и од никого неразбрани волци, и затоа волкот по природа е демократ и има право да јаде јагниња без оглед на нивната боја на кожа, пол, нација, име…“ – потенцираше Жугиќ.Актерот Рубенс Муратовски во претставата толкува лик со чии ставови не се согласува, но токму во тој факт го препознал предизвикот во креирањето на улогата. Голема помош во тоа добил од режисерот, партнерката на сцената и од театарот.Премиерата на „Геноцид 21“ ќе се одржи на 20 април со почеток во 20 часот, на големата сцена на Драмски театар./крај/т.д.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Култура
„Арабеска“ – новата стихозбирка на Милчо Мисоски како современ повик кон убавината и добрината
Со длабока уметничка посветеност и богат духовен набој, збирката „Арабеска“ од Милчо Мисоски го остварува она што многу ретко се случува – преку поетската форма, авторот не само што се враќа кон античките симболи на убавината и добрината, туку ги поставува како основа за визија на подобар свет.
Во овој книжевен труд, идеалот за естетско и етичко, во сите нивни облици, форми, закони, предмети и појави, добива свој пиедестал, а читателот е повикан да се напои од вечните води на филозофските вистини. Збирката има егзистенцијална длабочина и не остава рамнодушен оној што сака да се сретне со смислата и копнежот на духот.
Милчо Мисоски е автор на повеќе поетски збирки, меѓу кои се издвојуваат „Чекајќи го ангелот“, „Записки“, „Изневерено време“, „Песочни капки“ и „Стаклени сенки“. Неговата прва збирка „Чекајќи го ангелот“ беше прогласена за најдобра збирка поезија на Конкурсот на Книжевна Младина на Македонија, што го потврди неговиот талент и поетска зрелост уште од првите чекори.
Посветен на трагањето и на отворањето на нови патеки во македонската поезија, Мисоски на својот читател му нуди простор за медитација и искуство на убавото како ветување, а добрината како темел.
Со „Арабеска“, авторот не само што го објавува своето ново дело-покана, туку ја реафирмира верата во содржината на поетското зборување – вистинската поезија не е само збор, туку живеење.
„Арабеска“ е книга која треба да се чита бавно, со внимание, за да се почувствува не само звукот на стихот, туку и неговата светлина.
Милчо Мисоски е доктор по медицински науки, но и поет кој преку зборот се обидува да ги допре големите прашања на човечкото постоење.
Култура
Изложба „Стопен град“ на Игор Сековски во Чифте амам
Изложба со наслов „Стопен град“ на Игор Сековски ќе биде отворена на 14 ноември 2025 (петок) во Националната галерија на Република Северна Македонија, објект Чифте амам, во 20 часот.
Со проектот Стопен град, Игор Сековски го продолжува своето истражување на градот како жив, чувствителен и нестабилен организам. По серијата дела посветени на урбаните трансформации, овој пат фокусот е насочен кон климатските промени и нивното влијание врз материјалната и човечката кревкост.
Серијата парафински објекти го претставува градот во состојба на топење – како метафора на архитектонскиот поредок под притисок на топлина, загадување и ентропија. Парафинот, материјал што реагира на температурата, го воведува климатскиот фактор како коавтор на формата, каде што уметноста станува еколошка соработка меѓу човекот, материјата и околината.
Стопените структури асоцираат на надреални урбани пејзажи во кои границите меѓу стабилност и распад, реалност и имагинација, стануваат флуидни. Градот се појавува како „психогеографија на нестабилност“, при што топлината не е само физички, туку и психолошки и социјален симптом.
Изложбената поставка, со „левитирачки“ парафински форми и нивните сенковни проекции, создава впечаток на урбана фрагментација и климатска халуцинација – град во состојба на распаѓање, кој истовремено го задржува сеќавањето на сопствената стабилност.
„Стопен град“ ја претвора уметноста во лабораторија на топлината и кревкоста, прикажувајќи го топењето како физички и емоционален процес. Концептот на „урбана топлинска имагинација“ го реосмислува градот како динамичен екосистем што постојано се менува под влијание на климатските сили. Проектот не прикажува крај, туку трансформација – град што се претопува, но не исчезнува. Така, Сековски го поканува гледачот да ја замисли иднината на урбаното пред да се стопи реалноста што ја познаваме.
д-р Ана Франговска
Проектот е реализиран со поддршка на Министерството за култура и туризам и Националната галерија на Република Северна Македонија и ќе биде поставен до 27 ноември 2025.
Култура
Концерт „Впечатоци од Шпанија“ на „Есенските музички свечености“
Дирекцијата за култура и уметност на Скопје соопшти дека последниот концерт на овогодишните „Есенски музички свечености“ насловен „Впечатоци од Шпанија“ ќе се одржи на 14.11.2025г. (петок) со почеток во 20:00 часот во Салон 19 19 (Културно информативен центар). Ќе настапат Миреиа Пинто – мецосопран и Владислав Броневецки – пијано, од Шпанија.
Миреиа Пинто (родена во Манреса , Барселона – Шпанија) е добитничка на највисоки награди на неколку натпревари за пеење во Шпанија и Италија. Нејзиниот обемен репертоар, кој се движи од барок до современа музика, ги опфаќа жанровите: опера, ораториум и лид. Настапувала како солист со бројни камерни ансамбли и оркестри, под диригентство на познати маестра како Л. Мазел, Г. Дудамел, П. Мааг, Р. Бонинџ, Х. Рилинг, П. Гудвин, Е. Ериксон, А. Зеда, Ж. К. Малгоир, О. Дантони, М. Армилијато, Р. Фрица, С. Мелки, М. Бенини, Ф. Хајдер, М. Мариоти, Ф. П. Декер, Б. де Били, Д. Јуровски, С. Фуџиока, С. Вајгле, Ј. Трауб, А. Анисимов, Г. Носеда, М. Гвидарини, А. Алеманди, Р. Толомели и многу други. Учествува на бројни концертни циклуси, музички фестивали и оперски изведби во Италија, Русија, Холандија, Германија, Грција, Андора, Франција, Монако, Јапонија, Чешка, Колумбија и Шпанија, со значајни настапи во водечките концертни сали и оперски театри. Во однос на Лидер концертите, од 1992 година таа има дуо со пијанистот Владислав Броневецки, со кого развива богата концертна активност низ повеќе земји, на фестивали и концертни циклуси (вклучувајќи ги и престижните концертни сали како „Гран Театре дел Лисеу“ – Барселона, „Рахманинов Хол“ – Москва, „Хамариќју Асахи Хол“ – Токио и многу други).
Тие изведуваат широк репертоар што опфаќа германски лид, француска мелодија, англиски песни, руски романси, италијански, шпански и каталонски песни. Има снимено опери како „Sly“ од Волф-Ферари (со Хосе Карерас), „Il Viaggio a Reims“ од Росини, „Die Walküre“ од Вагнер и „Babel 46“ од Монсалваж (во Операта Лисеу – Барселона). Исто така има издадено и CD „One Life to Live“, заедно со Манел Камп (пијано), со дела од К. Вајл и Гершвин, како и CD „Pushkin in Music“, со Владислав Броневецки (пијано). Таа е професор по соло пеење на Високата школа за музика на Каталонија (ESMuC – Шпанија), вокален советник и професор по пеење на Меѓународната оперска академија (IOA – Гент, Белгија), како и на бројни мастеркурсови во различни земји. Во 2011 година е наградена од Òmnium Cultural со „Наградата за култура Бажес“, а во мај 2017 година ја добива и „Наградата за култура Regió 7“. Таа е Амбасадор на Манреса за 2022 година. Сите овие признанија се за нејзината уметничка кариера и нејзиниот значаен културен придонес кон земјата преку фестивалот на класична музика кој го основала и го организира од 1995 година.
Владислав Броневецки, пијанист од Владивосток, Русија, дипломирал на Конзерваториумот „Чајковски“ во Москва, каде студирал кај Елисo Вирсаладзе. Добитник е на наградата „Tchaikovsky Grant“ и признанија од меѓународни натпревари, меѓу кои „Robert Schumann Competition“ во Германија. Настапува на бројни концерти и фестивали низ светот и соработува со истакнати уметници како Наталија Гутман и Хуан Диего Флорез. Денес е професор по пијано на Високата музичка школа на Каталонија (ESMUC) во Барселона.
Влезот е слободен.

