Култура
„Црвенкапа” – претстава за хармонијата каква што ја сакаат децата
Велат дека кога работиш за деца е најтешко, бидејќи има најголема одговорност, но и најголемо задоволство, оти треба да создадеш нешто за да ја задржиш нивната љубопитност, а нивните искрени срценца ќе ги разиграш
Велат дека кога работиш за деца е најтешко, бидејќи има најголема одговорност, но и најголемо задоволство, оти треба да создадеш нешто за да ја задржиш нивната љубопитност, а нивните искрени срценца ќе ги разиграш, развеселиш и со нежност на лебедов пердув ќе ги помилуваш, оти, впрочем, такви ни се најмладите. А тие, таа убава, мила детска публика станува дел од играта, во случајот од претставата, бидејќи преку интерактивниот однос со нив тие се внесуваат во светот на бајките и приказните.Сакам да кажам дека таква претстава, весела и певлива преку музиката и сонговите на Миодраг Нечак, преку професионалната актерска игра на актерите: Викторија Степановска, која ја игра Црвенкапа; Филип Мирчевски, кој го игра Волкот; па Валентина Грамосли, која ја игра и Мајката и Дабарчето, па Јулијана Мирчевска која го игра Лебедот, Огнен Дранговски како Ловецот и Јулијана Стефанова која ја игра Бабата, Детскиот театар „Петар Стојковски-Бабец” ги допре детските наивни душички.А во длабочината на густата шума (сценографија на Горан Спасевски), итро се сокриени големите вистини за храброста, кукавичлукот, доблестите и недостатоците. Со многу разиграност и хумор, без клише, со многу оригинално и впечатливо играње, „Црвенкапа” ја разви желбата да се биде дел или непосреден учесник во целата таа авантура.„Црвенкапа” навистина ги погали топлите детски срценца кои радосно и со онаа детска љубопитност ги гледаа актерите како ја играа претставата ја играа бајката на браќата Грим, барајќи го добриот и хармоничен однос меѓу луѓето којшто стрпливо и по правила (детската игра) се гради како во животот, така и во бајките.Верувајте, најверојатно воопшто не и’ беше лесно на целата екипа која ја создаваше претставата, да се спротистави на искушението кога станува збор за детска претстава.Тоа е така, затоа што постојано треба да се внимава на најмладата публика како ќе ја разбере претставата во нивните мали главчиња, како ќе ја пренесе и прераскаже, како ќе се соживее со неа и како малите, а големи срценца ќе ја стоплат атмосферата. И затоа е дотолку потешко да се работи врз детска претстава, затоа што не смее да се дозволи децата да не ја сфатат претставата, туку напротив, треба да се внесе силна колективна енергија, за да со радост се внесат во таа театарска игра. Што, пак, на најдобар начин ни го опишува духот на малиот гледач.Исто така, треба да се каже дека „Црвенкапа” е брза и динамична претстава, како што е и детската игра, која (се одигра во саботата на 30-ти април, годинава, на големата сцена на Центарот за култура), ја исполни салата со детското исчекување на малата Црвенката дали ќе стигне до нејзината бабичка, дали ловецот ќе ја спаси Црвенката од лошиот и итар волк, и дали сите учесници во бајката ќе живеат среќно, безгрижно и весело.Од друга страна, пак, претставата „Црвенкапа”, ни сведочи и за тоа дека поставувањето на бајките како театарски проекти за деца, добро влијаат врз развојот на детето, како единка во еден колектив, што, се разбира, е клучниот предуслов во вештината на актерите кои треба да ја одиграат таквата претстава. Затоа, слободно може да се каже дека, професионалните актери на Народниот театар од Битола, Валентина Грамосли, Викторија Степановска, Јулијана Мирчевска, Филип Мирчевски, Јулијана Стефанова и Огнен Дранговски, внесуваат една своја посебност, која преку основните правила на драматургијата за детски театар, ни дава посебна атмосфера кај најмладите, на кои им се внесува љубов кон театарот, токму преку раскажаната и одиграната бајка “Црвенкапа”.Досега не сум пишувал за детски претстави, но фактот дека на „Црвенкапа” треба да и’ се пристапи со онаа посебна, би рекол, детска драматургија, за да ја доловиш приказната што поблиску до малите гледачи, ме натера да ја погледам и да кажам дека сите анализи од драматуршки аспект, покажуваат едно нејзино достигнување, оти, како што и реков претходно, тешко е да се работи со деца и за деца, тие се најдобрите критичари, тие не умеат да мамат, оти кога нешто им се допаѓа умеат да го наградат, а кога не им се допаѓа, умеат да го казнат со напуштање на салата. Во овој случај не беше така, што пак зборува дека „Црвенкапа” е успешно направена и на 30-ти април годианва одиграна претстава.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Култура
Во Чифте амам се отвора ретроспективната изложба „Рефлексии“ посветена на Ратка и Димче Протугер
Атриум го најавува отворањето на ретроспективната мултимедијална изложба насловена „Рефлексии“, во Националната галерија – Чифте амам, на 20 декември, со почеток во 19 часот. Изложбата нуди продлабочен поглед кон животот и творештвото на непокорните брачни другари – партизанката и авторка Ратка Ковачева Протугер и ликовниот уметник Димче Протугер.
Од уметничката продукција посочуваат дека изминатата година реализирале истражувачки и продукциски процес со цел да ја споделат слоевитоста на наследството што Ратка и Димче, како припадници на една будна генерација, им го оставиле на сите нас.
Историчарката на уметност и кураторка Јованка Попова, за изложбата напиша:
„(…) Во меѓусебните траектории на Ратка и Димче Протугер се открива двојство кое не може да се сведе само на биографија. Нивниот животен и уметнички пат се одвива како паралелен запис на две форми на отпор: борбата за политичка слобода и борбата за уметничка автономија.
Ратка, партизанка и активистка, учествува во материјалната и моралната изградба на слободата – онаа што се освојува со чин, со движење, со колективна жртва.
Димче, сликар и педагог, ја практикува слободата како метод: како постојано отфрлање на догмата, на дисциплинарниот код на социјалистичкиот реализам, на стереотипот на уметникот како идеолошко знаме.“
Од Атриум, покрај поканата за заедничко чествување на делото на Ратка и Димче Протугер, во сабота, со почеток во 19 часот, во Чифте амам, упатуваат и огромна благодарност до блиските семејства, потомците и пријателите кои придонеле за реализацијата на изложбата: Милчо Протугер со семејството, Невенка Протугер со семејството, Воденка Протугер Тошевска со семејството, Брезица Тошевска, Росица Тошевска, Владимир Лазаревски со семејството, Мила Протугер со семејството, Илија Трајковски со семејството, Камелија Пророчиќ, Стефан Миновски, Јованка Попова и Соња Абаџиева Димитрова.
Истражувачки тим:
Ива Рајчевска, Дино Чупевски, Матеј Лазаревски
Проектен тим:
Дино Чупевски, Ива Рајчевска, Веда Ивановска, Деспина Ралевска
Авторки на текстови во публикацијата:
Јованка Попова, Соња Абаџиева Димитрова, Воденка Протугер Тошевска
Одговорна уредничка на публикацијата:
Ива Рајчевска
Соработничка во уредништвото на публикацијата:
Веда Ивановска
Дизајнерка на постер:
Ива Јованова
Фотографија:
Александра Костадиновска
Видео:
Исток Чаповски
Проектот е поддржан од Министерството за култура и туризам на Република Македонија и Контура, на чии претставници им се заблагодаруваме за придонесот и поддршката.
Изложбата ќе биде отворена до 27 декември.
Култура
„Лилјакот“ од Јохан Штраус II на сцената на МОБ на 23 и 26 декември
Во празничниот декемвриски репертоар, Националната опера и балет најавува две изведби на оперетата „Лилјакот“ од Јохан Штраус II, кои ќе се одржат на 23 и 26 декември 2025 година со почеток во 19.30 часот. Ова ремек-дело, кое ја освои публиката уште со својата премиера, повторно ќе блесне на големата сцена на МОБ.
Диригент на изведбите е Бисера Чадловска, режијата е на Љупка Јакимовска, сценографијата на Марија Ветероска, костимографијата на Марија Пупучевска, кореограф е Саша Евтимова, хор мајстор е Јасмина Ѓоргеска, а концерт мајстор е Климент Тодороски, светло-дизајн е Милчо Александров.
Во солистичката екипа на настапуваат: Васко Здравков, Јане Дунимаглоски(23.12.) / Благој Нацоски(26.12.), Биљана Јосифов, Нада Талевска, Соња Пендовска Мадевска, Драган Ампов, Христијан Антовски, Марјан Николовски, Александра Лазаровска Василевски, Тихомир Јакимовски, заедно со хорот, оркестарот и балетскиот ансамбл на МОБ.
„Лилјакот“ е ремек-дело на „кралот на валцерите“ Јохан Штраус II, создадено во 1874 година. Оваа брилијантна оперета претставува маестрална комбинација на љубовни интриги, недоразбирања и комични ситуации, сместени во блескавиот виенски свет на валцери, балови и маскенбали. Штраус со својата непресушна музичка инвентивност и елегантна оркестрација создава партитура исполнета со валцери и арии кои зрачат со духовитост, шарм и живост. „Лилјакот“ е вистинска прослава на радоста, убавината и ведрината на животот – дело што повеќе од еден век ја воодушевува публиката ширум светот и останува вечен симбол на виенскиот шарм и музичката магија.
Култура
Распишан конкурсот за наградата „Роман на годината“ за 2025 година
Фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“ го распиша годинашниот конкурс за наградата „Роман на годината“ за 2025 година, кој ќе трае од 15 декември годинава до 15 јануари 2026 година.
Право на учество имаат романите кои за првпат се објавени на македонски јазик во 2025 година. Kандидатите се обврзани да достават по пет примероци од романот кои не се враќаат, во просториите на Друштвото на писателите на Македонија (ул. „Максим Горки“ бр. 18, Скопје) секој работен ден од 9 до 15 часот или по пошта на адреса на Фондацијата, бул. „Кузман Јосифовски Питу“ 19/6-40, Скопје.
Пожелно е и доставување на романи во електронска верзија на адресата: [email protected]
Наградата „Роман на годината“ се состои од паричен износ од 150.000 денари, статуетка и плакета. Одлуката за добитникот на наградата петчлената жири-комисија е обврзана да ја донесе најдоцна до 15 март 2026 година и да ја објави на прес-конференција.
Наградата „Роман на годината“ годинава ќе се додели 27-ти пат.
Романот „Светот што го избрав“ на Калина Малеска („Или-или“, 2024) е лауреатот на наградата „Роман на годината“ за 2024 година.

