Македонија
Колумна на Живко Груевски: „Додека мазохистички пимпламе со нашата иднина, неповратно ги губиме младите и работоспособни граѓани“

„Младите луѓе во континуитет заминуваат од регионот и тоа веќе не е ударна вест во медиумите… Минимум еден од тројца млади луѓе на возраст 18 до 24 години од Западен Балкан ја потврдува својата подготвеност да ја напушти татковината. Треба, конечно, да ја разбереме нивната порака, а тоа е дека изборот на дестинацијата покажува точно што им недостига во нивното општество. Мораме да гледаме со отворени очи, да ги слушаме внимателно и најважно од сè – ургентно да дејствуваме за да им дадеме реална причина да останат во својата земја“. Ова е само дел од драматичните пораки што се слушнаа од генералната секретарка на Советот за регионална соработка (РСС) на Форумот на младите од ЕУ и Западен Балкан, што неодамна се одржа во Италија. На Форумот учествуваа релевантни претставници од сите 27 земји членки на ЕУ и 6-те земји од Западен Балкан.
Конкретно, што се однесува до нашата држава, последиците од економски мотивираната миграција или од белата чума на 21 век се и повеќе од трагични. Според податоците од ММФ и Светската банка, во последните две децении повеќе од 500.000 македонски граѓани трајно се иселени во економски развиените западноевропски и прекуокеански земји за да си ја бараат својата среќа. Недостигот на реални странски и домашни инвестиции генерира хронично ниска понуда на квалитетни и добро платени работни места, чувство на бесперспективност, непристојно низок животен стандард, кој едвај овозможува само преживување или недостоинствено живуркање, без јасно препознатливи можности за прогрес.
Во актуелните кризни времиња и девастирачките економски и социјални последици од пандемиското цунами, енергетската криза, инфлаторните притисоци и загрижувачкото зголемување на трошоците за живот, голем дел од тие што останаа мака мачат да врзат крај со крај и сè почесто гледаме разочарани, „зомбирани“ луѓе загрижени за својата, но и за иднината на своето семејство.
Причините ни се добро познати и темелно анализирани, но не само што ништо конкретно не преземаме за да ги надминеме и за да ги стопираме и избегнеме штетните последици, туку ние упорно триесетина години по ред ги повторуваме.
Хронично страдаме од импотентноста на празните ветувања и популистички флоскули заглавени во некој синдром на самоуништување, во говорот на омраза и деструктивните пораки на дежурните кочничари на развојот.
И покрај нашите политички, етнички, верски и културни различности, крајно време е СИТЕ да се обединиме во борбата против економската и енергетската криза, да се обединиме за прогрес, повисок животен стандард, посреќен и подостоинствен живот или, едноставно, да се обединиме за ефикасно справување со реалните проблеми во животот на граѓаните!!!
Да бидам конкретен и прецизен – во актуелните кризни времиња единствена реална, повторувам ЕДИНСТВЕНА мегастранска гринфилд-инвестиција, која е веќе во нашата држава и е целосно подготвена веднаш да почне со оперативна реализација, е токму проектот на „Еуромакс ресоурцес“ и глобалниот деловен гигант Групацијата Трафигура за современ рударски комплекс за бакар „Иловица-Штука“! Ќе се отворат 3.200 нови работни места; инвестициска изградба – буџет од 340 милиони евра; годишен извоз од 200 милиони евра; 24 милиони евра годишно во државниот буџет или кумулативно околу 500 милиони евра во вид даноци, такси и концесиски надоместок; околу 70 милиони евра секоја година исплатени по комерцијални договори на локалните деловни партнери; зголемување на БДП за дополнителни 4 % на национално ниво…
Во спротивно, за жал, сосема извесно е дека државата, односно сите граѓани, ќе се соочат со најцрното сценарио – активирање на подготвениот процес за меѓународната арбитража со несогледливо високи финансиски штети, но и дефинитивно „патосирана“ репутација на нашата држава како непосакувана и несигурна дестинација за големите странски инвестиции.
Д-р Живко Груевски
(ПР-текст)
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Македонија
Таткото на починато петгодишно девојче за последните моменти: Сакаа и втора инфузија да ѝ дадат, но кај ќе удреа со иглата крв избиваше

Стојче Христовски, таткото на починатото петгодишно девојче од битолско Кравари кое вчера почина во Клиничката болница во Битола откако прими инфузија, за „Макфакс“ во детали ги опиша последните моменти со ќерката. Иако премален од тага тој вели дека зборува за да нема други случаи како нивниот. Тој и сопругата се убедени дека за нивната Јана пресудна била инфузијата со гликоза што ѝ ја ставиле откако ја донеле во болницата и покрај тоа што крвната слика покажала дека шеќерот ѝ е деветка.
„Во болницата завршија работа за два саати, толку беше. Сега од почеток ќе ви кажам. Ние сакавме да ја носиме на матичен лекар, нејзината докторка, арно ама таа беше попладне, после два саатот. На телефон ни се јави и рече да ја однесеме Јана в болница, на детско да не се мачи да чека до попладне. Два дена пред тоа, фактички пред три, не знам точно, се тушираше со братот, се капеа и малку и пристуде. Другиот ден ни поткрена температура ама ништо, 37 со 7-8. И дадовме сирупче, спадна температурата. Вечерта си спиеше, немаше никаков проблем, ни температура, ни ништо. Следниот ден, после ручек и се појави оток кај очињата, горе, и се жалеше од ноџињата. Велеше – ме болат ноџињата, мускулите“, вели таткото Христовски.
Проблеми со оток на очните капаци таткото вели дека Јана имала и околу Нова година. Фатила грип, ѝ отекле очните капаци. Лекарката им објаснила дека од грипот во очите ѝ се собира слуз и затоа капаците ѝ се отечени. Им дала капки и за еден ден отокот се повлекол.
Сличен оток, но помал, имала и вчера, кога ја однеле на лекар. Христовски вели дека Јана на нога го дочекала да дојде од работа за да ја однесе во болница и сама си влегла во автомобилот.
„Ѝ беше мака ама не беше истоштена за да не може да оди. Стигнавме во болница. За да не се мачи, ја кренав в раце до детскиот оддел. Почекавме тука во ходникот. Муабети си правевме. Влеговме внатре. Не натераа крвна слика да направиме. Појдовме за крвна слика, не можеа крв да ѝ земат оти тој ден сабајлето повратила шлајм и наводно од што повратила била дехидрирана. Дадовме и мокрача. Измерија шеќер деветка. Таа кај што ѝ земаа крв ни кажа дека шеќерот ѝ е деветка и го врати девојчето во амбуланта и кажа на докторката дека шеќерот ѝ е деветка. И телефонски што контактираа со некого, го известија дека шеќерот ѝ е деветка“, вели таткото Христовски.
Со Јана во собата кај што ѝ давале инфузија влегла само мајката оти било дозволено само еден родител да влезе. Христовски останал во ходникот.
„И ставија инфузија, а резултатите ни рекоа после 12 часот дека ќе бидат готови. Тие на детско пак ѝ извадија уште две епрувети крв и ме пуштија и тие да ги однесам во лабораторија. За таа крв резултатите рекоа дека ќе бидат готови после еден, еден и пол. Дури таа што беше на шалтер рече – пауза е сега, гледаш колку е саатот, ама арно се погоди колегата нејзин и рече – ама за петгодишно девојче се работи, зема човекот ја внесе крвта ама ако се сомневаат во нешто требаше побрзо да бидат резултатите. Резултатите не ги видоа, почнаа со инфузии и рекоа дека шеќерот бил покачен од што повратила“, вели таткото.
Неговата сопруга на шишето од инфузијата прочитала дека се работи за гликоза, 500 милилитри и дека со живот гарантира дека и дале шеќер на ќерката иако измериле девет единици.
„Откако истече инфузијата ситуацијата почна да се влошува. Го мерат пак шеќерот, тој 19 и се обидуваат втора инфузија да стават. Арно ама не можат вена да му најдат на чупето. Кај што ќе мавнеле со иглата избивала крв. Од тогаш се комплицираат работите. Ја пренесоа во друга сала, тука од карши кај што има кислород и такви работи. Ми се јави по телефон сопругата и ми вели – влегувај, лоша е ситуацијата, се искомплицира, исплашена. Влегов, седеше внатре на едно столче, јас стоев сѐ се гледаше преку стаклата. Викнаа од ансетезиолозите, ѝ ставија нешто и се поткрена малку. Ја прашаа како се вика, рече Јана, сѐ се слушаше и ја гледавме. Имаше наредено штипчиња за срцето да го следат, за пулсот, кислород… Се поврати чупето, си заминаа анестезилозите што беа. По пет до десет минути чупето пак почна да се губи. Тука веќе настана хаос. Ѕвонеа пак по телефони да дојдат анестезиолозите, една чистачка што беше тука ја пуштаа некаде, кажуваа оди земи ова, таа оди се враќа вели нема клуч, не знам каде е клучот. Веќе тука беше крајно. Јас гледав преку стаклото. Пробаа со електрошокови, со масажи на градите за да ја вратат, но ништо. Многумина беа тука собрани, не можев убаво да гледам. Можеби имаше пет-шестмина доктори, медицински персонал. Тука веќе ми беше јасно, ја ставија на еден кревет за да не ја носат на интензивна горе, тоа е на вториот кат, ама веќе се гледаше дека чупето нема знаци на живот. Ја масираа по градите ама тоа беше само колку да не ни кажат тука“, со грутка во грлото кажува таткото.
Откако ја качиле Јана на интензивна нега, околу 12 часот иако веќе не покажувала знаци на живот, лекарите и сестрите престанале да контактираат со нив и цели речиси три часа не можеле да дознаат што се случува со нивната ќерка. Шетале во ходникот и прашувале како е Јана секого што ќе го сретнеле.
„Излегуваат од тие салите сестри некои, ги прашувам – извенете, чупето што е внатре живо ли е, умрено, какво е, три саати веќе се направи ние тука не знаеме. Немав веќе ни надеж бидејќи видов, како се одвива ситуацијата и знаев дека одолговлекуваат само колку да не спремат малце, да не дојде набрзина. Излези друга, прашај вели работевме, не можев да видам. Прашај ја другата таа – не бевме ние во таа сала, никој ништо да ни каже. Два и пол до три саати не знаеме што се случува. Никој ни да излезе да каже, ние се вртевме тука во тој ходникот, си ги чукавме главите во ѕидот. Никој ништо“, вели Христовски.
Јана немала никакво претходно заболување, ниту пак била алергична на нешто. Била физички активна, играла фудбал, правела шпаги, сакала атлетика. Родителите се разочарани од изјавите на лекарите кои кажуваат дека три дена родителите ја лекувале Јана сами, дома и нагласуваат дека тоа не е точно како што не е точно ниту тоа дека имала дијареја.
Христовски е разочаран и од начинот на кој лекарите се обиделе да ги утешат кога им соопштиле дека Јана починала.
„Никому да не даде Господ. Вакви работи да нема. Кога нѐ тешеа таму, кога рекоа направивме сѐ што можевме, нѐ тешат и ни велат: ‘пред пет – шест дена истиот случај го имаше двегодишно дете’. И тоа утеха било дека двегодишно детенце починало од истиот проблем!? Пишаа во извештајот слабо срце, но од тоа нема ништо. Чупето беше здраво, немаше проблеми“, низ солзи вели таткото Христовски.
Директорот на болницата Александар Обедниковски за „Макфакс“ изјави дека девојчето било во болницата од 10 часот утрото до 14 часот кога починала, а за тој период била само рехидрирана оти родителите ја донеле дехидрирана, со покачена телесна температура и со оток на очите. Директорот Обедниковски рече дека телото на девојчето е дадено на обдукција, а за случајот е известен јавен обвинител.
Македонија
Пендаровски-Баербок: Германија е еден од најблиски сојузници и најсилни поддржувачи на Македонија

Претседателот Стево Пендаровски денеска ја прими Аналена Баербок, сојузна министерка за надворешни работи на Сојузна Република Германија, која престојува во официјална посета на Република Северна Македонија.
На средбата се разговараше за севкупните билатерални односи меѓу двете држави, партнерството во НАТО, ОН и ОБСЕ, македонските аспирации за членство во Европската Унија, како и за состојбите во поширокиот регион и за уставните промени.
Претседателот Пендаровски оцени дека Германија е еден од најблиски сојузници и најсилни поддржувачи на Северна Македонија на интегративниот пат кон ЕУ, а германските власти веќе три децении, во континуитет, ја демонстрираат посветеноста кон нашата држава и регионот.
Во тој контекст претседателот Пендаровски изрази очекување за натамошна силна поддршка за процесот на пристапување кон Европската Унија.
Македонија
МОН најавува рекорден буџет за финансиски стимулации на учениците и студентите

Министерството за образование и наука (МОН) обезбедува континуитет во унапредувањето на ученичкиот и студентскиот стандард, преку постојано зголемување на износите на постојните финансиски надоместоци и стимулации, но и воведување на нови кои во минатото не постоеја.
-Младите заслужуваат поддршка од државата која значи олеснување на семејниот и личниот финансиски товар и фокусирање кон вистинските цели на образованието – стекнување на што повеќе и поквалитетни знаења и вештини потребни за успешен настап и напредување на пазарот на трудот, информира МОН.
МОН и Владата, како што се наведува во соопштението, покренаа иницијатива за усогласување на износите на одредени категории на ученички и студентски стипендии, со што старите корисници со активни договори за стипендии ќе добиваат идентичен, зголемен месечен надоместок како и новите корисници.
-Исплатата ќе се реализира и ретроактивно, односно ќе следи надомест на разликата од изминатата учебна/академска година, како и за месеците од оваа учебна/академска година за корисниците со активни договори. За таа цел ќе се подготват спогодби, каде ќе биде регулиран начинот на ретроактивна исплата на стипендиите. За учениците и студентите чии договори се завршени, односно веќе го завршиле средното образование или дипломирале и правото на ученичка/студентска стипендија е искористено, дополнително ќе се утврдува правен основ за ретроактивно исплаќање на разликата, посочуваат од МОН.
Во меѓувреме, како што велат од МОН, се реорганизира и начинот на исплата, со цел учениците и студентите редовно да ги добиваат месечните надоместоци по основ на стипендија.
-Новини ќе има и во исплатата на субвенционираниот студентски оброк. Измените на постојното законско решение кои истото ќе го унапредат, се во собраниска процедура и по нивно усвојување, всушност ќе се обезбеди ново системско решение кое предвидува зголемување на износот на оброкот од 120 на 140 денари на ден, редовна исплата и регулирање на основот за кој средствата можат да се искористат, се истакнува во соопштението.
Од Министерство за образование и наука во соопштението посочуваат дека учениците и студентите се активни учесници во креирањето на политиките кои ги засегаат. – Така и ќе остане, бидејќи отвореноста, транспарентноста на институциите и интегрираниот пристап во дефинирањето на мерките и политиките, гарантираат носење на ефективни решенија, велат од МОН.