Велјасабота е денот меѓу смртта и воскресението, меѓу петок и Велигден, денот што ги спојува распнувањето и радоста. Православните верници ги прават последните подготовки пред вечерашното прославување на најголемиот христијански празник – Велигден.

Велјасабота е ден на исчекување, ден на свештен трепет пред Христовото воскресение, кое точно на полноќ ќе го означат биењето на камбаните и радосниот восклик – Христос воскресе.

Вечерва се оди во црква, каде што секој носи црвено јајце. На полноќ сите присутни со песната „Христос воскресе“ трипати ја обиколуваат црквата. Во црквата се останува за големата литургија, а потоа се причестуваат, се кршат со јајца и се омрсуваат.

Празникот на Христовото воскресение – Велигден е празник на љубовта и мирот. За христијаните, Велигден е триумф на животот над смртта и на доброто над злото, ден кога Исус Христос воскреснал од мртвите по неговата смрт со распнување и ја докажал божествената моќ.

На Велигден верниците се поздравуваат со Христос воскресе – ваистина воскресе.

Велјасабота е ден на покојот, ден на покојникот, ден на најголемиот покој и на најголемиот покојник. Денот на големиот покој е времето кога Христовото тело е во гробот. Покојникот е внатре од вчера. Ова е втор ден на нашата жалост, тага и молк.

Ова е денот на оплакувањето на покојникот. Тогаш, Мајка Му – Пресветата Богородица и жените мироносици, по погребението, го оплакувале Господа Исуса Христа. Денес се изразуваат болката, тагата и жалоста на Пресвета Богородица.

Велјасабота е определена како ден за чување на гробот. Денеска верниците се покрај Христовиот гроб, се поклонуваат пред плаштеницата, на која е претставено телото Господово при погребението, и е положено во гробот.

Ова е ден за прославување на неискажливата љубов од Богочовекот кон луѓето.