Сведоци сме деновиве на засилена сеизмичка активност во Македонија, секој ден има земјотреси, но соочени сме и со еден со сила на земјотрес, шок што дојде од „Транспаренси интернешнл“ бидејќи да се најдете на 111. место на листата на корупција значи да бидете во слободен пад, значи да се одвоите тектонски од европската политичка, демократска и правна почва и да се преселите во Евроазија и Африка во друштво на Монголија, Панама, Сиера Леоне, изјави професорката Гордана Силјановска-Давкова.

„Можеби е ова момент за катарза. Зошто го велам ова? Бидејќи сличен феномен може само во летературата да најдете кај Данте Алигери во ‘Пеколот’. Зошто ги посочив двете личности како најодговорни за корупцискиот жив песок во кој тонеме како веројатно најкорумпираната европска држава и една од најкорумпираните во светот.

Ние сме редок пример на Влада во која има министер со посебна одговорност да се бори со корупцијата. Во случајот ако сме на 111. место, формирањето на посебното министерство за мене е институционален илузионизам. Мислите дека ако формирате институција, проблемот сам од себе ќе се реши. Кога е во прашање, пак, министерот за правда, во случајот низ призма на ова срамно место, министер за неправда, тогаш исто така се поставува прашањето како е можно да не се предвиди овој настан бидејќи ништо не настанува од вчера за денес, може да се види во овие четири години како се продлабочувала корупцијата“, рече Силјановска-Давкова.

Според неа, корупцијата е системски феномен во оваа држава и не е врзана само за психологијата на сторителите, туку, како што вели, социјалниот и политичкиот амбиент создаваат и поддржуваат корупција.

„Ние сме сведоци на постојано толерирање на концептот што се вика владеење на луѓе, личности, наместо владеење на законите. Зошто? Затоа што имаме филозофија на несанкционирање. Тогаш таквата филозофија стимулира корупција и криминал. Ако нешто шокира најмногу, тоа е изјавата на министериот кој треба да се справува со корупцијата. Замислете, значи перцепција била тоа, небаре граѓаните перцепциите ги градат како социјална фантастика, а не грубата реалност што секој ден ја доградува и зацврстува перцепцијата за едно од најкорумпираните општества. Без одговорност, нема правна држава. Одговорноста може овие министри да ја сфатат како објективна, значи тоа се случило во време кога тие биле персонификација за правна држава, а не биле. Не говорам за субјективна одговорност, таа ќе се утврди на друг начин, но тоа може да биде почеток на системското решавање на корупцијата почнувајќи од правното образование, па до санкционирањето.
Затоа јас мислам дека би било најдобро, наместо постапка за интерпелација, ние да доживееме оставки како еден чин на катарза од страна на двајцата министри“, истакна Силјановска-Давкова.