Најдобриот тенисер во светот, Карлос Алкараз, го заврши својот настап на Мастерсот во Париз во второто коло.

Алкараз беше слободен во првото коло, а во второто, Камерон Нори беше подобар од него по пресврт со 4:6, 6:3, 6:4.

Нори направи изненадување и со тоа намали на 3:5 во меѓусебните дуели, одмаздувајќи му се на Шпанецот за поразот во четвртфиналето на Вимблдон оваа сезона.

По првиот сет, кој му припадна на Карлос, за кого беше доволен брејк во петтиот гем, се чинеше дека ова ќе биде рутинска победа за Алкараз.

Норис возврати во вториот, му го одзеде сервисот на својот ривал во четвртиот, а потоа спаси две брејк топки во следниот. Тоа беше доволно за да се израмни ма 1:1.

Нори пропушти две шанси за брејк во петтиот гем од решавачкиот сет, но успеа да направи брејк во седмиот.

Последниот напад на Алкараз беше одбиен во следниот гем, кога британецот спаси две врзани брејк топки, а малку подоцна го заврши натпреварот.

Во осминафиналето, Нори го чека подобриот од дуелот меѓу братучедите и финалистите на Мастерсот во Шангај, Артур Риндеркнеш и Валентан Вашеро.

Foto/ EPA

Наполи, вложи многу труд за да забележи победа во првиот меч од 10-то коло во Серија А. Во Лече актуелниот шампион победи со 0:1. Наполитанците победија благодарение на голманот Вања Милинковиќ-Савиќ и стрелецот на голот Замбо Ангиса.

Наполи многу лесно можеше да биде поразен во Лече. Вања Милинковиќ-Савиќ во 55-та минута од натпреварот, му одбрани пенал на Камарда.

Наполи, го казни Лече за промашениот пенал, кога Давид Нерес во 69-та минута му асистираше на Ангиса, а Камерунецот го совлада Фалконе.

Освен овие два детали, немаше многу возбудувања на стадионот „Виа дел Маре“. Политано ја имаше најдобрата можност во првото полувреме за гостите во 30-та минута, фати волеј, но шутираше малку покрај стативата. Лече можеше да поведе во 45+2 минута, но дури и тогаш Камарда беше непрецизен, шутираше речиси над пречката од голот на Милинковиќ-Савиќ.

Македонскиот репрезентативец Елиф Елмас доби шанса во стартниот сотав на Наполи, одигра добар натпревар, а беше заменет во 85-та минута.

Јаница Костелиќ гостуваше во деветтата емисија од третата сезона на серијата „(Неуспех на шампионот: Специјал со Славен Билиќ“).

Една од најуспешните спортистки од просторите на поранешна Југославија, по долго отсуство од јавноста, реши да ја раскаже својата спортска приказна во добро позната емисија.

Самосвест и неоптовареност од успех се само некои од квалитетите со кои ги воодушеви гледачите, а нејзиното размислување за тоа што спортот претставува за неа – игра и забава – особено се издвојуваше. Токму ова размислување може да послужи како инспирација за младите генерации.

Три големи кристални глобуси, седум мали кристални глобуси, од кои три се во слалом и четири во комбинација, петкратна светска шампионка, шест олимписки медали, четири златни и два сребрени медали се импресивни бројки за кариерата на една скијачка, но уште поимпресивно е фактот дека Јаница го постигна сето ова својата 24 година од животот, кога го објави крајот на својата кариера.

Заминувањето во „пензија“ во нејзините најдобри спортски години, со бројни повреди во текот на кариерата, но и со уште повеќе достигнувања, ја става на посебно место во светот на спортот.

Помина долго време откако Јаница се повлече од професионалниот спорт. Славен Билиќ додаде дека тоа било без помпа, со доза на мистерија. Оваа голема спортистка откри дека во моментов е претежно мајка: „Фала му на Бога, имам привилегија да можам да го посветам своето време на нив и со оглед на тоа што завршив добар дел од мојата кариера… Сега повремено работам на некои проекти, но тоа не е нешто каде што сум зафатена од осум до четири часот, дека сум во канцеларија и дека немам одредена слобода на движење.“

Таа откри дека никогаш не се покајала што се повлекла од скијањето:

„На почетокот од мојата последна сезона, знаев дека на крајот од сезоната повеќе нема да скијам, но мислев дека тоа е моја работа и ничија друга. Јас сум личност која не сака многу да зборува, особено за некои од моите цели бидејќи мислам дека луѓето одземаат многу енергија од нив. Сакав да го правам тоа на свој начин.“

Додаде дека едноставно сакала да ужива во својата последна скијачка сезона бидејќи уживала во сите нив:

„Си поставив неколку цели што сакав да ги постигнам во таа сезона и ги постигнав сите. Буквално никој не знаеше освен мене. Ниту мојот брат, ниту мојата мајка, ниту мојот татко, ниту тренерите…“
Славен додаде дека сите ја сметале нејзината одлука за ненадејна. Се пензионирала на врвот, како млада спортистка која е навикната на бројни обврски, што е особено изразено во индивидуалните спортови. На некој начин, „жртва“ за да биде на висина на задачата.

„Не е жртва, туку инвестиција… Не го гледам тоа како никаква жртва, правам нешто што го сакам и го правам добро. Кој има привилегија да прави нешто што го сака?“, рече Јаница Костелиќ и продолжи:

„Знам како да ги ставам работите во вистинска перспектива. Можеби затоа што добро се познавам себеси, па можеби затоа ми е полесно. Никогаш не сум се справувала со други луѓе и со надворешни фактори на кои не можам да влијаам. Затоа сакав да се справувам со себе и со моите мисли и како би можела да се подобрам, никогаш да не се споредувам со она што го прави некој друг, да не копирам некој друг… Имав среќа што имам опуштен начин на размислување и не се грижам премногу за успехот или неуспехот.“

За тоа дали е свесна за големиот успех што го постигнала, најголемата скијачка на сите времиња вели:

„Глупо е да се каже дека не сум свесна, но така требало да биде. Не мислам дека сум подобра од некој друг. Сите ние сме луѓе кои одбрале да прават нешто успешно или помалку успешно. За мене, успехот не го прави човекот, без разлика дали е тоа успех на универзитет, на работа или во спортот. Секој ден и нашиот став кон луѓето и заедницата нè прави тоа што сме, и без разлика дали сме повеќе или помалку успешни во нешто, тоа е кул или не… кул е да се биде успешен, но ништо повеќе од тоа. Не гледам ништо толку екстравагантно во тоа што јас го направив тоа.“

Славен истакна дека спортскиот пат на Јаница е речиси копија од приказната за големите спортисти од нашето подрачје, но со една голема разлика, а тоа е што, на пример, тениските и атлетските терени се лесно достапни, додека тоа не е случај со скијачкиот центар.

Дали, како што рече, тоа била неверојатна идеја на нејзиниот татко Анте, кој сакал да докаже дека може да се успее дури и во најтешкиот спорт, Јаница одговорила:

„Тато настапуваше во репрезентацијата на Југославија во скијање и знам дека многу сакаше да скија… Сега, како родител, не гледам во себе дека би ја имала силата и визијата што ја имаше тој… Не знам каква сила и визија имаше во главата, ја имаше мајка ми, односно неговата сопруга. Без неа, истите нула поени. Браво за сè, но ништо без мајка ми.“

За тоа дали е можно да се сонува толку голем сон, додека овде нема таков снег, такви услови: „Никогаш не сум го сфатил мојот спорт сериозно. Тоа е игра, забава. Сè е игра, забава и авантура.“
Почетоците беа предизвикувачки, некако робинзонски, иако Јаница никогаш не почувствувала дека имаат финансиски тешкотии:

„Не знам, претпоставувам дека како дете немате перцепција за светот и како треба да функционира. Знаете што знаете. Ми беше јасно дека кога одевме на тие детски натпревари, спиевме во хотел. Но, да речеме, дојдовме некаде во Австрија и сега, тато има жичарница, но ние немаме хотел. Јас спиев во колата, двајцата спиеја надвор… За мене сè беше толку кул. Беше забавно и ми беше убаво.“
Славен постави прашање за тренингот на нејзиниот татко Анте, чии методи некогаш се сметаа за тешки и екстремни, поради што го критикуваа. На прашањето како го гледа тоа денес, таа рече:

„Повторно, тоа е прашање на перспектива. Гледајќи ги другите како тренираат, би се откажала од скијањето ако морам да тренирам така. Монотоно е и здодевно и исто секој ден. За мене, секој тренинг со тато беше забавен затоа што никогаш не беше исто и никогаш не ми беше здодевно да тренирам…“

„Имаше тренинзи кои беа специфични, беа тешки, но беа забавни“, рече еден од најголемите спортисти.

Кога ја прашале дали може да издвои одреден успех или трка, таа рекла:

„Не мислам така. Што ако. Тоа е поминување време размислувајќи за нешто што не можете да го промените, наместо да размислувате за работи што можете. Еден медал беше одличен за мене, а тоа беше во велеслалом на Олимписките игри. Тоа беше последната трка што ја имавме и бев исцрпена. И ментално и физички. Повеќе ментално отколку физички. На тие Олимписки игри научив нешто за кое не мислев дека постои, а тоа е дека човек повеќе не може да биде среќен… Освојувам медал, добро ми е, потоа втор медал и тоа е толку многу среќни емоции што е ужасно исцрпувачки. Невозможно е да се биде среќен цело време, а потоа бев емоционално празен.“

YouTube: https://www.youtube.com/@neuspjehprvaka

Најава на деветата епизода: https://www.instagram.com/neuspjehprvaka/reel/DQEvXHkiNzA/?hl=en

Instagram: https://www.instagram.com/neuspjehprvaka/p/DQKTGmJCC3D/?hl=en

https://www.instagram.com/neuspjehprvaka/reel/DQPP8urCNM6/?hl=en

https://www.instagram.com/reel/DQUwS3LiNS2/?igsh=dGN5dXhjcHR6Nmo3

Facebook: https://www.facebook.com/neuspjehprvaka/videos/25811712855097352/?vh=e&mibextid=wwXIfr&rdid=ZjX4Praeef5PKxEq