Новак Ѓоковиќ успеа да слави во четвртфиналето на Вимблдон со мали проблеми, откако го совлада Флавио Коболи со 3:1 во сетови.

Српскиот тенисер со тоа закажа полуфинален судир со Јаник Синер, но веќе заработи огромна сума пари.

Според официјалните бројки, секој полуфиналист ќе заработи најмалку 775.000 фунти, што е околу 900.000 евра.

Поразениот од финалето на Вимблдон ќе добие 1.520.000 фунти, додека победникот ќе добие дури 3 милиони фунти.

Интересно е што Ѓоковиќ би можел да добие уште повеќе пари од шеикот од Саудиска Арабија до крајот на годината.

Како и минатата година, се очекува српскиот тенисер да игра на егзибициски турнир наречен „Six Kings Slam“, каде што победникот треба да добие околу шест милиони евра, а секој од учесниците би можел да биде побогат за 1,5 милиони.

Што се однесува до АТП поените, Новак сè уште не е во плус, што се однесува до Вимблдон. Тој играше финале минатата година, па ако нема борба за титулата, ќе изгуби АТП поени, но во најлош случај ќе остане шести во светот.

Доколку ја освои титулата на Вимблдон, српскиот тенисер би можел да скокне на четвртото место (исто така е потребно Тејлор Фриц да биде елиминиран во полуфиналето).

Од специјалниот известувач од Вимблдон

По скандалите со доделувањето на македонски пасоши на белосветски криминалци и нарко-босови, вистински потег на највисоките македонски државници во враќањето на дигнитетот на овој симбол на македонската државност би бил да им понудат македонски пасош, па и титула почесен конзул, на членовите на едно успешно чилеанско семејство, кое не само што не ги заборавило своите македонски корени, туку и се гордее со нив.

Себастијан Варела Намиас е 35-годишен новинар од Чиле, кој последниве години работи како тениски новинар за порталот Клеј тенис од Сантијаго, иако не е фокусиран само на таа област. Неговата професионална кариера е исполнета и со други понезабавни работни ангажмани од оние кои ги носат спортските настани и патувањата по најголемите гренд-слем турнири и Олимписки игри. Во 2017. година ја добил наградата за истражувачка сторија, која ја направил со неговата колешка Наталија Кореја и која се однесувала на одредени неправилности во чилеанската армија. Од пред еден месец, новинарската биографија му е побогата за уште едно престижно признание: добитник е на наградата „Том Перота“ за тениско новинарство за 2025 година, која ја доделува Меѓународното здружение на тениски писатели (ITWA).

Талентот за убаво пишуван збор смета дека го наследил од неговата баба Грасиела Контрадор, која била позната писателка на фантастични романи во Чиле.

Овој дипломиран студент по журналистика од Универзитет Католика во Сантијаго, го запознав сосема случајно во 2019 година, на првиот ден од турнирот во Вимблдон, кога ја правев анкетата меѓу известувачите за нивните предвидувања кој ќе го освои тревнатиот гренд-слем во Лондон.

Еден од соговорниците ми беше токму и Себастијан, кој на самиот крај од разговоро се заинтересира од каде доаѓам и за кој медиум работам. Кога слушна Македонија и Макфакс, ме изненади со неговиот коментар:

„И јас сум по потекло од Македонија, моите предци се дојдени во Чиле, од Монастири“.

Иако затечен од слушнатото, веднаш знаев дека имам занимлива приказна, која мора да биде споделена со читатлите на Топ Спорт и Макфакс. Во продолжение следи интересната исповест на Себастијан за потеклото на неговите предци и кога и зошто „отпловил“ нивниот параход од Битола за Чиле.

„Моето потекло е еврејско и моите предци се доселиле во Македонија од Шпанија во 15-тиот век, за време на прогонот на Евреите од католичката црква. Од тогаш, тие со генерации живееле во Битола, се некаде до почетокот на триесеттите години на минатиот век, кога на мојот прадедо, кој бил трговец, му се случила голема несреќа и во пожар му изгорел целиот имот. Поради тоа, тој решил да побара некое друго место за живот каде би го продолжил животот и би почнал да го развива бизнисот од почеток. Некој пријател му кажал дека добра земја за трговија е јужниот дел од Чиле и тој решил да замине таму сам, додека неговата сопруга, а мојата прабаба, со шесте деца останала да живее во Битола. После една и пол година и таа се преселила со децата во Чиле и таму започнале нов живот од почеток, во градот Балдивија. Мојот дедо, а таткото на мојата мајка, бил седмото дете на прабаба ми, роден е во Чиле и ја оженил баба ми Грасиела, која била писателка на фантастични романи“.

Истражувајќи ги своите корени, Себастијан открил дека многу од роднините на неговите предци останале да живеат во Битола и за жал сите страдале со почеток на Втората светска војна, кога Македонија била окупирана од бугарските фашисти. Голем дел од нив или биле погубени во Битола или однесени во концентрациониот логор Треблинка во Германија. Само еден подалечен роднина успеал да преживее.
„Гледано од подоцнежна временска дистанца, испаѓа дека несреќата на мојот прадедо да му изгори сиот имот, всушност била среќа, бидејќи се отселил во Чиле. Во спротивно, најверојатно и тој со прабаба ми и нивните деца би страдале од нацистите“.

Во тоа време, поради семејната трагедија во Битола, но и поради состојбата во цела Европа во време на нацизмот, Чиле навистина претставувал ветена земја за нов почеток. Децата на прадедото на Себастијан пораснале во Чиле, се школувале и почнале нов бизнис во областа на градежништво. Во раните педесети години ја формирале градежната компанија Намиас Херманос (Браќа Намиас), која денес е една од најголемите во Чиле и гради резиденционални објекти и ресорти на океанскиот брег на Чиле.

Меѓутоа, колку и семејното стебло да почнало да се разгранува, а успешно водениот бизнис да пружа материјална сигурност, тие никогаш не заборавиле од каде се нивните корени и од каде стигнале во Чиле.

„Еден од моите роднини има пишувано книга за нашето родово стебло и семејна историја, која почнува од Викторија, мајката на моите пра-прадедовци која живеела во Битола. Во таа книга има опишано многу детали од нивниот живот во Битола како и фотографии од тоа време. Сметам дека е многу важно луѓето да знаат од каде доаѓаат, и од каде им е потеклото. Тоа е причината зошто сакам да ја посетам Македонија“.
Културата на помнење е одлика на цивилизираните луѓе, а преку нив и на нациите на кои им припаѓаат тие. Дали посетата на Битола за Себастијан би претставувала само посета на уште еден град од многуте кои ги има посетено во својот живот или кај него ќе се роди посебен сентимент кога ќе прооди по улиците и сокаците по кои газеле неговите предци и кога ќе го види местото на кое била нивната родна куќа?
„Сигурно дека ќе имам посебно емотивно доживување. Некои роднини на мојата мајка веќе биле во Битола и ги посетиле деловите каде живееле нашите предци. Јас сум со авантуристички дух и многу сакам да ја посетам Битола и да чекорам по улиците за кои ќе знам дека некогаш во минатото тука чекореле и моите предци. И сигурно ќе го направам тоа. Сто проценти сум убеден“.

Како објаснува Себастијан, со кого од првиот ден почнавме да се обраќаме со „земјак“, веројатно поради неговото европско потекло, кога патува луѓето мислат дека е Италијанец или Грк, а не Чилеанец.

„Дефинитивно од сега ќе почнам да кажувам дека сум Македонец. Всушност, и порано често пати на моите профили на социјалните мрежи го ставав македонското знаме и луѓето мислеа дека сум од Македонија. Исто така, од сега понатака родниот град на моите предци нема да го викам Монастири туку исклучиво Битола“ – ветува Себастијан.

Разговорот го завршивме со верба во Бога за добро здравје и да се видиме на следниот Вимблдон, а потоа да се посети Македонија, и, секако, Битола.

До тогаш, како домашна задача, Себастијан прифати три обврски:
1. Да научи 100 збора на македонски јазик.
2. Да научи да ја пее „Битола, мој роден крај“, и
3. Да се одлучи дали ќе навива за Вардар или Пелистер.

Многу полесна задача од Себастијан имаат претседателката Гордана Сиљановска-Давкова и премиерот Христијан Мицкоски. Семејството Намиас заслужува да има македонско државјанство, а Македонија свој почесен конзул во Чиле!

Ненад Живановски-Столиќ

Новак Ѓоковиќ прави „невозможни“ работи дури и на 38 години – повторно стигна до полуфиналето на Вимблдон, што ќе биде 14-то во неговата кариера.

View this post on Instagram

A post shared by Novak Djokovic (@djokernole)

Српскиот тенисер беше подобар од Флавио Коболи во четвртфиналето по водство од 3:1 во сетови – 6:7, 6:2, 7:5, 6:4.

What a day at @Wimbledon! 🎾🍓

Congratulations @DjokerNole on your Quarter Final success – and thank you to all at The Championships who work to deliver such a fantastic tournament each year. pic.twitter.com/0kUApaAb6i

— The Royal Family (@RoyalFamily) July 9, 2025

Ѓоковиќ, исто така, даде изјава на социјалните мрежи по натпреварот. Тој му оддаде почит на својот ривал по којзнае кој пат, но имаше и порака за сите оние кои сè уште не веруваат во него.

Huge respect to Flavio – great player, great future 💪

As for me? Not done yet. Semifinals, idemooo… 😎 pic.twitter.com/MRhQ2J9NkV

— Novak Djokovic (@DjokerNole) July 9, 2025

„Голема почит за Флавио – одличен играч, одлична иднина. А што се однесува до мене? Сè уште не сум завршил. Полуфинале, одиме“, напиша Ѓоковиќ заедно со слики од натпреварот.