Меѓу 400 и 500 милијарди евра, тоа е приближно износот што Украина го потрошила за одбрана од почетокот на војната. Точните бројки веројатно нема да бидат познати во следните десет години, а ова е износот до кој може да се дојде според достапните извори на украинските министерства, со забелешка дека дел е покриен со воени или службени тајни.

Ако ги погледнеме само официјално евидентираните воени трошоци на Украина, кои се собираат и пресметуваат од SIPRI, Стокхолмскиот меѓународен институт за истражување на мирот, најважната институција што се занимава со истражување и контрола на оружјето, тие изнесуваат околу 65 милијарди евра годишно.

Сепак, бројките на SIPRI ги мерат вкупните воени трошоци (тековни државни трошоци: плати, опрема, муниција, амортизација, логистика итн.), но не ја вклучуваат директната пазарна вредност на целата опрема донирана или испорачана од сојузниците.

Украина не купува поголем дел од своето оружје
Украинскиот институт за политика наведува дека, земајќи ја предвид вредноста на оружјето и опремата добиени од партнерите, реалните воени трошоци само за 2024 година изнесувале повеќе од 125 милијарди евра, а за тековната година ќе бидат уште повисоки.

Институтот, исто така, наведува дека во 2021 година Украина потрошила 5,5 милијарди евра за одбрана, а годината потоа 44 милијарди евра, или шест и пол пати повеќе. Ова е најголемото годишно зголемување што го забележал SIPRI од неговото основање во 1966 година.

Украина ги финансира своите воени трошоци преку комбинација од сопствен буџет, меѓународна воена и финансиска помош, домашна одбранбена индустрија и воени обврзници. Не купува поголем дел од своето оружје, го добива преку помош или на кредит, додека поголемиот дел од парите ги инвестира во плати, муниција, поправки, беспилотни летала и производство на оружје.

„Украина потрошила вкупно помеѓу 100 и 120 милијарди долари“
Најголемиот донатор се Соединетите Американски Држави. Според USAFacts, САД одвоиле (одобриле, но не мора да се исплатени) 182,8 милијарди долари помош за Украина во таканаречено итно финансирање од почетокот на инвазијата до средината на оваа година. Од ова, околу 67 милијарди долари се безбедносна помош, оружје и воена опрема. Ова вклучува тенкови, артилерија, радарски системи, муниција итн.

Според Килскиот институт за светска економија, европските земји (ЕУ + други европски земји) обезбедиле 72 милијарди евра воена помош за Украина до април оваа година. Се проценува дека Украина потрошила помеѓу 100 и 120 милијарди долари сопствени пари од почетокот на војната, од кои околу 60-70 милијарди долари одат на оружје и воена опрема, а остатокот покрива широк спектар на воени трошоци.

Ова ги вклучува платите на војниците и надоместоците за опасност од борба, трошоците за логистика, гориво, поправки на опрема, комуникациски системи и радарска технологија. Исто така, вклучува поправки на инфраструктурата, снабдување на армијата со енергија, вода и храна, како и обнова на мостови, патишта и болници.

Зеленски: Ни треба финансиска помош од Европа
Значителен дел од трошоците оди и за хуманитарна помош и бегалци, милиони Украинци се раселени во земјата, а државата им обезбедува сместување, храна, здравствена заштита и образование. Трендот на меѓународната помош очигледно се менува оваа година, САД го намалуваат темпото на испораки, а европските земји преземаат водечка улога во воената поддршка, вклучително и производството на оружје во локалните индустрии.

Украинскиот претседател Володимир Зеленски постојано повторува дека ќе потроши „сè што може“ за одбраната на Украина. На конференцијата за обнова на Украина, тој го повтори ова. „Сè што се обновува, поправа и заштитува во Украина нема да ни служи само нам, туку и на Европа. Ни треба вашата директна финансиска помош за да ја преживееме оваа војна“, рече тој.

Според проценките на ММФ, Украина троши 172 милиони евра дневно за војната и засега, благодарение на меѓународната помош, сè уште може да ја финансира. „Сите ние ги плаќаме трошоците за оваа тешка војна и така ќе биде додека трае“, рече Алваро Сантос Переира, главен економист на ОЕЦД, неодамна на крајот од својот мандат.

Светската банка има три сценарија
Проценува дека војната во Украина досега ја чинела глобалната економија повеќе од два билиони долари поради зголемените трошоци и изгубените економски можности. Според четвртата „Брза проценка на штетите и потребите“ (RDNA4), која ја спроведуваат заеднички украинската влада, Светската банка, Европската комисија и ОН, се проценува дека на Украина ќе ѝ бидат потребни 524 милијарди американски долари во следните 10 години за реконструкција и закрепнување.

А станува збор за доведување првенствено на станбената, транспортната и деловната инфраструктура на нивоата од пред војната. Светската банка, која исто така управува со целиот фонд за реконструкција на Украина, презентираше три сценарија: оптимистичко, песимистичко и реалистично.

Оптимистичкото предвидува крај на војната за една или две години, постојана и предвидлива меѓународна помош (ЕУ, САД, други земји) преку грантови и поволни кредити. Приватниот сектор активно ги инвестира овие пари во реконструкцијата на индустријата, енергетиката и транспортот, а украинската администрација работи ефикасно и чесно за да обезбеди средствата да се користат ефикасно.

„Реалистичното“ сценарио предвидува уште две до три години војна
Во песимистичкото сценарио, војната трае повеќе од пет години, со континуирано оштетување на инфраструктурата. Меѓународната помош е намалена во овој период, со доцнења во плаќањата. Приватниот сектор не инвестира поради несигурност, а инфлацијата, корупцијата и административните проблеми ја намалуваат ефикасноста на користените средства.

Реалистичното сценарио претпоставува дека меѓународната помош е непредвидлива, со повремени доцнења во испораката на средствата. Приватниот сектор инвестира побавно поради несигурност и ризик, а војната трае уште две до три години, што ја забавува директната реконструкција во најпогодените региони. Сите се засноваат на идејата за интегритетот на Украина, што е можеби сценариото кое е најоддалечено од ситуацијата на терен во моментов.

фото: принтскрин

Лондон наскоро би можел да воведе туристички данок (данок на престој) за посетителите со ноќевање во британската престолнина, а градоначалникот Садик Кан претпазливо ја поддржува идејата.

Се очекува министерката за финансии Рејчел Ривс да им ги даде овластувањата на Кан и на другите градски лидери преку новиот Закон за децентрализација на Англија, за што градоначалникот долго се залага. Мерката би можела да донесе до 240 милиони фунти годишно за градската каса, објавува Би-би-си.

Со ова, Англија би им се придружила на другите земји од Г7, со оглед дека моментално е единствената каде што националната влада им забранува на локалните власти да воведуваат туристички даноци. Лондон регистрираше 89 милиони ноќевања во 2024 година. За споредба, Шкотска и Велс веќе воведуваат различни модели: во Шкотска, локалните власти сами го одредуваат процентот, додека во Велс данокот ќе биде 1,30 фунти по ноќ од 2026 година.

Кои се придобивките за Лондон?
Според Centre for Cities, ефикасно воведен данок би го стимулирал економскиот раст и би ја подобрил инфраструктурата и деловната средина. Контролата врз стапката и приходите би му овозможила на градот брзо да се прилагоди, како во Торонто, каде што се зголеми стапката пред Светското првенство следната година.

Ендру Картер, извршен директор на Centre for Cities, вели дека владата треба да го усвои шкотскиот модел, каде што градовите (Единбург, Глазгов, Абердин) воведуваат даноци изразени како процент од цената по ноќевање на хотели, пансиони и краткорочен смештај. Предноста, истакнува тој, е флексибилноста.

„Туристичкиот данок би бил од корист за економијата на главниот град, под услов приходите да одат во локалната самоуправа – идеално поделени помеѓу Градското собрание и општините – и да не бидат пренасочени од централната влада“, додаде Картер.

Угостителската индустрија против
Кејт Николс, претседателка на UK Hospitality, ја нарече идејата „шокантна“. Таа рече дека данокот ќе ги погоди и домашните посетители и деловните посетители и ќе ги „обесхрабри потрошувачите“, потсетувајќи дека ДДВ во Англија, Велс и Шкотска е 20%: „Тоа е данок на данок…“.

Градските општини ја поддржуваат идејата
Вестминстер – дом на Биг Бен и Бакингемската палата – со години се залага за данок за ноќевање, вели лидерот на советот Адам Хаг. „Имаме над еден милион луѓе дневно во споредба со околу 200.000 ноќевање; нашите локални даночни обврзници го субвенционираат остатокот од Лондон“. Други совети, вклучувајќи ги Саутерк и Брент, исто така ја поддржуваат давачката.

Што вели градоначалникот?
Канцеларијата на градоначалникот соопшти дека ги поздравува предложените промени, но нема да коментира за шпекулациите ниту да прави какви било конкретни аранжмани. „Умерен туристички данок, сличен на оној во другите меѓународни градови, би ја поттикнал економијата и би го зацврстил Лондон како глобална туристичка и деловна дестинација“, рече портпаролот.

фото: принтскрин

Албанскиот премиер ја обвини британската министерка за внатрешни работи Шабана Махмуд за „етнички стереотипи“ откако таа ги издвои албанските семејства во говорот за злоупотребите на азилот.

Еди Рама ја критикуваше Махмуд за тоа што им кажа на пратениците дека околу 700 албански семејства живеат во сместувања финансирани од даночните обврзници и покрај тоа што нивните барања за азил се одбиени, додека во понеделник најави големи реформи. Рама ја нарече бројката „статистичка капка во океанот на предизвиците со кои се соочува Британија по Брегзит“.

Официјалните бројки покажуваат дека Велика Британија депортирала повеќе од 13.000 луѓе во Албанија откако беше потпишан договорот за враќање во 2022 година. Рама го нарече договорот едно од „најуспешните партнерства во Европа кога станува збор за нелегална миграција“.

Махмуд ги даде коментарите додека најавуваше големи промени во системот за азил на Велика Британија, за кој рече дека во моментов е „надвор од контрола и неправеден“. Зборувајќи во Долниот дом, Махмуд рече: „Ако не се справиме со оваа криза, ќе повлечеме уште повеќе луѓе по пат што започнува со гнев и завршува со омраза“.

Реформите ќе го направат статусот на бегалец привремен, ќе го зголемат периодот на чекање за трајно населување од пет на 20 години и ќе овозможат отстранување на семејства со деца кои немаат право да останат во земјата.

Покрај ограничувањето на пристапот до статус на бегалец, Велика Британија ќе отвори и нови законски патишта за пристигнување, со годишна квота. Како дел од својот говор, Махмуд им рече на пратениците: „Мора да ги отстраниме оние чии барања за азил се одбиени, без разлика кои се тие“.

„На пример, има околу 700 албански семејства кои живеат во сместувачки капацитети платени од даноците на граѓаните, откако нивните барања за азил беа одбиени, и покрај постојниот договор за враќање и покрај тоа што Албанија е потписничка на Европската конвенција за човекови права“, додаде таа.

Рама одговори: „Како може еден министер за внатрешни работи од Лабуристичката партија толку лошо да ја повтори реториката на популистичката крајна десница и да издвои 700 албански семејства, што е статистичка капка во океанот на предизвици за Британија по Брегзит, токму во моментот кога Велика Британија и Албанија изградија едно од најуспешните партнерства во Европа кога станува збор за нелегалната миграција?“

„Да бидеме јасни: Албанците се нето придонесувач во британската економија, а бројот на Албанци кои примаат бенефиции во Велика Британија е многу низок во споредба со другите заедници. Да се ​​издвојуваат одново и одново не е политика.

Ова е загрижувачка и несоодветна вежба на демагогија. Официјалната политика никогаш не треба да се потпира на етнички стереотипи. Ова е најмалку што човештвото го очекува од една голема Британија“, нагласи тој.