Поранешниот функционер на Пентагон, Мик Малрој, изјави за Би-Би-Си дека протекувањето на доверлив извештај за штетата врз нуклеарната програма на Иран е „опасно“ и никогаш не требало да биде објавено.

„Овој вид информации никогаш не требало да бидат објавени. Ги става во опасност човечките извори – тие би можеле да бидат убиени ако бидат откриени“, предупреди Малрој, кој служеше во првата администрација на Трамп.

Тој, исто така, го доведе во прашање несовпаѓањето помеѓу претходните проценки, според кои нападите би ја вратиле нуклеарната програма на Иран за неколку години, и најновиот извештај, кој сугерира само ограничена штета.

„Или погрешиле претходно или погрешиле сега – не можете да ги имате и двете“, рече тој, додавајќи: „Белата куќа го користи зборот „уништено“ и разузнавачкиот извештај е многу помалку сигурен за тоа.“

На прашањето дали САД завршиле со нападите врз Иран, Малрој одговори: „Иран не смее да има нуклеарно оружје. Можни се дополнителни напади за да се осигура дека никогаш нема да развијат такво.“

Американските медиуми објавуваат дека првичната проценка направена од Агенцијата за разузнавање на Министерството за одбрана на САД (DIA) покажала дека нападите на САД врз Иран само привремено ја забавиле неговата нуклеарна програма – и тоа само за неколку месеци.

Портпаролката на Белата куќа, Каролин Ливит, се огласи на социјалните мрежи за да ја нападне самата проценка.

„Таа наводна проценка е сосема погрешна и е класифицирана како строго доверлива, но сепак беше протечена и објавена од ‘Си-ен-ен’ од ниско рангиран губитник во разузнавачката заедница. Објавувањето на таа наводна проценка е јасен обид да се понижи претседателот Трамп и да се дискредитираат храбрите борбени пилоти кои совршено ја извршија мисијата за уништување на нуклеарната програма на Иран. Секој знае што се случува кога ќе фрлите четиринаесет бомби од 13.600 килограми точно во целта: тотално уништување“, изјави портпаролката на Белата куќа.

„Си-ен-ен“ објави дека извор запознаен со проценката потврдил дека прелиминарната анализа сугерира дека нападите ја вратиле програмата само за неколку месеци назад и не ги уништиле објектите.

Според изворот, нападите врз објектот Фордоу ги урнале влезовите, но инфраструктурата за збогатување ураниум, која се наоѓа подлабоко под земја, останала во голема мера недопрена.

Истиот извор ги оспорува тврдењата на Ливит за сомнителниот квалитет на извештајот, велејќи дека прелиминарните проценки обично се покажуваат како точни.

Бомбардирачкиот напад на САД врз три ирански нуклеарни објекти минатиот викенд беше огромен воен подвиг што бараше речиси натчовечка издржливост од пилотите на бомбардерите Б-2, летот траеше дури 37 часа без прекин, објавува CNN.

Седум бомбардери Б-2, секој со двајца членови на екипажот, прелетаа речиси половина свет и назад, во една од најдолгите воздушни операции во модерната историја.

Ветеран од маратонски мисии го опишува искуството

Мелвин Г. Диаил, пензиониран полковник на американските воздухопловни сили, е еден од ретките кои знаат какво е да се биде во пилотската кабина за време на таква мисија. Во 2001 година, Диаил учествуваше во рекордна 44-часовна воздушна операција над Авганистан.

Тој ја опиша операцијата овој викенд како „неверојатен подвиг“. Во неа учествуваа повеќе од 125 авиони. Додека седум бомбардери Б-2 полетаа од воздухопловната база Вајтман во Мисури кон Иран, други Б-2 летаа на запад како мамки. Борбени авиони, извидувачки авиони и танкери за полнење гориво од воздух, исто така, се придружија на мисијата.

„Најимпресивното нешто за мене беше што седум авиони направија седум различни летови за само половина час“, рече Дил.

Легендарната мисија на Мелвин се случила во раните денови на операцијата „Трајна слобода“ по нападите од 11 септември, кога САД тргнаа во офанзива против Талибанците и Ал Каеда. Пилотите вежбаа во симулатори што траеја до 24 часа, но неговиот најдолг вистински лет пред тоа беше 25 часа.

Екипажите беа назначени однапред, но тие не знаеја кога ќе започне мисијата. Лекарите им даваа апчиња за спиење за да им помогнат да заспијат пред акцијата.

„Едноставно знаевме дека ако претседателот даде наредба, ќе летаме и во други ноќи“, рече тој.

На денот на мисијата, тој се разбудил три или четири часа пред летот, ги информирал пилотите и другиот екипаж и полетал со бомбардер наречен „Духот на Америка“.

За време на летот, екипажот се ротирал – додека едниот бил на седиштето, другиот дремел на преклопната лежалка зад нив. „Можеби малку ја подобриле денес, но тогаш тоа беше само модифицирана лежалка за кампување“, рече тој.

Иако било тешко да се заспие поради нервозата, телото попуштало по некое време. Сонцето им помагало да се борат со поспаноста, додека летале на запад речиси целиот лет, забавувајќи го телесниот ритам.

Пилотите имале и таканаречени „апчиња за движење“ – амфетамини за да ги држат будни. „Летот е долг, мора да останете фокусирани, а лекарите официјално ги одобрија“, рече тој. Но, тој нагласи дека правилата можат да се променат и дека не знае дали тие сè уште се користат денес.

„И покрај софистицираноста на бомбардерот Б-2, тоалетот остана примитивен. Имаше хемиски тоалет, но се користеше само во итни случаи. Приватноста значеше дека колегата само гледаше на другата страна“, рече тој.