Научниците ги пронашле досега најдобрите докази за „танц“ на две црни дупки, кои орбитираат една околу друга во рамки на иста галаксија.

Научниците ги пронашле досега најдобрите докази за „танц“ на две црни дупки, кои орбитираат една околу друга во рамки на иста галаксија.

Иако научниците и претходно нагаѓаа дека таков феномен постои во вселената, тој досега никогаш не беше забележан.

Двете црни дупки или таканаречениот „бинарен состав“ орбитираат една околу друга на значително помала оддалеченост од онаа за која научниците претпоставуваа.

Ова откритие, што е објавено во списанието „Нејчр“(Nature), е спротивно на теоријата на ширење на галаксиите, која вели дека во секоја од нив се наоѓа по една црна дупка во самиот нејзин центар.

Истата теорија тврди дека галаксиите се доближуваат една до друга, нивните централни црни дупки орбитираат една околу друга, сè додека не се спојат во нова црна дупка, но досега доказите за оваа теорија беа исклучително сиромашни.

Како што материјата паѓа во црната дупка, така таа емитира карактеристична боја, која за возврат на научниците им дава информации со чија помош можат да утврдат во која насока таа црна дупка се движи. Бидејќи тука станува збор за две црни дупки во орбита една околу друга, научниците тврдат дека треба да постојат два зрака со различна нијанса бои.

Двајцата научници Тод Боросон и Тод Лауер, кои ги откриле танцувачките црни дупки, анализирале околу 17.500 бои на небото и откриле таков пар во далечниот квазар, со помош на опсерваторијата во Апаш Поинт во Ново Мексико. Тие проценуваат дека двата извора на светлина доаѓаат од црните дупки, една што е 20 милиони пати потешка од нашето Сонце и втората што е дури милијарда пати потешка од Сонцето.

Оддалеченоста меѓу нив се проценува дека е само една третина од светлосната година, што за поимите на црните дупки практично е „образ до образ“. Исто така, научниците претпоставуваат дека овие црни дупки танцуваат една околу друга секои 100 години.

Според Ајнштановата теорија, таков систем би можел да предизвика ефект наречен гравитациона радијација. Космолозите треба да откријат за директното влијание на овој ефект, но се верува дека ова зрачење всушност создава мешање во просторот и времето, слично на круговите во водата, но тие при ширењето не губат на интензитетот, насоката и фреквенцијата. /крај/ин/ст