Во Србија во петокот, без многу внимание од медиумите и јавноста, се одбележа десетгодишнината од смртта на поранешниот челник Слободан Милошевиќ, кој почина во притворот на Меѓународниот суд за воени злосторства сторени во поранешна Југославија, каде што му беше судено за воени злосторства.

Претседателот на Социјалистичката партија на Србија (СПС) и поранешен близок соработник на Слободан Милошевиќ, Ивица Дачиќ во авторскиот текст за Вечерње новости напиша дека десетте години од смртта на Милошевиќ е малку за историски суд, но дека сите негови соработници и партнери денес знаат дека без него не би ја имало оваа поинаква Србија.

„Новиот век започна без него (Милошевиќ) како политичар, но првите десет години од новиот милениум ги одбележа, покрај трагичниот крај на (убиениот во атентат во 2003 година премиерот Зоран) Ѓинѓиќ и смртта на Милошевиќ“, оценува Дачиќ.

Вели дека десет години по смртта на Милошевиќ Србија изгледа поинаку и дека е поблиску до европската унија, со доверба и почит стекнати во светот, пријателство со Русија и преговори со Приштина.

На гробот на Слободан Милошевиќ во неговиот роден Пожаревац венци и цвеќе положија и почесниот претседателот на СПС, Милутн Мркоњиќ, претседателот на Движењето на социјалистите (ПС) и министер за труд и социјална грижа Александар Вулин, поранешниот соработник на српскиот претседател и осуденик во Хаг и поранешен премиер на Србија, Никола Шаиновиќ, познатиот адвокат тома фила, како и челникот на Српската радикална партија (СРС), исто така, обвинет во Хаг, Воислав Шешељ.

„Србија неправедно се одрече и неправедно го заборави Слободан Милошевиќ, а државата крајно недолично се однесе кон поранешниот претседател кога не дозволи да биде погребан како државник“, оцени Мркоњиќ за весникот Данас.

Вулин, поранешен портпарол на партијата Југословенска левица (ЈУЛ) на Мира Марковиќ, сопругата на Милошевиќ, оцени дека една деценија „не е доволно време за историјата да го даде конечниот суд за некој или за времето во коешто живее, но дека е повеќе отколку доволно лагите кои за него се говореа и на чија основа е урнат, засекогаш да се е растурат“.

„Вистината за Милошевиќ е во овој народ доволно долго и доволно длабоко и таа не може да се промени“, вели Вулин чие Движење на социјалистите е дел од владејачката Српска напредна партија (СНС).

Вулин смета дека Милошевиќ занел да згреши во изборот на своите пријатели, но дека „непријателите непогрешливо го бира него“. „Милошевиќ го напаѓаа поради Србија, а не ја напаѓаа Србија поради Милошевиќ“, вели Вулин кој смета дека семејството на Милошевиќ треба да се врати во Србија и „да добие барем елементарна претпоставка за невиност како и секое друго човечко суштество“.

По повод предлогот на семејството Милошевиќ да му се овозможи враќање во Србија, Мркоњиќ смета дека „од владата во која се СНС и СПС треба да се очекува таква одлука“, ни дека „претходните влади предводени од Демократската партија (ДС) тоа не го сакаа“. „Поинаква Србија, сепак, не би ја имало без него, и да немавме што да научиме до сето она што го работеше, и од неговите грешки и од неговите правилни потези“, оцени.

Милошевиќ почина од инфаркт во притворот на Хашкиот трибунал во текот на судењето за воени злосторства и злосторства против човечноста на територијата на поранешна Југославија. Тогашните српски власти не дозволија да биде погребан во Белград со државни почести, па е закопан во дворот на семејната куќа во родниот Пожаревац, во самрак, а на погребот не присуствуваше никој од членовите на потесното семејство, бидејќи „не добија доволно гаранции за нивната безбедност“.

Неговата сопруга Мирјана Марковиќ ја напушти земјата на 23-ти февруари 2003 година, а синот Марко замина веднаш откако Милошевиќ на 5-ти октомври 2000 година беше принуден да го признае поразот на изборите за претседател на тогашната СР Југославија и сега двајцата живеат во Русија, додека ќерката Марија живее во Црна Гора.

На погребот на Милошевиќ присуствуваа највисоките функционери на неговата СПС, освен Ивица Дачиќ која подоцна стана претседател на СПС тогашниот заменик ан СРС и сегашен претседател на Србија, Томислав Николич, потпретседателот на руската Комунистичка партија, Генадиј Зјуганов, пратеникот од руската Дума, Сергеј Бабурин и генералот Леонид Ивашов, како и поранешниот американски државен секретар Ремзи Кларк.

Како пресврт во дотогаш незабележителната политичка кариера на Слободан Милошевиќ се смета неговиот говор од 28-ми јуни 1989 година на Газиместан, на одбележувањето на 600 години од Косовската битка што се смета за почеток на великосрпските претензии за проширување за сметка на другите република во тогашна СФРЈ, а неговото владеење го одбележаа кусиот судир во Словенија, војните во Хрватска и Босна и Херцеговина, и на крајот судирот во поранешната јужна српска покраина Косово и Метохија и бомбардирањето на НАТО врз тогашна СР Југославија, од која подоцна истапи Црна Гора.

Каки претседател на СПС двапати беше претседател на Србија, а потоа и претседател на СР Југославија, а крајот на неговото владеење беше во октомври 2000 година, кога победи кандидатот на здружената Демократска опозиција на Србија (ДОС) Воислав Коштуница, на претседателските избори за СРЈ.

Милошевиќ потоа беше уапсен на 1-ви април 22001 година под обвинување за злоупотреба на службената положба, врз основа на уредба на владата на Србија, предаден му е на Хашкиот трибунал на 28-ми јуни 2001 година. На Трибуналот судењето на Милошевиќ започна во февруари 2002 година, судскиот процес траеше четири години, но не завршен бидејќи почина од инфаркт на 64-годишна возраст./крај/мф/сн

Извор: Макфакс