Сè повеќе ирачки Курди, кои ризикувајќи ги своите животи го минале опасниот пат до западна Европа во потрага по подобар живот, разочарани се одлучуваат да се вратат во Ирак.

За да стигне до Германија, која за него била ветена земја, ирачкиот Курд Мохамед Азиз Кадир пешачел осум часа низ Турција, за потоа 20 часа се возел во преполн камион преку цела југоисточна Европа, пишува „Дејли телеграф“.Кадир сега се врати во својата куќа во Ирак, каде е само еден од сè поголемиот број на бегалци кои заклучиле дека опасностите и тешкиот живот во Ирак е подобар од животот во бегалските кампови во негостољубивата Европа.„Кога првпат стигнав во кампот ме шокираше разликата меѓу Берлин каков што го замислував и тоа што го видов на лице место. Ме третираа како граѓанин од втор ред, не се чувствував почитуван. Кога би дошол во центарот на градот, би било јасно дека сум бегалец од кампот“, изјавил дваесет и четиригодишниот Кадир.Хуманитарните организации за помош на бегалците наведуваат дека сè повеќе избегани Курди се враќаат во своите домови во Ирак, додека стотици илјади Сиријци, Ирачани и Авганистанци се одлучуваат на опасното патување преку Средоземното море во Европа.Според податоците од ирачкото Министерство за миграција, од минатата година ирачки Курдистан го напуштиле околу 25.000 луѓе. Меѓутоа, само минатата недела во Ербил, престолнината на овој регион, од Германија се вратила група од 50 курдски азиланти.Германија е најпривлечна дестинација за стотици илјади Ирачани и Сиријци кои бегаат од конфликтите на Блискиот Исток, но многумина се разочарани од она што го затекнуваат кога ќе дојдат во најголемата европска економија.Кадир поминал два и пол месеца во бегалски камп во предградието на Берлин. Тој се надевал дека во Германија ќе отвори пицерија и дека ќе заработува доволно за да му помогне на своето семејство во Ербил, дека ќе се ожени и ќе основа семејство во оваа европска земја.Меѓутоа, условите во кампот се влошувале како што пристигнувале сè повеќе бегалци. Количината на храна била ограничена, а во кампот важеле правила според кои требало да се вратиш од град во одредено време. И покрај тоа, во Германија значајно се зголемил бројот на случаи со насилство меѓу локалното население и бегалците, како и меѓу самите бегалци. „Поради лошата ситуација заклучив дека животот во мојата земја сепак е подобар“, изјавил Кадир.Слична приказна раскажал и триесет и петгодишниот Наваф Алијас кој се вратил во Ирак иако, за разлика од Кадир, дури немал ни куќа во која можел да се врати.Тој на криумчарите им платил 20.000 долари за да го префрлат него и неговиот син во Германија. Кога стигнале таму морале да делат една соба со уште двајца азиланти.„Германската влада ни обезбеди храна и 540 евра, но тоа не беше доволно. Мојот син беше тажен и осамен, немаше ниту пријатели, ниту роднини, а беше многу тешко да најдеме некој кој зборува курдски или арапски“, изјавил Алијас, кој сега живее повторно во шатор покрај курдскиот град Дохук.„Моите во село ме дочекаа баш убаво. Моите пријатели дојдоа да ме видат, пиевме пиво и пушевме, исто како во старите времиња“, вели Алијас./крај/мф