Забава
(Видео) Објавен трејлерот за новиот филм на Итан Хоук и Ричард Линклејтер „Сина месечина“

Ричард Линклејтер и Итан Хоук се обединуваат за биографскиот филм „Сина месечина“, нивната деветта соработка, која ја раскажува приказната за познатиот текстописец Лоренцо Харт. Биографската музичка драма се одвива ноќта на 31 март 1943 година, кога премиерно се одржа „Оклахома!“, револуционерниот мјузикл на Ричард Роџерс и неговиот нов соработник Оскар Хамерштајн II. Додека Роџерс го слави својот голем успех, Харт, неговиот поранешен креативен партнер, седи сам во барот на легендарниот њујоршки ресторан „Сардис“, доживувајќи криза на идентитет, тага, завист и загуба. Филмот е режиран од Ричард Линклејтер, додека сценариото е на Роберт Каплоу, познат по романот „Јас и Орсон Велс“, кој Линклејтер претходно го адаптираше во филм со исто име. Главната улога на Лоренцо Харт ја игра Итан Хоук, чија изведба веќе е пофалена од многумина како една од неговите најдобри. Други членови на екипата се Маргарет Квејли, Боби Канавале и Ендру Скот, кој ја освои Сребрената мечка за најдобар спореден глумец за улогата на Ричард Роџерс на 75-от Берлински филмски фестивал, каде што „Сина месечина“ ја имаше својата светска премиера во февруари оваа година.
„Сина месечина“ е филм сместен речиси целосно во ресторанот „Сардис“, со минимална сценографија и ограничена временска рамка, што наликува на театарска претстава.
Во овој клаустрофобичен простор се одвива личната драма на Лоренцо Харт – човек кој некогаш напишал некои од најпопуларните американски песни од првата половина на 20 век со својот партнер Ричард Роџерс. На денот кога „Оклахома!“ најавува нова ера на Бродвеј,
Харт е маргинализиран, болен, депресивен и осамен. Неговото бегство од реалноста се манифестира преку сарказам, горчина и признанија што ги споделува со еден шанкер (Боби Канавале) кој, додека се обидува да остане неутрален, не може да остане рамнодушен на нервниот слом на Харт.
Харт се соочува и со прашања за неговата сексуалност, невозвратените љубови и неизбежниот професионален пораз. Филмот ги испреплетува неговите луцидни линии со емоционални распади, додека трагите од кариерата што бледнееше додека Бродвеј отвораше ново поглавје се видливи.
Ендру Скот како Ричард Роџерс дејствува како спротивност на Харт – самоуверен, елегантен, професионално фокусиран. Нивната средба во филмот е полна со напнатост, нерешени врски и тивка тага.
Скот се истакнува како музичар кој знае дека морал да го напушти својот пријател за да продолжи да создава – и сега, на денот на неговиот триумф, мора да се соочи со последиците од таа одлука.
„Сина месечина“ го потврдува статусот на Линклејтер и Хоук како еден од најважните режисерско-актерски парови во современото американско кино. Нивните претходни дела, како што се трилогијата „Пред“ и филмовите „Момчештво“ и „Буден живот“, веќе ја докажаа својата способност да ја истражуваат човечката природа, односите и текот на времето на суптилен и емотивен начин.
Во „Сина месечина“, таа врска достигнува ново ниво на зрелост. Филмот не е класична биографија. Не се обидува целосно да го реконструира животот на Харт, туку се фокусира на клучен момент што го симболизира крајот на една ера и внатрешната експлозија на еден човек.
„Сина месечина“ ја имаше својата светска премиера на 18 февруари 2025 година на Берлиналето, каде што публиката и критичарите веќе ја препознаа неговата емоционална моќ и актерска извонредност.
Филмот ќе се појави во американските кина на 24 октомври. Датумите на премиера во Европа сè уште не се објавени, но интересот од филмските фестивали и дистрибутерите расте.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.

Забава
Зек Вајлд за Ози Озборн: Тој беше повеќе од музика — ми беше како постар брат и извор на мудрост

Долгогодишниот пријател на Ози Озборн, гитаристот Зек Вајлд, зборуваше за соработката и пријателството со рок иконата, како и последната порака што ја добил од него.
Легендарниот фронтмен на групата „Блек Сабат“ почина минатата недела во својот дом во Бакингемшир, само неколку недели по последниот концерт на кој се збогуваше со своите фанови.
Вајлд првпат се приклучи на бендот на Ози во 1987 година и беше клучна фигура во текот на целата кариера на покојниот пејач, со повремени заминувања и враќања во групата во деведесеттите и раните 2000-ти, за на крајот официјално да му се придружи повторно во 2017 година на турнејата „No More Tours II“ — последната концертна турнеја на Ози.
Вајлд за списанието Guitarist кажа: „Беше навистина неверојатно. Последен пат го видов на сцената кога заврши со Сабат.“
Спомнувајќи го последниот разговор, Вајлд додаде: „Сите беа во бекстејџот, а јас само сакав да му дадам малку мир. Мислев дека ќе се видиме подоцна — следниот ден или така нешто. Но, не.“
„Последната порака што ја добив од Ози беше: ‘Зак, извини, таму назад беше како лудница. Не те видов.’ Потоа рече: ‘Ти благодарам за сè,’“ изјави Вајлд.
Вајлд ја опиша нивната повеќедецениска дружба како нешто повеќе од музичко партнерство.
„Ози едноставно беше најдобар,“ рече тој. „Имам татко, кој беше ветеран од Втората светска војна, и потоа Ози, кој ми беше речиси како постар брат. Имаше скоро 20 години разлика меѓу нас. Во нашата врска имаше многу смеење, пијачки — но ако ми требаше совет, можев да разговарам со него.“
И покрај нивната шеговита динамика, Вајлд рече дека музиката со Ози доаѓала природно.
„Со Ози сè беше природно. Ретко кога работите би станале сложени, па да ти треба упатство да сфатиш дел од песната. Ако е така, веројатно нема да функционира.“
Тој се присети и на хемијата која ја почувствувале кога првпат се сретнале, и колку Ози бил достапен и пријателски настроен.
„Ози беше најопуштен, најтопол човек. Многу лесно се согласував со него.“
Во текот на годините, Вајлд рече дека Ози не бил само ментор, туку и извор на мудрост секогаш кога животот станувал хаотичен.
Забава
(Видео) Линдзи Лохан откри зошто го замени Холивуд со мирен живот во Дубаи

Изгледа дека животот на Линдзи Лохан во Дубаи е исполнет со мир и нормалност, далеку од сјајот и љубопитните очи на Холивуд. Актерката, позната по улогите во филмовите Mean Girls и The Parent Trap, веќе повеќе од една деценија живее во Обединетите Арапски Емирати со сопругот Бадер Шамас и нивниот двегодишен син Луај.
Во неодамнешно гостување во емисијата Live With Kelly and Mark, Лохан го објасни главниот мотив за преселбата.
„Едноставно е далеку од Холивуд и живеам многу нормален живот“, изјави таа. „Нема грижа од типот: ‘Не можам да одам да јадам на ова место затоа што некој ќе го фотографира мојот син.’ Се чувствувам многу безбедно.“
Триесет и деветгодишната актерка појасни дека строгите закони во Дубаи ѝ овозможуваат мирен живот, бидејќи не мора да се грижи дека таа или нејзиното семејство ќе бидат нелегално фотографирани.
„Тоа не е легално“, додаде Лохан. „Не можете да фотографирате некого ако сте во ресторан. Мора да прашате за дозвола – што е огромна разлика. За неа, како што вели, приватноста е клучна.
Забава
Северноевропска земја прогласена за најскапа туристичка дестинација

Нова студија од САД покажува дека Европа е сè уште скапа во очите на Американците, а Исланд е предводник.
Според извештајот на „Форекс комплекс“, овој северноевропски остров е прогласен за најскапа туристичка дестинација за американските патници.
Во просек, еден ден престој на овој северноевропски остров чини повеќе од 400 долари (344,82 евра). Трошоците за сместување, храна, транспорт, инфлација и движења на девизниот курс на локалната валута во однос на доларот беа земени предвид.
Следни на листата на најскапи се Австралија, со просечна дневна цена од речиси 280 долари (241,38 евро) и инфлација од 2,4 процента, и Мексико, чија поранешна репутација како евтина дестинација е под закана поради брзото зајакнување на песото.
„Флуктуациите на валутата може значително да ги променат трошоците за патување, дури и во земји со стабилни локални цени. Патниците што ги занемаруваат валутните трендови би можеле да имаат поскапо лето од очекуваното“, изјави портпаролот на The Forex Complex за Travel and Leisure.
Азија е најприфатлива
Меѓу поскапите европски дестинации се Обединетото Кралство, Германија и Италија, каде што дневните трошоци остануваат високи и покрај релативно поволниот девизен курс на еврото во однос на доларот.
Од друга страна, најприфатливите дестинации се во Азија – на Тајланд туристите трошат просечно 81,87 долар (70,58 евра) дневно, а во Индонезија оваа сума е уште помала – 70,23 долари (60,54 евра).
Анализата вклучи 19 популарни дестинации, а покрај инфлацијата и движењата на валутата, беа проценети и трошоците за основни туристички услуги, како што се сместување, превоз и храна, пишува tportal.
Фото: принтскрин