Изложби
Интервју, Драган Колебен: Творец на чисти, а не на „козметички“ емоции
Излегувањето од просечноста на ликовниот вокабулар, цртачката перфекција, широкиот дијапазон на визуализации и креативните импулси преточени во емотивни творечки жаришта, се само неколку од многубројните карактеристики кои стојат на уметничките платна со потписот на Драган Колебен. Пречистената и одмерена сликарска лексика доведена до фотографска прецизност ги издвојува неговите дела и ги воздигнува високо на пиедесталот на врвните македонски уметници кои го негуваат правецот „фигуративен реализам“. Користејќи го платното како книга, а боите како мастило, Колебен пишува инспиративни приказни полни со чисти емоции, притоа создавајќи безвременски сеќавања за човечката суштина, кои ќе бидат наследени од идните генерации.

Уметниците светот го гледаат на еден свој, поинаков начин и како таков го трансформираат на сликарското платно низ некоја своја призма. На кој начин Вие го правите тоа?
„ Повеќето од нас се оптоварени со козметичко негување на реалноста, така што индивидуализмот, во некоја рака, само привидно се поттикнува и истовремено е скротен со униформирање на духот и телото. Многу е раширен трендот да се поддржат искрени и непосредни карактери, иако малкумина се прашуваат дали во моментот на нивната ‘глорификација’, тие воопшто постојат. Јас како уметник сум воден од некои поинакви ставови и сметам дека реалната престава на светот е во постојан конфликт со камуфлираната лажност и бара пред сѐ голем напор, себежртвување и цврст ‘рбетен столб, тие реални нешта на еден симболичен начин да бидат преточени во издржана приказна на сликарското платно.
Како би го опишале моментот кога ќе се најдете „еден на еден“ со празното сликарско платно?
„Неопислива средба која претставува симбиоза помеѓу претходно остварена визија и првиот повлечен потег на белината на канвасот. И токму таа точка каде тие се допираат е моментот во кој се раѓа сосема нова приказна која честопати знае да отиде во некоја поинаква насока од претходно замисленото , притоа отворајќи многу нови опции кои знаат да ме стават на ‘маки’,тестирајќи ја мојата доследност, а на кои и покрај сѐ, јас неизмерно им се радувам и им заблагодарувам.“
Дали боите ги поврзувате со содржината на сликата или, пак, со внатрешната состојба на Вашиот дух?
„Мојот однос во улога на сликар кон палетатата на бои не е само прашање на естетика, туку тоа е нешто што е предодредено од низа психолошки фактори, природата на мојот дух и темперамент, како и средината во која се развивам како уметник. Ќе забележите дека на моите слики преовладуваат топли земјени тонови и нијанси, пресечени со сина боја, која освен да го нагласи моментот на контраст, има за задача да ја смири целата композиција и да ја поттикне концентрацијата на самиот набљудувач.“
Како себе би се дефинирале како уметник?
„Се дефинирам како уметник кој слика фигуративен реализам. Тежнеам да создадам дела кои во себе ќе содржат различни појдовни точки на толкување, за да може секој што ќе го види делото, да креира сопствена приказна во која главната улога ќе ја игра токму тој, дури и да се работи за најобичен лаик за уметност.“
Целта на секој уметник е да создаде дело кое ќе биде провокација и емотивно ќе допре дури и до обичниот, рамнодушен набљудувач. На кој начин Вие ги „провоцирате“ љубителите на Вашата уметност?
„ Не би го нарекол тоа ‘провокација’, можеби повеќе би го употребил терминот поттик, кој се буди кај секој реципиент за самопронаоѓање во одредено дело. Приказните што ги креирам претставуваат мешавина на класична техника и ирационални претстави кои надоаѓаат од некој потсвесен хронотоп, меѓутоа рационално контролиран, па често ми се случува и самиот да се изненадам од содржината и тензијата на насликаната претстава и тежината на пораката која во себе ја носи.“

Кое свое дело би го издвоиле како Ваше омилено и по што истото се разликува од останатите?
„Не би можел да се фокусирам на некое и да го издвојам како посебно. Во секое мое дело има оставено по еден длабок печат од мојот талент и парче душа како траен залог и немо сведоштво за мојата емоционална посветеност кон истото. Секое од нив си има свое посебно место во мојот свет и секое ми е подеднакво драго, притоа не давајќи приоритет на оние кои се создавани подолг временски период и барале од мене поголема жртва во процесот на самото настанување“.
Дали кај нас може да се живее од уметност?
„ Секако дека може, иако и тоа е доста индивидуално. Овде конкретно би зборувал за себе, бидејќи јас живеам за и од уметноста. Колку и да звучи нескромно, досегашното искуство ми потврдува дека моите дела привлекуваат многу луѓе, од различни генерации и од речиси сите професии. Секој од нас, кога нешто сака да го поседува и да го има само за себе, наоѓа начин за тоа. Мислам дека таков е случајот и со моите уметнички дела. Тие едноставно се такви што многу луѓе ги разбираат и многу често ги посакуваат на својот ѕид. И не, не зборувам овде за комерцијализирана уметност, туку за еден поетичен допир со четка, директно во душата на самиот восприемач“.
©Makfax.com.mk Доколку преземете содржина од оваа страница, во целост сте се согласиле со нејзините Услови за користење.
Изложби
Стигнавме ли веќе? Младите фотографи ги бараат патоказите кон Европа
Фото: Арбнора Мемети
Фото изложбата „Стигнавме ли веќе: Кои се патоказите кон ЕУ?“, ќе биде отворена в четврток, 6.11.2025 година, во 19 часот во Мултимедијалниот центар „Мала станица“.
Триесет млади фотографи (18-30 години) од целиот Западен Балкан се собрани на оваа изложба, која покажува како нивната генерација ја гледа идејата за Европа денес, поставува прашања и се поврзува со неа.
Создадена преку истоимениот регионален проект, инициран од амбасадите на Кралството Холандија во Западен Балкан, оваа изложба директно се осврнува на дезинформациите поврзани со процесот на интеграција во ЕУ. Додека Западниот Балкан се насочува кон членство во ЕУ, младите луѓе во регионот се соочуваат со спротивни наративи, дезинформации и стереотипи кои често ја замаглуваат вистинската реалност кон пристапувањето во ЕУ. Преку автентично визуелно раскажување приказни, овие триесет фотографи се спротиставуваат на лажните наративи и презентираат вистински гледишта за тоа што значи европската интеграција за нивните заедници, нивниот секојдневен живот и нивната иднина. Изложбата содржи визуелни приказни кои ја одразуваат различноста, креативноста и критичката свест на новата генерација.
Фото: Иво Велчевски
Учесниците на изложбата беа избрани од стручно жири врз основа на јавен повик – по пет фотографи од секоја земја. Овие триесет избрани фотографи учествуваа на онлајн мастер работилница со холандската фотографка Илви Њиокиктјен, а на оваа изложба го претставуваме резултатот од нивната работа.
Македонија на изложбата ја претставуваат авторите: Арбнора Мемети, Ана Ѓорѓиевска, Иво Велчевски, Каја Тасевска и Филип Лафазановски.
Од секоја од шесте земји учеснички ќе биде избран по еден победник кој во мај следната година ќе има привилегија да престојува во Амстердам во текот на неделата на објавување на победниците на најголемиот светски натпревар за новинска фотографија World Press Photo.
Изложбата ќе биде претставена во сите шест земји учеснички. Отворањето во Скопје е во четврток, 6 ноември, кога ќе биде објавен победникот од Македонија што ќе патува во Амстердам на World Press Photo.
Проектот е организиран од Амбасадата на Кралството Холандија во соработка со Македонски центар за фотографија.
Изложби
„Ќе ме (С)нема!“ – изложба на Кети Талевска-Бакревска за исчезнувањето на Преспанското Езеро
Изложбата „Ќе ме (С)нема!“ – Ода за Преспанско Езеро на Кети Талевска-Бакревска отвора силна и емоционална приказна за еден од најзначајните еколошки проблеми во Македонија – исчезнувањето на Преспанското Езеро.
Изложбата претставува серија уникатни лумен-принтови, алтернативна фотографска техника, што ги изработува самата авторка, која е една од ретките што ја користи оваа техника во регионов.
Ова дело не е само израз на уметничката пракса, туку и форма на активизам-глас против незаинтересираноста на заедницата за заштита на природното богатство. Во оваа изложба, Талевска Бакревска користи нежна, но истовремено силна визуелна поезија, со што ја пренесува меланхолијата на исчезнувањето на езерото.
Во нејзиното дело се чувствува јасен и храбар став – критика кон општеството кое не реагира соодветно за да ја зачува природата. Преку „Ода за Преспа“, Кети ја потенцира потребата за итна акција и сочувство кон животната средина, посочувајќи дека секој од нас има одговорност во битката за иднината на нашите еко-системи.
Изложбата ќе се отвори во понеделник, 18.11.2024 година, во Офицерскиот дом во Битола, во 20.00 часот.
Изложби
„Фрагментирана интроспекција“ – изложба на скулптури на Слободан Милошевски во Неготино
На 23 мај 2024 од 19:30 часот во изложбениот салон на Музеј на град Неготино ќе биде отворена изложбата „Фрагментирана интроспекција“ од авторот Слободан Милошески.
Изложбата е составена од 14 скулпторски дела од галериски формат, создадени во последните две години во материјал инокс. Публика ќе има прилика да ја посети изложбата до 1 јуни.
„Фрагментирана интроспекција“ е технички умешна и концептуално богата изложбена поставка која ја истражува сложената врска помеѓу нашето Јас, перцепцијата и идентитетот. Го ангажира гледачот и на интелектуално и на емоционално ниво, поттикнувајќи подлабоко истражување на сопственото битие. Оваа изложба е доказ за умешноста на уметникот и неговата способност да пренесува сложени и длабоки концепти преку медиумот на метал, што резултира со прекрасни уметнички дела кои предизвикуваат контемплација.“ – вели историчарот на уметност проф. д-р. Џемил Бектовиќ во својата критика по повод оваа изложба.
Слободан Молошески е роден во Охрид во 1977 година. Тој дипломира на Факултетот за физичка култура во Скопје во 2001 година. Во 2009 година дипломира на Факултетот за ликовни уметности во Скопје на вајарски оддел, а магистрира на истиот факултет во 2011 година. Во 2018 година докторира на Национална уметничка академија во Софија, Р.Бугарија, на катедра „Скулптура“.
До сега има реализирано 30 самостојни изложби , а учествувал на повеќе од 90 групни изложби во земјава и странство. Добитник е на 16 награди и признанија, од кои најзначајни се наградата за скулптура „Јордан Грабул“ доделена од Друштво на ликовни уметници на Македонија во 2012 и 2015 година, наградата за скулптура мал формат „Димо Тодоровски“ доделена од ДЛУМ во 2014 година , Награда за скулптура доделена од ДЛУМ во 2020 година , нагадата за современа скулптура „Боро Митриќески“ доделена во 2021 година. и наградата „Адем Кастрати“ доделена од КИЦ-Скопје во 2021 година.
Во неговата биографија се забележливи реализираните скулптури во јавен простор меѓу кои: Скулптураи на Живо Чинко, Ристо Шишков, Кузман Шапкарев, Јоаким Крчоски,
Спомен облежјето на Првото заседание на АСНОМ, Скулптура на Муза наменета за фасада на објектот „Стар театар“, скулптури наменети за фасадата на објектот на МНР, како и скулптура поставена на Интернационалниот Балкански Универзитет, сите во Скопје.
Авторот Милошески е член на ДЛУМ од 2009 година, а во моментот работи како вонреден професор на Ликовната академија при Универзитетот „Гоце Делчев“ во Штип.

