Канадскиот актер Доналд Сатерленд, ѕвездата на „Игрите на гладта“ и „Не гледај сега“, почина на 88-годишна возраст по долго боледување, потврди неговиот син Кифер.

„Со тешко срце ве известувам дека татко ми почина. Мислам дека тој е еден од најважните актери во историјата на кинематографијата.

„Не бегаше од улоги, играше добро, лошо и грдо. Го сакаше тоа што го работеше и го правеше тоа што го сакаше – не можеше да бара повеќе од тоа. Живееше добро“, рече тој.

Сатерленд играше во повеќе од 200 филмови и телевизиски серии.

Тој го освои Холивуд со неговата улога во американската воена комедија за Корејската војна, Меш, во која го играше саркастичниот армиски хирург Хоки Пирс.

Сатерленд има добиено повеќе од 200 признанија и награди во текот на неговата кариера, но никогаш не бил номиниран за Оскар.

Работел како радио новинар пред да се пресели во Лондон во 1957 година.

Дипломирал на Лондонската академија за музика и драма во главниот град на Велика Британија.

По десетина споредни улоги во британски филмови и серии, Сатерленд доби шанса да глуми во Twelve Marked, акционен филм за Втората светска војна, чија премиера беше во 1967 година.

Ова ја отвори вратата за уште една улога во воениот филм, Воините, во кој тој го играше ексцентричниот наредник Одбол.

Само неколку години подоцна, во 1971 година, публиката го виде во сосема поинаква улога.

Во филмот, Клут играше детектив на кој му помага проститутка во потрагата по исчезнат човек.

Партнерка му беше Џејн Фонда, која за таа улога доби Оскар.

Двајцата беа и во двегодишна врска.

Во трилерот „Не врти се“ од 1973 година, поради веродостојните сцени, публиката мислеше дека тој и актерката Џули Кристи всушност имаат секс.

Сатерленд подоцна ги негираше тврдењата.

Во филмот „Обични луѓе“, награден со Оскар, тој го глумеше таткото на тинејџер кој изврши самоубиство.

Доналд Сатерленд има четири сина и една ќерка.

И покрај неговите улоги, тој никогаш не беше номиниран за Оскар, но во 2017 година доби почесно признание.

Почина само неколку месеци пред објавувањето на неговите мемоари во кои е опишана неговата богата актерска кариера.

Намената на извештајот за работењето на Агенцијата за филм е да се изврши директен атак врз кинематографијата, велат од Друштвото на филмските работници.

Нивното соопштение го пренесуваме во целост:

„Со формирањето на работна група за утврдување на состојбите во Агенцијата за филм составена од лица вработени во министерството, во време на техничка влада, која нема никаква надлежност да постапува и да утврдува состојби, а уште помалку да се става во функцијата над Државниот завод за ревизија, Бисера Костадиновска Стојчевска, министерката во заминување, уште еднаш потврди дека доследно и до крај, е гробар на македонскиот филм и македонската култура.

Овој чин не може поинаку да се протоклува, освен дека е постапување по налог, бидејќи целиот извештај на оваа работна група е повторно прераскажување на смешните тези на Милчо Манчевски, за кои многукратно се покажа дека се фабрикувани.

Веќе нема никакви сомнежи дека главниот генератор на ова „кризно сценарио“ е токму Манчевски, бидејќи тој, овој извештај го цитираше во јавноста, неколку дена пред самиот да го објави во целост.

Дали ова негово здружување со Костадиновска Стојчевска, а потпомогнато од неговата блиска пријателка – државниот советник Весна Илиевска, која е автор на споменатиот извештај, укажува на концентрација на моќ чија единствена цел е реваншизам кон успехот на домашната кинематографија и афирмирање на лажната неприкосновеност на Манчевски?

Зошто во извештајот, кој е изработен во април и мај 2024, не постои информација за потпишувањето на пред-договор со Банана филм за филмот “Биста” на Манчевски, кое се случи во средината на мај, спротивно на одлуката на Управниот одбор на Агенцијата за филм која е се уште на сила, а потврдена од Вишиот управен суд, за стопирање на финансирањето на проектите на оваа продукција?

Овие чудни, насилни и избрзани реакции, евидентно укажуваат на намера да се уништи македонскиот филм, да се уништат македонските филмски продукции, да се уништи Друштвото на филмски работици, а особено да се разединат продуцентите од секцијата Продукија при ДФРМ, кои веќе втора година по ред водат сизифовска борба со Агенцијата за филм и Министерството за култура, барајќи еднаков третман на сите продуценти и подобри услови за филмските професионалци.

Уште еднаш потенцираме дека во ДФРМ, по пријави од страна на Манчевски поминаа сите можни инспекции од министерството за култура, финансиската полиција, Државниот завод за ревизија, Комисијата за спречување корупција и како што е евидентно и познато, кај нас е се чисто!

Ја информираме јавноста дека по изјавите во медиумите, во кои се пласирани невистини, ДФРМ ќе поднесе тужба за клевета, а ќе ги разгледа и елементите за кривична пријава поради фабрикување на информации од страна на одговорните лица во Министерството за култура.

Го повикуваме идниот Министер за култура Зоран Љутков, приоритетно да ги расветли до крај сите овие клевети кои стигнуваат од ресорното министерство, со надеж дека час поскоро филмските работници ќе можат да здивнат од овие лоши бирократски сценарија и да се фокусираат на нивната работа, филмот, најголемиот амбасадор на нашата култура“, се вели во соопштението.

Во рамките на фестивалот Скопско лето, претставата „Лекција“ од Ежен Јонеско, во режија на Ѓорѓи Ризески, ќе биде изведена на 24 јуни во 20:30 часот , на малата сцена во Националната опера и балет во Скопје. Претставата е копродукција помеѓу штипскиот театар и „Моушн нетворк“, а е поддржана од Министерството за култура. Улогите ги толкуваат: Ефтим Трајчов Ѓаурски, Димитрина Мицкоска Трајкоска и Милорад Ангелов.

Сценографија е на Трајчов Ѓаурски и на режисерот Ризески, костимите се колективно дело, а музиката е на Антонио Ристески. Кореографијата е на Бојан Мицев, за плакатот се погрижи Александар Вржалски, а фотограф е Александар Ефремов.

Во драмата „Лекција“ според авторот Ежен Јонеско, концептот на целата претстава се состои во самиот наслов кој е надополнување на делото: „сеЛекција“. До него се стигна оправдувајќи го апсурдниот сам по себе лик на „Професорот“, оправдувајќи го исто така и самиот апсурд како израсно средство на најпознатиот по тоа апсурден автор, велат од тимот.

Модерен крој добива силниот концепт на авторот поаѓајќи од неговиот штоф преку режисерската призма во која јасно се говори за денешните општествени проблеми од образовен како и од напреден поглед на луѓето. Критиката е истакната преку луцидната мисија на професорот кој неможејќи да се справи со новата генерација решава макивејалистички да направи избор и селекција на читавите од нечитавите суштества на планетата земја – вршејќи на некој начин – потполен од негов аспект – оправдан геноцид. Физичкиот театар работен по стилот и правецот на Мејерхолд добива присуство во играта како симболично изразно средство генерално на главниот лик во претставата, истакнувајќи ја неговата агресивност во делото, која се засилува сè повеќе од почетокот до крајот на играта. Исто така со неа прогресираат и самите кореографии кои се се поистакнати кон крајот и поинтензивни. Апсурдното на прв момент изгледа и невистинито – сè додека не започнеме да се бавиме со него